#ALDUBOurMissionisLove : REFLECTION FOR 26th SUNDAY IN ORDINARY TIME Year B - September 27, 2015 - YEAR OF THE POOR

Hindi mapagkakailang laman ng mga balita sa telebisyon, radyo at internet ang inaabangang kaganapan sa kasaysayan ngayon.  Hindi ALDUB ang tinutukoy ko! hehehe... ( Bagamat ito marahil ang agad na sumagi sa isip ng marami sa inyo!)  Ang tinutukoy ko ay ang pagdalaw ng Santo Papa sa Amerika!  Pagkatapos ng mahabang panahon ay muling dinalaw ng Santo Papa ang "Land of the Free" Katulad ng kanyang pagdalaw dito sa atin sa Pilipinas, sigurado akong muling mapag-aalab nito ang pananampalataya ng mga Kristiyano sa lugar na kung saan ay pinaghaharian ng materyalismo, konsumerismo at liberalismo ang kalakhan ng populasyon ngunit nagsasabing sila ay bayang "nagtitiwala sa Diyos." Ito rin ay biyaya sa mga Katoliko sa bansang iyon na bagamat hindi ganoon kalaki ang kanilang bilang ay nagsusumikap pa ring maging "lebadura" sa pagpapalaganap ng mga turo at aral ng Simbahan lalong lalo na sa usapin ng moralidad at katarungang panlipunan.  Ano nga ba ang ibig sabihin ng pagiging "Katoliko" sa kasalukuyang panahon ngayon?  Ano nga ba ang ibig sabihin pag sinabing Katoliko ka? Sabi raw nila... tayong mga Katoliko ay may "katok" na "liko" pa! Papayag ka ba? May mga ilan-ilan sa atin na nagsasasabing sila ay "Katoliko-sarado," ano ang ibig sabihin n'yon?  Maraming Katoliko ang binansagang KBL sapagkat makikita mo lang sila sa simbahan sa tatlong sandali ng kanilang buhay: sa kasal, binyag at libing.  Ano ba ang kahulugan ng ating pagiging "katoliko?"   Isang mayamang matandang biyuda ang lumapit sa pari at hiniling na misahan ang kanyang namatay na alagang aso sapagkat mahal na mahal niya ito at itinuturing na tunay n'yang anak.  Tumanggi ang pari at sinabing hindi maaaring alayan ng misa ang isang hayop. "Ganoon po ba Father, sayang... Sampung libo pa naman ang iaalay kong donasyon para sa Misa . Di bale, d'yan na lang sa kabilang simbahan ng Aglipay ko siya pamimisahan." Biglang napasigaw ang pari: "Misis... hindi puwede yan!!! Isa kang Katoliko kaya't Katoliko rin dapat ang aso mo!  Tara! Misahan na natin siya!  hehehe...  Ano nga ba ang ibig sabihin ng salitang "Katoliko" na nakakabit sa ating pangalang Kristiyano? Makikita ba ito sa Bibiliya? Kung si Bro. Eli ang tatanungin, ang sagot ay hindi! Hindi naman kasi tagalog ang salitang Katoliko. Ito ay galing sa salitang Griego na ang ibig sabihin ay "universal" o para sa lahat!  Sapagkat malakas ang ating paninindigan na ang kaligtasan ay ibinigay ni Kristo ay para sa lahat... Kristiyano ka man o hindi. Ang langit ay hindi lamang para sa ilang grupo katulad ng pag-aangking ginagawa ng ibang sekta na sila lamang ang maliligtas. Bagamat hindi tahasang makikita sa Bibliya ang salitang Katoliko, makikita naman natin ang "pangkalahatang" pananaw na walang pinipili ang gawaing mabuti at kalugod-lugod sa Diyos.  Sa unang pagbasa at Ebanghelyo makikita natin ang tema na ang biyaya ng Diyos ay malaya niyang ibinibigay kahit kanino. Ang sabi ni Moises ng may nagprotestang mayroong nangangaral na hindi naman nila kasama sa grupo: "Mas gusto ko ngang maging propeta ang lahat ng Israelita at mapuspos sila ng espiritu ng Panginoon.” Sa Ebanghelyo ay ganito rin ang winika ni Hesus ng ibalita ni Juan na may gumagamit ng kanyang pangalan sa pagpapalayas ng demonyo: “Huwag ninyo siyang pagbawalan, sapagkat walang taong matapos gumawa ng kababalaghan sa pangalan ko ang agad magsasalita ng masama laban sa akin. Sapagkat ang hindi laban sa atin ay panig sa atin." Hindi ba't napakabuti ng Diyos? Napakalawak ng Kanyang pagmamahal at pang-unawa. Ang kanyang kaligtasang handog ay walang pinipili! Para sa lahat! "KATOLIKO!"  At ito ay sa kadahilanang ang pag-ibig ng Diyos ay para sa lahat!  Wala iyang itinatangi sa kanyang pagmamahal.  Ang pag-aalay ng kanyang buhay ay para sa lahat!  
