tag:blogger.com,1999:blog-63001006370811513922024-03-18T20:58:48.945-07:00kiliti ng Diyos...Alam ng Diyos ang ating kiliti! Kung minsan kikilitiin N'ya tayo sa paraang di natin inaasahan. Ang mga pagninilay dito ay pinamagatan kong "kiliti ng Diyos". Nakakatuwa... nakakatawag pansin... nakapagpapabago ng pag-iisip. Ganyan naman talaga ang kapangyarihan ng Kanyang salita... tatamaan ka! Kung minsan masakit ngunit madaling tanggapin sapagkat may halo namang... kiliti.kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.comBlogger906125tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-41897565917673987692022-12-17T08:59:00.003-08:002022-12-17T08:59:32.665-08:00KATAPATAN SA PLANO NG DIYOS: Reflection for the 4th Sunday of Advent - 3rd Day of Christmas Novena - Year A - December 18, 2022 - CHRISTMAS SEASON<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgboAv17ywbxHsVnjR_P4E3iqn2O290TGEaW__OH44WpATxY1_N66EJ0Bomoi-89YdWzbWxQYrKAPE6iEhkJ-znt7PSZYAtCHPHnjx3fZU-OGKR7B4MegRm3TIjno1V31tDzCW6aTiIhoxe2R4BdXYVLMBIghqFUvYqXy7Ddh1lcXu2reLUEBDC4kKckA/s1932/2048px-Anton_Raphael_Mengs_-_The_Dream_of_St._Joseph_-_Google_Art_Project-scaled-e1616073999448.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1331" data-original-width="1932" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgboAv17ywbxHsVnjR_P4E3iqn2O290TGEaW__OH44WpATxY1_N66EJ0Bomoi-89YdWzbWxQYrKAPE6iEhkJ-znt7PSZYAtCHPHnjx3fZU-OGKR7B4MegRm3TIjno1V31tDzCW6aTiIhoxe2R4BdXYVLMBIghqFUvYqXy7Ddh1lcXu2reLUEBDC4kKckA/s320/2048px-Anton_Raphael_Mengs_-_The_Dream_of_St._Joseph_-_Google_Art_Project-scaled-e1616073999448.jpg" width="320" /></a></div>Naniniwala ka ba sa panaginip? May mga nagsasabing totoo ang panaginip at maaring mangyari sa ating buhay. Sa iba naman ito ay kabaliktaran ng mangyayari. Totoo nga kaya ang panaginip? Dapat ba nating paniwalaan ito? <div><i><br /></i></div><div><i>May kuwento ng isang batang laging nananaginip at nagkakatotoo ang kanyang mga panaginip sa loob lamang ng dalawampu't apat na oras pagkatapos niyang magising. Alam ito ng kanyang mga magulang at sa kanilang palagay ay isa itong "extraordinary gift" sa kanilang anak. Minsan nanaginip ang bata at sumisigaw ng "Lolo... lolo...." Narinig ito ng kanyang ama kaya't natakot sya sa maaring mangyari. Kinabukasan ay nakatanggap sila ng tawag sa telepono... patay na si Lolo. Pagkatapos ng isang linggo ay muling nanaginip ang bata at sumigaw uli: "Lola... lola!" Kinabukasan ay muli silang nakatanggap ng tawag na pumanaw na ang kanilang lola. Wala pang isang linggo ay muling nanaginip ang bata: "Daddy! Daddy!" Kinilabutan ang tatay! Kinabukasan ay kabadong-kabado siya sa puwedeng mangyari sa kanya. Ngunit lumipas ang dalawampu't apat na oras ay wala namang nangyari sa kanya kaya't masaya niya itong ibinalita sa kanyang misis! "Dear, magsaya tayo! Wag kang malungkot! Buhay pa ako!" Ngunti malungkot na sinabi ng babae na: "Mahal, namatay ang driver natin kagabi! Wala na tayong driver!" </i><div><br /></div><div>O di ba? Kung minsan ay totoo ang panaginip. Ito ang nangyari kay Jose ng managinip siya isang gabi pagkatapos niyang magdesisyon na hiwalayan ng tahimik si Maria sapagkat nagdadalantao na ito ng kanyang naratnan. Ano ang kanyang gagawin? Sapagkat isa s'yang taong matuwid ay ayaw niyang ipahiya at ipahamak si Maria kayat nagdesisyon na lang na iwanan niya ito ng tahimik. Ang parusa kasi sa babeng nahuling nakikiapid ay kamatayan! Katulad ng sino mang lalaki, si Jose ay may pangarap sa buhay. Pangarap niya marahil ang magtayo ng pamilya. Isa siyang taong matuwid at alam ang kanyang gusto sa buhay. Nakita ng Diyos ang kabutihan ng puso ni Jose kaya't binigyan niya ito ng mas mabigat na responsibilidad:<span style="font-weight: bold;"> Ang maging ama-amahan ni Jesus at tagapag-alaga ng mag-ina! </span>Hindi nabigo ang Diyos kay Jose. <b>Tinanggap niya ng bukal sa loob ang bagong plano ng Diyos.</b> </div><div><br /></div><div>Ganito rin ba ang aking reaksiyon kapag hindi nangyayari ang gusto ko? May plano ang Diyos sa atin na kung minsan ay taliwas sa ating gustong mangyari. Maraming pagsubok tayo sa buhay na hinaharap at kalimitan ay hindi ito naayon sa ating plano. Bumagsak ka sa board exam, nawalan ka ng trabaho, nasunugan ka ng bahay, namatayan ka ng mahal sa buhay ay mga halimbawa ng kakaibang plano ng Diyos na totoong mahirap unawain at tanggapin. <span style="font-weight: bold;">Mas madali ang magduda at mag-alinlangan... Pero katulad ni San Jose ay tinatawagan tayong manalig sa Diyos at sumunod.</span> Ito ang sukatan ng tunay na pananampalataya. Tandaan mo, ang Diyos ay lubos na nagtitiwala sa iyo tulad ng pagtitiwalang ipinamalas Niya kay Jose. <i>"Believe in God who believes in you!" </i> </div><div><br /></div><div>Tatlong tulog na lang at Pasko na! Sa katunayan ay nasindihan na ang pang-apat na kandila sa ating Korona ng Adbiyento. Tunay ngang malapit na ang Pasko at nararapat lang na maging "Merry" ang ating "Christmas!" May dahilan upang tayo ay magsaya sapagkat una ay tinanggap natin noong unang Pasko ang pinakamahalagang "regalo" na walang iba kundi si Jesus mismo, ang Diyos na sumasaatin. Pangalawa, ang dala ni Jesus sa kanyang muling pagdating sa wakas ng panahon ay "kaligtasan" para sa mga nanatiling tapat sa kanya kaya't may dahilan kung bakit dapat tayong magsaya. </div><div><br /></div><div>Habang hinihintay natin ang pagdating na ito "sa wakas ng panahon" ay tinatawagan tayong <b>tanggapin siya sa araw-araw na pagdating niya sa ating puso. Kung paanong naging tapat ang Diyos sa tao ay gayundin naman, inaasahan niya ang ating matiyagang katapatan laong-lalo na sa mga pagkakataong hindi nasusunod ang mga plano natin. </b> Gayahin natin si San Jose na nanatiling tapat sa Diyos sa kabila ng maraming katanungan sa mga mahiwagang pangyayari ng kanyang buhay. Tunay nga na ang Pasko ay pagdiriwang ng katapatan ng Diyos sa tao at ang sagot na katapatan ng tao sa Diyos. Ngunit hindi ito mangyayari kung hindi bukas ang ating puso sa pagtanggap sa kalooban at plano ng Diyos sa ating buhay. </div></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-90835925572329853872022-12-10T09:38:00.002-08:002022-12-10T09:38:58.861-08:00GAUDETE! : Reflection for 3rd Sunday of Advent - Year A - December 11, 2022 - SEASON FOF ADVENT<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcfg1lhvqkocrZDPLdaWWQ9PIo1NtJ_iHONX6Winmy0IBpXIBDeV1Y418cngK3_n-NMoki5BplNvKijKeadAdGSy_Yym_qEPUi2FXroDRk0SG7d7zORqZi0_vo2GJY4svOQHX-L4SFXRLuEwW_1ZqfcyD0BH_cGDMoUamZKzR5NnnDaNg_Dwr4y2ziDQ/s225/download.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcfg1lhvqkocrZDPLdaWWQ9PIo1NtJ_iHONX6Winmy0IBpXIBDeV1Y418cngK3_n-NMoki5BplNvKijKeadAdGSy_Yym_qEPUi2FXroDRk0SG7d7zORqZi0_vo2GJY4svOQHX-L4SFXRLuEwW_1ZqfcyD0BH_cGDMoUamZKzR5NnnDaNg_Dwr4y2ziDQ/s1600/download.jpg" width="225" /></a></div>Sinindihan na natin ang pangatlong kandila ng ating Korona ng Adbiyento. Kung inyong napansin kulay "pink" ang ating sinindihan at hindi ang "violet" Ang kulay lila o violet ay simbolo ng pagsisisi at pagbabalik-loob na siyang diwa ng adbiyento. Bakit pink ang ating sinindihan kung gayon? Ang Adbiyento ay nangangahuugan ng pagdating ng Panginoon sa ating piling. At dahil diyan tayo ay naghihintay. Ngunit ito ay paghihintay na hindi tulad ng isang taong bibitayin na nasa <i>death row... </i>Nakakatakot na paghihintay! Hindi rin ito paghihintay na tulad ng isang taong tumaya sa lotto na walang kasiguruhan kung siya ba ay mananalo o hindi... nakakakabang paghihintay! <div><br /></div><div>Ang Adbiyento ay hindi nakakatakot at walang kasiguruhang paghihintay. Bagkus <b>ito ay masayang paghihintay sapagkat ang darating ay ang Panginoon at ang kanyang dala-dala ay kaligtasan! </b>Kaya nga't may kasamang saya at galak ang ating paghihintay sa Panginoong darating at ito ang isinasagisag ng kulay pink na kandila sa ating Korona ng Adbiyento. <b>Ang kaligtasang dala ng Panginoon ang siyang nagbibigay sa atin ng kasiyahan at kagalakan. </b></div><div><br /></div><div>Katulad ng mga unang Kristiyano, ang dinarasal natin ay "MARANATHA!" Halina Jesus sa aming piling! May galak nating kinasasabikan ang muling pagdating ng Panginoon. Ang kagalakang ito ay ang ipinahayag ni Propeta Isaias:<i> "Ang mga bulag ay makakikita, at makaririnig ang mga bingi... paghaharian sila ng kalgayahan. Lungkot at dalamhati ay mapapalitan ng tuwa at galak magpakailanman." </i> Ito rin ang tandang ibinigay ni Jesus sa mga alagad ni Juan Bautista ng suguin sila upang itanong kung sya na nga ba ang hinihintay nilang Mesiyas. <b>Ang pagdating ni Jesus ay nagbigay ng kagalakan sa mga taong nasa laylayan ng lipunan. </b></div><div><br /></div><div>Ngunit hindi lahat ay magsasaya sa kanyang pagdating sapagkat may mga taong mag-aalinlangan sa kanya katulad ng pag-aalinlangan nila kay Juan bilang propetang isinugo ng Diyos. <b>Ang mga taong ito ay ang mga hindi makatanggap sa tunay na kahulugan ng kanyang pagliligtas, </b> tulad ng mga Hudyo na hindi matanggap si Jesus sapagkat isang "materyal na Mesiyas" ang kanilang inaasahan. <b>Tayo rin bilang mga Kristiyano ay maaring matulad sa kanila kapag ang ating pinahahalagahan ay ang ating "materyal na kaligtasan!" </b></div><div><br /></div><div>Makikita natin ito sa ating paghahanda sa pagdiriwang ng Pasko. Ano ba ang higit na mahalaga sa atin? Kalimitan ay nauuwi lamang sa panlabas ang ating paghahanda. Totoong masaya ang Paskong punong-puno ng dekorasyon, pagkain, alak, regalo at mga panlabas na pagpapakita ng ating kasiyahan. Ngunit wag sana nating kaligtaan na <b>walang saysay ang lahat ng ito kung makakalimutan natin ang tunay na diwa ng ating paghahanda at kung sino ang ating pinaghahandaan. </b> </div><div><br /></div><div>Isa sa mga kinagigiliwan kong gawin ngayon ang ang manood ng maraming <i>Chistmas movie</i> sa <i>Netflix</i>. Ngunit napansin ko na halos lahat ng palabas ay tungkol sa makamundong kasiyahang dala ng Pasko at hindi man lamang nababanggit ang pagsilang ni Kristo. Marami ang mga kuwentong may kinalaman sa pag-ibig at kung paanong ang Pasko ay naging dahilan ng pagpapanauli ng kanilang nawalang kaligayahan. Wala naman masama sa ganitong mga sanaysay ngunit lumilikha ito ng mababaw na pag-intindi sa tunay na kahulugan ng Kapaskuhan. Parang <b>patagong tinatanggal si Kristo sa Pasko</b>. Katulad ng isang karatulang nakita ko na ganito ang sinasabi: <i>"Who needs Christ during Christmas? Nobody!"</i> Wala itong pinagkaiba na pagtanggal ng pangalang Kristo sa pangalan natin Kristiyano. Kapag tinanggal natin si Kristo sa Pasko ay magiging ganito dapat ang batian natin:<i><b> "Merry Mas!" </b></i> Parang tanga lang di ba? Kaya nga ang iba ang ipinapalit na pagbati na lang ay <i style="font-weight: bold;">"Happy Holidays!" </i>Pilit ng iniiwasan ang pagbanggit ng salitang Christmas dahil hindi naman sila naniniwala kay Kristo. </div><div><br /></div><div>Labing tatlong tulog na lang at Pasko na! Si Jesus ay patuloy na kumakataok sa pintuan ng ating puso. Kaya nga ang panawagan ng Adbiyento ay <b>tuloy-tuloy na pagbabago ng isip ng puso at ng uri ng ating pamumuhay! </b>Ito ang <b>paghahandang may ginagawa</b> na tinutukoy sa sulat ni Santiago Apostol, isang <b>matiyagang paghahanda</b> tulad ng isang magsasakang hinihintay ng buong tiyaga ang "mahalagang bunga ng kanyang bukirin." <b style="font-style: italic;">"Kaya nga't magtiyaga kayo. mga kapatid, hanggang sa pagdating ng Panginoon..." </b></div><div><br /></div><div>Ang pangatlong kandila ang ating sinindihan ngayon. May isa pang sisindihan sa isang linggo. Ito ay magandang paalala sa atin na <b>nagbibigay pa ang Diyos ng huling pagkakataon upang suriin natin ang ating sarili kung hindi pa natin ito nagagawa. </b> May panahon pang magbago. May pag-asa pang naghihintay sa atin upang magbalik-loob! Maaari pa nating ibalik ang tunay na nagbibigay kaligayahan sa Pasko. <i><b>Let us keep Christ in Christmas! </b></i></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-43287737224802976922022-12-03T03:58:00.003-08:002022-12-03T04:02:10.003-08:00ANG PINTUAN NG ATING PUSO: Reflection for 2nd Sunday of Advent Year A - December 4, 2022 - SEASON OF ADVENT<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwCYpp61J5b49nrBm8r7qGoRGStAk_0taVkJeuRzbNbxsAZyZGq0wpnmzHBUeWbTkJ6Dwpjx_LWXYkoWV_ViBHvmUJu70VZ1g7MFu-a9_qkr6sk4Jby7XrrmPJLpetQ8-upiUmrNXYXGrEaZFcEt4IPD8VkIISIrLf3mgZFoR0FNg6kkviLcol3133Dw/s320/24a32ad2b02f6e2a42d5ff566bca23cc.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="244" data-original-width="320" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwCYpp61J5b49nrBm8r7qGoRGStAk_0taVkJeuRzbNbxsAZyZGq0wpnmzHBUeWbTkJ6Dwpjx_LWXYkoWV_ViBHvmUJu70VZ1g7MFu-a9_qkr6sk4Jby7XrrmPJLpetQ8-upiUmrNXYXGrEaZFcEt4IPD8VkIISIrLf3mgZFoR0FNg6kkviLcol3133Dw/s1600/24a32ad2b02f6e2a42d5ff566bca23cc.jpg" width="320" /></a></div>Ang literal na ibig sabihin ng Adbiyento ay <b>"pagdating".</b> Dahil may darating nararapat lang na tayo ay maghintay at maghanda. Kaya nga ito rin ay nangangahulugan ng <b>"paghahanda".</b> Sino ang pinaghahandaan natin sa panahon ng Adbiyento? Walang iba kundi si Jesus. Si Jesus ay matagal ng dumating. Ito ay ginugunita natin taon-taon sa <b>pagdiriwang ng kapaskuhan</b> na kung saan ay binibigayan nating parangal ang kanyang pagkakatawang-tao. Dahil dito <b>ang Adbiyento ay paghahanda sa pagdiriwang ng Pasko. </b> Ngunit si Jesus ay <b>nangako rin ng kanyang muling pagbabalik </b>na kung saan ay dadalhin niya tayo sa buhay na walang hanggan at ito rin ay dapat nating paghandaan. Kaya nga't ang <b>Adbiyento rin ay paghahanda sa kanyang muling pagbabalik.</b> Sa gitna ng kanyang unang pagdating at huling pagdating ay may tinatawag tayong <b>MAHIWAGANG PAGDATING</b>. Kailan at saan ito nangyayari? <div><i><br /></i></div><div><i>May kuwento ng isang sikat na pintor na gumawa ng isang obra. Ang kanyang painting ay hango sa Aklat ng Pahayag na kung saan ay makikita si Jesus na kumakatok sa isang pintuan. Napakagaling ng kanyang pagkakaguhit. Nakakamangha sapagkat parang naririnig mo ang dahan-dahang pagkatok ni Jesus sa pinto. Ngunit may isang batang pumuna sa kanyang obra. "Mamang pintor.... bakit walang door knob ang pintuan? " Napangiti ang pintor at sinabing "Sinadya ko yan! Sapagkat, kakaiba ang pintuang ito. Ang door knob ay wala sa labas kundi nasa loob!" "Meganun?" laking pagtataka ng bata. "Ano ang tawag sa pintuan iyan?" Sumagot ang pintor: "Ang tawag diyan iho ay ang pintuan ng puso ng tao! Ang Diyos patuloy na kumakatok sa puso natin ngunit tayo lang ang puwedeng magbukas at magpatuloy sa kanya. Ang door knob ng puso natin ay nabubuksan lamang sa loob kung gugustuhin natin." </i> </div><div><br /></div><div>Ito rin ang ipinapahayag ni Juan Bautista sa kanyang pangangaral. Kinakatok niya ang puso ng mga Hudyo na<b> pagsisihan nila at talikdan ang kanilang mga kasalanan at ihanda nila ng tuwid na daraanan ang Panginoon.</b> Ito ang isinisigaw ni Juan Baustista sa ilang: <b><i>"Pagsisihan ninyo't talikdan ang
inyong mga kasalanan, sapagkat
malapit nang maghari ang Diyos !"</i> </b> Ito'y pagsasakatuparan sa matagal ng ipinangaral ni Propeta Isaias: <i style="font-weight: bold;">"Ito ang sabi ng
isang sumisigaw sa ilang: 'Ihanda
ninyo ang daraanan ng Panginoon.
Tuwirin ninyo ang kanyang mga
landas!' "</i> </div><div><br /></div><div>Wag sana tayong padala sa malaking kasinungalingang ibinubulong sa atin ng demonyo na mahaba pa ang ating buhay... na marami pa tayong oras! Mas mabuti na lagi tayong handa. Baka bukas hindi na tayo magising. Baka yung kinain natin ay huling hapunan na. Walang makapagsasabi. Ngunit 'wag sanang takot ang mgtulak sa atin sa pagbabalik- loob. Tandaan natin, <b>ayaw ng Diyos na katakutan natin Siya... ang nais Niya ay atin Siyang mahalin! Tatalikuran ko ang aking masamang pag-uugali dahil mahal ko ang Diyos. Mabubuhay ako ng mabuti dahil mahal ko Siya! Ito ang pagbabagong-loob na kinalulugdan N'ya. </b></div><div><br /></div><div>Ito ang pagkatok ng Diyos sa ating mga puso. Kaya ang Adbiyento ngayon ay nagkaroon ng pangatlong pakahulugan: <b>Ito ay ang agarang pagtugon sa pagtawag ng Diyos na magbalik-loob at magbagong buhay. </b>Ang pagbabagong ito ay isang<b> METANOIA.</b> Ibig sabihin, ito ay <b>tuloy-tuloy na pagbabago ng isip, ng puso at ng uri ng ating pamumuhay! </b> Ang pagtuwid ng landas ay nangangahulugan ng <b>pagsasaayos ng ating luma at magulong pamumuhay</b>. Ito ay pagtanggal ng ating masamang pag-uugali at pagpupuno ng ating pagkukulang sa ating kapwa. Ang <i>metanoia </i>ay nangangahulugan ng <b>bagong pag-uugali! </b> </div><div><br /></div><div>Si Jesus ay araw-araw na kumakatok sa ating puso. <b>Ang <i>"pagkatok"</i>ng Diyos ay dumarating sa mga sandaling hindi natin inaasahan at sa mga taong hindi natin inaakala kaya't lagi dapat tayong handa.</b> Maaari Siyang dumating sa pagkatao ng isang kaibigan o kaaway. Maari siyang dumating sa mga mahihirap at nangangailangan. Maari siyang dumating sa tinig ng mga taong kulang sa pag-aaruga at napapabayaan. </div><div><br /></div><div>Ang araw na ito ay <b>National Aids Sunday at Catholic Handicapped Day. </b>Habang isinasama natin sa ating mga panalangin ang mga may sakit na
AIDS at ang mga may kapansanan, tayo nawa ay tumugon sa panawagan
ng Simbahan at ng lipunan para sugpuin ang pagkalat ng sakit na AIDS. Maging bukas nawa ang pintuan ng ating puso sa pagtanggap sa kanila. <b>Tandaan natin na si Jesus ay mahiwagang dumarating sa mga kapatid nating nangangailangan ng pagkalinga. </b> Maging aktibo rin tayo sa
mga adhikain ng ating Simbahan para sa kapakanan ng mga may kapansanan.</div><div><br /></div><div>Si Jesus ay kumakatok ngayon sa ating puso... pagbubuksan mo ba siya? Ito ang panawagan ng ikalawang Linggo ng Adbiyento: <b>Paghandaan natin ang daraanan ng Panginon! Pagbuksan natin siya at huwag saraduhan ang pintuan ng ating puso.</b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-91747012602547136602022-11-26T07:00:00.004-08:002022-11-26T07:00:49.835-08:00ADBIYENTONG PAGHIHINTAY: Reflection for the 1st Sunday of Advent Year A - November 27, 2022 - ADVENT SEASON<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN91WxCziu_Ns10Zkwy13HmfbPf_JMjaa1pgv_0EbTGaMWrOuABubGbWsIdnhL_0jm2_szFtfWLsgXNWCmhGN2h7pQCw1Br6sPZHPtsReQL1A5ZsgVad3xejVVmRXTp2YjvfJeV7d8UgBkJOgrT4Y7bQYEWvaCHvriLtO8JTWJTbj89quSUjSXc5LEPQ/s1280/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN91WxCziu_Ns10Zkwy13HmfbPf_JMjaa1pgv_0EbTGaMWrOuABubGbWsIdnhL_0jm2_szFtfWLsgXNWCmhGN2h7pQCw1Br6sPZHPtsReQL1A5ZsgVad3xejVVmRXTp2YjvfJeV7d8UgBkJOgrT4Y7bQYEWvaCHvriLtO8JTWJTbj89quSUjSXc5LEPQ/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>Sinisimulan natin ngayon ang bagong panahon sa taon ng Simbahan sa pagdiriwang ng PANAHON NG ADBIYENTO. Dahil bagong panahon, ito rin ang itinuturing na BAGONG TAON ng Simbahan. Marahil ay hindi kasing ingay ng nakagawian na nating pagdiriwang sa pagpapalit ng taon na punong-puno ng paputok, ngunit ito naman ay punong-puno ng aral na nagbibigay kahulugan sa ating pananampalataya. Ang nakaraang dalawang taon na dala ng pandemya ay nakadagdag pa sa tahimik na pagsalubong natin sa bagong taon ng Simbahan dahil sa mga lockdowns at covid restrictions na pinairal ng pamahalaan. Ngunit ngayon ay mas maluwag na ang ating pagdiriwang. Sa katunayan ay nanghihikayat pa nga ang Simbahan na muli na tayong bumalik sa pagsisimba ngunit may kaakibat pa ring pag-iingat lalo na ang pagpapanatili sa pagsuot ng facemask sa loob ng Simbahan dahil umaali-aligid pa rin ang virus sa ating paligid.<div><br /></div><div>Muli nating sariwain ang kahulagan ng Adbiyento at ang tamang pagdiriwang nito. Ang ADBIYENTO ang siyang unang panahon ng bawat taong liturhiko. Ito ay <i>apat na linggong paghahanda sa pagsapit ng Araw ng pagsilang ng ating tagapagligatas na si Jesus. </i> Ito ay hango sa salitang latin na <b>"adventus"</b> na ang ibig sabihin'y kapwa <b>"pagdating"</b> at <b>"inaasahan."</b> Ibig sabihin ito ay nangangahulugan ng <b>paghihintay. </b> Naaakma ito sa ating panahon ngayon na ang kulturang umiiral ay pagmamadali. Lahat ay nagmamadali... lahat minamadali. Nabubuhay na ang marmai sa atin sa tinatawag na instant culture: i<i>nstant cofee, instant noodles, instant friendship... </i>Hindi makapaghintay dahil lahat ay abala sa maraming bagay. </div><div><br /></div><div>Kaya nga't hindi nakapagtataka na kahit ang pagdiriwang ng Pasko ay minamadali. September pa lang ay Pasko na! Sa katunayan bago pa nga ang Setyembre ay may sumisitsit na. Pag pasok ng "ber months" ay may <i>Christmas carols </i>ng maririnig sa radio, may mga <i>advance Christmas sale </i>na sa mga malls, may <i>Christmas decors</i> na sa mga bahay at gusali. Lahat ay nagsasabi sa ating Pasko na! </div><div><b><br /></b></div><div><b>Ngunbit ang Simbahan ay nagpapaalala sa atin na huwag madaliin ang Pasko. Mayroon pa tayong tinatawag na ADBIYENTO! </b> Para sa ating mga Kristiyano, <b>ito ay ang ating paghihintay kay Kristo na punong-puno ng pag-asa.</b> Tulad ito ng isang ina na hinihintay ang kanyang pagluwal ng kanyang sanggol, ng isang magsasaka sa araw ng pag-ani ng kanyang mga pananim, ng isang mangingisda na magkakaroon ng isang masaganang huli. Sa panahon ng Adbiyento ay hinihintay natin ng masaya ang muling pagdating ng Panginoon sa ating piling. Dumating na siya noong unang Pasko, nang siya ay isilang sa sabsaban. Muli siyang darating tulad ng kanyang ipinangako ngunit kung kailan at saan ay hindi natin alam. Sa gitna ng kanyang una at muling pagdating ay naniniwala tayo na si Jesus ay araw-araw na dumarating sa ating puso. Kaya nga't ang katanungan ay anung uring paghihintay ang inaasahan niya sa atin?</div><div><br /></div><div>Ang paghihintay na ito ay<b> paghihintay na mayroong ginagawa at hindi nagpapabaya. </b>Sa mga salitang iniwan ni San Pablo sa mga taga Roma: <i>"Layuan na natin ang lahat ng gawang masama at italaga ang sarili sa paggawa ng mabuti... Mamuhay tayo ng marangal at huwag gugulin ang panahon sa paglalasing at magulong pagsasaya, sa pagpapakasawa sa pita ng laman at kahalayan, sa alitan at inggitan."</i> Ang nais lang sabihin ni San Pablo sa atin ay isapuso natin ang isang <b>makahulugang paghahanda! </b> </div><div><br /></div><div>Matuto na sana tayo sa nakakapagod at nakakabutas-bulsang pagdiriwang ng Pasko! Hindi masama ang magsaya. Hindi masama ang mag-enjoy kapiling ang mga mahal natin sa buhay. Hindi masama ang magsama-sama at magsalo-salo ngayong Pasko. Ang masama ay kung sa ating pagdiriwang ay nakalimutan natin ang ating ipinagdiriwang. Dahil aminin natin na nakakalimutan na natin ang ating dapat ipagdiwang at ipagpasalamat sa araw ng Pasko. Ibalik natin ang tunay na diwa ng Pasko! Ibalik natin si Kristo sa puso ng bawat tao. Sa pagpasok ng bagong taong ito, nawa ay maipasok din natin sa ating puso at diwa ang isang makahulugang paghahanda sa pagdating ni Jesus sa ating buhay! <b>ISANG MAKAHULUGANG BAGONG TAON SA INYONG LAHAT!</b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-73426150998838227482022-11-19T09:17:00.000-08:002022-11-19T09:17:02.261-08:00HARING NAGLILINGKOD: Reflection for the Solemnity of Christ the King - Year C - November 20, 2022<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1ohufmgtFnMh8uQqXf3phh-Kjda3cJQp3UQ8IV2nQJhhQgN6K0tK1TlirmRGDnZXKS9AUlV41s5FJehKBSrjzGMBzmDrPVGbSEqUs7dlyFEREU5ePX9RkuhXmohQAOL8zYATPDuoGfz08YMFojmwxmrPmrwX_YA7KL9Ol1dq0BymH29IXNw5EVtFYYw/s284/download.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="177" data-original-width="284" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1ohufmgtFnMh8uQqXf3phh-Kjda3cJQp3UQ8IV2nQJhhQgN6K0tK1TlirmRGDnZXKS9AUlV41s5FJehKBSrjzGMBzmDrPVGbSEqUs7dlyFEREU5ePX9RkuhXmohQAOL8zYATPDuoGfz08YMFojmwxmrPmrwX_YA7KL9Ol1dq0BymH29IXNw5EVtFYYw/s1600/download.jpg" width="284" /></a></div>Ngayon ay tinatapos natin ang huling linggo sa kalendaryo ng ating Simbahan sa pagdiriwang ng dakilang kapistahan ni Kristong Hari ng sanlibutan. <b> May pagtatapos na nagdadala ng kalungkutan. Ngunit may pagtatapos din na nagdadala ng kasiyahan at pananabik! </b>Hindi ba't ganito ang ating nararamdaman kapag nakatapos tayo ng pag-aaral? Nalulungkot tayo sapagkat iiwan natin ang ating masasayang karanasan kasama ang ating mga kamag-aral at kaibigan. Ngunit masaya at nananabik din tayo sapagkat may bagong karanasan na naghihintay sa atin. Masaya tayo sapagkat may bagong pagkakataong maaari nating harapin at maging daan sa ating pagbabago. Ganito rin dapat ang ating pakiramdam sa pagharap natin kay Jesus na ating hari. <b>Hindi natin dapat kinatatakutan bagkus kinapapanabikan pa nga natin ang kanyang muling pagbabalik sapagkat naniniwala tayong Siya ay Hari ng awa at habag.</b> Siya ang hari ng sanlibutan. Siya ang hari ng ating buhay! <div><br /></div><div>Napakaraming kinikilalang hari ngayong panahong ito. Ngunit ang pagkilala sa kanila bilang hari ay nababatay sa<b> kasikatan, kapangyarihan at kayamanan. </b>Nangunguna na sa listahan ang Hari ng Boxing na walang iba kundi ang ating pambansang kamaong si Manny Pacquiao na "nagpapatigil sa mundo" sa tuwing siya ay aakyat ng boxing ring. Naririyan din ang tinanghal na Hari ng Komedya na walang iba kundi ang yumaong si Dolphy na nagpatawa ng maraming dekada sa atin. Siyempre hindi natin makakalimutan ang Hari ng Pelikulang Pilipinong si Da King Fernando Poe Jr. Kaya siguro hindi matapos-tapos ang PROBINSIYANO dahil sa kanyang mahabang paghahari! Sa aming lugar sa Tondo ay minsan nang may kinilalang hari... si "Asiong Salongga" na tinaguriang Hari ng Tundo! Ano nga ba ang kakaiba sa mga taong ito at nabansagan silang hari? Mula noon hanggang ngayon ang pamantayan pa rin ng mundo sa pagiging hari ay tatlong nabanggit ko kanina<b>: </b>kasikatan, kayamanan at kapangyarihan! </div><div><br /></div><div>Ngunit para kay Jesus, ang kanyang paghahari ay nasa kanyang <b>pagka-aba at kababang-loob. </b>A<span>ng paghahari ni Hesus ay paghahari ng isang <b>pinunong</b></span><span><b> </b></span><span style="font-weight: bold;">naglilingkod, </span>sapagkat i<span>ba ang pag-iisip ng Diyos sa pag-iisip ng tao. </span>Sa mundo ang hari ay pinaglilingkuran. <b>Si Hesus bilang hari ay naglilingkod! </b>Sa mundo ang hari ay iginagalang at pinagpipitagan. Si Hesus bilang hari ay nilapastangan at pinahirapan. Sa mundo ang hari ay sinusunod. Si Hesus bilang hari ay winalang bahala ng kanyang mga kababayan. Kaya hanggang sa krus ay gayun na lamang ang pagkutya sa kanyang ng mga tao. Naririyan na ang sinasabi ng mga Judio na nasa kanyang paanan. <i> "Kung ikaw nga ang hari ng mga Judio, iligtas mo ang iyong sarili!"</i> Maging ang nakapako katabi niya ay may pagtutya sa kanya: "Hindi ba't ikaw ang Kristo? Iligtas mo kami at iyong sarili!" <span>Kapag pinararangalan natin si Hesus bilang Kristong Hari ay sinasabi nating </span><span style="font-weight: bold;">tayo rin bilang kanyang nasasakupan ay dapat maging isang pinunong-lingkod o <i>"servant-leader"</i> na kung saan ang kadikalaan ay wala sa bigat ng ating posisyon, pag-aari o kapangyarihan ngunit nasa kadakilaan ng isang tunay na paglilingkod. </span></div><div><span style="font-weight: bold;"><br /></span></div><div>Huwag tayong masiraan ng loob kung ang ating pagpapakabuti ay hindi umaani ng papuri o "recognition". Huwang ring sasama ang ating loob kung palaging tayo na lamang ang naglilingkod samantalang ang karamihan ay nagpapakarasap sa kanilang buhay! Huwag tayong magagalit kung ang ating mga nasasakupan ay ayaw sumunod sa atin. <b>Ang tunay na paglilingkod ay mapagkumbaba, hindi naghahanap ng kapalit o nagbibigay ng kundisyon. Higit sa lahat ang tunay na paglilingkod ay hindi makasarili! </b> Si Kristong ating Hari ang natatangi nating huwaran. Hilingin natin kay Jesus na maghari Siya sa ating puso at maisabuhay natin ang Kanyang paghahari ng kapakumbabaan at paglilingkod. PAGLINGKURAN NATIN ANG HARING NAGLILINGKOD!</div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-89160236950035974182022-11-12T07:27:00.004-08:002022-11-12T07:31:48.129-08:00KATAPUSAN: Reflection for 33rd Sunday in Ordinary Time Year C - November 13, 2022 <div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Ud1OGfpc0uQBSlLwAjr6CIR3eLnlK2WDJm2XFACUYLE23Sj6PZyh_lgfb0m3rj2WZctdBNAyj5HmT4WK6BOP5KW9YOgxK8ZhT9wyE7mi6QfWuC6fwbPsr4Ca_YQoc_BB3r8NdPvsJYZMI0gvZro1BZ5ExYMPe3YXtAWQ22FinrWRioqfFLeafCrILw/s390/end-near-sign-against-stormy-260nw-396400090.webp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="280" data-original-width="390" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Ud1OGfpc0uQBSlLwAjr6CIR3eLnlK2WDJm2XFACUYLE23Sj6PZyh_lgfb0m3rj2WZctdBNAyj5HmT4WK6BOP5KW9YOgxK8ZhT9wyE7mi6QfWuC6fwbPsr4Ca_YQoc_BB3r8NdPvsJYZMI0gvZro1BZ5ExYMPe3YXtAWQ22FinrWRioqfFLeafCrILw/s320/end-near-sign-against-stormy-260nw-396400090.webp" width="320" /></a></div>Mahilig ka bang magvideoke? Nasubukan mo na bang kantahin ang awiting <i>"My Way?" </i>Ito ay pinasikat ni Frank Sinatra taong 1969, hindi pa marahil pinapanganak ang marami sa inyo, at ngayon nga ay kinikilala ng isa sa klasikong awitin. Ngunit may mga nagsasabi na masama daw itong kantahin sa kadahilanang may nangyayaring patayan kapag ito ay inaawit. Sa katunayan, sa pasimula pa lamang ng awiting ito ay maririnig mo na ang mga katagang: <i>"And now, the end is near and so I face the final curtain..." </i> Nakakatakot nga naman lalo na't ang pinag-uusapan natin ay ang ating katapusan. Sa katanuyan ang buwan ng Nobyembre ay nagpapaalala sa atin na ang buhay ay may katapusan. Na <b>tayong lahat ay mamamatay! </b></div><div><br /></div><div>Ngunit hindi lang ang buwan ng Nobyembre ang nagpapaalala sa atin nito. Ang pagtatapos ng Taong Liturhiko ay nagsasabi rin sa atin na may katapusan ang lahat! Kaya nga sa isang Linggo ay tatapusin natin ito sa pagdiriwang ni Kristong Hari. Ang katapusan ng kalendaryo ng Simbahan ay laging nagpapaalala sa atin ng <b>WAKAS NG PANAHON.</b> Ano nga ba ang "parousia" o "wakas ng panahon?" Kailang ba ito magaganap? </div><div><i><br /></i></div><div><i>Sa isang malaking mall na kung saan ay dagsa ang mga tao dahil sa papalapit na Pasko ay bigla na lamang may sumigaw. Isang taong nakadamit na kakaiba at may karatulang hawak-hawak na nakalagay na "The end of the world is near!" Sumisigaw siya ng malakas na "KATAPUSAN NA! KATAPUSAN NA!" Nang bigla na lamang may sumagot ng: "TANGA! KINSENAS PA LANG!" </i> </div><div><br /></div><div>Kung minsan ay nakakarinig tayo ng ganitong mga kataga na nagsasabing malapit na ang katapusan ng panahon. May katapusan nga ba ang mundo? Kung sabagay ay hindi na ito bago sapagkat noong taong 1914, si Charles Russel, na tagapagtatag ng Jehova's Witnesses, ay nagsabing magugunaw na ang mundo ngunit di naman nangyari. Noong pagpapalit ng milenyo, taong 2000 ay kinatakutan ang Y2K at sinabing ito na rin ang magtatapos sa mundo dahil daw magkakagulo ang programa at sistema ng mga computer na karamihan daw ay nakaset hanggang 1999 lamang, ngunit wala ring nangyari. Taong 2012, isa na namang prediksiyon ang lumabas na nagsabing magugunaw na ang mundo ayon sa Mayan calendar, ngunit wala ring nangyari. Ano ang sinasabi nito? Pinabubulaanan ba nito ang mundo ay walang katapusan? </div><div><br /></div><div>Sa ating pananampalataya ay ipinahahayag natin ang pagsapit ng WAKAS NG PANAHON. Sa katunayan ay lagi nating ipinapahayag sa Misa na <b>"Si Kristo'y namatay! Si Kristo'y nabuhay! SI KRISTO'Y BABALIK SA WAKAS NG PANAHON!"</b> Ibig sabihin, naniniwala tayo na may tinatawag na katapusan ng mundo. Paano ba ating Kristiyanong pag-intindi dito? Bilang mga Kristiyano ay dapat marunong tayong magbasa ng mga tanda na nagsasabing nalalapit na ang araw ng paghuhukom. <i> Learn to read the signs of the time! </i></div><div><br /></div><div>Sa ating mga pagbasa lalo na sa Ebanghelyo ay nagbabala ang Panginoon na darating ang "katapusan", <b>hindi upang takutin tayo, bagkus ay upang tulungan tayong maghanda sa pagdating ng araw na ito. </b> <b>Ang lahat ay may katapusan</b>. Upang bigyang diin ang katotohanang ito ay hinalintulad niya ang Templo ng Jerusalem na hinahangaan ng mga Hudyo dahil sa kagandahan at karangyaan nito. Ang sabi ni Jesus sa mga tao: <i>"Darating ang panahong lahat ng
nakikita ninyong iyan ay iguguho,
walang batong ititira sa ibabaw ng
kapwa bato." </i> At totoong nangyari nga ito noong 70 AD ng wasakin ng mga Romano ang templong ito. </div><div><br /></div><div>Totoo, walang nakakaalam ng araw, oras at lugar kung saan ito mangyayari. Ngunit hindi ito mahalaga. May mas mahalaga pang nais ipabatid si Jesus sa atin at iyon ay ang ating <b>kinakailangang paghahanda</b>. Sa ikalawang sulat sa San Pablo sa mga taga-Tesalonika ay pinagsabihan niya ang mga ito na maghintay sa pagdating ni Jesus na may "ginagawa". Hindi maaring magwalang-bahala na lamang sa mga araw-araw na gawain. <b>Ang tunay na paghahanda ay dapat may pagkilos. </b> </div><div><br /></div><div>Sa Ebanghelyo naman ay binigyang diin ni Jesus ang <b>pagtitiis sa mga hirap na ating dinaranas ngayon habang hinihintay natin ang kanyang pagdating. </b> Paulit-ulit niyang sinasabi na<b><i> "huwag tayong mabalisa!" </i></b> Totoo nga naman, wala tayong dapat ikatakot kung handa naman tayo sa pagharap sa kanya upang sulitin ang ating mga ginawa dito sa lupa. May mga nararanasan tayo ngayong mga kaguluhan, kahirapang dulot ng kalamidad tulad ng lindol at bagyo, pagkagutom ng maraming tao... para bagang lahat ay tumutukoy sa sinasabi ni Jesus. <i>"Magkakaroon ng
malalakas na lindol, magkakagutom
at magkakasalot sa iba't ibang dako.
May lilitaw na mga kakila-kilabot na
bagay at mga kagila-gilalas na tanda
buhat sa langit. Huwag
kayong mabagabag kung makabalita kayo ng mga digmaan at mga
himagsikan. Dapat mangyari ang
mga ito, ngunit hindi darating karakaraka ang wakas." </i></div><div><br /></div><div>Ano ba dapat ang ating Kristiyaong pag-unawa at pagkilos sa pagsapit ng "wakas ng panahon?" Ang wakas ng panahon ay tinatawag din nating araw ng paghuhukom. Na kung saan ay isusulit natin sa Panginoon ang buhay na ibinigay niya sa atin. Ginamit ba natin ito ng mabuti? Pinahalagaahan ba natin ang regalong ito? <b>Hahatulan niya tayo ng may katarungan at huhusgahan Niya tayo ayon sa batas ng pag-ibig.</b> Huwag tayong mabahala. Sa halip ay <b>sikapin nating mabuhay ng mabuti at marangal.</b> <i>"Sa inyong pagtitiis
ay tatamuhin ninyo ang buhay na