Sana ay ganito rin tayo sa ating pagpapakita ng pagmamahal sa iba... walang pinipili! Ang magmahal ay para sa lahat! Hindi lang para sa mga kaibig-ibig pero sa mga kapos sa pag-ibig! Hindi lang para sa mga kaibigan pero para rin sa mga kaaway. Nawa maging bukas ang ating isipan at puso sa pagtanggap sa iba at sa pagpapakita ng ating pagmamahal sa kanila. May pinipili ba ang pag-ibig mo? Kung gayon isang kang certified na "katok na liko pa!" Magmahal ka ng walang kinikilingan at hinihintay na kapalit at magiging karapat-dapat ka sa pangalan mo... KATOLIKO! Ngayong Taon ng mga Dukha ay may pagkakataon tayong ipakita ang ating pagiging Katoliko sa paglingap sa mga mahihirap at nangangailangan.  Kung paanong walang itinatangi ang Diyos sa Kanyang pagmamahal, maipakita rin sana natin ito sa pagtulong sa ating mga kapatid na lubos na nangangailangan.  Lumalapit na tayo sa katapusan ng Year of the Poor, baka wala pa tayong mahirap na natulungan.  Tandaan natin na ito ay misyon nating lahat bilang mga Kristiyano.  Misyon nating ipalaganap ang pag-ibig ni Kristo.  Kung gagamitin ko ang hashtag na nakita ko sa twitter:  #ALDUBOurMissionisLove!

KADAKILAAN at PAGPAPAKUMBABA: Reflection for 25th Sunday in Ordinary Time Year B - September 20, 2015 - YEAR OF THE POOR & SEASON OF CREATION

Sino ba ang mga matatawag nating sikat ngayon? Hindi kinakailangang matulad ka sa tambalang Aldub, Katniel o Jadine para tawagin kang sikat! Lalo namang di mo kinakailangang mag-astang mala "Pastillas Girl" para mapansin ka ng marami.  Hindi kinakailangang hirangin kang "Pambansang Bae" para hangaan at sambahin ka ng mga tao.  Saan nga ba nakasalalay ang ating kasikatan at kadakilaan?  Sa mga nag-aakalang sa kagandahan o kasikatan nakasalalay ang kadakilaan, pakinggan ninyo ang kuwentong ito: May isang ligaw na bulaklak sa kabukiran na masyadong mataas ang pagtingin sa kanyang sarili.  Lagi niyang nilalait ang mga damong nakapaligid sa kanya. "Kayong mga nagpapangitang mga damo, bakit hindi kayo tumulad sa akin? Maganda, makulay, at higit sa lahat... mabango!"  Napapailing lamang ang mga damo na nagsasabing, "Wag kang masyadong mayabang! Darating ang araw na iisa lang ang ating patutunguhan.  Lilipas din ang kagandahan mo!"  At dumating nga ang araw na iyon.  Isang pulutong ng mga baka nanginain sa bukid t sinuyod ang malawak na damuhan.  Walang pintawad ang mga gutom na hayop maging ang mga ligaw na bulaklak ay pinatulan.  Naramdaman ng palalong bulaklak na siya ay nginunguya ng dahan-dahan. Pumasok siya sa isang madilim na lagusan, at ramdam niya ang unti-unti niyang pagdaloy sa madilim na "tunnel" na tinatawag nating esophagus.  Bigla niyang naramdam ang kanyang pagkalagkit at unti-unting pagkatunaw.  Nagpatuloy siya sa paglalakbay hanggang mabanaagan niya ang isang animoy ilaw na nagmumula sa isang lagusan.  Unti-unti siyang dinadala dito at habang unti-unti siyang lumalabas sa butas ay napansin niyang umaalingasaw ang kanyang amoy.  