walang hanggan." </i>ang paalala sa atin ng Panginoong Jesus. Kaya nga't ito ay paghihintay na may ginagawa. Ito ay pagsisikap na gumawa ng kabutihan sa halip na kapabayaan.</div><div><br /></div><div>Ang Diyos ang maggagawad sa atin ng katarungan! Ngunti kinakailangan munang tayong magtiis at magtiyaga. Maging "mahusay at matalinong Kristiyano" tayo. <b>Ang matalinong Kristiyano ay may "foresight" at hindi "poorsight". Alam n'ya ang kanyang patutunguhan sa wakas ng panahon. </b> Kaya nga pagsisikapan at pagtitiyagaan niya ang paggawa ng mabuti at pag-iwas sa masama. Hindi siya "bobong Kristiyano" na nagpapabaya at tila walang pakialam sa paghahatol na darating. Alam niyang kailangan lamang niyang <b>piliin at pagsumikapan ang pagpasok niya sa kaharian ng langit. </b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-1802154503385009182022-11-05T02:13:00.001-07:002022-11-05T02:24:32.639-07:00PAG-ALALA SA PATAY... PAALALA SA BUHAY (Reposted): Reflection for 32nd Sunday in Ordinary Time Year C - November 6, 2022 - <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5DLMLu4tDnX7kWjHGXsW259WEJIOzBnSwyVI3YOxAt_nz17EnhutfGTLQkfNu1TVPaNsGRChDxNbkQOb_iOoMVZhkL9LRYvP9xz2mMdG6jDSQ6OPTkPgMuNTAbOLic0YJTxgHt_bnjMISzZu2pQoP4DjXJlFH5ofrlRZVfwn2_4IZFy7y44HsIH8zlA/s910/hands-open-candle-candlelight.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="557" data-original-width="910" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5DLMLu4tDnX7kWjHGXsW259WEJIOzBnSwyVI3YOxAt_nz17EnhutfGTLQkfNu1TVPaNsGRChDxNbkQOb_iOoMVZhkL9LRYvP9xz2mMdG6jDSQ6OPTkPgMuNTAbOLic0YJTxgHt_bnjMISzZu2pQoP4DjXJlFH5ofrlRZVfwn2_4IZFy7y44HsIH8zlA/s320/hands-open-candle-candlelight.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ang buwan ng Nobyembre ay buwan na inilaan natin upang ipagdasal at alalahanin ang ating mga mahal sa buhay na pumanaw. Sinimulan natin ito sa pagdiriwang ng UNDAS, na ang ibig sabihin ay "paggalang sa mga patay", at bumisita ang marami sa atin sa sementeryo, nag-alay ng bulaklak at panalangin at may mga ilan naman ang nagtirik na lang ng kandila sa tapat ng kanilang mga bahay. Ngunit ang UNDAS ay hindi lamang pag-alala sa mga patay. Ito rin ay "paala-ala" sa mga buhay. Kaya nga may isa pang pakahulugan ang UNDAS na sa unang dinig ay tila katawa-tawa. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ang Undas daw ay hango sa katagang <b>"s</b>ilang<b> UNang natoDAS!</b>" Sila na nauna na sa atin na ating inaalala sa buong buwan na ito ng Nobyembre ay nag-iiwan din sa atin ng mahalagang PAALALA: <b>na totoong may buhay sa kabila at tayong lahat pupunta din doon. </b> Nauna laang silang "natodas!" Kapag ako ay nagbabasbas ng mga patay ay lumalapait muna ako sa kabaong at tahimik kong kinakausap ang patay. Tinatanong ko siya kung ano ang nais niyang sabihin sa akin. Sa awa ng Diyos ay wala pa namang dumidilat na patay at sumasagot. Ngunit mayroon silang mahalagang mensahe sa akin: <b><i>"Ako nandito na... ikaw susunod na! Una lang akong natodas! Magkita tayo sa kabila!" </i></b></div></span></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div><i>May kuwento na may magkaibigan na adik na adik sa paglalaro ng badminton. Para sa kanila mas gugustuhin pa nilang maglaan ng oras sa badminton court kaysa sa kanilang mga pamilya. Lagi silang sumasali sa mga tournament at sila palagi ang magkasama sa kategoryang DOUBLES o dalawahan. Minsan ay may pinagkasunduan ang dalawa na kung sino man ang unang maunang mamatay sa kanila ay ibalita kung may badminton din ba sa kabilang buhay. Naunang namatay si Juan at ng gabi rin pagkatapos niyang mailibing ay may narinig si Pedrong tinig sa kahimbingan ng kanyang tulog. "Peeeedroooooo! May goodnews at badnews ako sa 'yo!" Nanginig sa takot si Pedro sapagkat alam niyang tinig ni Juan ang kanyang narinig. "Ang goodnews..." sabi ni Juan, "may badminton sa kabilang buhay!" Sumagot si Pedro na halatang takot na takot, "Aaaa...ano naman ang badnews?" Sagot ni Juan na nanginginig sa takot: "May tournament bukas, magkapartner tayo! ehehehe...</i> </div><div><br /></div><div>Kung ikaw kaya yun, hindi ka ba matatakot? Siguro wala namang badminton sa kabilang buhay pero nakasisiguro tayong mayroong "kabilang buhay!" Ito ang binanggit sa unang pagbasa sa Aklat ng mga Maccabeo:<i><b> "Ako’y maligayang mamamatay sa kamay ninyo sapagkat alam kong ako’y muling bubuhayin ng Diyos." </b></i> Ito yung mga salitang binitawan ng isa sa pitong magkakapatid na isa-isang pinapatay ni Haring Antioko dahil sa kanilang pananampalataya kay Yahweh. </div><div><br /></div><div>Sa Ebanghelyo naman ay pinatahimik ni Jesus ang mga Saduseo na nagsasabing walang pagkabuhay ng mga patay sa paglilinaw na <b>iba ang katayuan ng mga tao sa "buhay sa kabila"</b>. Kaya nga't para sa ating mga Kristiyano, ang buwan ng Nobyembre ay hindi lang pagdarasal para sa mga patay kundi bagkus ito rin ay <b>paalala sa ating mga buhay na may "buhay sa kabila." </b>Para saan pa ang ating ginagawang kabutihan at ang ating pag-iwas sa mga gawaing masama kung wala naman palang pupuntahan ang lahat ng ating mga paghihirap. Tandaan natin na kung hindi muling nabuhay si Kristo ay wala tayong kaligtasan! Kung hindi tayo naniniwala na balang araw ay bubuhayin niya rin tayo ay bale wala ang ating pananampalataya. </div><div><br /></div><div>Ang ating pagiging Kristiyano ay ang ating paniniwala sa muling pagkabuhay ng mga namatay. Sa katunayan ay lagi natin itong ipinapahayag kapag tayo ay nagsisimba tuwing Linggo. Sinasabi natin: <b><i>"I look forward to the resurrection of the dead and the life of the world to come." </i></b> Kaya nga't walang masama kung ating pag-iisipan at pagninilayan ang araw ng ating kamatayan kung naniniwala naman tayo na may buhay sa kabila. Ang sabi ni Steven Covey sa kanyang aklat na 7 Habits for Highly Effective People" ay <b><i>"always BEGIN with the END in mind". </i></b> At ano ba ang katapusan nating mga kristiyano? <b>Hindi kamatayan bagkus ang makapiling ang Diyos sa kabilang buhay!</b> Ang kamatayan ay pintuan na dapat pasukan ng lahat upang makarating sa kabilang buhay. </div><div><b><br /></b></div><div><b>Ngunit ang "makapiling ng Diyos" ay laan lamang sa mga taong naging tapat sa pagtupad ng kanyang kalooban noong sila ay nabubuhay pa dito sa lupang ibabaw. </b> Hindi lahat ng namatay ay nakakarating dito. Kaya nga't ang paalala sa atin ay <b>habang may buhay pa tayo ay sikapin nating mabuhay ng mabuti at umiwas sa masama. </b> Gamitin natin ang ang oras, kakayahan at kayamanan (time, talents, treasures) upang mabuhay ng tama at makatulong sa ating kapwang nangangailangan. <b>Pag-isipan natin ang huling hantungan, ang makapiling ang Diyos, at hindi tayo magkakamali. </b>Magkaroon tayo ng "foresight" at hindi "poorsight" sa ating buhay Kristiyano. </div><div><br /></div><div>Ang UNDAS ay pagkakataon upang gamitin natin ang ating talino sa pagpili ng tama at mabuti. Matuto tayo sa mga "unang natodas" sa atin. Tandaan natin na ito ay PAG-ALALA at PAALA-ALA... pag-alala sa mga patay at paalala sa ating mga buhay!</div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-67827279832817084622022-10-29T07:39:00.003-07:002022-10-29T07:39:40.658-07:00PINANDAK NG LIPUNAN: Reflection for 31st Sunday in Ordinary Time Year C - October 30, 2022 - PRISON AWARENESS SUNDAY<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMkU7xqX2n8GycEC2gRjRkZHcKfq4dayqVXNYAotsWiFqp4cHepCNKitvs_XzSLUK-6ye4mfJdtKh74Tg0bil16s-fTy-mDOj9X0uMYPQ9bNqaksBlqRwhNsPnHPFFdqNlicqPS98MlO2sJAJF2RvAlHbvgHGZE3xrv2_Hpkk8iYAkq2LDt_z6CoOVPA/s500/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="500" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMkU7xqX2n8GycEC2gRjRkZHcKfq4dayqVXNYAotsWiFqp4cHepCNKitvs_XzSLUK-6ye4mfJdtKh74Tg0bil16s-fTy-mDOj9X0uMYPQ9bNqaksBlqRwhNsPnHPFFdqNlicqPS98MlO2sJAJF2RvAlHbvgHGZE3xrv2_Hpkk8iYAkq2LDt_z6CoOVPA/w362-h217/unnamed.jpg" width="362" /></a></div>"Sa hirap ng buhay ngayon... pandak na lang ang hindi tumataas!" Totoo nga naman. Mapa-kuryente, tubig, upa sa bahay, tuition fee sa eskwela, pamasahe sa sasakyan... halos lahat ata tumataas - pandak lang ang napag-iiwanan! Bakit nga ba maliit ang mga pandak? <i>Minsan, tinanong si Dagul: "Dagul... bakit ka pandak?" Sagot si Dagul: "Kasi, naulila ako ng maaga." Sagot sa kanya: "Teka... anung koneksyon nung pagiging ulila mo sa pagiging pandak mo?" Sagot ni Dagul: "Tanga ka ba? Ulila nga ako kaya WALANG NAGPALAKI SA AKIN!"<b> </b></i><div><br /></div><div>Talagang kawawa ang mga taong pandak... karamihan sa kanila ay "walang nagpapalaki." Sa katunayan, <b>mas lalo pa nga silang "pinapaliit" ng lipunan</b>. Ito ang sitwasyon ni Zacheo sa Ebanghelyo: maliit na s'ya... minamaliit pa siya ng kanyang mga kababayan. Marahil dahil na rin sa kanyang trabaho na taga-kolekta ng buwis. Isang traidor sa kanilang bayan ang turing sa kanya sapagkat kinukuhaan n'ya ng pera ang kanyang mga kababayan upang ibigay lamang sa mga dayuhang Romano na sumakop sa kanila. Kasama na rin siguro ang maraming<i> "kickbacks"</i> sa kanyang mga nakolekta. Dahil dito sinadya ng mga taong hindi pasingitin si Zacheo sa kanilang hanay. <b>Mas lalong naging pandak sapagkat walang nais tumanggap sa kanya... walang "nagpapalaki." </b>Ngunit nagbago ang lahat ng matagpuan s'ya ni Hesus. <i>Take note:</i> <b>Si Hesus ang nakakita sa kanyang nasaa itaas ng puno. </b>Laking tuwa ni Zacheo ng sabihin ni Hesus na tutuloy s'ya sa Kanyang bahay. At iyon na ang naging simula ng kanyang pagbabagong buhay. Ang dating pandak ay tumangkad! Naging mataas, siguro hindi sa pagtinging ng tao... ngunit sa <b>paningin ng Diyos.</b> </div><div><br /></div><div>Tayo rin ay may pagkapandak kung atin lamang susuriin ang ating sarili. <b>Mabuti na lang at may Diyos na laging handang tumanggap sa atin at palakihin tayo sa Kanyang paningin. </b>Anuman ang ating mga nagawang pagkakamali at pagkukulang ay huwag sana tayong masiraan ng loob... <b>may Diyos na nagmamahal sa atin at nakakaunawa sa ating kahinaan.</b> <span style="font-style: italic; font-weight: bold;"> </span><span style="font-style: italic;">Kaya nga't ito ang nais ipahiwatig ng Diyos sa atin: Una, <b>may pag-asa tayo bilang mga taong makasalanan na bumangon at magbagong-buhay. </b> May Diyos na laging handang tumanggap sa atin sa ating "pagkapandak" dala ng ating mga kasalanan. Ikalawa, na <b>dapat din nating pataasin ang mababang pagtingin ng iba sa kanilang sarili.</b> Magagawa natin ito sa pagtanggap sa kanila at huwag silang pandirihan o isantabi. </span></div><div>Kung minsan ang kinakailangan lang ng mga taong ito ay balikat na masasandalan, tengang marunong makinig, at pusong handang umunawa. Ikatlo, si Jesus ang nagpapatangkad sa atin at siya ang nagnanais na makituloy sa ating buhay. Nasa atin ang pagpapasiya kung nais nating manatili sa ating pagkapandak. Nasa atin ang desisyon kung papasukin natin siya sa ating "bahay" at hahayaan natin siyang baguhin ang ating buhay. Kaya't magsumikap tayo na umahon sa ating "pagkapandak". </div><div><b><br /></b></div><div>Ngayon din ang Linggo ng Kamalayan Para sa mga Bilanggo. Pagkatiwala natin sa Diyos ang ating mga kapatid sa bilangguan na hinahatulan at hinuhusgahan ng ating
lipunan. Marami sa kanila ang "pinandak" ng lipunan sa mga kasalanang hindi naman nila ginawa. Magkaroon tayo ng tunay na malasakit sa kanila. Ang sabi nga sa Sulat sa mga Hebreo: <i>"Alalahanin ninyo ang mga nakabilanggo, na parang kayo'y nakabilanggo ring kasama nila. Damayan din ninyo ang mga pinagmamalupitan, na parang kayo ri'y dumaranas din ng ganoon."</i> (Heb. 13:3) Doon lamang natin kasi maiintindihan ang kanilang katayuan at ang kahirapang kanilang nadarama. </div><div><br /></div><div>Lagi nating alalahanin: Tayong lahat ay pandak dahil sa ating kakulangan at kahinaan. Ngunit gayunpaman, <b>matangkad tayo sa mata ng Diyos dahil minahal Niya tayo ng lubos!</b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-79643198488855193012022-10-22T09:21:00.001-07:002022-10-22T09:21:24.675-07:00PANALANGIN NG MAPAGKUMBABA: Reflection for 30th Sunday in Ordinary Time Year C - October 23, 2022 - WORLD MISSION SUNDAY<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTzOv9BTPWN19xzPoRbCvvwCO7ZlJsEPrhpPQzk4rBO2Y1hgun40J-0Ob7wp0Aczt4m4n1NfepNcbn1NIMQLFkUu_2xQNpi2fXNczTf_LFFVoI_6DB1O_3wKkCnp8oZPVnTvM1GQs_yhtoZxvC1Da5IDp7Pq8N1Dn4TbWGz47tj7ZW53OJH45d9uGXNw/s600/rosary_men.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="595" data-original-width="600" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTzOv9BTPWN19xzPoRbCvvwCO7ZlJsEPrhpPQzk4rBO2Y1hgun40J-0Ob7wp0Aczt4m4n1NfepNcbn1NIMQLFkUu_2xQNpi2fXNczTf_LFFVoI_6DB1O_3wKkCnp8oZPVnTvM1GQs_yhtoZxvC1Da5IDp7Pq8N1Dn4TbWGz47tj7ZW53OJH45d9uGXNw/s320/rosary_men.jpg" width="320" /></a></div>Lahat ba ng panalangin ay kinalulugdan ng Diyos? Ang sagot ay hindi! Ayaw Niya ng dasal ng mayayabang. Ayaw Niya sa mga taong ma-epal! Hindi Niya lubos na kinalulugdan ang DASAL-EPAL! <div><i><br /></i></div><div><i>Minsan may taong nagdarasal na palaging ibinibida ang kanyang sarili. Ganito parati ang laman ng kanyang panalangin: "Panginoon, maraming salamat po at ginawa mo akong mabuting Kristiyano hindi katulad ng iba d'yan na maraming bisyo at hindi nagsisimba, tapat ako sa asawa ko at hindi ako katulad ng kapitbahay namin na maraming kabit, nag-aabuloy ako sa Simbahan, tumutulong ako sa kawang-gawa di tulad ng iba d'yan na madamot at walang pakialam sa iba at higit sa lahat nagkukumpisal ako ng isang beses sa isang buwan di tulad ng ibang mahigit isang taon ng hindi nagkukumpisal..." Laking gulat n'ya ng sumagot ang Diyos: "Mapalad ka anak... mapalad ka!" " Tuwang-tuwa siyang tumingala sa malaking krusipihiyo na kung saan ay pinanggalingan ng mahiwagang tinig. "Talaga po Panginoon? Pero anung ibig mong sabihin Panginoon na mapalad ako?" Sagot ng mahiwagang tinig: "Mapalad ka at nakapako ang mga paa ko, kung hindi ay tinadyakan na kita!" </i>hehehe... </div><div><br /></div><div>Kuwento lang naman ngunit may sinasabing malaki sa ating paraan ng pananalangin. Hindi naman nananadyak ang Diyos! Ayaw Niya lang talaga sa panalangin ng mga palalo at mayayabang. Ayaw niya ang "dasal-epal" Bakit? Sapagkat ang panalangin ng mga palalo ay hindi kumikilala sa kapangyarihan at kabutihan ng Diyos. Hindi bida ang Diyos sa kanilang panalangin bagkus ang sarili ang itinataas! <b>Ang pagpapakumbaba ay mahalagang kundisyon sa tunay na pagdarasal. </b></div><div><br /></div><div>Tanging ang mga taong katulad ng publikano sa talinhaga, na handang umamin ng kanyang pagkakamali ang kinalulugdan ng Diyos sa kanilang panalangin. Kaya nga <b>ang pagpapakumbaba ay isang mahalagang kundisyon sa tuwing tayo ay lumalapit sa Diyos. </b>Pansinin ninyo ang gawi ng publikano: "<b><i>Samantala, ang </i><i>publikano’y nakatayo sa malayo, hindi </i><i>man lamang makatingin sa langit, </i></b><b style="font-style: italic;">kundi dinadagukan ang kanyang </b><b style="font-style: italic;">dibdib, at sinasabi: ‘O Diyos, mahabag po kayo sa akin na isang makasalan!" </b>Ang mapagkumbabang panalangin ay nagpapakita ng ating <b>pangangailangan sa awa ng Diyos at nagpapahayag ng Kanyang kapangyarihan at kabutihan. </b></div><div><b><br /></b></div><div>Ang Santo Rosaryo ay panalangin ng mapagkumbaba. Tandaan nating si Maria ang ating huwaran sa tapat at mapagkumbabang pagsunod sa kalooban ng Diyos. Sino ba ang bida sa panalangin mo? Baka naman puro "Ako" ang laman ng ating panalangin at nakakalimutan natin "Siya" (ang Diyos) at "sila" (ang ating kapwa). <b>Ang panalanging kinalulugdan ng Diyos ay ang panalanging nagbubunga ng paggalang at pagmamahal sa ating kapwa.</b> Tandaan natin na <b>ang kahinaan ng Diyos ay ang panalangin ng taong mapagkumbaba. </b>Kaya't wag maging epal sa pagdarasal!</div><div><br /></div><div>Ngayon ang Linggo ng Misyong Pandaigdig o <i>World Mission Sunday</i> na kung saan ay inaalala natin ang mga kapatid nating nagpapalaganap at nagpapatotoo sa Mabuting Balita ni Kristo sa labas ng ating bansa. <b>Nagpapasalamat tayo sa kanilang sakripisyo at pag-aalay ng sarili sa "paglilingkod" lalong-lalo na sa mga dukha at napapabayaan. </b>Dalawa ang kinikilalang Patron ng Misyon. Una, ay si <b>San Francisco Xavier</b>, isang paring Heswita na nagpakita na kakaibang sipag at dedikasyon sa pamamagitan ng paglalakbay sa malalayong lupain. Nangaral siya at maraming nahikayat sa ating pananampalatayang Katoliko at ginugol niya ang kanyang buhay hanggang sa huli niyang hininga sa pagpapalaganap ng kanyng Mabuting Balita. Ang pangalawa naman ay <b>Santa Teresita ng Batang Jesus.</b> Hindi siya kasing sigasig ni San Francisco na naglakbay sa maraming bansa. Sa katunayan ay nakakulong lamang siya sa apat na sulok ng kanilang kumbento, ngunit sa kanyang pag-iisa ay mas marami pa siyang kaluluwang nakatagpo at naihatid kay Kristo sa pamamagitan ng kanyang sakripisyo at panalangin. Sa mga simpleng gawain at sa pagtupad nito ng may pagpapakumbaba ay ginampanan ni Santa Teresita ang bokasyon o pagtawag ng isang misyonero. </div><div><br /></div><div>Marahil ay sinadya ng Simbahan na ideklara siyang Patron ng Misyon upang ipaalala sa atin na <b>tayong lahat ay MISYONERO! </b> Katulad nga ng sinabi ng banal na Santo Papa Juan Pablo II,<i> "Ang mamatay para sa pananampalataya ay pagtawag lamang para sa ilan, ngunit ang ISABUHAY ang pananampalataya ay pagtawag sa LAHAT!" </i> Ibig sabihin, <b>kahit sino ay maaring magpatotoo kay Kristo. Kahit sino ay maaring maging MISYONERO. </b> </div><div><br /></div><div>Ang kalakasan ng isang Misyonerong Kristiyano ay ang mapagkumbabang pananalangin sa harap ng Panginoon. Ipanalangin sa ating pagrorosaryo ang gawain ng pagpapalaganap ng Mabuting Balita ni Hesukristo. Ipagdasal natin ang ating mga misyonero.</div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-34982021985019689172022-10-15T08:26:00.000-07:002022-10-15T08:26:02.160-07:00PANGUNGULIT SA PANALANGIN: 29th Sunday in Ordinary Time Year C - October 16, 2022 - MONTH OF THE HOLY ROSARY<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzv8BooM9HnI8blG9FRngDvBHM4t7_zr03qDchsnLumKi-I3LMOM_JytHWICLPBNbUVTiEF-EY1HZLXwcqNiQU52Y1Rj1EDKFc2Txdu0dzAZwKj2-Dcc5Wk6cbXsEg5ut6CAapgQyJZTMv2-1P2oT-5RBW-bgr-QKjyJ2WSjfNbYWk0HWlwp4LTYhYnA/s1920/praying-hands-rosary.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzv8BooM9HnI8blG9FRngDvBHM4t7_zr03qDchsnLumKi-I3LMOM_JytHWICLPBNbUVTiEF-EY1HZLXwcqNiQU52Y1Rj1EDKFc2Txdu0dzAZwKj2-Dcc5Wk6cbXsEg5ut6CAapgQyJZTMv2-1P2oT-5RBW-bgr-QKjyJ2WSjfNbYWk0HWlwp4LTYhYnA/s320/praying-hands-rosary.jpg" width="320" /></a></div>May isang estudyante namin ang nagtanong sa akin tungkol sa pagdarasal ng Santo Rosaryo. Nagkataong dinarasal namin ito sa kalagitnaan ng tanghali na naka-broadcast sa apat na sulok ng aming paaralan. Isa ito sa aming nakagawian kapag buwan ng Oktubre. "Fadz, bakit paulit-ulit ang dasal natin ng Rosaryo? Hindi ba bawal yun sa Bibliya?" Obviously, hindi siya isang Katoliko ngunit nakita ko naman ang katapatan niya sa kanyang pagtatanong at hindi naman siya palaban na parang naghahanap ng away. Kaya sinagot ko siya sa pamamagitan ng isang kuwento. <div><i><br /></i></div><div><i>May kuwento ng isang batang nagdarasal na sana ay bigyan s'ya ng bisikleta ng Diyos para sa kanyang birthday. Halos araw-araw ay dumaraan siya sa Simbahan at sa isang sulok na kung saan ay may nakaluklok na maliit na estatwa ng Mahal na Birhen at lagi siyang nagdarsal ng rosaryo upang ipagdasal ang kanyang kahilingan. Papalapit na ang araw ng kanyang kaarawan ngunit tila baga ayaw ibigay ng Diyos ang kanyang kahilingan. Wala pa rin ni anino ng kanyang bisekleta. Isang umaga ay nagkagulo sa loob ng Simbahan. Nawawala ang maliit na estatwa ng Mahal na Birhen! Tinawag nila ang kura-paroko at napansin ng pari ang isang maliit na papel na nakaipit sa patungan ng estatwa. Ganito ang nasulat: "Dear Papa Jesus, mukha atang ayaw mong ibigay ang hinihingi kong bike. Bahala ka! Kapag hindi mo ibinigay bukas ang hinihingi ko para sa aking birthday alam mo na na ang mangyayari... hindi ko ibabalik ang nanay mo?"</i> </div><div><br /></div><div>Nakakapressure nga naman ang ganung panalangin hindi ba? Wais na bata! Mautak! Bata pa lang kidnaper na! Sigurado akong bukas ay ibibigay na ng Diyos ang kanyang hiling na bisekleta! hehehe... Ngunit kung titingnan natin ay ito naman talaga ang nais ng Diyos kapag tayo ay nagdarasal. <b>Nais niyang kulitin natin Siya. Nais niyang tayo ay magpumilit. Nais niyang huwag tayong manghinawa sa ating paghingi.</b> </div><div><br /></div><div>Ito mensaheng nilalaman ng kanyang talinghaga: <b>may naghihintay sa mga taong nagtitiyaga at nagpupuimilit na ipagkaloob ang kanilang kahilingan.</b> Bagama't sa ating talinhaga ay parang hindi mabuti ang hukom sa pagbibigay ng kahilingan ng babaing balo, ngunit sa kabila ng kanyang pagmamatigas ay ibinigay niya pa rin ang ipinapakiusap nito. Bakit? Dahil sa kanyang walang sawang pangungulit! <i>"Bagamat hindi ako natatakot sa Diyos, ni gumagalang kaninuman, igagawad ko na ang katarungang hinihingi ng babaing ito sapagkat lagi niya akong ginagambala at baka pa ako mainis sa kapaparito niya." </i> At inihambing ni Jesus ang kabutihan ng Diyos sa masamang hukom na kung nakayang pagbigyan ng hukom ang babaeng balo sa kanyang kahilingan ay paano pa kaya ang Diyos kapag kinukulit natin Siya sa pagdarasal sa ating mga kahilingan. <b> </b></div><div><b><br /></b></div><div><b>Totoong ayaw ng Diyos ng mga panalanging walang kabuluhan na inuulit-ulit. </b> Ngunit hindi ito ang ipinupunto ng talinhaga! Ang mensahe ng talinhaga ay ang kahalagahan ng pangungulit sa Diyos kung nais nating makamit ang ating nais. <b>Ang pag-uulit ng ating paghingi sa Diyos sa pamamagitan ng pagdarasal ay dahil may kaakibat itong paniniwala at pagtitiwala sa kabutihan ng Diyos. </b> Ibig sabihin ay isa itong <b>panalangin na may malalim na pananampalataya!</b> </div><div><br /></div><div>Hindi ba't ganito ang pagdarasal dapat ng rosaryo? Pinipilit at kinukulit natin ang Diyos sa pamamagitan ng pag-uulit ng Ama Namin, Aba Ginoong Maria at Luwalhati. Huwag nating kalimutan ang <b>pagninilay sa mga Misteryo na ating dinarasal at pag-uugnay nito sa ating buhay. </b> Ngayong buwan ng Oktubre, ang buwan ng Santo Rosaryo, ay nagpapa-alala sa atin ang Simbahang dasalin ang makapangyarihang panalanging ito sa paraang nararapat. <b>Magdasal tayo ng may pagkumbaba sapagkat kinalulugan ng Diyos ang mga may mababang kalooban at manalangin din tayo na taglay ang pusong mapagpasalamat </b>sapagkat nagpapakita ito na tayo ay katiwala lamang ng Diyos sa lahat ng pagpapalang ibinigay niya sa ating buhay. Ang sabi nga ng Panginoong Jesus sa Ebanghelyo: <i>"Hindi ipagkakait ng Diyos ang katarungan sa kanyang mga hinirang na dumaraing sa kanya araw-gabi, bagamat tila nagtatagal iyon." </i></div><div><br /></div><div>Kayat huwag tayong manghinawa sa pagdarasal. Kung minsan ay nagtatagal ang Diyos sa pagsagot sa ating mga kahilingan. Kung minsan ay iba ang sagot Niya sa ating mga kahilingan. Kung minsan nga ay hindi Niya ipinagkakaloob ang ating ipiangdarasal. Ngunit hindi ito dahilan upang panghinaan tayo sa ating paghingi. Mas madaling tanggapin ang kasagutan ng Diyos kung ito ay hinihingi ng isang puso na marunong magpasalamat. <b>Kapag kaya nating pasalamatan ang Diyos sa mabuti at masamang kaganapan sa ating buhay ay mas madaling matanggap anuman ang ibibigay Niya sa atin. </b><b>Kaya nga bago humingi ay dapat marunong muna tayong magpasalamat sa Kanya!</b> </div><div><br /></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-83905669388048443252022-10-08T03:12:00.003-07:002022-10-08T03:12:40.976-07:00PUSONG MAPAGPASALAMAT: Reflection for 28th Sunday in Ordinary Time Year C - October 9, 2022 - END OF SEASON OF CREATION <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5u17B0NmemqBCMP4eP32CQMeD0jmfQk304qMbztkPC_7jD_yK0zhTn-3SsAcD9GKjyKrL92hgnjEEGTWUxkOpL_pSF0ayePppB1gZz1ZD2WNi1vcVVsa82D4ugL_WXHraqz_jgj5uzNxbDnq_ncCcNn5R1kZs8AzNUHopBNRgH1MkwbZepPi-anvwKg/s1024/228127297-H.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="1024" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5u17B0NmemqBCMP4eP32CQMeD0jmfQk304qMbztkPC_7jD_yK0zhTn-3SsAcD9GKjyKrL92hgnjEEGTWUxkOpL_pSF0ayePppB1gZz1ZD2WNi1vcVVsa82D4ugL_WXHraqz_jgj5uzNxbDnq_ncCcNn5R1kZs8AzNUHopBNRgH1MkwbZepPi-anvwKg/s320/228127297-H.jpg" width="320" /></a></div>May puso ka bang marunong magpasalamat? Nakakalungkot na kung minsan ay magaling tayong manghingi, pero ang tamad nating magpasalamat! Kalimitan, hindi natin napapansin na marami pala dapat tayong ipagpasalamat sa ating buhay. <div><span style="font-style: italic;"><br /></span></div><div><span style="font-style: italic;">Si Juan ay isang batang masipag at maasahan sa gawaing bahay. May roon lang nga siyang masamang ugaling maningil sa lahat ng kanyang ginagawa. Minsan ay may pinuntahan ang kanyang nanay at iniwan sa kanya ang gawaing bahay. Katulad ng inaasahan ay malugod namang tinanggap ni Juan. Pag-uwi ng kanyang ina ay may nakita itong papel na nakapatong sa lamesa. Nakasulat: Naglinis ng bahay - sampung piso, naglaba ng damit - sampung piso, nagdilig ng mga halaman - sampung piso, nag-alaga kay junior - sampung piso... kabuuan: singkuwenta pesos. Ps. Yung sampung pisong karagdagan ay VAT. Ang masipag mong anak, Juan. Napangiti ang nanay, kumuha ng papel at nagsulat din: siyam na buwan kitang inalagaan sa aking tiyan - libre! Ipinanganak kita - libre! Pinakain at pinag-aral - libre! At ngayon mahal kong anak may lakas ng loob kang singilin ako? Patawarin mo ako anak, walang pera ang nanay, wala akong maibibigay sa iyo. Ang nagmamahal mong ina - Juana. Kinabukasan ay nagising si Juan at nakita ang sulat sa kanyang kama. Binuksan iyon at ng nabasa niya ay natulala siya. Kumuha ng isang papel at muling nagsulat. Dear inay... pinapatawad</span><span style="font-style: italic; font-weight: bold;"> </span><span style="font-style: italic;">ko na po kayo! hehehe... </span></div><div><br /></div><div>Hindi ba't nakasasama ng loob kapag may mga taong katulad ni Juan na hindi nakikitang may mga tao pala tayong dapat pasalamatan sa ating buhay? Katulad ng kuwento sa Ebanghelyo, nakakalungkot na hindi naisip ng siyam na ketonging bumalik kay Jesus at pasalamatan siya sa pagpapagaling na ginawa niya para sa kanila. Mula sa sampung ketonging pinagaling ni Hesus, ay iisa lamang ang naglakas-loob na magpalasalamat! At ang higit na nakalulungkot ay isang Samaritano, na mortal na kaaway ng mga Hudyo, ang tanging nakaalalang magbigay ng pasasalamat. </div><div><br /></div><div>Bakit kaya ganyan tayong mga tao? Kay bilis nating makalimot! Ang Diyos, kung magpadala sa atin ng biyaya ay <i>"siksik, liglig, at nag-uumapaw,"</i> ngunit bakit kung minsan ay nakakalimot tayong magpasalamat? Tingnan natin ang laman ng ating mga panalangin, magugulat tayo na ang karaniwang uri ng ating pagdarasal ay "paghingi". Kadalasan ang lagi nating sinasambit ay "PENGINOON... PENGINOON!" sa halip na PANGINOON, PANGINOON!" <b>Ang lakas nating humingi sa Diyos, ang hina naman nating magpasalamat. </b></div><div><br /></div><div>Hindi ako naniniwalang wala tayong dapat ipagpasalamat sa Diyos. Sapagkat lahat ay biyaya na nagmumula sa Kanya! <i>"Everything is grace!"</i> ayon kay San Pablo. Kahit nga ang masasamang nangyayari sa atin ay maari nating tawaging<i> "blessing in disguise" </i>sapagkat ang "Diyos ay nakapagsusulat ng diretso sa baku-bakong linya." Ibig sabihin ay laging may mabuting dahilan ang Diyos sa masasamang pangyayari sa ating buhay. </div><div><i><br /></i></div><div><i>"Gratitude is the language of the heart"</i> sabi nga sa Ingles. <b>Kung bukas ang ating palad sa pagtanggap sa Kanyang maraming biyaya, ay dapat bukas din ang ating puso sa pagbibigay pasasalamat sa Kanya! </b>Una, pasalamatan natin ang Diyos sa <b>regalong buhay</b> na ipinagkaloob niya sa atin. Gumising tayo kaninang humihinga pa, ipagpasalmat natin sa kanya! <i>"Every gising is a blessing!"</i> Kaya nga't dapat nating alagaan ang ating buhay at gayundin ay igalang natin ang buhay ng iba. Walang puwang sa isang Kristiyano ang tinatawag na <i>"culture of impunity"</i> na kung saan ay kinukunsinti natin at hinahayaan natin ang paglapastangan sa dignidad ng buhay ng tao! </div><div><br /></div><div>Ikalawa, pasalamatan natin ang Diyos sa <b>regalong pamilya.</b> Ang mabuting lipunan o maging simbahan ay nangangailangan ng mabuting pamilya. Hindi tayo ang pumili ng ating mga pamilya, ito ay ipinagkaloob ng Diyos sa atin kaya't dapat nating pahalagahan at pangalagaan. May mga nagtatangkang sirain ang regalong ito, labanan natin! Naririyan na ang usapin ng diborsiyo na kung saan ay nakaamba nitong lapain ang kapayapaan sa loob ng pamilya. Sa katunayan ay nakabinbin na ito sa ating kongreso at nanganganib na maipatupad. Ngunit gayunpaman ay mananatiling matatag ang paniniwala ng Simbahan na ang <i>"pinagsama ng Diyos ay 'wag paghiwalayin ng tao!" </i> Ipaglaban natin ito bilang mga tagasunod ni Kristo. Pasalamatan natin ang Diyos sa biyaya ng pamilya, na sa kabila ng maraming pagsubok ay pinapanatili N'ya pa ring matatag ang pamilyang Pilipino</div><div><br /></div><div>Ikatlo, sa pagtatapos ng Panahon ng Paglikha ay pasaamatan natin ang Diyos sa <b>regalong kalikasan.</b> <i>"The earth is our common home."</i> Ito ang paalala sa atin ni Papa Francisco. Kaya't pigilan natin ang pagsira at pang-aabuso sa ating inang kalikasan at sa mga nilikha ng Diyos. Pakinggan natin ang panaghoy ng mundong ating ginagalawan. Kung magiging sensitibo lamang tayo sa unti-unting pagsira ng ating kabundukan, kagubatan at karagatan na ginagawa ng ating mga kapatid sa ngalan ng pag-unlad ng ekonomiya ay marahil mapipigalan natin ang pagguho at pagkawasak ng ating nag-iisang tahanan. At ang tahanan ay dapat pinahahalagahan, inaalagaan, ipinaglalaban.</div><div><br /></div><div>Sanayin mong magkaroon ng isang PUSONG MAPAGPASALAMAT. Mamayang gabi, bago ka matulog, <b>bilangin mo ang mga biyaya mo</b>, isulat mo sa isang papel at magpasalamat ka sa Kanya. <b>Kapag may pagpapala ka ay ibahagi mo</b>. Isang paraan yan ng pagsasabing <b>ang iyong biyayang natanggap ay hindi sa iyo kundi ito ay kaloob ng Diyos. </b>Kapag araw ng Linggo magsimba ka sapagkat <b>ang Santa Misa ang pinakamataas na pasasalamat</b> na maari nating ibigay sa Kanya.</div><div><br /></div><div>Ito ang puso ng isang katiwala.<b> </b>Naniniwala tayo na kung anumang mayroon tayo ay <b>isinusulit lamang natin sa ating Manlilikha. </b> Kaya nga't nangangahulugan ito ng <b>pagbibigay ng ating buong buhay sa Diyos! </b>Magpasalamat ka tuwina! Walang mawawala sa 'yo, bagkus ay magkakamit ka pa nga ng biyaya sapagkat <i>kinalulugdan ng Diyos ang taong marunong magpasalamat! </i></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-84937999756339112332022-10-01T06:47:00.000-07:002022-10-01T06:47:10.432-07:00MAPAGKUMBABANG KATIWALA: Reflection for 27th Sunday in Ordinary Time Year C - October 2, 2022 - 5th SUNDAY: SEASON OF CREATION<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSBG6IodggeXknYa83jFE2b57GNgIb4IDpYhxxI3gYKSlvise4AZfhnQ8x2t45zgICGMNeXDFJFx9JpW6xO8PZMo2k0Xhcd7rZs6SbpDEG5F-RvPb-D-ZKnA-THe82qB6EtECVPErwCtaBeLLUOlrh_K13m5kvDjdAWqyoZn1opCEKOAH1_g6IyvvdpQ/s1024/photo-cayuda-on-flickr.webp" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="819" data-original-width="1024" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSBG6IodggeXknYa83jFE2b57GNgIb4IDpYhxxI3gYKSlvise4AZfhnQ8x2t45zgICGMNeXDFJFx9JpW6xO8PZMo2k0Xhcd7rZs6SbpDEG5F-RvPb-D-ZKnA-THe82qB6EtECVPErwCtaBeLLUOlrh_K13m5kvDjdAWqyoZn1opCEKOAH1_g6IyvvdpQ/s320/photo-cayuda-on-flickr.webp" width="320" /></a></div>Malakas ka ba sa Diyos? May mga taong ang nakagawiang gawain ay maghanap ng mga magdarasal para sa kanila lalo na kapag lumalapit na ang Undas. Naniniwala sila na mas mapapadali ang paglapit ng kanilang kahilingan sa Diyos kapag ipinadaan ito sa mga <i>"mandarasal." </i> Para sa kanila, sila ay <b>"mga taong mas malakas sa Diyos." </b>Hindi tumatanggap ang "mandarasal" ng bayad bilang kabayaran sa kanilang pagdarasal. Mawawala daw ang lakas ng panalangin kapag nagpapabayad sila ngunit maaari silang tumanggap ng "donasyon" sa abot ng makakayanan ng taong nagpadarasal. Kung minsan, kaming mga pari ay paborito ring lapitan ng mga nanghihingi ng panalangin. May nagpapabless ng lapis kapag malapit na ang board exam. May nagpapapray-over kapag magbibiyahe o kapag may iniindang sakit sa katawan. Paborito rin kaming gawing <i>"prayer leader" </i>kapag may pagtitipon. Kapag tinanong mo kung bakit ang sagot ay: <b>"dahil mas malakas ka sa Diyos padre!</b>" Ganun ba yun? May mga tao bang mas "malakas" sa Diyos? <div><i><br /></i></div><div><i>May kuwento ng isang muslim, buddhist monk, at isang pastor na "Born Again" na nagpaligsahan kung sino sa kanila ang mas malakas na Diyos. Umakyat sila sa isang mataas na tore at nagkasundong magpatihulog at tumawag sa kanyang Diyos na pinagdarasalan. Ang Diyos na dirinig sa kanilang pagtawag ang tatanghaling "malakas sa Diyos". Naunang tumalon ang Muslim. Habang nahuhulog ay sumigaw siya ng "Allah... tulungan mo ako!" Lumagpak siya na parang sako ng bigas sa sahig! Ang milagro, hindi siya namatay ngunit nabalian lang ng ilang buto. Sumunod namang tumalon ang Buddhist at sumigaw "Buddha... tulungan mo ako!" Laking pagkagulat niya nang bigla siyang lumutang sa hangin at bumagsak na parang bulak sa lupa. Walang sugat, walang galos! Ngayon naman ay ang pastor. Tumalon siya at puno ng kumpiyansang sinabing: "Panginoong Hesus, aking Diyos at personal na tagapagligtas tulungan mo ako!" Walang nangyayari! Bumilis ng bumilis ang kanyang pagbulusok paibaba. Nang malapit na siya sa lupa ay bigla siyang sumigaw ng: "Buddha... ikaw na lang... iligtas mo ako!" </i></div><div><br /></div><div>May tawag sa ganitong uri ng tao: balimbing! Marami sa atin ang <b>"balimbing sa pananampalataya."</b> Panay <i>"praise the Lord"</i> kapag lubos-lubos ang pagpapala, ngunit kapag nakakaranas na ng kahirapan ay <i>"goodbye Lord"</i> na! Marami siguro sa atin ay may kahinaan sa ating panalangin. Kaya nga ang panalangin ng mga alagad ay atin ding panalangin: <b><i>"Dagdagan po ninyo ang aming pananalig sa Diyos!" </i></b></div><div><br /></div><div>Malimit nating naririnig ang salitang "pananampalataya". Sa katunayan ay malimit nating ginagamit ito sa ating pang-araw-araw na buhay na marahil ay hindi natin namamalayan. Halimbawa, sa tuwing tayo ay kumakain sa isang fastfood restaurant o kaya naman sumasakay ng pampublikong sasakyan ay ipinagkakatiwala natin ang ating buhay sa mga taong hindi naman natin kilala. Paano tayo nakasisigurong malinis ang ating pagkaing kinakain o kaya naman ay ligtas magmaneho ang driver na ating sinakyan? Pero naniniwala tayo at nagtitiwala sa kanila. Kung minsan ay maririnig din natin sa mga estudyante na: <i>"Malapit na exams... bahala na!" </i>O kaya naman kapag hindi handa at hindi nakapag-aral: <i>"Sige na nga... bahala na si Batman!" </i> </div><div><br /></div><div>Ang ganitong uri ng pag-uugali ay maari nating maiugnay sa ating pananampalatayang espirituwal. Sa katunayan ang salitang "bahala na" ay nanggaling sa salitang "Bathala na!" <b>Kung kaya't masasabi natin na ang ating "tadhana" ay nakaugnay sa ating pagkilala kay "Bathala"</b>, na ang salitang <i>"fate</i>" ay hindi natin mahihiwalay sa ating <i>"faith"</i>. Hindi kinakailangang malaki agad ang pananampalaayang ito. Ang sabi ng Panginoon sa ating Ebanghelyo: <i>"Kung maging sinlaki man lamang
ng butil ng mustasa ang inyong
pananalig sa Diyos, masasabi ninyo
sa puno ng sikomorong ito, 'Mabunot
ka, at matanim sa dagat!' at tatalima
ito sa inyo."</i> Ang butil ng mustasa ay napakaliit ngunit sa kaliitan nito ay nakikita ng Diyos ang mala-bundok na pananampalataya ng isang taong tunay na nanalig sa kanya. </div><div><br /></div><div>Itinanim sa atin ang butil ng pananampalataya noong tayo a bininyagan ngunit <b>nakakalungkot na ang pananampalatayang ito ay marami sa atin ang hindi inalagaan at dahil dito ay napabayaan. </b><b>Ipagpasa-Diyos natin ang hinaharap ngunit kumilos din tayo sa kasalukuyan. </b>Sabi nga ng ating kasabihang gasgas na sa pandinig: <b>"Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa!" </b>Hindi masamang umasa sa awa ng Diyos. <b>Ngunit mahalaga rin na sa ating pagpapasa-Diyos ng ating hinaharap ay kumilos naman tayo sa kasalukuyan!</b> </div><div><br /></div><div>Ang ating unang pagbasa sa Aklat ni Habakuk ay paglalarawan sa mga nangyayari sa atin ngayon sa kasalukuyan:<i> " Bakit ang ipinakikita mo sa akin ay pawang kasamaan at kahirapan? Sa magkabi-kabila’y nagaganap ang pagwasak at ang karahasan; laganap ang hidwaan at pagtatalo." </i>Dito ay talagang nangangailangan tayo ng malalim na pananampalataya. Hindi sagot ang panghuhusga at karahasan upang malutas natin ang suliranin ng ating lipunan. Bilang isang Kristiyano ang kasagutan natin ay ang pagbabahagi ng pag-ibig, pag-asa at habag ng Diyos sa ating kapwa. Totoong kung minsan ay mahirap tanggapin ang kalooban ng Diyos lalo na't ito ay taliwas sa ating kagustuhan. </div><div><br /></div><div>Dito natin kinakailangan ang<b> pagpapakumbaba</b> bilang mga<b> tapat na alipin ng ating Panginoon.</b> <b>Ang tapat na alipin ay handang maglingkod kahit na ito ay nangangahulugan ng kahirapan sa pagsunod. </b>Walang siyang maipagmamalaki sa kanyang sarili! Ginagawa lamang niya ang dapat niyang gawin. Sa kahuli-hulihan ito lamang ang kanyang masasabi pagkatapos niyang sundin ang kalooban at utos ng kanyang panginoon: <b><i>"Kami’y mga aliping walang kabuluhan; tumupad lamang kami sa aming tungkulin." </i>Ito ang pananampalatayang </b><b>mapagkumbaba</b> na tulad ng butil ng mustasa, maliit ngunit kayang gumawa ng malaking himala. <b>Kailangan natin ng mas malakas na pananampalataya upang sabihing "kung wala ang Grasya ng Diyos... wala rin tayo!" Ang pananampalataya</b> <b>ang ating pagtugon sa Diyos</b> na lumalapit sa atin at nag-aalok ng Kanyang pagmamahal. Ito ay ang ating pagtanggap sa Kanya. </div><div><br /></div><div>Ang ikalimang Linggo ng Paglikha ay nag-aanyaya sa ating pagnilayan ang pangangailangan ng pagkakaroon natin ng isang <i>"Ecological Spirituality.</i>" <i>Ang <b><u><span lang="PT" style="font-size: 12.0pt; line-height: 110%; mso-ansi-language: PT;">Ekolohikal na
Espirituwalidad</span></u></b><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">
ay bunga ng malalim na pagbabagong ekolohikal ( ecological conversion) na
nakakatulong sa atin <b>upang </b></span></i><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><b><i>madiskobre ang Diyos sa lahat nang gabay sa
parehong kagandahan ng sangnilikha at sa mga buntong hininga ng mga may sakit
at mga hinagpis ng mga nahihirapan</i>, </b>sa kamulatan na ang Espiritu ng buhay ay
hindi hiwalay sa mga reyalidad ng mundo. Nangangahulugan ito ng isang pamumuhay na nakaugat sa isang pagiging tapat na katiwala ng Diyos na may mapagkumbabang pananampalataya.</span></div><div><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><br /></span></div><div><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Tandaan natin na tayo ay "katiwala" lamang ng Panginoon sa kanyang mga nilikha. Ang Diyos ang tunay na nagmamay-ari ng mundo kaya't walang dahilan upang lapastanganin at sirain natin ito. <b> Araw-araw ay ugaliin natin at gawing bahagi ng ating buhay ang pag-aalaga sa ating Inang Kalikasan. </b> Maging mga responsable tayong mga katiwala na ginagampanan lamang ang ating tungkulin. </span></div><p class="TableStyle2" style="line-height: 110%;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></p><div> </div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-28453390494904068642022-09-24T11:41:00.001-07:002022-09-24T11:41:07.679-07:00KRISTIYANONG PAKIKIALAM: Reflection for 26th Sunday in Ordinary Time Year C - September 25, 2022 - 4TH SUNDAY OF SEASON OF CREATION<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWeQix4xHWEp42gkZuvl12kkve7G6sSYxIy_RDW5sscaRQSalljtYmSOegVuitDzhJb-dSuowf6u-G_-W5MP4JdaiBtOq0cXaIuxI9aNe8CfbQGvpDj4sqZsjUoxhX20pOjjiRwHJqs8gvC-zu5JosRblJX5yIoqFJd0Ia4-oY5q7t3Q5cCfswdkcoJw/s400/world-environment-day-and-sustainable-environment-concept-in-father-children-s-volunteer-hands-400-112436052.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="400" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWeQix4xHWEp42gkZuvl12kkve7G6sSYxIy_RDW5sscaRQSalljtYmSOegVuitDzhJb-dSuowf6u-G_-W5MP4JdaiBtOq0cXaIuxI9aNe8CfbQGvpDj4sqZsjUoxhX20pOjjiRwHJqs8gvC-zu5JosRblJX5yIoqFJd0Ia4-oY5q7t3Q5cCfswdkcoJw/s320/world-environment-day-and-sustainable-environment-concept-in-father-children-s-volunteer-hands-400-112436052.jpg" width="320" /></a></div>Madalas tayong makakita ng sign boards sa mga daanan. Kalimitan, makikita natin sa mga malalaking kalsada ang karatulang: "BAWAL TUMAWID! NAKAMAMATAY!" Ngunit kakaiba itong nakita ko minsang ako ay tumawid sa isang kalsada. Ganito ang nakasulat: BAWAL "MAKIALAM, NAKAMAMATAY!" Ayaw natin sa mga pakialamero at pakialamera di ba? Ayaw nating may nanghihimasok sa ating buhay! <div><i><br /></i></div><div><i>May kuwento ng isang pari na masyadong passionate sa kanyang pagbibigay ng homiliya. Minsan ay ipinapaliwanag niya ang sampung utos. Ang sabi niya: "Mga kapatid, sinasabi sa ika-limang utos, "huwag kang papatay!" Kaya't masama ang pumatay!" Biglang sigaw ang isa sa mga nagsisimba? "Amen! Father! Amen!" Itinuloy ng pari: "Sinasabi ng ika-pitong utos, huwag kang magnanakaw! Masama ang kumuha ng pag-aari ng iba!" "Amen! Father! Amen!" sigaw muli ng lalaki. Ginanahan tuloy ang pari at sinabing: "Huwag kang makikiapid! Kaya bawal, ang magkaroon ng relasyon sa hindi mo asawa! Bawal ang may-kabit!" Biglang sigaw ang lalaki: "Aba, padre! Hindi na ata tama yan! Sumusobra ka na! 'Wag mong panghimasukan ang buhay ko! Wag mo 'kong pakiaalaman!" </i></div><div><br /></div><div>May nabasa akong mga post sa FB para mga mahilig makialam sa buhay ng iba: <i>"Dear PAKIALAMERA, May sarili kang buhay di ba? Bakit pati sa buhay ko nakikisawsaw ka?" Eto pang isa; "Alam mo, napapabayaan mo na ang sarili mo. Wala ka kasing ibang inintindi kung ang PAKIALAMAN ANG BUHAY NG IBANG TAO!" </i> May mga tao kasing kina-career na ang pakikialam sa buhay ng iba. Nauso ang mga Marites, Marissa, Mariposa at iba pa na pareho lang ang tinutumbok: ang pakialaman ang buhay ng iba! </div><div><br /></div><div>Kung ganun, masama ba ang pakikialam? <b>Hindi lahat ng pakikialam ay masama o kaya naman hindi lahat ng hindi nakikialam ay mabuti! </b> Sa katunayan ay ito ang kasalanan ng mayaman sa talinhagang isinalaysay ni Jesus sa ating Ebanghelyo ngayong Linggo. Masama ba ang mayaman dahil sa nilait niya si Lazaro? Walang sinabi sa Ebanghelyo na masamang tao ang mayaman. <b> Ang kanyang kasalanan ay ang kanyang pagwawalang-bahala kay Lazaro </b>na nasa labas lamang ng kanyang bahay at namamatay sa gutom samantalang siya ay sagana sa damit at pagkain sa hapag kainan. Walang pakialam ang mayaman sa kalunos-lunos na kalagayan ni Lazaro. Wala siyang ginawa upang maibsan, kahit kaunti lamang, ang paghihirap ng isang tao. Kaya nga't hindi lahat ng hindi pakikialam ay mabuti. Ang tawag sa ganitong uri ng pagkakasala ay <i>sin of omission.</i> May mga kasalanan tayong naako dahil sa ating pagtahimik at hindi pagkilos sa kabila ng ating kakayahang makagawa ng mabuti. </div><div><br /></div><div><b>Tayong mga Kristiyano ay tinawag ni Jesus na makialam sapagkat ang Diyos mismo ang unang nakialam sa atin. </b> Ipinamalas niya ang kanyang malasakit sa atin sa pamamagitan ng kanyang pagliligtas sa pagbibigay sa atin ng kanyang bugtong na Anak. <b>Nakialam Siya sa ating abang kalagayan sapagkat mahal Niya tayo at ayaw Niya tayong mapahamak. </b>Ang sabi ni San Juan: <i>"Gayon na lamang pag-ibig ng Diyos sa sanlibutan, kaya ibinigay niya ang kanyang bugtong na Anak, upang ang sumampalataya sa kanya ay hindi mapahamak..." (Jn 3:16)</i> Ngunit ang ganitong pakikialam ay posible lamang kung mayroong kasamang <b>PAGKABAGABAG</b>! Nagpakita ng habag ng Diyos sa atin sapagkat <b>nabagabag siya sa ating abang kalagayan. </b> Ang tawag natin sa ganitong uri ng panghihimasok ay <b>MABUTING PAKIKIALAM! </b> Tandaan natin na tayo ay magkakapatid sa pananampalataya. Ang kabutihan ng isa ay kabutihan ng lahat at ang kapahamakan ng isa ay kapahamakan ng lahat.</div><div><br /></div><div>Ano ang hinihingi nito sa atin? Una, ito ay <b>nangangahulugan ng pagtatama sa mali! </b>Ang mabuting pakikialam ay may lakas ng loob upang ituwid ang kanyang kapatid na napapariwara. Ang kanyang layunin ay kabutihan at hindi kasiraan ng kanyang kapwa. Ang tawag din dito ay <i>fraternal correction</i>. <b>Ang isang Kristiyano ay dapat nababagabag kapag nakikita niya ang kanyang kapatid na nagkakasala o hindi gumagawa ng tama</b>. Ngayon marahil ay maiintindihan natin kung bakit ang Simbahan ay kailangang makialam kapag may nakikita siyang mali sa ating lipunan. Hindi siya maaring manahimik kapag may paglabag sa kalooban ng Diyos at paglapastangan sa Kanyang mga utos. Hindi siya maaaring manahimik kapag nayuyurakan ang karapatang pantao o ang dignidad ng isang tao lalo na ang mga walang kalaban-laban at mahihirap. Naniniwala ang Simbahan na sapat lamang na isang mabuting Kristiyano ang manahimik sa harap ng maraming pagkakamali, at ito ay sapat na upang lumaganap ang kasamaan sa mundo. </div><div><br /></div><div>Ikalawa,<b> ang mabuting pakikialam ay ang atin ding pakikiisa sa mga mahihirap. </b> Hindi kinakailangang gumawa ng malalaking bagay para sa kanila. Kung minsan ay sinisisi natin ang Diyos sa mga kahirapang nangyayari sa ating paligid, ngunit sino ba ang may kagagawan nito? Ang sabi ni St. Mother Teresa ng Calcutta: <i>"Poverty is not made by God, it is created by you and me when we don't share what we have." </i> Huwag sanang maging manhid ang ating budhi sa pangangailangan ng iba. Huwag tayong maramot sapagkat kung ano man ang mayroon tayo ay galing naman ang mga ito sa Panginoon. Sa katunayan ay katiwala lamang tayo ng mga biyayang ipinagkaloob niya sa atin.</div><div><br /></div><div>Ikatlo, <b>makialam din tayo para sa kapakanan ng ating kapaligiran, ng ating mundo, na siyang ating nag-iisang tahanan, "our common home!"</b> Ang pakikialam na ito ay dapat magdala sa atin sa tamang <i>"Ecological Education"</i> na kung saan ay pinalalalim natin ang ating kaalaman sa tamang ugnayan natin sa sangnilikha sa pamamagitan ng pag-aaral, pagninilay at pagsasabuhay ng ating tungkulin bilang mabuting katiwala ng Panginoon. Kasama rin dito ang pagpapalganap ng kamalayang ekolohikal at mapagpapabagong pagkilos upang mapahalagahan at mapangalagaan natin ang mga nilikha ng Diyos. Makialam tayo kung nakikita natin ang unti-unting pagsira ng ating kalikasan at kapaligiran. Ito'y nangangailangan ng ating sama-samang pagkilos upang manindigan sa ating pagiging katiwala ng Panginoon. </div><div><br /></div><div>Sa padiriwang ng Panahon ng Paglikha, <b>magkaroon tayo sana tayo ng mabuting pakikialam upang pangalagaan ang kalikasang ipinagkatiwala sa atin ng Diyos.