Hanggang bigla na lamang siyang bumagsak sa lupa bilang isang tumpok na dumi ng baka.  Naglapitan ang mga langaw at pinagpiyestahan siya narinig niyang muli ang sinabi ng nilalait n'yang pangit na damo, "Kita mo na na, sabi ko naman sa 'yo... iisa lang ang ating patutunguhan!"  Totoo nga namang walang katuturan ang lahat, maging ito man ay kagandahan, katalinunan, angking kakayahan, kapangyarihan o maging kayamanan. "Vanity of vanities, everything is vanity!" sabi nga sa aklat ng Eclesiastes (Ec 1:1)  Kaya nga ang sukatan ng mundo sa pagiging dakila ay isang malaking kasinungalingan!  Mayaman man tayo o mahirap, may kapangyarihan o mahina, may angking kagandahan man o wala, iisa lang ang ating patutunguhan!  Kung gayon ay saan ngayon nakasalalay ang tunay na kadakilaan?  Maliwanag ang paalala sa atin ng Panginoon: “Ang sinumang nagnanais maging una ay dapat maging huli sa lahat, at maging lingkod ng lahat.”  (Mk 9:35)  Hindi pa rin matanggap ng mga alagad na si Jesus, ang kanilang kinikilalang dakilang pinuno ay maghihirap at mamamatay sa kamay ng mga matatanda ng bayan.  Hindi pa rin nila matanggal sa kanilang isipan ang isang Mesiyas na marangya!  Upang mas lubos nilang maunawaan ay ginamit ni Jesus ang imahe ng isang bata na sa kanilang kultura noong panahong iyon ay mababa ang katayuan sa lipunan. Larawan ang isang bata ng kababang-loob at kapayakan ng pamumuhay.  At ito ang nais ni Jesus na matutunan ng kanyang mga alagad: Ang tunay na kadakilaan ay nasa paglilingkod ng may pagpapakumbaba!  Kaya nga ito rin ay paalaala para sa ating lahat na iwaksi ang kayabangan at kapalaluan.  Kapag tayo ay puno ng kayabangan ay mas lalo tayong nagiging makasarili at mapanlait sa kapwa. At dahil dito ay hindi natin nakikita ang kabutihan ng iba at sa halip na makatulong ay nakasisira pa tayo ng buhay nila.  Ang mga taong mapagkumbaba ay maraming bunga samantalang ang taong mayabang ay wala!  Masdan ninyo ang uhay ng mga palay sa bukid.  Ang mga uhay na may palay ay nakayuko at mababa samantalang ang mga walang palay ay nakatayo at matayog.  Mag-ingat tayo at baka katulad tayo ng mga uhay na nakatayo at matuwid  ang tingin sa sarili ngunit wala namang maipagmamalaking bunga!  Ang tunay na kadakilaan ay nasa paglilingkod.  Ang tunay na kasikatan ay nasa pagpapakumbaba! 

Sa PANAHON NG PAGLIKHA o Season of Creation, pinapaalalahanan tayo ng Panginoon na tayo ay ginawang katiwala ng Diyos upang alagaan at pagyamanin ang Kanyang mga nilikha.  Hindi tayo ang nagmamay-ari ng mundo.  Tayo ay tagapag-alaga lamang nito.  Ito ay ipinagkatiwala ng Diyos sa atin. 'Wag tayong maging mayayabang na nag-aastang pag-aari natin ang mundo kaya't puwede natin itong abusuhin at pagsamantalahan ito.  Tayo ay tinawag Niya upang Kanyang maging abang lingkod at magpahalaga, mag-aruga at mamuno sa Kanyang mga nilikha.  Dito nakasalalay ang ating kadakilaan at dito rin natin dinadakila ang Diyos na ating Manlilikha... ang pagiging responsableng tagapangasiwa ng sangnilikha!

BIDANG KONTRABIDA: Reflection for 24th Sunday in Ordinary Time Year B - September 13, 2014 - YEAR OF THE POOR

Ngayon ay araw ng mga lolo at lola natin. Kung meron tayong araw ng pagpaparangal sa ating mga nanay at tatay, may araw din tayong inilalaan para pasalamatan ang ating mga "Lola Nidora, Tidora at Tinidora."  Pasalamatan natin sila sapagkat hindi natin alam kung hanggang kailan pa natin sila makakapiling.  Huwag nating sabihing pasasalamatan ko na lang sila  "sa tamang panahon" sapagkat baka hindi na dumating ang araw na iyon.  Sa mga fans ng "Kalye-Serye", kinaaaliwan natin ang character ni Lola Nidora bagama't kontrabida ang kanyang dating.  Hindi natural sa ating mga Pilipino ang kaaliwan ang kontrabida.  Sa ating panonood ng pelikula o teleserye ay nakasanayan na nating ang bida ang palaging panalo sa huli!  Ayaw natin ang bidang naaargabyado at kinakawawa. Kaya nga kapag namatay ang bida sa katapusan ng palabas ay madalas nating sabihing "pangit ang ending"... malungkot sapagkat "namatay ang bida!"  Isipin mo na lang ang ending ng Kalye-Serye na nagtagumpay ang nais ni Lola Nidora na hindi magkita si Alden at Yayadub, sadness di ba?  Ayaw nating nanalo ang kontrabida at natatalo ang bida.  Ayaw nating ang bida ay nasasaktan.  Hindi tayo sanay na siya'y maghihirap at nabibigo sa huli.  Kaya nga patok si FPJ sa ating mga Plipino kasi sa lahat ng pelikula niya ay siya ang panalo. Ang bida hindi dapat nasasaktan at kung masaktan man, ang BIDA HINDI DAPAT MAMATAY!  Ganito ang ating natunghayan sa Ebanghelyo. Ginawang "bida" ni Pedro si Hesus ng tanungin niya sila kung "sino ba siya sa mga tao." Ibinigay ni Pedro ang tamang kasagutan: "Ikaw ang Kristo!" Ngunit nang marinig mismo ni Pedro sa bibig ni Hesus na siya bilang bida ay maghihirap, itatakwil ng mga pinuno ng bayan at mamamatay ay agad niyang pinagsabihan si Hesus. Hindi niya matanggap na ang kanyang bida ay mamamatay! Dahil dito ay napagwikaan siya ni Hesus: “Lumayo ka, Satanas! Ang iniisip mo’y hindi sa Diyos kundi sa tao." Hindi ba't kung minsan ay ganito rin tayo mag-isip tungkol sa Diyos? Sino ba ang Diyos para sa atin? Para sa marami ang ating Diyos ay ang "Diyos ng kaginhawaan!" Ang Diyos ang nagbibigay sa atin ng kasiyahan at kaunlaran sa pamumuhay. OK ang Diyos kapag maganda ang takbo ng ating buhay. Ayaw natin ang "Diyos ng kahirapan!" Kaya nga't kapag nakaramdam na tayo ng kaunting kahirapan sa buhay ay nagbabago na ating pagtingin Diyos. Ang ating mga "aleluya" at "praise the Lord" ay napapalitan ng "Diyos ko! Diyos ko! Bakit mo ako ginaganito?" Tandaan natin: Ang ating Diyos ay hindi lang Diyos ng kaginhawaan ngunit Siya rin ay Diyos ng kahirapan! Kung ang ating Diyos mismo ay dumaan sa paghihirap, dapat tayo rin ay handang magbata ng anumang kahirapan sa buhay... matuto tayong magpasan ng ating mga "krus." Kaya nga't ibinigay niya ang kundisyon sa mga nagnanais na maging kanyang alagad: "Kung ibig ninumang sumunod sa akin, limutin niya ang ukol sa kanyang sarili, pasanin ang kanyang krus at sumunod sa akin." Paano ko ba tinatanggap ang mga paghihirap na dumarating sa aking buhay? Isa rin ba ako sa mga ayaw makaramdam ng sakit at paghihirap? May mga taong tinatawag nating "pabigat" sa atin, paano ko sila "binubuhat?" Minsan ay may lalaking umuwi sa kanilang bahay. Ang una niyang ginawa ay hanapin ang kanyang asawa. Nang makita niya ito ay agad-agad niya itong bihuhat at isinayaw. Nagulat tuloy ang babae at nagtanong: "Dear, anong nangyari sa iyo? Hindi ko naman birthday. Lalo namang hindi natin anniversary. Anung nakain mo?" Ang sagot ng lalaki: "Kasi dear... nagsimba ako kanina at tinamaan ako sa sinabi ng pari. Ang sabi niya: ang dapat daw na alagad ni Hesus ay matutong magbuhat ng kanyang krus!"  