</b> Magkaroon tayo ng MABUTING PAKIKIALAM sa ating kapwa! Isang pakikialam na dala ng ating pagkabagabag sa mga kamaliang nakikita natin sa ating paligid. Isang pakikialam na may malasakit sa kapakanan ng mga mahihirap.</div><div><br /></div><div>Tanungin natin ang ating mga sarili: Isa ba ako sa mga nasasa-walang kibo o walang pakialam kapag nilalapastangan ang ating kalikasan o ang ating mundong tahanan? </div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-27192335660799440002022-09-17T09:05:00.003-07:002022-09-17T09:05:37.673-07:00MATALINONG KATIWALA: Reflection for the 25th Sunday in Ordinary Time Year C - September 18, 2022 - 3rd SUNDAY OF SEASON OF CREATION<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigY-ICj5yN2GQUan3mz2H5Mpf7ZPVEK-FqslJQY8TIEdWr4-NDnXhODdiv1x6TGwzR17__Q1q1GvPTaqV2HLIzNlSENaUSWx5m_XDR-Lcw7dFKn-0KdM_zGQiYN9GPOduSP8AZymegUK5GpaXLLLHoKRxEiLnRIAGXNqMALi0c6ynqNPBnkVW0HkkaGg/s1200/nature-3289812_1280-process-sc1200x630-t1624891686.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="1200" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigY-ICj5yN2GQUan3mz2H5Mpf7ZPVEK-FqslJQY8TIEdWr4-NDnXhODdiv1x6TGwzR17__Q1q1GvPTaqV2HLIzNlSENaUSWx5m_XDR-Lcw7dFKn-0KdM_zGQiYN9GPOduSP8AZymegUK5GpaXLLLHoKRxEiLnRIAGXNqMALi0c6ynqNPBnkVW0HkkaGg/s320/nature-3289812_1280-process-sc1200x630-t1624891686.jpg" width="320" /></a></div>Bakit nga ba tumatalino ang tao kapag pera ang pinag-uusapan, lalo na siguro kapag kuwentahan ng sukli o babayaran? Minsang sumakay ako ng pampasaherong jeep. Ibinigay ko ang aking bayad at isang bata ang tumatanggap nito at nagbalik ng sukli. Sa pakiwari ko ay anak siya ng driver ng jeep at hindi pa siguro graduate ng elementarya ang batang iyon ngunit manghang-mangha ako sa galing niyang magkuwenta ng sukli. May nagbayad na pasahero isandaang piso ang ibinigay. <i>"Isang senior yan, dalawang estudyante, at isang ordinaryo!" </i>Gamit ang utak bilang calculator, ay agad niyang natuos kung magkano ang dapat bayaran at agad-agad ibinigay ang sukli! Ang galing! Pero pasang-awa ang grade n'yan sa Mathematics! <div><br /></div><div>Bakit kapag pera ang pinag-usapan, marami sa atin ang tuso? Ang mga bobo ay nagiging matalino. Ang walang pinag-aralan nagiging henyo! Halimbawa ang kuwentong ito: <i>Isang lalaki ang pumasok ng simbahan at nagdasal kay Santiago Apostol. "Poong Santiago, bigyan mo ako ng isang malaking kabayo at ipagbibili ko. Ang pagkakakitaan ay paghahatian natin ng pantay. Kalahati sa 'yo at kalahati sa simbahan. Laking pagkagulat niya ng pag-uwi niya sa bahay ay nakakita siya ng malaking kabayo sa harap ng kanyang bahay. Nilapitan niya ito at sinakyan at kataka-takang hindi ito umalma. "Ito na nga ang kabayong kaloob ni poong Santiago!" Kayat dali-dali niya itong dinala sa palengke. Sa daan ay nakakita siya ng isang manok na pilay. Hinuli n'ya ito upang ipagbili. Pagdating sa palengke ay nilagyan niya ng presyo ang kanyang mga paninda. Ang lahat ng nakakita ay tumatawa. Nakasulat: Manok = 100,000 pesos, Kabayo = 20 pesos. Pero may pahabol na ganito ang sinasabi: "Puwede lang bilhin ang kabayo kung bibilhin din ang manok!" Isang mayaman ang nagkainteres sa kabayo kaya't napilitan din itong bilhin ang manok. Dali-daling bumalik sa simbahan ang lalaki. Dumukot sa kanyang wallet ng pera at sabay sabing: "Poong Santiago... eto na ang parte mo!" At naglabas siya ng 10 piso at inilaglag sa collection box! </i></div><div><br /></div><div>May tawag sa ganitong uri ng tao... SWITIK! Magaling dumiskarte! Matalino! Tuso! Ganito rin ang kuwento ni Hesus sa talinhaga. Ngunit huwag tayong magkakamali. Hindi pandaraya ang itinuturo ni Hesus sa Ebanghelyo ngayon. Hindi pinuri ni Jesus ang pandarayang ginawa niya. <i>"Pinuri ng Panginoon ang magdarayang katiwala dahil sa katalinuhang ipinamalas nito." </i>Alam nating walang pandaraya sa bokabularyo ng isang tagasunod ni Kristo. Bakit dapat tayong maging matalinong katiwala ni Kristo? <i>"Sapagkat amg mga makasanlibutan ay mas mahusay gumawa ng paraan kaysa maka-Diyos." </i> Ang nais niya lang bigyang diin ay <b>dapat tayo rin, bilang mga Kristiyano, ay matalino pagdating sa mga espirituwal na gawain at alalahanin</b>. At paano tayo magiging matalinong Kristiyano? <b>Ang isang matalinong Kristiyano ay dapat may takot sa Diyos! </b> </div><div><br /></div><div>Ang sabi sa aklat ng Ecclesiastico: <i>"Ang takot sa Panginoon ay Karunungan at kaalaman. </i>(Ecc. 1:27) Kung bakit laganap ngayon ang masasamang gawain o kaya naman ay nasasadlak ang ating lipunan ngayon sa problema ng droga at maraming imoral na gawain ay sapagkat marami na sa atin ang walang takot sa Diyos! Sapagkat <b>ang taong may takot sa Diyos ay unang-una, may pagpapahalaga sa kanyang buhay. </b> Hindi s'ya gagawa ng mga bagay na makasisira sa kanyang katawan at kaluluwa at katawan tulad ng pagkalulon sa bisyo. Ngunit marami pa rin sa atin ang hangal sapagkat pagkatapos ng maraming paalala at pangaral ay tuloy pa rin sa labis na paninigarilyo, pag-inom at paggamit ng salot na droga! </div><div><br /></div><div>Pangalawa, <b>ang Kristiyanong may takot sa Diyos ay may pagpapahalaga rin sa buhay ng iba!</b> Alam niya na ang tao ay hindi parang lamok na puwede mong patayin kapag nakita mong dumapo o kahit nagbabalak pa lang na dumapo sa 'yo! Isipin sana ng mga gumagawa nito na ang mga taong kanilang pinapatay ay may pamilya rin, may asawa, anak at mga mahal sa buhay na kanilang maiiwan. Ang mga taong nagsasagawa ng "extra-juducial killing" ay masasabi nating mga taong walang takot sa Diyos! </div><div><br /></div><div>Pangatlo <b>ang mga taong walang takot sa Diyos ay hindi sumasamba at nagmamahal sa Kanya. </b>Malinaw ang sabi ni Hesus:<i><b>"Walang makapaglilingkod nang sabay sa </b></i><i><b>dalawang panginoon. Hindi ninyo mapagliling-kuran nang sabay ang Diyos at ang kayamanan.” </b></i>Kung may pera man tayo o kayamanang taglay, minana man o pinaghirapan, lagi nating pakatandaang <b>ito ay ipinagkatiwala lamang sa atin ng Diyos at dapat gamitin sa tamang paraan. </b>Kung kaya nating mag-aksaya ng oras at pera sa gimik at galaan, sa computer, o kaya ay magbabad sa harapan ng telebisyon o sinehan, dapat kaya rin nating maglaan ng oras para sa pagdarasal, pagbabasa ng Biblia, pagsisimba t pagkakawang-gawa.<b> </b> <b>Tayo ay katiwala lamang ng mga biyaya na Kanyang kaloob. </b></div><div><br /></div><div>Isama na rin natin ang <b>matalinong pagggamit ng biyaya ng kalikasan </b>na kanyang ipinagkaloob sa atin. Kung ituturing lamang nating iisang tahanan, <i>"Our Common Home</i>" ang mundong ating tinitirhan ay marahil mas magiging matalino ang ating pag-aalaga dito. Hindi tayo gagawa ng anumang bagay o desisyon na makakasira sa kinabukasan ng mga susunod na henerasyon. Hindi natin hahayaang maghari ang kasakiman at kayabangan na nagsasabing: <i>"Akin lang ang mundong ito at gagamitin ko ito sa nais kong pamamaraan!" </i> <b>Maging matalino sana tayo at lagi nating isiping mga katiwala lamang tayo sa kaloob ng Diyos.</b> Kung may angkin tayong kayamanan, talino at galing, ay isipin nating ito ay hindi lamang para sa atin kundi para rin sa iba. <i><b>"Ang mapagkakatiwalaan sa maliit na bagay ay mapagkaka-tiwalaan din sa malaking bagay..."</b> </i>sabi ni Hesus. </div><div><br /></div><div>Ang ikatlong Linggo ng Panahon ng paglikha ya nanawagan sa atin na ugaliin ang isang <b>simple at sustinableng pamumuhay </b>na nakaugat sa <b>kasapatan</b>. <span style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Helvetica Neue"; font-size: 11pt;">Ipinangako ng Diyos na ang
lahat na Kaniyang nilikha ay sapat para sa lahat na mabuhay sa sustenableng pamumuhay. Ang kasalukuyang mga paghihirap na ating nararanasan ay madalas bunga ng maling paggamit ng
mga teknolohiya na dikta ng <b>maaksayang istilo ng pamumuhay </b>na lubos na nagpapahalaga sa mga bagay na materyal at nagtutulak sa tao sa kasakiman at pagkamakasarili. </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Helvetica Neue"; font-size: 11pt;">Marami sa atin ang
nangangarap ng mas simpleng buhay – isang buhay na walang kaguluhan. Ang simpleng buhay ay maaaring simulan sa paglingon sa Diyos at pag alis ng
anumang espirituwal na paghahangad na nagdudulot ng kasakiman sa ating buhay. <b>Ang paghahangad ng simpeng buhay ay maghahatid sa atin ng tamang pagpapahalaga sa mga bagay na kaloob sa atin ng Diyos lalong-lalo na sa biyaya ng kalikasan. </b></span></div><p class="MsoNormal" style="border: none; mso-layout-grid-align: none; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm; text-align: justify; text-autospace: none; text-justify: inter-ideograph;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: "Helvetica Neue"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></b></p><div>Huwag tayo maging bobong Kristiyano. Sa halip ay <i><b>i-level up</b></i> natin ang ating pagiging alagad n ni Kristo. <b> </b>Gamitin natin ang ating angking galing at talino upang maging mga tunay na <b>matatalinong katiwala ni Kristo! </b>Tanungin natin ang ating mga sarili: <i><b>Nabubuhay ba akong payak na may pagpapahalaga sa mga nilikha ng Diyos?</b></i></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-16433647384752670162022-09-10T09:42:00.003-07:002022-09-10T09:51:16.853-07:00ANG PABORITO NG DIYOS: Reflection for 24th Sunday in Ordinary Time Year C - September 11, 2022 - SEASON OF CREATION<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYvLPNXLOBp0Fv3NEisJU41HoGfhbjEL8Pbf5OGCzJK--1RG1le1tus8XiRlQB1ztuPoYpl745jSihMWMo6x-jbdjkLSDd8oLeSZnOtMix_DgTuc3EUDNzy71kERrGj84fv7lljWM2BzI7ymX2sJ67N36NGE7ImkDXkT1QduPcVe_jbU43m5su3CXkqA/s1500/C8C85969-0321-44D0-ADA8-7FEA8B6FC3FF.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="844" data-original-width="1500" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYvLPNXLOBp0Fv3NEisJU41HoGfhbjEL8Pbf5OGCzJK--1RG1le1tus8XiRlQB1ztuPoYpl745jSihMWMo6x-jbdjkLSDd8oLeSZnOtMix_DgTuc3EUDNzy71kERrGj84fv7lljWM2BzI7ymX2sJ67N36NGE7ImkDXkT1QduPcVe_jbU43m5su3CXkqA/s320/C8C85969-0321-44D0-ADA8-7FEA8B6FC3FF.jpeg" width="320" /></a></div>May paborito ba ang Diyos? Marahil, sa ating mga tao ay natural na ang may itinatangi, may pinapanigan, may espesyal sa paningin... may <i>"apple of the ey</i>e" kung tawagin. Ngunit ang Diyos... na lubos na makatarungan at pantay kung magmahal... may paborito rin kaya S'ya? Hanapin ang sagot sa kuwentong ito... <div><span style="font-style: italic;"><br /></span></div><div><span style="font-style: italic;">May isang pari sa isang parokya na binansagang "Padre Kuliling". Hindi dahil sa may pagkakulang-kulang s'ya kundi dahil sa kanyang kakaibang 'gimik" kapag siya ay nagpapakumpisal. May dala-dala s'yang maliit na "bell" na kanyang pinapatunog upang sabihin sa mga taong tapos na ang nagkukumpisal at pinatawad na ang kanyang kasalanan. Eto ang mas nakakaintriga, napansin nila na ang haba ng tunog ng "bell" ay depende sa dami ng kasalanan ng nagkumpisal! Minsan, ay nagkumpisal ang tinuturing nilang "pinakamakasalanan sa parokya!" Isa siyang kilalang babaero, sugarol, lasenggero, at halos taglay na niya ata ang lahat ng "bisyo". Nag-abang ang mga tao kung gaano kahaba ang kanilang maririnig na tunog ng bell. Nagtaka sila sapagkat nakakatrenta minutos na ay wala pa silang naririnig. "Baka, hindi na nakayanan ni Father... baka hinimatay na s'ya!" ang sabi nila. Laking pagkagulat nila ng biglang lumabas si Father sa kumpisalan at karipas na tumakbong palabas ng simbahan. Nagtungo siya sa kampanaryo ng simbahan at narinig ang sunod-sunod na tunog ng kampana... "Booong! boong! bong! booong!" </span></div><div><i><br /></i><b>Kung mayroon mang paborito ang Diyos sila ay walang iba kundi ang mga makasalanan na handang magbalik-loob sa Kanya</b>. Ang pagbabalik-loob ng isang taong makasalanan ay kagalakan para sa ating Diyos at dahilan upang magdiwang Siya ng isang tagumpay! Sa Ebanghelyo ay ikinumpara Siya sa <i><b>isang pastol na naghanap at nakasumpong sa kanyang nawawalang tupa o kaya naman ay sa isang babaeng nakasumpong sa kanyang nawawalang salaping pilak.</b></i> Lubos ang kanilang kagalakan sapagkat nagbunga ang kanilang ginawang paghahanap. Pansinin natin ang sinabi sa talinhaga na ang ang pastol ang naghanap sa kanyang nawawalang tupa. Gayundin ang ang babae ang masusing naghanap sa kanyang nawawalang salaping pilak. </div><div><br /></div><div>Ito ang isang katotohanan na dapat nating maunawaan: <b>tayong lahat, sa kabila ng ating pagiging makasalanan, ay pinagtitiyagaan ng Diyos! Lagi Niya tayong hinahanap at hinihintay Niya ang araw na tayo ay Kanyang masusumpungan. </b>Ang Banal na Kasulatan, mapaluma o bagong tipan ay punong-puno ng mga paglalarawan ng pagkamahabagin ng Diyos sa mga makasalanan. Sa Ebanghelyo ay may mga tagpo na kung saan ay ipinapakita ang pagkiling ng Diyos sa mga kasalanan. Naririyan ang pagpasok ni Jesus sa bahay ni Zakeo at pakikisalo sa kanila sa hapag kainan. Naririyan din ang tagpo ng babaeng makasalanang lumapit sa kanyang paanan upang hugasan ang kanyang paa ng luha bilang tanda ng kanyang pagsisisi at marami pang kaparehong tagpo. Lahat sila ay nagpapakitang <b>may pagkiling ang Diyos sa mga makasalang handang magsisi at magbalik-loob sa kanya. Siya ay puno ng pagpapasensiya at pagpapatawad sa kabila ng katigasan ng ating puso.</b></div><div><br /></div><div>Sa tuwing lumalapit tayo sa Sakramento ng Pagbabalik-loob, ito ay hindi sapagkat ginusto natin. <b>Ito ay sapagkat may Diyos na naghihintay sa atin at Siya ang nagtutulak sa ating magbago at magbalik-loob. </b> Kailan na ba ang huling kumpisal mo? Ano ang pumipigil sa iyo para magsisi at lumapit sa kumpisalan? Kung ikaw man ay nakakaramdam ng pagkahiya o pagkamaliit dahil sa marami mong kasalanan ay lagi mong isipin na <b>ang Diyos ay mapagtimpi at alam Niya ang iyong kahinaan at kakulangan.</b> Sapat lamang na tayo ay <b>magpakumbaba at aminin ang ating kakulangan at pagkakamali </b>tulad ng ginawa ni San Pablo sa ating ikalawang pagbasa. Naunawaan ni San Pablo na "paborito" siya ng Diyos kaya't hindi niya nahiyang aminin ang kanyang pagiging makasalanan: "<i><b>At ako ang pinakamasama sa lahat. Ngunit kinahabagan ako ng Diyos upang sa nangyari sa akin ay ipakita ni Kristo Hesus kung gaano siya katiyaga..."</b></i> </div><div><br /></div><div>Kung ang Diyos ay mapagpasensiya sa atin ay dapat tayo rin ay maging mapagpasensiya sa ating mga sarili. <i><b>"Be patient because God is patient with you." </b> </i>May tatlong hakbang para makamit natin ang kapayapaan sa ating mga sarili: pag-amin sa ating pagkakamali, pagpapasensiya at pagpapatawad. Ito ay totoo sa usapin ng pagiging responsableng katiwala ng Diyos para sa kanyang mga nilikha. Hanggat wala tayong pag-amin sa patuloy nating pagsira sa mundo ay hindi natin maisasaayos ang mga suliranin natin sa pagpapanatili nito bilang ating tahanan. Ang ikalawang Linggo ng Panahon ng Paglikha ay nanawagan sa ating harapin ng buong tapang ang <i>"ecological crisis"</i> na gawa ng pagpapabaya nating mga tao sa pag-aalaga sa ating inang kalikasan at nag-aanyaya sa ating <b>pairalin ang isang responsableng<i> </i></b><i><b>"ecological economics"</b></i> <b> </b>na naglalayong pairalin ang maayos na pagpapatakbo ng ating kabuhayan na hindi nagdudulot ng pagkasira ng ating mundo. Ito ang ibig sabihin ng pagiging responsableng katiwala ng Diyos sa kanyang mga nilikha. </div><div><br /></div><div>P<b>akinggan natin ang panaghoy ng ating kalikasan na siyang tinig ng Diyos na naghahanap sa atin upang muli tayong ibalik sa tamang landas ng pagiging mabuting katiwala ng mundo</b>. Huwag nating kalilimutan na ang Diyos ay laging handang tumanggap sa atin sa kabila ng marami nating pagkakamali at pagkukulang. Huwag tayong masiraan ng loob. Sa halip ay magkaroon tayo ng tapang na harapin ang ating kasakiman kayabangan at pagiging makasarili.</div><div><br /></div><div>Tanungin ang ating mga sarili: Pinakikinggan ko ba ang tinig ng Diyos na nanawagan sa aking alagaan ng mabuti ang kanyang mga nilikha? </div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-46069333211972711992022-09-03T06:02:00.006-07:002022-09-03T06:18:22.435-07:00PANAGHOY NG KALIKASAN: Reflection for 23rd Sunday in Ordinary Time Year C - September 4, 2022<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWfOe0dM24tl-UOJ8ENq9wWzGOrCBPDLwkoXPTrtGpOb3O7_9ga6I9abnk018vmpYHm31IYpDsgjFimh1BLFmm_oOlQPCh0OQax5n_ut2q9BUEVTNBwXhl6KGMtmEmCMu-jtwr61GPaVDmtd9XKON5wPfbBLjTfWxwBxzoccSlqN_nr9GqkWtPSeB6LA/s2027/304946115_10225882490162074_9205208031385947224_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="2027" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWfOe0dM24tl-UOJ8ENq9wWzGOrCBPDLwkoXPTrtGpOb3O7_9ga6I9abnk018vmpYHm31IYpDsgjFimh1BLFmm_oOlQPCh0OQax5n_ut2q9BUEVTNBwXhl6KGMtmEmCMu-jtwr61GPaVDmtd9XKON5wPfbBLjTfWxwBxzoccSlqN_nr9GqkWtPSeB6LA/s320/304946115_10225882490162074_9205208031385947224_n.jpg" width="320" /></a></div>Pumasok na tayo sa tinagurian nating BER months. Bakit nga ba BER MONTHS ang tawag sa mga buwang darating? Ito raw ang dahilan: <i>Sa September daw kasi ay pinagdiriwang natin ang BERtday ni Mama Mary, Ang October naman daw ay ang buwan ng BERhen ng Santo Rosaryo. Sa November naman daw ay we rememBER the faithful departed. At sa December ang ang BERtday ng Panginoong Jesus!</i> Astig di ba? Ngunit marahil, marami sa atin ang iniisip na kapag pumasok na ang BER MONTHS ay malapit na ang Pasko. Sa katunayan ay marami sa atin ang naghintay sa pagsulpot ng kinagigiliwan nating <i>caroler</i> ng Pasko... si Jose Mari Chan! Namiss n'yo ba sya? hehehe...<div><br /></div><div>Ang buwan ng Setyembre ay ang itinalaga rin ng Simbahan na "Panahon ng Paglikha" o <i>Season of Creation</i>. <b>Ang <i>Panahon ng Paglikha o Season of Creation </i>ay ang paglalaan ng Simbahan ng panahon sa ating <i>Liturgical Calenda</i>r upang parangalan ang ating Diyos na Manlilikha at upang paalalahanan din tayo ng ating kaugnayan sa mga nilikha ng Diyos bilang kanyang mga anak. </b>Tatagal ang pagdiriwang na ito hanggang sa ika-apat ng Oktubre, na kapistahan ni San Francisco ng Asisi. Ito ang ating kasagutan bilang mga Kristiyano sa mga suliranin na ating kinakaharap sa ating kapaligiran at kalikasan. </div><div><br /></div><div>Ano ba Panahon ng Paglikha? Una sa lahat, <b>ang Panahon ng Paglikha ay pagbibigay pugay at parangal sa Diyos na Manlilikha na patuloy na nangangalaga sa atin.</b> Ito ang unang pinapahayag natin sa ating Pananampalataya sa tuwing tayo ay nagsisimba pagkatapos ng homiliya ng pari. Nararapat lang na ibalik natin sa Diyos ang lahat ng pasasalamat at papuri sapagkat nilikha Niya ang lahat ng "mabuti". Ikalawa, ang Panahon ng Paglikha ay nagbibigay sa atin ng pagninilay <b>na dapat tayong maging mapagkumbaba. Tayo ay ginawa lamang ng Diyos na kanyang mga katiwala o "stewards" kaya wala dapat tayong ipagmalaki o ipagyabang. Kayabangan ang dahilan kung bakit dumaranas tayo ngayon ng pagkasira ng kalikasan at ang masidhing epekto nito sa ating pamumuhay. </b>Isang "kayabangan" na ating ipinapakita ay ang <b><i>"throw-away culture!"</i> </b> Ito ay ang walang hambas na pagtatapon ng basura kung saan-saan. Huwag nating isisi sa Diyos ang pagbaha sa tuwing bumubuhos ang malakas ng ulan. Hindi ang Diyos ang nagtatapon ng mga basurang bumabara sa ating mga estero at mga tubig daluyan kundi tayong "mayayabang na tao!" Isama na natin sa ating kayabangan ang pagdura o pagdumi kung saan-saan! Tandaan natin na hindi tayo ang may-ari ng kalsada o ng daanan kung kaya wala tayong karapatang dumihan ang mga ito! Panatilhin nating malinis ang ating paligid bilang pagpaparangal sa ating Diyos na Manlilikha. </div><div><br /></div><div>Ito ang konkretong katibayan ng pagiging tunay na mga anak ng Diyos at alagad ni Kristo, ang pagiging <i><b>STEWARDS of the "mysteries of God"</b>.</i> Dahil mahal Niya tayo kaya't nagtitiwala Siya sa bawat isa sa atin na pangangalagaan natin ang kanyang mga nilikha. Isa pang katangian ng tunay na alagad ni Jesus ay ang pagiging tapat na lingkod na handang magsakripisyo o "magbuhat ng kanyang krus" para kay Kristo. Ang ating Ebanghelyo ngayong Linggo ay tumutukoy sa pagiging alagad ni Jesus, na <b>handa niyang iwan ang lahat sa kanyang buhay upang sumunod sa Kanya.</b> Ito ang paalala sa atin ni Jesus ngayon sa Ebanghelyo:<i><b> "Ang sinumang hindi magpasan ng sariling krus at sumunod sa akin ay hindi maaaring maging alagad ko." </b></i> Ibig sabihin ang pagiging alagad ni Jesus ay hindi madali, walang "short cut"... pinaghihirapan! Ano ba o sino ba ang mga itinuturing kung krus sa aking buhay? Maari itong mga tao, o mga sitwasyon sa buhay tulad ng mga problema sa trabaho, pamilya, pag-aaral. At bakit hindi? Maari ring ito ang mga obligasyon at responibilidad natin sa pag-aalaga ng ating kapaligiran! </div><div><br /></div><div>Ang tapat na katiwala ng Panginoon ay marunong makinig at umunawa. <b>Marunong siyang makinig sa</b> <b>panaghoy ng kalikasan na unti-unting sinisira ng taong dapat ay nangangalaga sa kanya. </b> Napakaraming <i>"environmental destruction" </i>na nangyayari sa kasalukuyan tulad ng pagpuputol ng mga puno sat pagtitibag ng kabundukan, pagtatapon ng plastik sa karagatan, pagtatambak ng mga basura sa daanan at marami pang pagpapabaya at pagsira na ating ginagawa sa mundo na dapat ay tinuturing nating <i>"common home"</i> o nag-iisang tahanan. Alagaan natin ang mundong ating tahanan at siya naman siguradong mag-aalaga sa atin. Piliin lang nating makinig sa halip na magwalang bahala. </div><div><br /></div><div>Ang mga krus na ito ay mabubuhat natin kung lalagyan natin ng pagmamahal ang ating ginagawa. Ang sabi muli ni St. Mother Theresa ng Calcutta: <i>Not of all us can do great things, but we can do small things with great LOVE!"</i> <b>Maglingkod tayo sa Diyos at sa kanyang mga nilikha, bilang kanyang mga tapat na katiwala, na may pagmamahal.</b> Tandaan natin na ang tunay na pagmamahal ay may kasamang sakripisyo. Handa dapat nating talikuran ang ating nakagawiang pag-uugali kahit na ito ay mahirap. Magkaroon tayo ng <i><b>"metanoia"</b></i> o pagbabago ng isip, puso at kahit ng ating dating pagkatao. Maging mga responsable tayong katiwala ni Kriso! </div><div><br /></div><div>Tumahimik tayo sandali at tanungin ang ating mga sarili: <b>"Ako ba ay nagbibingi-bingihan sa panaghoy ng kalikasan na dapat nating pahalagahan at alagaan?"</b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-20064198537174644982022-08-27T05:55:00.002-07:002022-08-27T06:23:48.952-07:00TAPAT AT MAPAGKUMBABANG KATIWALA: Reflection for 22nd Sunday in Ordinary Time Year C - August 28, 2022<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh92LZ558nGVidLodHP6i1ppgx-hzb4vc0lIjrGL5C8MmeS_glffd2JiUx5apAM0nWduUYbyn8sglNMfOKPFBBU-rbEOgJXwlNra19SmDpkp5XH6v0VRQPwKo6j8WwJ7SXOEWXNeRjN3muKXBffXGFjQzNgYxxgEsavj6yd-hvcWgC6d1IGEgeaKES-qA/s800/young-plant-soil-hands-9877225.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="800" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh92LZ558nGVidLodHP6i1ppgx-hzb4vc0lIjrGL5C8MmeS_glffd2JiUx5apAM0nWduUYbyn8sglNMfOKPFBBU-rbEOgJXwlNra19SmDpkp5XH6v0VRQPwKo6j8WwJ7SXOEWXNeRjN3muKXBffXGFjQzNgYxxgEsavj6yd-hvcWgC6d1IGEgeaKES-qA/s320/young-plant-soil-hands-9877225.jpg" width="320" /></a></div>Ano ba ang napapala ng pagiging mayabang? Kung minsan may mga taong sadyang isinilang upang manghamak ng iba. Masaya ang kanilang pakiramdam kapag nakalamang sila sa ibang tao. Sa kanilang pag-iisip ay sila lang ang marunong, sila lang ang magaling, sila lang dapat ang tama kaya't gayun na lamang ang kanilang panlalait sa iba. Kasi nga ayaw na ayaw nilang malalamangan sila sa lahat ng bagay. Ngunit alam nating may kinalalagyan ang mga taong mayayabang! Tulad na lang ng kuwentong ito. <div><span style="font-style: italic;"><br /></span></div><div><span style="font-style: italic;">Isang turistang Japanese tourist ang umarkila ng taxi at nagpalibot sa Metro Manila. Dinala siya ng driver sa gawing Shaw Boulevard at idinaan sa Shangrila. "This building is big! How long did you build this buidling?" "More or less one year!" Sabi ng driver. "One year? Too slow! In Japan, six months... very, very fast!" Payabang na sagot ng intsik." Dumaan naman sila sa Mega Mall at sabat uli ng intsik: "Ah... this building is very big and very wide! How long did you take to build it?" "four months!" sabi ng tsuper para hindi siya mapahiya sa kanyang pasahero. "four months??? hah! very slow! In Japan, only three months... very, very fast!" Payabang na sabi ng Hapon. Medyo napikon na ang driver kaya idiniretso niya sa Pasay... sa Mall of Asia. "Wow! This building is very, very big and very very wide! How long did you build it?" Payabang na sagot ng driver: "Only two months!" upang huminto na ang kayabangan ng kanyang sakay. Ngunit sa muling pagkakataon ay simingit ang intsik: "two months??? Very slow... in Japan only one month... very, very fast!" Napahiya na naman ang taxi driver na Pinoy. Natapos din ang paglilibot at ng bayaran na ay sinabi ng driver. "Ok Mr. Japanese, pay me ten thousand pesos!" Sagot ang hapon: "Ten thousand? Are sure? Very expensive!" Sagot ang driver: "Look sir... my taxi meter... made in Japan... very, very fast!"</span> hehehe... nakaganti rin! </div><div><br /></div><div>Nakakaasar ang mga taong mayayabang! Ang sarap nilang yakapin... yakapin ng mahigpit hanggang sila ay mamatay! hehehe. Marahil, isang katangian na dapat nating matutunan bilang mga Kristiyano ay ang <b>"kababaang-loob.</b>" Malinaw ang tagubilin ni Sirac: <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">“Anak ko, maging mapagpakumbaba ka sa pagtupad ng tungkulin, at mamahalin ka ng mga malapit sa Diyos. Habang ikaw’y dumadakila, lalo ka namang magpakumbaba; sa gayo’y kalulugdan ka ng Panginoon. "</span> Sa ebanghelyo ay malinaw na sinabi ng Panginoon na ang <span style="font-style: italic;">"</span><b style="font-style: italic;">nagpapakataas ay ibababa at ang nagpapakababa ay itataas."</b> Nagbigay siya ng malinaw na halimbawa tungkol sa pagpapakumbaba. <i> "Kapag inayayahan ka ninuman sa isang kasalan, huwag mong pipiliin ang tanging upuan. Baka may inayayahang lalong tanyag sa iyo!" "Kapag naghanda ka ng isang piging anyayahan mo ang taong hindi makakaganti sa 'yo at sa gayo'y gagantihan ka ng Diyos sa muling pagkabuhay ng mga banal." </i></div><div><br /></div><div>Ang kababaang-loob ang nagsasabi sa ating <b>ang lahat ng ating kakayahan at kayamanan ay galing sa pagpapala ng Diyos kaya wala tayong maipagmamalaki. </b>Hindi ito sa ganang atin kaya hindi dapat natin ipagkait sa ating kapwa. Anumang pagpapalang mayroon tayo ay ipinagkatiwala lamang sa atin ng Diyos kaya dapat nating gamitin para sa iba at hindi para sa ating sarili lamang. Ang pagpapakumbaba ay hindi kahinaan na tulad na sinasabi ng mga taong makamundo. Para sa ating mga Kristiyano, ang pagpapakumbaba ay nagbibigay sa atin ng lakas upang masundan natin si Kristo bilang mga tapat niyang mga alagad. </div><div><br /></div><div>Pansinin na ang salitang humility sa wikang ingles ay hango sa salitang latin na "humus" na ang ibig sabihin ay lupa. Kapag tayo ay naglalakad ay hindi naman tayo nakatingin sa lupang ating tinatapakan. Hindi natin napapansin ito habang ating tinatapakan at dinadaanan. Ngunit alam natin na ang lupang ito ay may taglay na yaman. Dito tumutubo ang mga pananim na ating kinakain upang tayo ay mabuhay. Puno ito ng yaman at pinagkukuhaan ng kabuhayan ng marami sa atin. Ganito raw ang taong mapagkumbaba. <b>Hindi sila napapansin, dinadaanan at tinatapak-tapakan ngunit sa kabila nito ay punong-puno sila ng yaman sa kanilang sarili at nagbibigay ng buhay sa iba.</b></div><div><br /></div><div>Ang mga taong mapagkumbaba ay maihahambing din sa mga uhay ng palay o trigo sa bukid. Pansinin ninyo na ang mga uhay na may lamang trigo o palay ay mga nakayuko dahil sa bigat nito. Ang uhay naman na walang laman ang siyang diretsong nakatayo. Sinasabi sa atin ng imaheng ito na <b>ang mga taong magpagkumbaba ay punong-puno ng bunga sa kabila ng kanilang tila pagyuko sa iba. Ang mga tao namang mapagmataas ay walang taglay na bungang maipagmamalaki kabila ng kanilang taas noong pagtayo upang ipakitang mas mataas sila sa iba. </b></div><div><br /></div><div>Ang kadakilaan sa mata ng mundo ay hindi kailanman tugma sa pagtingin ng isang Kristiyano. <b>Hindi kung anung meron tayo ang siyang nagpapadakila sa atin. Ang tunay na kadakilaan ay nasusukat sa kababang-loob... sa paglilingkod.</b> <b>Tanging ang mga taong mapagkumbaba ang maaring maging mapagbigay! </b>Kaya nga't itinuturing natin si Jesus na isang Haring Naglilingkod o Servant-King. Ang kadakilaan ni Jesus ay nasa kanyang magpagkumbabang paglilingkod. Ang kanyang abang kalagayan sapul pa sa kanyang pagsilang, hanggang sa uri ng kanyang kamatayan ay nagpapakita ng kanyang kapakumbabaan. At nais niyang ito ang ating pamarisan bilang kanyang mga alagad:<i> "Learn from me for I am meek ang humble of heart..."</i></div><div><br /></div><div>Ang <b>mapagkumbabang pagbibigay ay ang katangian ng isang tunay na KATIWALA ng Diyos. </b>Ang buwan ng Setyembre, sa ibang lugar ay ang itinalaga ring <b>Panahon ng Paglikha o Season of Creation. </b> Ito ay isang natatanging panahon na ibinigay ng Simbahan upang pagnilayan natin ang <b>kadakilaan at kabutihan ng Diyos </b>sa pagbibigay Niya sa atin ng biyaya ng kalikasan! Gayundin, ito ay <b>pagninilay din natin bilang mga tapat na katiwala ng Diyos</b> sapagkat ang buong sannilikha ay ipinagkitiwala sa atin ng Diyos upang <b>pamunuan natin ng buong katapatan at kapakumbabaan.</b> Sa mga kaganapang nangyayari sa ating mundo, tulad na lamang ng pagsira ng mga bundok at kagubatan sa labis na pagmimina, pagsira sa mga likas na yamang dagat, pagdudumi sa mga estero, kanal, ilog at mga daluyang tubig, at mga marami pang pagsalahula sa ating kapaligiran ay nagpapakita sa atin na sumusobra na ang kayabangan ng tao! Hindi na siya ang tapat na katiwala! Ang tingin niya sa kanyang sarili ay ganid na nagmamay-ari ng lahat ng ito. Panahon na upang pakinggan naman natin ang tinig ng kalikasan. Kaya nga't ito paalala sa ating ngayong ika-10 taon ng pagdiriwang ng Panahon ng Paglikha: pakinggan natin ang tinig ng panaghoy ng kalikasan na dumaraing sa nagsasabing tama na... sobra na... iwaksi na... ang paglapastangan natin at pagwawalang bahala sa mga iresponsableng paggamit sa mga nilikhang ipinagkatiwala sa atin ng Diyos. </div><div><br /></div><div>Mahirap maibalik ang pagiging mabuting katiwala ng Diyos kung pinangungunahan tayo ng pagmamataas at pagkamakasarili. <b>Tanggalin muna ang kayabangan at pairalin ang kapakumbabaan!</b> Limutin ang ating sarili upang makita natin ang ating pagiging aba sa harapan ng iba. Pangalagaan natin ang ating <i>"Common Home"</i>, ang mundong ipinagkatiwala sa atin ng Diyos. Ito'y nangangailangan ng sama-samang pagkilos. Pagkilos na may pananagutan at pagpapakumbaba. Tandaan natin na <b>ipinagkatiwala ng Diyos ang mundo sa ating mga kamay upang pamunuan ito ng may katapatan at kapakumbabaan. </b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-65518587637432839982022-08-20T07:11:00.003-07:002022-08-20T07:11:28.786-07:00ANG PAGPILI NG PINTUAN: Reflection for 21st Sunday in Ordinary Time Year C - August 21, 2022<span style="background-color: white;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhow0LAN83P5Gqlg-VZxs0iI-W0tji0kJLgS_LwHssjedfei3wDcDENJpnfahRnn_fjHW2Z7OJQ1K0lRV7trQPsZqnCItiwX0paR3tNZotS5iM2hbj0Lh7cHI0YANp5SfAg0u5Y9SRxW2niKKBYUPhOM-PfJaO6mginzm-rBWAL6o744YHZE3pPB1teMQ/s320/narrow-door-2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="256" data-original-width="320" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhow0LAN83P5Gqlg-VZxs0iI-W0tji0kJLgS_LwHssjedfei3wDcDENJpnfahRnn_fjHW2Z7OJQ1K0lRV7trQPsZqnCItiwX0paR3tNZotS5iM2hbj0Lh7cHI0YANp5SfAg0u5Y9SRxW2niKKBYUPhOM-PfJaO6mginzm-rBWAL6o744YHZE3pPB1teMQ/s1600/narrow-door-2.jpg" width="320" /></a></div>Marami raw surpresa ang naghihintay sa atin sa kabilang buhay. Isa na ang sinabi ng ating Panginoon sa Ebanghelyo ngayon na <i>"may mga nauunang mahuhuli at nahuhuling mauuna." </i>Alam nating kapag tayo ay pumanaw ay may naghihintay sa ating gantimpala o kaparusahan depende kung paano tayo nabuhay dito sa lupa. </span>Ang langit daw ay gantimpala para sa mga taong nabuhay ng mabuti. Ang impiyerno naman ay para sa mga masasama. Ang purgatoryo ay para sa mga nasa gitna: mabuting-masama o masamang-mabuti! Dito ay pinupurga ang kaluluwa upang maging dalisay hanggang sa ito ay maging karapat-dapat sa pagharap sa Diyos. Kumbaga sa isang apartment na may tatlong palapag, ang langit ay <i>top floor</i>, ang purgatoryo ay <i>middle floor</i> at ang impiyerno ay ang <i>basement. </i><div><i><br /></i></div><div><i>Isang araw ay </i><i>may mga kaluluwang bagong lipat mula sa kabilang buhay na napunta sa purgatoryo. Laking pagkagulat nila nang makita ang kanilang kura-paroko doon. "Hala! Padre! Dito ka rin pala... kelan ka pa dito? Akala pa naman namin nasa top floor ka! Dapat ay nasa top floor ka! Idol ka kaya namin kapag pinag-usapan ang kabanalan! Eh bakit nandito ka kasama namin? Pasigaw na sabi ng isa niyang parokyano. "Shhhh... wag kayong maingay! Pakibabaan ninyo ang boses ninyo. Baka magising si bishop. Natutulog s'ya sa ibaba!" </i></div><div><br /></div><div>O, hindi ba't nakakasurpresa ang ganung senaryo? Sinong mag-aakalang ang mga nauuna ay mahuhuli at ang mga nahuhuli ay mauuna? Isa lang naman ang katotohanan sa ating buhay na hindi natin maikakaila, na ang buhay natin dito sa mundo ay may katapusan. Lahat tayo ay mamamatay! Dito ay wala tayong pagpipilian. Darating ang araw na magsusulit tayo ng ating buhay sa Diyos. Bagama't wala tayong pagpili sa kahahantungan ng ating buhay mayroon naman tayong pagpili kung saan natin nais pumunta pagdating natin sa ating buhay sa kabila. Ang sinasabi ng Banal na Kasulatan at maging ng ating pananampalataya ay mayroon lang naman tayong dalawang maaring puntahan sa kabilang buhay: <b>langit o impiyerno.</b> </div><div><b><br /></b></div><div><b>Ang impiyerno ay pintuang madaling pasukin,</b> walang kahirap-hirap, malawak at maraming pumipili dahil nakakatawag pansin ngunit nagdadala sa walang hanggang kaparusahan. <b>Ang langit ay pintuang mahirap pasukin</b>. Sa katunayan ay kakaunti ang dumadaan dito sapagkat makipot, mahirap at maraming sakripisyo ang dapat gawin ngunit siguradong magdadala sa atin sa walang hanggang kaligayahan. </div><div><br /></div><div>Ngunit ang sabi nga ng Panginoon, ay <b>isa lang naman ang daan papasok sa langit... ang makipot na pintuan! <i>"</i></b><i>Pagsikapan ninyong pumasok sa makipot na pintuan.
Sinasabi ko sa inyo, marami ang
magpipilit na pumasok ngunit hindi
makapapasok."</i> Ang konteksto nito ay patungo si Hesus at ang mga alagad sa Jerusalem, ang lugar ng kanyang pagpapakasakit at kamatayan, at habang nagtuturo siya sa mga tao ay may isang nagtanong kung kakaunti lang ba ang maliligtas? Ang sinagot niya ay ang tungkol sa makipot na pintuan na kung saan ay marami ang magtatangkang pumasok. Sa katunayan ay ipagpupumilit pa nila ang kanilang sarili at sasabihing: <i>"Panginoon, papasukin po ninyo
kami... Kumain po kami at
uminom na kasalo ninyo, at nagturo
pa kayo sa mga lansangan namin."</i> At ang sagot ng Panginoon sa kanila: <i>"Hindi ko alam kung tagasaan kayo!
Lumayo kayo sa akin, kayong lahat na
nagsisigawa ng masama!" </i>Ano ba ang makipot na pintuan na tinutukoy ng Panginoon? </div><div><br /></div><div>Ang makipot na pintuan ay ang hinihingi ng ating pagiging tapat na Kristiyano. Makipot sapagakat mahirap ang maging tapat kay Kristo. Ito ay nangangahulugan ng paglimot ng ating sarili at pagpasan ng ating krus at pagsunod sa kalooban ni Jesus araw-araw. Kaya nga kung ang hanap natin sa pagiging Kristiyano ay <i>"good time" at "pa-easy-easy"</i> lang sa ating pagiging Kristiyano ay nagkakamali tayo... Hindi rin puwedeng maligamgam tayo sa harapan ng Diyos... sala sa init, sala sa lamig! <i><b>Ang pagiging Kristiyano ay isa lang ang hinihingi... ang maging katulad ni Kristo! </b></i></div><div><br /></div><div>Ang makipot na pintuan ay dinaraanan natin araw-araw. <b>Laging bukas... nag-aanyaya ngunit dahil nga sa makipot ay marami sa atin ang ayaw daanan. </b>Mahirap magpatawad. Mahirap maging tapat sa pamilya. Mahirap umunawa. Mahirap magbigay. Mahirap magpakatao. Mas madali ang sumuway sa utos ng Diyos. Mas madali ang magnakaw. Mas madali ang mandaya. Mas madali ang magsinunaling. Mas madali ang mangaliwa kaysa maging tapat sa asawa. Mas madali ang gumawa ng kasalanan kaysa kabutihan. Mas masarap ang alok ng pintuang maluwag. Walang hirap. Walang pasakit. Ngunit alam din natin ang patutunguhan ng pintuang maluwag... walang hanggang kapahamakan! Maging matalinong Kristiyano tayo habang naglalakbay tayo dito sa mundo. </div><div><br /></div><div>Alam ng Diyos ang pagnanais nating makapasok sa pintuan ng langit at batid niya ang kahinaan ng ating pagpapasya sa pagpili ng mabuti at masama... ng tama at mali! May gantimpalang naghihintay sa atin kung<i><b> magtitiwala tayo sa kabutihan ng Diyos</b></i> na hindi Niya tayo pababayaan sa ating pagsisikap dahil mahal Niya tayo. May "langit" tayong mararating kung <i><b>magsisikap tayong sumunod sa kanyang kalooban, magtitiyaga at mapagkumbaba nating susundin ang Kanyang mga utos. </b></i>Tandaan mo... <b>isa lang ang daang patungo kay Kristo... at ang hahantungan mo ay nakasalalay sa pintuang pipiliin mo. </b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-24629273535780031162022-08-14T05:19:00.001-07:002022-08-14T05:20:37.713-07:00ANG MAGAANG TUMATAAS (Reposted): Reflection for the Solemnity of the Assumption Year C - August 15, 2022 <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgI66TVpT_OEuv51d4K28Ma0zp2YcaisVlPPmOCaAg-ueQ9i46sU8Toyr3dW7ex5BzZwOwJip4wfGEg6IfktpTifhWHPuQiag9BHOBYl7D69Jl7blJKgguzoZBoifo8eXTskEGG_IL0aL7AKKkrN9ZVqn0Odfwx91791QE_R7WuSIkDOtMXl9ju9AgP0A" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" data-original-height="256" data-original-width="410" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgI66TVpT_OEuv51d4K28Ma0zp2YcaisVlPPmOCaAg-ueQ9i46sU8Toyr3dW7ex5BzZwOwJip4wfGEg6IfktpTifhWHPuQiag9BHOBYl7D69Jl7blJKgguzoZBoifo8eXTskEGG_IL0aL7AKKkrN9ZVqn0Odfwx91791QE_R7WuSIkDOtMXl9ju9AgP0A" width="320" /></a></div>Ngayon ang Dakilang Kapistahan ng <b>Pag-aakyat kay Maria sa Langit, Katawan at Kaluluwa. </b> Marahil ay palaisipan pa rin sa atin kung papaano ito nangyari. Mayroon ba itong batayan sa Banal na Kasulatan? Dapat ba natin itong paniwalaan bilang mga Katolikong Kristiyano?<div><br /><span style="font-style: italic;">"Paano nga ba nagawang maiakyat sa langit si Maria, katawan at kaluluwa? </span><span style="font-style: italic;">Ano ang natatanging katangian ni Maria bakit siya iniakyat sa langit?" Tanong ng katekista sa mga batang kanyang tinuturuan. Nagtaas ng kamay ang isang bata at sumagot: "Sister, kasi po... si Maria ay ubod ng gaang... super gaang tulad ng isang lobo, kaya nagawa siyang iakyat sa langit ng Diyos!"</span> <div><br /></div><div>Totoo nga naman, <b>ang magaang madaling umangat... ang magaang madaling pumailanlang sa itaas! </b>Ang Kapistahan ng Pag-aakyat kay Maria sa Kalangitan ay isang magandang paalala sa ating ng katotohanang ito. Ayon sa ating pananampalataya, katulad ng idineklara ng Simbahan noong Nobyembre 1, 1950 sa pamamagitan ng isang <b>dogma o aral na dapat paniwalaan ng bawat Katoliko</b> na inihayag ni Pope Pius XII: <b><i>"Si Maria, pagkatapos ng kanyang buhay dito sa lupa, ay iniakyat sa kaluwalhatian ng langit katawan at kaluluwa."</i></b> Unawain nating mabuti ang itinuturo sa atin ng ating Inang Simbahan na si Maria ay hindi umakyat sa langit. Sa ganang kanya, bilang isang tao, ay wala siyang kapangyarihan upang gawin iyon. Ngunit sa kapangyarihan ng Diyos, ay INIAKYAT SIYA SA LANGIT, KATAWAN at KALULUWA.</div><div><br /></div><div>Mayroon ngang isang nakakatuwang kuwento tungkol dito. <i>Alam natid na kapag tayo ay namatay at inilibing, ang ating katawan ay uuurin. Noong namatay daw ang Mahal na Birhen ay may kababalaghang nangyari sa kaharian ng mga uod. Kumalat ang balita na meron daw nakalibing sa sementeryo na isang babae na ang pangalan ay Maria. "Tara, anupang hinihintay natin... uurin na natin siya!" Excited na nagpuntahan sila sa sementeryo. Ngunit laking pagkagulat nila ng makita nilang wala silang nakitang katawan ng babae sa pinaglibingan nito. "Napurnada! Walang katawan dito! Naglaho ang kanyang katawan!" Sigaw nila. Ang sabi ng kanilang pinuno: "Isa itong himala... paglabag ito sa batas nating mga uod!" </i></div><div><br /></div><div>Tunay nga naman na kapag tayo ay namatay ay dapat na <b>mabubulok ang ating katawan</b>. Noong nagkasala ang ating mga unang magulang, ayon sa Banal na Kasulatan ay pinalayas sila sa Hardin ng Eden at nabigyan ng taning ang kanilang mga buhay. Ibig sabihin ay pumasok ang "kamatayan" sa sangkatauhan. Ang tao ngayon ay nakararanas na ng pagkabulok ng katawan! <b>Ang kamatayan ang kinahantungan ng kanilang paggawa ng kasalanan. </b> Bagama't ang lahat ay napasailalim sa batas na ito, <b>sa biyaya at kalooban ng Diyos, ay hindi niya hinayaang mabulok ang katawan ng isang nilalang. </b> Isang espesyal na prebelihiyo ang ibinigay niya sa isang babae na inihanda Niya upang maging tagapagdala sa sinapupunan ng Kanyang Anak. Ibig sabihin, <b>walang kasalanan... walang pagkabulok ng katawan! </b> <b>Walang pagkabulok ng katawan... walang kamatayan</b>. Kaya nga ang ginamit na kataga sa pagkamatay ng Mahal na Birhen sa ating tradisyon ay DORMITION. Ang pakahulugan ng salitang ito ay "pagtulog". <b>Animo'y "natulog" lamang ang Mahal na Birhen sa kanyang paghimlay</b>. Ayon sa isang kuwentong "Apokripal" ng mga naunang Kristiyano ay ng dumalaw si Tomas upang bigyan ng huling pagsulyap sa labi ng Mahal na Ina, ay bumagsak mula sa langit ang isang "girdle" o balabal na pagmamay-ari niya. Nasalo ito ni Tomas at sa kasalukuyang panahon ay nakapreseba sa isang simbahan sa Tuscany, na ayon sa ma taga-roon ay pinagdadaluyan ng maraming himala.</div><div><br /></div><div><b>Ano ba ang "nagpagaang sa Mahal na birheng Maria?</b>" Ayon sa isa pang dogma na nauna ng itinuro ng Simbahan ay <b>"si Maria ay ipinaglihing walang bahid na kasalanan."</b> Ito ang<b> dogma ng <i>"Immaculate Conception".</i> </b>Ibig sabihin, kung bibigyan natin ng pagpapaliwanag ang sagot ng bata na magaang si Maria, ay sapagkat sa kanyang tanang buhay dito sa lupa ay naging tapat <b>siya sa pagtupad sa kalooban ng Diyos at di nabahiran ng kasalanan ang kanyang buhay. Ang nagpagaang sa kanya ay ang kanyang kawalang-kasalanan! Isang karangalan na tanging inilaan </b>lamang ng Diyos <b>sa magiging ina ng Kanyang Ana</b>k... <b>Isang gantimpala</b> dahil sa kanyang <b>katapatan sa Diyos! </b></div><div><br /></div><div>Ang <b>nagpapabigat</b> naman talaga sa ating buhay bilang mga Kristiyano ay ang <b>kasalanan.</b> Hindi ba't pag may nagawa kang kasalanan ay parang ang bigat-bigat ng pakiramdam mo? Hindi mapanatag ang loob mo. Wala kang kapayapaan sa iyong sarili (Maliban na lamang kung manhid ka na sa paggawa ng masama!). <b>Ang kasalanan ang naglalayo sa atin sa Diyos. </b>Kaya nga ang batang santong si Sto. Domingo Savio ay may natatanging motto: <i><b>"Death rather than sin!" </b></i>Kamatayan muna bago magkasala! Sa murang edad niyang labing limang taon ay naunawaan niya na<b> ang magdadala sa kanya sa "itaas" ay ang pag-iwas sa kasalanan.</b> </div><div><br /></div><div>Ito rin ay paghamon sa ating mga Kristiyano. <b>Tanggalin natin ang nagpapabigat sa ating buhay.</b> <b> Iwaksi ang paggawa ng masama.</b> Isa-ugali ang paggawa ng mabuti. Bawasan natin ang pagiging makasarali na siyang ugat ng kasalanan. Ang gitna titik ng salitang kasalanan sa ingles ay letrang "I". Ang ibig sabihin ng "I" sa Filipino ay "ako." Tunay nga naman na kapag tayo ay gumagawa ng kasalanan ay inuuna natin ang ating sarili kaysa sa pagmamahal natin sa Diyos, inuuna rin natin ang ating sarili kaysa kapakanan ng ating kapwa. Subukan mong tanggalina ng malaking-malaking "I" na iyong sarili at makikita mong maiiwasan mo ang maraming kasalanan.</div></div><div><br /></div><div><div>Maging mapagbigay tayo sa halip na maging makasarili. Wala ng ibang paraan pa kung nais talaga nating tanggalin ang kasalanan sa ating buhay. Ngayong panahon ng pandemya ay marami tayong maaring gawin upang maging mapagbigay. Marami ang naghihikahos ngayon sa buhay, walang makain, walang trabaho. Ang pagsulpot ng maraming community pantries, malaki man o maliit, at ang iba't ibang uri ng pagkakawang-gawa ay nagpapakita na kaya nating kalabanin ang ating pagiging makasarili. Matuto sana tayong magbahagi ng ating sarili sa iba lalong-lalo na sa mga higit na nangangailangan. </div><div><br /></div><div>Hindi madali ang magbigay. Ang buhay ng Mahal na Birheng Maria ay taos pusong pagbibigay sa Diyos. Magtiyaga lamang tayo sapagkat balang araw, makakamtam din natin ang gantimpalang ibinigay sa Mahal na Birhen na inilaan din sa bawat isa sa atin.. ang kaluwalhatian ng langit! <b>Ang pag-aakyat kay Maria sa kalangitan ay dapat maging paalala sa atin na ang buhay natin sa lupa ay may kahahantungan. Ang langit ang ating patutunguhan at ang Diyos ang ating hantungan. </b>Maging tapat lamang tayo katulad ni Maria sa pagtupad ng kalooban ng Diyos. At ano ang Kanyang kalooban, na tayong lahat ay maging mga tapat Niyang mga anak. Tandaan natin... <b><i>"ang magaang madaling tumaas!"</i></b></div></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-33882673814836458012022-08-13T06:02:00.003-07:002022-08-13T06:02:31.917-07:00LIVING SIGNS OF CONTRADICTION: Reflection for 20th Sunday in Ordinary Time Year C - August 14, 2022 <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeE4QGhXD6SuNnxySSsHvM_94mB8vYuw-QzBWayaCUciY-szsr0GRN5UvEU-Y0b2MEKjufblGtgP2DyRF3LngmOf85ZSPykDg5zwbIPUcLolnzpN11QbbId4hjB67qpHPoU-5IcZE7Tk8OnOavBE8bNOhDY73zCxOaO9_wWuFBH3Me4h4OGyiiiw58UA/s350/8384_2Fcatalog_image_2F394071_2FwJWIJhxSDS8LoEBZRAdn_SOC_20Teaser.webp" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="197" data-original-width="350" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeE4QGhXD6SuNnxySSsHvM_94mB8vYuw-QzBWayaCUciY-szsr0GRN5UvEU-Y0b2MEKjufblGtgP2DyRF3LngmOf85ZSPykDg5zwbIPUcLolnzpN11QbbId4hjB67qpHPoU-5IcZE7Tk8OnOavBE8bNOhDY73zCxOaO9_wWuFBH3Me4h4OGyiiiw58UA/s320/8384_2Fcatalog_image_2F394071_2FwJWIJhxSDS8LoEBZRAdn_SOC_20Teaser.webp" width="320" /></a></div>Ano ba para sa iyo ang sinisimbulo ng krus? Lagi natin itong ginagamit sa pagdarasal, lagi natin itong nakikita sa mga bahay dalanginan at maging sa ating mga tahanan. Ang tanda ng krus ang unang simbolo na tinanggap natin noong tayo ay bininyagan. Alam ba natin ang isinasagisag nito? <div><div><i><br /></i></div><div><i>May kuwento ng isang batang umakyat sa mataas na punong-kahoy. Nag-alala ang mga nakakita baka mahulog ito kaya't hinanap nila ang magulang ng bata. Pilit naman siyang pinabababa ng mga ito ngunit kahit anong pakiusap ay ayaw sumunod ng bata. Tumawag sila ng barangay tanod ngunit ayaw pa rin nitong bumaba. Nagkataong dumaan ang isang pari at hiningi nila ang kanyang tulong na pakiusapan ang batang bumababa sa puno. Sumunod naman ang pari. Lumapit s'ya sa puno. Tiningala ang bata. Itinaas niya ang kanyang kamay at binasbasan ito ng tanda ng krus. Agad agad ay bumaba ang bata. Nagulat ang lahat maging ang pari. Nang tinanong nila ang bata kung bakit siya bumaba ay sinabi nito: "E pano ba naman sabi ng pari sa akin (winasiwas ang kamay na animong nagbabasbas) Ikaw baba, o putol puno! Baba o putol puno!" </i> </div><div><br /></div><div>Parang kontradiksyon hindi ba? Hindi naman natin ginagamit na panakot ang tanda ng krus bagkus pampasuwerte pa nga ito para sa ilan. Ang tawag natin d'yan ay <i><b>SIGN OF CONTRADICTION.</b> </i> Tunay naman sapagkat noong unang panahon, ang krus ay kaparusahan para sa mga kriminal, sa mga magnanakaw, sa mga taong nakagawa ng masama. Ngunit nang si Jesus ay mamatay sa krus ay naiba ang ibig sabihin nito. <b>Ang krus ay naging simbolo ng kaligtasan at kalayaan sa kasalanan! </b>Ang ating mga pagbasa sa linggong ito nagpapakita sa atin ng maraming <i>sign of contradiction</i> o tanda ng pagkakasalungat. </div><div><br /></div><div>Sa Unang Pagbasa ang mga propeta ay laging itinuturing na<i> sign of contradiction</i> sapagkat ang kanilang pangangaral ay laging nagdadala sa kanila sa kapahamakan. Ang hatid nila ay mensahe mula kay Yahweh ngunit hindi ito katanggap-tanggap sa mga Israelita. </div><div><br /></div><div>Si Jesus din ay isang malaking <i>sign of contradiction. </i> Siya mismo ang nagpahayag nito. Ano ang sinabi niya sa pagbasa ng Ebanghelyo ngayon? <i><b>"Akala ba ninyo'y pumarito ako upang magdala ng kapayapaan sa lupa? Sinasabi ko sa inyo: hindi kapayapaan kundi pagkakabaha-bahagi." </b></i> Hindi ba't isa itong malaking kontradiksyon? Si Jesus ay ang Prinsipe ng Kapayapaan. Sa katunayan ay ito ang unang handog niya noong siya'y muling nabuhay. Bakit ngayon ay pagkakabaha-bahagi ang kanyang sinasabing iniiwan? <b> Ito ang sasapitin ng mga taong tunay na sumusunod kay Kristo. Siya ay magiging <i>sign of contradiction.</i></b> </div><div><br /></div><div>Hindi bat ito ang Simbahang Katolika ngayon? <b>Isang malaking sign of contradiction!</b> Kaya huwag tayong magugulat kung marami ngayon ang hindi sumasang-ayon at sumasalungat pa nga sa turo ni Kristo at aral ng Simbahan. Bakit nga ba maraming sumasalungat sa mga turo ng Simbahan gayung ipinapangaral lamang nito ang turo ni Kristo? Isang magandang halimbawa ay ang isang isyung lumabas noong nakaraang mga taon, ang kuwento ng <i>transgender </i>na hindi pinagamit ng isang janitress sa palikuran ng mga babae sa kadahilanang hindi siya babae. Alam nating sensitibong isyu ang tungkol sa ating mga kapatid na <i>transgender</i> at <b>ang Simbahan ay malinaw naman ang posisyon sa pagtanggap sa kanila anuman ang kanilang kasarian.</b> Ngunit dito papasok ang <b>limitasyon ng bawat isa at ang pagrispeto sa karapatan ng lahat. </b>Aminin natin na ang mga palikuran natin sa ngayon ay <i>"biologically gender based."</i> Wala kang makikitang urinals sa palikuran ng mga kababaihan. Minsan na akong naligaw doon at napahiya ako! Sa ngayon, dahil wala pang palikuran na nakalaan para sa mga <i>transgender</i> ay mas mabuti sigurong igalang na lang muna natin ang karapatan ng lahat! Ang sabi nga ng isang post ko sa FB: <i>"Huwag ipilit ang hindi tama. Ang palikuran pambabae ay dapat para sa mga tunay na babae lamang. Hindi ito diskrimansyon. Ito ay pagpapakita ng paggalang sa dignidad ng mga tunay na babae. Igalang din nati ang mga tuna na babae!"</i> Ngunit may mga sasalungat pa rin dito sa ngalan ng pantay-pantay na karapatan. Kaya ngapost uli ako ng isa pa sa FB ko na galing na mismo sa Banal na Kasulatan: <i> </i><b><i>"God is love, and love rejoices in the truth." (1 Cor. 13:6) What is TRUTH? "That male and female He created them!" (Gen 5:2) </i></b><i>God does not descriminate! God is love. But God wants us to respect the truth for this is the best expression of love! </i> Isang halimbawang isyu lamang ito na kapag pinag-usapan natin ay siguradong magkakaroon ng pagkakahati-hati sa ating mga opinyon.</div><div><br /></div><div>Isa pang halimbawa na siguradong pagdedebatehan ngayon ay ang isyu ng same sex union. Ang daming palabas ngayon sa Netflix na nagpapakita na normal na ang pagkakaroon nito. May panukalang batas na isinusulong ngayon dito at siguradong tatanungin na naman ang Simbahan tungkol dito kahit na malinaw ang Simbahan sa paninindigang ang kasal ay para lamang sa lalaki at babae. At tungkol din sa usapin ng kasal ay ang humihinang pagkilala ng mag-asawa sa sakramento ng matrimonyo. Nakakalungkot na marami sa mga mag-asawa ngayon ay nagsasama na walang kasal sa Simbahan. Para sa kanila ay optional na lamang ang pagpapakasal at hindi naman talaga mahalaga sa pagsasama ng mag-asawa. </div><div><br /></div><div>Iba pang halimbawa ay ang paggamit ng mga artificial means of contraception tulad ng implants, IUDs, condom. Hindi ba't hanggang ngayon ay binabatikos ang Simbahan tungkol dito? Naririyan pa rin ang usapin ng divorce, ng death penalty, sa extra-judicial killings, hindi ba't nagmimistulang kontrabida ang Simbahan natin dito? Pero magbabago ba ang paninindigan ng Simbahan? Hindi! <b>Kailanman, ang Simbahan ay mananatiing <i>sign of contradiction </i></b>kahit pa sabihin nating ang buong mundo na ang kanyang kalaban dito. <b>Hindi magpapadala sa agos ng mundo ang Simbahan sapagkat nakabatay ito sa turo ni Kristo! </b> At ang paalala sa atin ni St. Mother Teresa ng Calcutta: <i>"We must never be afraid to be sign of contradiction for the world."</i></div><div><br /></div><div>Sapat lang na ilagay natin ang ating pagtitiwala sa mga turo ni Hesus na buong katapatang ipinapahayag ng ating Inang Simbahan. Araw-araw ay hinihikayat tayong isabuhay ang ating pananampalataya. Mahirap mang tanggapin ang ilang aral na itinuturo sa atin ay buong tapang nating angkinin at isabuhay ito. Ang sabi naman sa atin ng Panginoon ay naparito siya upang magdala ng apoy sa lupa at nais niyang magningas ito! Ano ba itong apoy ni Kristo? Hindi ba't ito ang apoy ng pagmamahal niya sa ating lahat? Kaya nga't kasama ng pananampalataya ay ang pag-ibig na dapat nating ipakita sa pgatangap natin sa mga aral ng ating Panginoon at ng Simbahang kanyang itinatag. Ipagdasal natin ang maraming Kristiyanong nanatiling tahimik sa mga pangkasalukuyang isyu ng ating lipunan. Lalo nating ipagdasal ang taong patuloy na bumabatikos sa aral ng Simbahan. Na sana ay <b>tupukin sila ng "apoy ni Kristo</b>", ang <b>apoy ng kanyang pagmamahal </b>upang mapalitan ang anumang galit o pagkamuhi o pag-aalinlangan sa kanilang puso. <i><b> Sapagkat sa huli, ang Simbahan at ang tunay na alagad ni Hesus ay mananatiling buhay na tanda ng pagsalungat... LIVING SIGNS OF CONTRADICTION! </b></i></div></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-88013796566372840902022-08-06T08:22:00.001-07:002022-08-06T08:38:37.340-07:00PANANAMPALATAYANG GANAP: Reflection for 19th Sunday in Ordinary Time Year C - August 7. 2022<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhut53GIuNkcKoh4GOn3xQG2vTE_kwLi4QmoX37z1eUqp9gTHoRD1-FAMQtNaEvPZVsU2j85ZRVWCc3N-BqWNhRF3j5MPjprAtSHPvk0vvYNK1wSGgC6GpE89oyOIeGNzHv7Z15hvvcF8EbJzcuRz4N4GrPMBZcnRQUrImoZhTwXch7ymNh0-ljJ8c4Iw/s800/man-looking-faith-door-bright-light-45768595.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhut53GIuNkcKoh4GOn3xQG2vTE_kwLi4QmoX37z1eUqp9gTHoRD1-FAMQtNaEvPZVsU2j85ZRVWCc3N-BqWNhRF3j5MPjprAtSHPvk0vvYNK1wSGgC6GpE89oyOIeGNzHv7Z15hvvcF8EbJzcuRz4N4GrPMBZcnRQUrImoZhTwXch7ymNh0-ljJ8c4Iw/w376-h213/man-looking-faith-door-bright-light-45768595.jpg" width="376" /></a></div>Pamilyar na sa atin ang salitang PANANAMPALATAYA ngunit ano ba ang pakahulugan nito? Sa ating ikalawang pagbasa, sa Mga Sulat sa Hebreo na nagbibigay sa atin ng pakahulugan nito; sinasabi sa ating <i>"Tayo'y may pananalig kung nagtitiwala tayong mangyayari ang mga inaasahan natin, at naniniwala sa mg bagay na di natin nakikita."</i> <div><i><br /></i></div><div><i>May kuwento ng isang barrio na nakararanas ng tagtuyot at labis na init ng panahon. Ang ikinabubuhay ng mga tao ay pagsasaka kaya't malaking dagok sa kanila ang tagtuyot sapagkat nanatiling tigang ang kanilang mga lupain. Kaya't sa misa ng kanilang ng parokya ay hiniling ng kanilang kura-paroko ang kanilang panalangin upang umulan at ng sa gayon ay matubigan ang kanilang mga lupain at muli silang makapagtanim. "Nananalig ba kayo na sa isang linggo ay bubuhos ang isang malakas na ulan?" Sumagot naman ang lahat: "Opo Padre! Nananalig kami!" Lumipas ang isang linggo at muling nagtipon ang mga tao sa loob ng simbahan. Nalungkot ang pari sa kanyang nakita sapagkat sa mahigit isang daang nagsisimba, iisa lamang sa kanila ang nagdala ng payong! </i><div><br /></div><div>Hindi natin namamalayan na araw-araw ay ginagamit natin ang pananampalataya sa ating buhay. Sa mga nagtratrabaho sa atin ay masaya nating hinihintay ang kinsenas o ang katapusan ng buwan? Bakit? Sapagkat umaasa tayong makatatanggap ng sahod. Hindi pa dumarating ngunit alam nating tatanggap tayo nito. Pananampalataya. Kapag sumasakay tayo ng jeep, paano tayong nakasisiguro na makakarating tayo ng ligtas sa ating patutunguhan? Nagtitiwala tayo sa driver di ba? E paano kung addict pala ang driver o kaya naman ay isang kriminal na pinaghahabol ng batas?" Patay tayo dyan! Pero nagtitiwala pa rin tayo. Kung kaya nating magpakita ng pananampalataya sa mga tao, ang tanong ay bakit hirap tayong magpahayag nito sa ating Diyos? </div><div><br /></div><div>Mayroon kasing hinihingi ito sa atin. Higit pa sa simpleng pagsasabing "Sumasampalataya ako!" o pagpapahayag ng ating pananampalaya kay Hesus, ang pananampalatayang ating tinanggap sa Binyag ay nangangailangan ng <b>pagpapatunay o pagibibigay saksi </b>kung tunay nga tayong mga tagasunod ni Kristo. <b>Ang pananampalataya pagkatapos angkinin ay dapat isinasabuhay. </b>Ang tawag natin dito ay <b>PANANAMPALATAYANG GANAP.</b> Kailan natin masasabing GANAP ang ating pananampalataya? Alam natin ang kahulugan nito: paniniwala at pagtitiwala. Pero kalimitan ay nakakaligtaan natin ang ikatlong katangian ng ganap na pananampalataya at ito ay ang... <b>pagsunod! </b>Kaya nga't madalas ay nakakakita tayo ng mga "doble-karang Kristiyano", magaling sa salita ngunit kulang naman sa gawa, saulado ang kapitulo at bersikulo ng Bibliya ngunit hindi naman isinasabuhay ito. </div><div><b><br /></b></div><div><b>Ang isang ganap na pananampalataya ay may kaakibat na gawa na nagpapahayag ng ating pagsunod kay Kristo. </b>Ano ba ang nais ng Diyos sa atin? Simple lang, <b>ang isabuhay mo ang pinaniniwalaan mo!</b> Maging tulad tayo ng aliping <b>laging handang naghihintay sa pagdating ng Panginoon. </b>Ito ang pinapaala-ala sa atin sa Ebanghelyo. <i>"Maging handa kayo at sindihan
ang inyong mga ilawan.Tumulad
kayo sa mga taong naghihintay
sa pag-uwi ng kanilang panginoon
mula sa kasalan, para pagdating
niya ay mabuksan agad ang pinto.</i></div><div><br /></div><div>Mnartili tayong gsing at hindi patulog-tulog, tamad, walang ginagawa, nagsasamantala sa kapwa. Ipakita natin ang <b>isang pananampalatayang buhay!</b> Pananampalatayang hindi lamang laman ng mga isinaulong panalangin o kaalaman sa katesismo, ngunit isang pananampalatayang nakikita <b>sa ating pagsaksi bilang mga tagasunod ni Kristo.</b> </div><div><br /></div><div>Sa mga nangyayari ngayon sa ating lipunan ay hinihingi ang ating malakas na pananampalataya. Hindi lingid sa ating kaaalaman na patuloy pa rin ang maraming napapatay sa kampanya laban sa droga. indi ko tinutukoy ang lehitimong pagtupad ng tungkulin ng ating mga alagad ng batas bagama't nakakabahala kapag maririnig mo lagi ang kadahilanang "nanlaban" kaya napatay! Ang isa pang dapat na pagtuunan ng pansin ay ang mga tinatawag nating <i>"summary execution"</i> o <i>"extra-judicial killing"</i> na nangyayari sa maraming lugar na kung minsan ay hindi malaban ang motibo kung bakit sila pinatay. Masaya ba tayo kapag may napapatay ang mga "riding in tandem" na vigilante o mga <i>hired professional killers? </i> Magdarasal ka. Magsisimba ka. Tapos sasabihin mo... <i>"mabuti nga sa kanila! Dapat maubos na ang mga rapists na yan! Dapat maubos ang mga addict sa lipunan!" </i> Isang magandang halimbawa ay yung nangyaring pagpatay sa Mayor ng Basilan. Nakakalungkot na sa Facebook ay may mga nagtatanggol pa sa nakabaril at ginagawa pa siyang bayani. Ayon sa isang survey na ginawa tungkol sa opinyon ng mga Pilipino tungkol sa extra-juducial killing ay aprobado daw ito ng 80.5% na mga Katoliko.</div><div><br /></div><div>Kung minsan ay nalalagay pa ang Simbahan sa masama kapag ipinagtatanggol niya ang karapatan ng mga tao. Hindi ipinagttanggol ng Simbahan ang mga krimial o pinapaboran niya ang masasamang gawain ng mga tao. Ang ipinaglalaban ng Simbahan ay ang <b>paggalang sa karapatan ng bawat isa bilang nilalang na nilikha sa imahe ng Diyos</b>. Hindi mo kinakailangang maging Kristiyano upang maintindihan na mali ang walang hambas na pagpatay ng mga taong wala namang mandato para gawin ito! Suportahan natin ang kampanya ng gobyerno laban sa illegal na droga o kriminalidad ngunit <b>huwag tayong mapipi kapag may mga taong nagsasamantala at inilalagay ang batas sa kanilang kamay! </b>Ito ang ating pagsaksi at pagpapakita ng ganap na pananampalataya. Huwag lang nating ipangaral ang pag-ibig, pagpapatawad, pagtulong sa mahihirap, pagpapairal ng kaayusan, katarungan at kapayapaan, bagkus ay <b>isagawa natin ito at patunayan sa pamamgitan ng paggalang sa karapatan ng bawat isa. </b> Tandaan natin na <b>sa ating pinagkalooban nito ay mas higit ang inaasahan sa atin ng Panginoon.</b> <i> "Ang binigyan
ng maraming bagay ay hahanapan
ng maraming bagay; at ang pinagkatiwalaan ng maraming bagay ay
pananagutin sa lalong maraming
bagay."</i></div><div><i><br /></i></div><div>Ang pananampalatayang tinanggap natin noong tayo ay bininyagan ay inaasahan ng Panginoon na <b>ating palalalimin habang tayo ay naglalakabay sa buhay. </b>Ito ang ibig sabihin ng pagiging matapat at isang matalinong katiwala ng ng Panginoon, <i>"Sino nga
ang tapat at matalinong alipin? Hindi
ba siya ang pamamahalain ng kanyang panginoon sa sambahayan nito,
upang magbigay sa ibang mga alipin
ng kanilang pagkain sa karampatang
panahon? </i>Mapalad ang aliping iyon,
kapag dinatnan siyang gumagawa
ng gayon pagbabalik ng kanyang
panginoon. Sinasabi ko sa inyo:
pamamahalain siya ng kanyang
panginoon sa lahat ng ari-arian nito. </div><div><i><br /></i></div><div>Maging mga tapat tayong alagad ng Panginoon na laging handang magsulit ng mga ipinagkatiwala niya sa atin, anumang oras na maratnan niya tayo sa kanyang "biglaang pagdating." Ito ang pagpapakita ng isang GANAP NA PANANAMPALATAYA.,</div></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-9901449915486993762022-07-30T08:04:00.005-07:002022-07-30T08:04:37.531-07:00KAYAMANAN NG HANGAL: Reflection for 18th Sunday in Ordinary Time Year C - July 31, 2022 - 500 Years of Christian Faith<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJF83ofXyNJ8JfzGNw3ia9MvFKF2ZltOZYry4TZb_pe5fGfwMQ4bk4aKZTws4EFIwE4yxg97hN5YB3W2qsuyVRkfVqbKCLi9cn01AQTh3eqe1wTLSmScXIc12DzypL4zX9BJXa4-u3jtXxwzrCbl5MJqvb6hNieuEZEE7V4B0nfsnDMwgIM4EnlqAzIQ/s1324/294459619_1020805648580589_509505205649740280_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1324" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJF83ofXyNJ8JfzGNw3ia9MvFKF2ZltOZYry4TZb_pe5fGfwMQ4bk4aKZTws4EFIwE4yxg97hN5YB3W2qsuyVRkfVqbKCLi9cn01AQTh3eqe1wTLSmScXIc12DzypL4zX9BJXa4-u3jtXxwzrCbl5MJqvb6hNieuEZEE7V4B0nfsnDMwgIM4EnlqAzIQ/s320/294459619_1020805648580589_509505205649740280_n.jpg" width="320" /></a></div>Tumataya ka ba sa lotto? Ano kaya ang iyong magiging re-aksyon kapag sinabihan kang nanalo ka sa lotto ng 20 million pesos sa jackpot draw ng Lotto? Ito kasi ang jackpot prize last July 29, 2022, to be exact Php 20,628.393. Pero alam nyo ba ang pinakamalaking napanalunan sa lotto ay noong Oct 18, 2018? Nagkakahalaga ito ng 1.18 billion pesos at mayroong dalawang nanalo. Marahil kung ikaw yun ay matutulala ka. Marahil mapapatalon ka sa tuwa. Marahil mahihimatay ka. Marahil aatakihin ka sa puso! <div><i><br /></i></div><div><i>Ito ang naging problema ng isang pamilya ng malaman nilang nanalo ang kanilang lolo ng 20 million pesos sa lotto. Paano nila sasabihin sa kanya ang magandang balita sa kanilang lolo na hindi niya ikakamamatay sapagkat siya ay matanda na at may sakit sa puso. Naisip nilang magpatulong sa kanilang kura-paroko sapagkat siya ay matalik na kaibigan ng kanilang lolo. Sinabi nila ang mahirap na sitwasyon at pumayag namana ang butihing pari. Kaya't isang gabi ay bumisita ang pari sa kanilang bahay. Nag-usap ang dalawang magkaibigan at ng makakuha ang pari ng tamang tiyempo ay tinanong niya ang matanda: "Lolo, kung sakali bang mananalo kayo ng 20 million sa lotto, ano ang gagawin ninyo?" Walang pasubaling sumagot ang matanda: "Aba, padre dahil magkaibigan tayo ay ibibigay ko sa simbahan ang kalahati!" At biglang bumulagta ang pari, nangisay... inatake sa puso! </i> </div><div><br /></div><div>Ikaw nga naman ang magkaroon ng ganung kapalaran! Ngunit may mga taong hindi pabigla-bigla. Magaling silang mag-isip. Madiskarte sila. Mautak. Yun lang nga sila rin ay sakim. Makasarili. Ito ang babala sa atin ni Jesus: <i>"Mag-ingat kayo sa lahat ng uri ng kasakiman; sapagkat ang buhay ng tao ay wala sa laki ng kayamanan." </i> </div><div><b><br /></b></div><div>Masama ba ang magkaroon ng pera? Masama ba ang magmay-ari ng kayamanan?<b> Hindi sinasabi ni Jesus na masama ang kayamanan. Ang hindi niya rin sinasabing mali ang magpayaman.</b> Ang nais niyang ipaintindi sa atin ay <b>ang dapat nating pinahahalagahan sa ating buhay. <i>Hindi ang mga bagay na materyal ang makapagbibigay sa atin ng tunay na kaligayahan. </i></b></div><div><br /></div><div>Sa unang pagbasa sinabi ng mangangaral: <i>"Walang kabuluhan, walang halaga ang lahat ng bagay!" </i>Hindi niya sinasabing huwag na tayong maghangad ng mga bagay upang umunlad ang ating buhay! K<b>ailangan nating magtrabaho para mabuhay. </b>Kailangan nating mag-ipon ng kayamanan para sa ating seguridad. Ngunit ang ipinapaalala sa atin ay <b>mag-ingat sa labis na paghahangad nito. Mag-ingat sa anumang uri ng kasakiman!</b> <i>"Mag-ingat kayo sa lahat ng uri ng kasakiman; sapagkat ang buhay ng tao ay wala sa laki ng kayamanan,</i>" ang paalala sa atin ng Panginoon.</div><div><br /></div><div>Sa ating Ebanghelyo ay pinapaalalahanan tayo sa sasapitin ng taong nagtitipon ng kayamanan para lamang sa sarili ngunit dukha naman sa paningin ng Diyos! <i>"Hangal! Sa
gabing ito'y babawian ka ng buhay.
Kanino mapupunta ang mga bagay
na inihanda mo?" </i> ang sabi ng Paginoong Diyos sa taong masyadong nasilaw sa kanyang kayamanan. Muli ay ibinabalik tayo ni Jesus na suriin ang ating sarili at tingnan kung ano ba ang pinahahalagahan natin sa ating buhay. Marahil ay ipinanganak tayong may kaya. Marahil nagsikap tayo upang umunlad ang buhay natin. Pasalamatan natin ang Diyos! Ngunit hindi sana natatapos doon. Tingnan din natin <b>kung papaano natin magagamit ang mga ito sa tamang paraan upang mapaunlad ang ating kabuhayan at makatulong din sa mga taong nangangailangan. </b> Ito ang ibig sabihin ng katagang <i><b>"Store your treasures in heaven."</b> </i> Kaya nga, kung may balak tayong magpayaman sa mundong ito ay <b>unahin muna natin ang magpayaman sa mata ng Diyos! </b>Ito ang ang paalala ni San Pablo sa mga taga Colosas ng sabihin niyang <i>"Isaisip ninyo ang mga bagay
na panlangit, hindi ang mga bagay
na panlupa..." </i></div><div><br /></div><div>Tayo ay tagapag-alaga lamang ng mga bagay na bigay sa atin ng Diyos. Ang tawag sa atin ay mga "katiwala ng Diyos." Pinagkatiwalaan niya ng ating oras, talento at kayamanan. Paano natin ginagamit ito? Paano natin ibabalik ito sa kanya? <b>Sa sandali ng ating kamatayan ay magsusulit tayo sa mga bagay na ipinagkatiwala niya sa atin. </b>May kuwento ng isang mayamang nag-aagaw buhay at sa kanyang mga nagtitipong mga anak at kamag-anak ay naghabilin siya na kapag siya ay mamatay na at ilalagay na sa ataol ay lagyan nila ito ng butas sa magkabilang gilid at ilabas nila ang kanyang kamay. Nang tanungin siya kung bakit ay sumagot siya: <i>"Nais kong ipaalam sa mga makikiramay na kahit gaano ako kayaman ay wala akong dadalhin sa hukay." </i></div><div><br /></div><div>Nakakatakot na matawag niya rin tayong "Hangal!" sapagkat naging sakim tayo! Sikapin nating itama ang ating pagpapahalaga sa buhay! <b>Tingnan natin ang ating mga puso kung ano ba ang nilalaman nito sapagkat ito ang makapagsasabi kung anung uring tao tayo. </b> Ibalik natin ang ating loob sa Diyos kung saka-sakaling nilamon na ng kasakiman ang ating mga puso. </div><div><br /></div><div>Unang magagawa natin ay ang magpasalamat kung ano ang mayroon tayo. Kadalasan kasi ay mas nakikita natin ang wala tayo na mayroon sa iba. Tandaan natin na tayong lahat ay biniyayaan ng Panginoon. Pero tandaan natin na tayo rin ay kanyang pinagkatiwalaan. Magkaroon tayo ng isang pusong marunong tumanaw ng utang na loob sa Diyos sa pamamagitan ng ating pagpapasalamat. </div><div><br /></div><div>Pangalawa ay <b>maging mapagbigay tayo na walang hinihintay na kapalit</b>. Magkaroon tayo ng puso sa mga taong lubos na nangangailangan. Buksan natin ang ating mga puso sa tunay na pagbabahaginan. Ano ba ang tamang disposisyon natin sa pagbibigay. May nabasa ako na ganito ang sinasabi: <i><b>"I learned to give not because I have many but because I know how it feels to have nothing!" </b></i> Kaya nga't mas makahugan ang pagbibigay ng isang taong walang-wala sa buhay. Ang paalala ng turo ng Simbahan sa ating lahat:<i> "Walang taong masyadong mahirap upang magkaloob ng tulong sa iba; at wala ring taong sobrang yaman upang hindi mangailangan ng tulong ng iba."</i></div><div><br /></div><div>Ang pagkakaron ng pusong marunong magpasalamat at mapagbigay ang paraan upang malabanan natin ang kasakiman sa mundo. Ito lamang ang makapagbibigay sa atin ng tunay na kayamanan at kaligayahan. Kung meron ka nito ay para ka na ring nanalo sa lotto. Hindi ka magiging mayamang hangal!</div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-45266457522179790922022-07-23T03:12:00.004-07:002022-07-23T07:10:45.578-07:00DIYOS NA ATING AMA: Reflection for 17th Sunday in Ordinary Time Year C - July 24, 2022 - 500 YEARS OF CHRISTIANITY<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhfq-1x-R0H8MepdXXb7kmxMNawG5JixvzyeiLuCovEKtaa7meTwRgrlJnGJBUrY2Y1nlgIi-PAh5fZ2RL-IyiA6ZXm_hEYHvRaanQTLIlQjUdf0pKk5T_Bgg3L7aq3FqeJ9xl3snvvzQoYOvH_DcKyTviFVmT0EHAIuv0vao5iWzxwGf2n7ES4LuLWQ/s1280/maxresdefault.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhfq-1x-R0H8MepdXXb7kmxMNawG5JixvzyeiLuCovEKtaa7meTwRgrlJnGJBUrY2Y1nlgIi-PAh5fZ2RL-IyiA6ZXm_hEYHvRaanQTLIlQjUdf0pKk5T_Bgg3L7aq3FqeJ9xl3snvvzQoYOvH_DcKyTviFVmT0EHAIuv0vao5iWzxwGf2n7ES4LuLWQ/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>Ano ba ang ibig sabihin kapag sinabi nating ang Diyos ay ating ama? Araw-araw ay tinatawag natn siyang Ama sa pagdarasal ng Ama Namin. Naiintindihan ba natin ang panalanging ito?</div><div><i><br /></i></div><div><i>Isang binata ang takot na lumapit sa kanyang tatay: "Itay, puede po ba akong sumama sa party ng mga kaibigan ko mamyang gabi?" Laking pagkagulat niya ng sumagot ang kanyang istriktong tatay: "O sige... malaki ka na. Bahala ka! Basta tandaan mo, may kasun</i><i>duan tayo... pag ikaw ay masyadong nagpagabi at dumating ka ng pasado alas dose ay makikita mong patay na ang ilaw sa labas ng bahay. Nakakandado na ang pinto. Sa madaling salita... sa labas ka na matutulog!" "Opo itay!" tuwang-tuwang sagot ng anak. Sapagkat first time niyang pinayagan. Nalibang ng husto ang binata sa party at di niya namalayan ang paglipas ng oras. "Naku! Patay! Alas dose pasado na!" Dali-dali siyang umuwi at totoo nga patay na ang ilaw sa labas, nakakandado na ang pinto. Ibig sabihin, sa labas na siya matutulog. Nanlulumo siyang naupo sa tabi pinto ng biglang bumukas ito at nakita niya ang kanyang tatay. "Itay, hindi po ba may kasunduan tayo na pag nahuli ako ay sa labas na ako matutulog? Bakit lumabas pa po kayo?" Sagot ng tatay: "Anak, may kasunduan nga tayo at paninindigan ko yon pero, wala sa ating kasunduan na puede kitang samahan dito sa labas ng magdamag. Anak... magbeer muna tayo!" Sabay labas ng malamig na San Miguel Beer!" </i>Sa kuwento ay makikita natin ang ganitong katangian ng isang ama: madisplina ngunit may puso, maprinsipyo ngunit marunong umunawa, makatarungan ngunit maawain. Kahanga-hanga ang mga magulang na kinakikitaan ng ganitong balanseng katangian. </div><div><br /></div><div>Sapul pa sa ating pagkabata ay naituro na sa atin na ang Diyos ay ang ating ama. Bilang Ama, ang sangkatauhan ang kanyang anak. Kilala at mahal N'ya tayong lubos.<b> Tayong lahat ay tinuring n'yang anak kahit na marami sa atin ay pariwara at walang utang na loob sa Kanyang ipinapakitang kagandahang loob sa atin.</b> </div><div><br /></div><div>Kaya nga sa ating pagdarasal nais ni Jesus na tawagin natin Siya sa pangalang nararapat sa Kanya... <b style="font-style: italic;">"Ama namin..." </b>Nang hilingin ng mga alagad kay Hesus na turuan silang magdasal ay ito ang kanyang winika: <i>"Kung kayo'y
mananalangin, ganito ang sabihin
ninyo: Ama, sambahin nawa ang
ngalan mo. Magsimula na sana ang
iyong paghahari..." </i>Nais ng ni Hesus na tawagin natin ang Diyos na Ama at nararapat lang sapagkat ito ang unang biyayang tinanggap natin noong tayo ay biniyangan, naging "anak tayo ng Diyos!" At dahil dito ay nagkakaroon tayo ng karapatang tawagin siyang "<b>Abba"... Tatay... Papa... Daddy, </b>sapagkat Siya ang Amang nangangalaga sa akin.</div><div><br /></div><div>Nais ni Jesus na tawagin natin ang ating Ama sa ganitong kataga lalong-lalo na sa ating pagdarasal. <b>Nais Niyang kulitin natin ang ating "tatay" sa ating mga pangangailangan </b>sapagkat hindi Niya mapaghihindian ang pangungulit ng kanyang mga anak tulad ng lalaking nanghihingi sa Ebanghelyo. Ang sabi ng Panginoon: <i>"Sinasabi ko sa inyo,
hindi man siya bumangon dahil sa
kanilang pagkakaibigan, babangon
siya upang ibigay ang hinihingi ng
kaibigan dahil sa pagpupumilit nito." </i> Kaya nga kinakailangan tayong magpumilit sa ating pananalangin. Ang Diyos bilang Ama ay laging tumutugon sa ating mga kahilingan. Kapag ipinagkaloob Niya ang ating mga panalangin ay sapagkat sinubukan niya ang ating pananampalataya. Kapag pinatatagal ng Diyos ang pagsagot sa ating mga panalangin ay sapagkat marahil ay sinusubukan niya ang ating pasensiya. At kapag hindi naman sinagot ng Diyos ang ating kahilingan ay sapagkat sa kadahilanang may mas mabuti siyang plano para sa atin. Sa madaling salita ay tumutugon ang Diyos sa ating mga dasal ngunit ayon sa kanyang kalooban at hindi sa ating nais. <i><b>"Sundin ang loob mo dito sa lupa para ng sa langit!"</b></i> Bilang mapagmahal na Ama ay alam Niya ang ating mga pangangailangan bago pa natin ito hilingin sa Kanya. Kaya nga sabi ng Panginoon: <i><b>"Humingi ka at ikaw ay bibigyan. Humanap ka at ikaw ay makatatagpo.</b></i><b><i>" </i></b> </div><div><br /></div><div>Sa panalanging itinuro ni Jesus ay hinihingi rin nating patawarin ang ating mga kasalanan ngunit sa kundisyong <b>kaya nating patawarin ang mga nagkakasala sa atin</b>. <i>Be merciful like the Father</i>. Walang lugar sa puso ng "anak ng Diyos" ang pagtatanim ng galit at paghihiganti sa kadahilanang tayong lahat ay magkakapatid. Ang mga karahasang nangyayari ngayon sa ating mundo ay nagpapakita kung gaano pa kalayo ang ating pagkilala sa Diyos bilang "Ama". Walang kapatid na nais hangarin ang kamatayan ng kanyang kapatid. Nakakabahala na marami ang sumasang-ayon sa mga nangyayaring patayan halos araw-araw sapagkat walang malaking pagtutol na lumalabas tungkol dito.<b> Kung naniniwala tayo na may iisa tayong Diyos na tinatawag na "Ama", dapat ay maniwala rin tayo na tayong lahat ay magkakapatid. Kaya't dapat tayong magpatawad kung nais nating mapatawad. </b></div><div><br /></div><div><i>Sa “Ama Namin,” ipinahahayag natin di lamang <b>ang pagiging
Ama ng Diyos</b> kundi pati <b>ang pagiging magkakapatid ng lahat ng
tao. </b>Ipinahahayag natin ang panawagan sa atin para bumuo ng
Kaharian sa pamamagitan ng pagmamahalan, pagpapatawaran,
at pagkakaisa sa paglaban sa kasamaan at pagpapalaganap ng
kabutihan sa lahat ng lugar.
Gawin natin ang “Ama Namin” na bukal ng inspirasyon sa
araw-araw. (hango sa pambungad ng Patnubay sa Misa, Hulyo 24, 2022)</i></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-74214157625207859692022-07-16T03:01:00.000-07:002022-07-16T03:01:04.766-07:00PAKIKINIG AT PAGTANGGAP: Reflection for 16th Sunday in Ordinary Time Year C - July 17, 2022 - YEAR OF MISSIO AD GENTES<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJHkSohkaOzMUFF4eFMzRwbyRXmc0EtOv6RfjtW6xPudgGsXSVTeKS8S6CTyxQDJ8n2Qb2Iwo2C4UZUik6sMFaNP_X251ONM0OpyygV7r6lZX-q5WoMqwp2PqvjauSTXkYYe-GBvz9eM2eQBPQaKrYaqJsUw1F2gqZvAXt3qr08RJRm6xXHM5Zx_u4aw/s1890/292308292_349595897337170_1060849595482498325_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="1890" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJHkSohkaOzMUFF4eFMzRwbyRXmc0EtOv6RfjtW6xPudgGsXSVTeKS8S6CTyxQDJ8n2Qb2Iwo2C4UZUik6sMFaNP_X251ONM0OpyygV7r6lZX-q5WoMqwp2PqvjauSTXkYYe-GBvz9eM2eQBPQaKrYaqJsUw1F2gqZvAXt3qr08RJRm6xXHM5Zx_u4aw/s320/292308292_349595897337170_1060849595482498325_n.jpg" width="320" /></a></div>Tayong mga Pilipino ay may isang natatangi at maipagmamalaking katangian. Tayo raw ay mga taong naturally hospitable o <b>likas na mainit tumanggap ng mga panauhin.</b> Sa katunayan, sa sobrang pagka-hospitable natin sa China ay ayaw na nilang iwanan ang mga isla sa West Philippine Sea at ngayon ay tila silang mga kabuteng nagsulputan sa iba't ibang panig ng bansa! Pati nga ata mga isda na nasa ating teritoryo ay maaring galing sa Tsina kaya dapat tayong maging "hospitable" sa mga ilegal na nangingisda sa ating exclusive economic zone! Pero sa totoo lang, hindi mo naman sigurong kinakailangang maging graduate ng UP para sabihing mas malapit ang Scarborugh Shoal sa Pilipinas kaysa China. <i><b>Common sense</b></i> lang ang kailangan ika nga! At ngayong bago na ang mga namumuno sa ating gobyerno ay malaking katanungan kung ipaglalaban ba natin ang ating karapatan sa mga nang-aangkin sa ating mga isla? O baka naman katulad din ng dati na magiging sunod-sunuran na lamang tayo sa kanila?<div><br /></div><div>Kaya nga't dinadaan na lang tuloy ng ilan nating mga kababayan ang kanilang pagkadismaya sa mga hugot lines: <b><i>"Ang love life mo parang 9 dash line.. imbento!" "Mabuti pa ang West Phlippine Sea ipinag-agawan..." "Para kang coral sa west Philippine sea ... lulubog, SIRA!"</i> </b> Maaring dinadaan lang ng marami sa atin sa biro ang mga nangyayari sa ating bansa ngunit siguro ay kinakailangan nating pag-aralan at pag-isipang mabuti ang kahihinatnan ng ating bayan kapag hindi tayo kikilos at pababayaan lang natin ito. Hanggang dyan na lang muna at baka sugurin pa ako ng mga trolls. </div><div><br /></div><div>Gayun pa man, dito man sa ating bayan o sa ibang bansa ay likas pa rin ang ating pagiging <b>"hospitable".</b> Personal ko itong naranasan noong ako ay nakasama sa World Youth Day na ginanap sa Canada noong taong 2002. Sa pagdating pa lamang namin doon at nalaman ng mga Pilipinong naninirahan sa Vancouver na may mga delegates na galing sa Pilipinas ay bumaha ng pagkain sa aming tinutuluyang parokya at parang may pistang naganap. Noong ako naman ay naitalagang Assistant Parish Priest ng parokya ng Mayapa sa Laguna ay naranasan ko ang di mapapantayang hospitality ng mga taong taga-barrio. Kapag may pista sa isang barrio ay dapat mo ng ihanda ang iyong sarili sa buong araw na kainan. May sampung bahay akong binasbasan noon at lahat ay nagpakain. Nakakainis sapagkat bawal ang tumanggi sapagkat sasama ang kanilang loob at ang mas nakakagalit ay pare-pareho ang luto ng kanilang ulam! Gayunpaman ay nakakataba ng puso ang kanilang "hospitality". Sa Tondo, ang aking lugar na pinanggalingan ay madalas kong marinig sa mga kalsada ang pagbating <i>"Father... kain muna</i>! O kaya naman ay... <i>"tagay muna!"</i> O kapag walang mapakain sa bahay kukuha na lang sila ng photo album at isang basong tubig at maririnig mo ang mga salitang: <i>"tingin ka muna ha?</i>" at didiskarte na sila ng pangmerienda para sa kanilang bisita. </div><div><br /></div><div>Hindi lang naman sa ating mga Pilipino ang ganitong katangian. Ang mga Hudio ay mas higit pa nga kaysa sa atin. Sa unang pagbasa ay narinig natin ang pagtanggap ni Abraham sa tatlong anghel na nag-anyong tao at bumisita sa kanya. Ipinaghanda sila ni Abraham ng makakain at lugar na mapagpapahingahan at nagantimpalaan naman ang kabutihang ito sapagkat ibinigay ng Diyos sa kanya si Isaac bilang kanyang anak sa kabila ng katandaan nilang mag-asawa. </div><div><br /></div><div>Sa Ebanghelyo ay nakita rin natin ang mainit na pagtanggap kay Jesus ng magkapatid na Marta at Maria. May pagkakabiba lang nga sa kanilang ginawang pagtanggap. Si Marta, na mas nakatatandang kapatid, ay abalang-abala sa mga gawaing bahay samantalang si Maria ay piniling makinig sa tabi ni Jesus. Sa kahuli-hulihan ay <b>naging mas kalugod-lugod si Maria sa paningin ni Jesus sapagkat pinili niya ang higit na "mas mahalaga"... ang matuto at makinig sa kanya!</b></div><div><br /></div><div>Tayo rin ay tinatawagang <b>tanggapin si Jesus sa ating buhay. </b> Sa pagtanggap na ito ay dapat <b>marunong tayong makinig sapagkat ito ang pagtanggap na kinalulugdan ng Panginoon.</b> Ang karaniwang sakit nating mga Kristiyano ay KSP: <b>Kulang Sa Pakikinig.</b> Kalimitan sa ating pagdarasal ay tayo lang ang nagsasalita. Bakit di natin ang bigyan ng puwang ang tinig ng Diyos sa ating buhay? <b>Ang Diyos din ay nagsasalita sa ating kapwa </b>kaya dapat ay marunong din tayong makinig sa kanila. Kailan ka huling nakinig sa payo ng iyong mga magulang? Mga magulang, nabigyan n'yo na rin ng pagkakataong magsalita at pakinggan ang inyong anak? Kailan ka nakinig sa pangangailangan ng iyong kapwa o mga taong salat sa pagkalinga at pagmamahal? </div><div><br /></div><div>Ang tunay na pakikinig ay <b>pagtanggap kay Jesus at ang pagtanggap sa Kanya ay nagbibigay ng kaligayahang walang hanggan</b>. Ipanalangin natin na nawa ay mas maraming tao lalong-lalo na ang mga kabataan ang "makinig" sa tinig ni Jesus na tumatawag sa kanila sa kabanalan... <b>ang maging mabuting mamamayan at tapat na Kristiyano! Ang PAKIKINIG kay Hesus ay pagbibigay ng puwang sa Kanya at PAGTANGGAP sa ating mga puso. </b><br /></div><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6300100637081151392.post-87799310706328644982022-07-09T00:11:00.000-07:002022-07-09T00:11:03.805-07:00MABUTING SAMARITANO O SAMARITES KA BA? Reflection for 15th Sunday in Ordinary Time Year C - July 10, 2022 - YEAR OF MISSIO AD GENTES<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC7I_dIcia7QB1Uv65KnDyhDtBblVfhFWiFZnNyqugPWJitTq9ulxdOH63Iyurlh1TpM8q74eQelxMT1ifmL8n9pQRshNll5b1WepEP0shof1cEnEN6xehFzgglDGhywY9CaM6s2mOtQkQu3_NhVu_zMFWNLqe19BCNlAkCUyXNcLQrO7zT9ZPzd2DEA/s600/1520122760048.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="343" data-original-width="600" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC7I_dIcia7QB1Uv65KnDyhDtBblVfhFWiFZnNyqugPWJitTq9ulxdOH63Iyurlh1TpM8q74eQelxMT1ifmL8n9pQRshNll5b1WepEP0shof1cEnEN6xehFzgglDGhywY9CaM6s2mOtQkQu3_NhVu_zMFWNLqe19BCNlAkCUyXNcLQrO7zT9ZPzd2DEA/s320/1520122760048.jpg" width="320" /></a></div>Anong pumapasok agad sa isip ninyo kapag sinabi kong ako'y isang "batang tundo?" Si Father... astig! Siga... baka may tatoo! Kapag sinabi kong ako'y lumaki sa "Tondo" ay agad-agad ang sasabihin ng iba ay 'yan ay lugar na mabaho, marumi, magulo, lugar ni "Asyong Salongga"... Naku, mag-ingat ka dahil maraming kriminal at drug addict d'yan! Meganun? Sapagkat Tondo ba, kriminal agad? Sapagkat Tondo ba mamamatay tao agad? Di ba puwedeng "holdaper" o "snatcher" muna? hehehe... <div><br /></div><div>Kung minsan madali tayong<i> ma-bias</i> sa isang tao dahil sa kanyang anyo, estado sa buhay o lugar na pinanggalingan. Pakinggan n'yo ang kwentong ito: <i>Isang pulubi ang nagdarasal sa likod ng Simbahan: "Panginoon, tulungan mo naman po ako. May sakit ang aking anak. Wala kaming kakainin mamya. Kung maari bigyan mo naman ako kahit na limandaang piso." Lingid sa kanyang kaalaman ay may isang pulis na nakarinig sa kanyang panalangin. Nahabag ito at dumukot sa kanyang wallet. Binilang niya ang laman at umabot lamang ito ng apat na daang piso. Gayun pa man, iniabot niya ito sa pulubi. Tuwang-tuwa ang pulubi at binilang ito. Muli siyang lumuhod at nagdasal: "Panginoon, maraming salamat po! Pero sana sa susunod, wag mo nang padaanin sa pulis... nagkulang tuloy ng isang daan!"</i> </div><div><br /></div><div>'Kalimitan ay hirap tayong makita ang kabutihan ng iba sapagkat nakakahon na ang kanilang pagkatao sa ating isipan. Kapag nakakita ng pulis, kotong cop yan! Kapag nakakita ng politician, trapo yan! Kapag nakakita ng artista, maraming asawa yan! Ganito rin ang pagtingin ng mga Hudyo sa mga Samaritano nang panahon ni Jesus. Kapag Samaritano... kaaway 'yan! Nang tinanong si Jesus ng dalubhasa sa batas kung <b>"Sino ang kanyang kapwa?" </b> ay sinagot niya ito sa pamamagitan ng pagsasalaysay sa Talinhaga ng Mabuting Samaritano at sa huli ay isa ring tanong ang kanyang binitawan: <i>"Sino ang nagpakita ng pakikipagkapwa sa taong hinarang ng tulisan?"</i> Hindi masagot ng eskriba si Jesus ng diresto sapagkat kaaway nila ang mga Samaritano. </div><div><br /></div><div>Kung minsan ay ganito rin ang ating pag-uugali. Hirap tayong magpakita ng pagmamahal sa ating mga kaaway. Hirap tayong magpatawad sa ating mga kasamaang-loob. <b>Hindi natin matanggap na sila rin ay ang ating "kapwa</b>". Malinaw ang mensaheng nais paratingin ni Jesus sa atin: <i><b>Ang ating kapwa ay ang mga taong nangangailangan, nangangailangan ng tulong, ng awa, ng pag-aaruga </b></i><i><b>at higit sa lahat...ng pagpapatawad. </b></i>Ang utos ng Panginoon na mahalin natin ang Diyos ng higit sa lahat at ang ating kapwa gaya ng pagmamahal sa ating sarili ay hindi lamang utos na nakalimbag sa Bibliya o sa ating Katesismo. <b>Ito ay kautusang nakalimbag hindi sa papel kundi sa ating mga puso.</b> Ibig sabihin, ito ay kautusang napakalapit sa atin sapagkat ito ay nasa ating kalooban, kabahagi ng ating pagiging tao at ng pagiging anak ng Diyos natin. Kaya't wala tayong maidadahilan upang hindi natin maisakakatuparan ang mga utos na ito. </div><div><br /></div><div>Huwag nating husgahan ang ating kapwa sapagkat ang sabi nga ni St. Mother Theresa ng Calcutta: <i>"If you judge other people, you have no time to love them." </i> Marahil ay dapat lang nating mas palawing ang ating pang-unawa at pag-intindi sa kanilang kakulangan at kamalian. Tandaan natin na ang ating kapwa ay ang taong nangangailangan ng ating AWA, UNAWA, at MABUTING GAWA! Ito ang dahilan kung bakit ang ating Inang Simbahan ay may pagkiling sa mga taong mahihirap, mga taong biktima ng karahasan, ng kawalang katarungan, ng pang-aapi, dahil sila ang mga taong "mas nangangailangan". Huwag sana tayong magdalawang isip na tulungan sila. Ang sabi ng turo ng Simbahan ay:<i> "Walang taong masyadong mahirap para tumulong sa iba at wala ring taong masyadong mayaman para hindi mangailangan ng tulong ng iba." </i> </div><div><br /></div><div>Para sa ating mga Kristiyano ay may mas malalim na kadahilanan kung bakit tayo dapat tumulong sa ating kapwang nangangailan. Ang sagot ni St. Mother Theresa sa nagtanong sa kanya kung paano niya ito nagagawa ay: <i>"Sapagkat nakikita ko ang mukha ni Kristo sa kanila!" </i> Ito pala ang susi upang matanggap natin ang hindi katanggap-tanggap at mahalin ang hindi kaibig-ibig... <b>ang makita natin ang mukha ng Panginoong Jesus sa ating kapwa. </b>Isyu pa rin ngayon ang paglabag sa mga karapatang pantao lalo na sa pagpatay sa mga pinaghihinalaang drug addicts o drug pushers. Sa katunayan ay nagbigay na nga ng resolusyon ang United Nations upang tingnan kung may katotohanan ito. May katotohanan ba ang mga paratang na may paglabag ang pagsasagawa nito sa karapatang pantao? Isa lang naman ang malinaw na ating nakikita at naririnig sa mga balita, na may mga namamatay o napapatay na kung minsan ay may kasamang pang <i>"collateral damage". </i>Ang mga drug users at mga drug pushers ay mga kapwa din natin na dapat ituring. Marami na sa kanila ang namatay. Marami na rin sa kanila ang sumuko. Baka nga ang iba diyan ay mga kamag-anak natin, kaibigan o kakilala natin. Handa ba natin silang tanggapin bilang ating "kapwa?" O baka naman sa kanilang pag-amin ay lalo lang nilang maramdaman na sila ay hiwalay at hindi na katanggap-tanggap sa ating lipunan? Hindi solusyon na sila ay patayin o lipulin sa mundong ibabaw. </div><div><br /></div><div>Ang pagiging Mabuting Samaritano ay nagsisimula sa ating <b>mabuting pag-iisip sa ating kapwa.</b> Pag-iisip na nagbibigay daan sa <b>pagmamalasakit.</b> Ang taong may malasakit ay <b>ramdam ang paghihirap ng iba kaya't hindi siya nagdadalawang isip sa pagtulong sa kanila. </b> Sikapin nating pagmalasakitan ang ating kapwang nangangailangan. Baka naman sa halip na maging "mabuting Samaritano" tayo sa kanila ay nagiging "<b>Mabuting SaMARITES</b>" pa tayo na sa halip na makatulong ay nakakasama pa tayo dahil sa mga kinakalat natig tsismis at nakapapanirang mga salita. Bantayan natin ang ating pag-iisip at lumalabas sa ating dila! Iwasan nating magpahamak at maging mabuti tayo kahit sa mga taong masasama. Ang sabi nga ni Pope Francis: <i>"Be good even if others are not!" </i></div><div><br /></div><div>Tugunan natin ng kabutihan ang kasamaan. Palitan natin ng kapayapaan ang karahasan. Pairalin natin ang kultura ng buhay at hindi ng kamatayan! <b>Tahakin natin ang landas ng pag-ibig bilang isang "Mabuting Samaritano."</b></div>kalakbay ng kabataanhttp://www.blogger.com/profile/12366571956074050538noreply@blogger.com0