Sino ba ang mga pabigat sa buhay ko? Sino ba ang mga kontrabida nating itinuturing.  Marahil ang asawa kong lasenggo, sugarol at babaero. Siguro ang kapatid kong mabisyo. Siguro ang anak kong pabaya sa pag-aaral at puro barkada at tropa ang pinagkakaabalahan.  Siguro ang kapitbahay kong walang ginawa kundi ang magtsismis at manghimasok sa buhay ng iba. Siguro ang kaibigan kong traidor at manghuhuthot! Siguro ang teacher kong laging naninigaw at hindi marunong magturo... napakarami nating tinuturing na pabigat sa ating buhay. Sana ay ganito ang ating maging panalangin: "Panginoon, hindi ko pinagdarasal na tanggalin mo ang mga pabigat na ito sa aking buhay, bagkus bigyan mo ako ng lakas upang mabuhat ko sila ng may pagmamahal..." Sa ganitong paraan, kapag nagtanong si Jesus sa atin ng "Sino ako para sa iyo?" ay masasagot natin Siya ng "Panginoon, ikaw ang Kristo! Ikaw ang BIDA NG BUHAY KO!"

EFFATA! :Reflection for 23rd Sunday in Ordinary Time Year B - September 6, 2015 - YEAR OF THE POOR - SEASON OF CREATION

Saan ba nakasalalay ang pananampalataya mo? Napakarami nating paniniwala na kung titingnan ay wala sa lugar o kung di naman ay wala sa tamang hulog. Halimbawa, isang basketball player na mag-aantanda ng krus bago i-shoot ang bola sa free throw line at pag di pumasok magmumurang malutong, isang deboto ng Poong Nazareno na hindi mawawala sa prusisyon ngunit patuloy pa rin sa pagsusugal at paglalasing, isang nanay na ipinamamanhik sa paring buhusan ng tubig ang kanyang sanggol sapagkat ibabiyahe daw papuntang probinsiya ngunit ayaw namang pabinyagan ang bata sapagkat wala pa raw panghanda! May isang kuwento para sa mga taong ang pananampalataya ay natatali lamang sa panlabas na pagpapakita nito. "Isang batang retarded na pipi at bingi ang umakyat sa isang mataas na puno ng niyog. Nakita siya ng maraming tao at pilit siyang pinabababa sa pangambang siya ay mahulog. Ngunit ayaw bumaba ng bata. Tumawag sila ng tulong sa mga baranggay tanod pero bale wala lang bata. Tinawag na nila ang kapitan ng baranggay ngunit nagmistulang tanga lamang ang kapitan... ayaw bumaba ng bata. Nagkataong napadaan ang parish priest ng lugar. "Father, kayo na nga ang magpababa. Baka sa inyo sumunod." Napilitang sumunod ang pari. Lumapit sa puno. Tumingala sa itaas at iwinasiwas ang kamay na tila nagbabasbas sabay bulong ng ilang salita. Agad-agad ay bumaba ang bata. Laking gulat ng mga tao at manghang-mangha sa pari. "Ang galing mo talaga ni Father! Isa kang taong banal! Binasbasan lang ang bata napasunod na!" Tugon ng pari: "Anung binasbasan? Sinenyasan ko lang ang bata ng ganito, ikaw baba o putol puno... baba o putol puno!" Sabay pakrus na iwinasiwas ang kamay!  hehehe. Kung minsan ay masyado tayong natatali sa panlabas na ritwal ng ating pananampalataya. Kung minsan ay may lumalapit sa akin na mga estudyanteng pinababasbasan ang kanilang lapis na gagamitin sa exam. Akala ata nila na kapag binasbasan ang kanilang panulat ay hindi na sila magkakamali sa pagsusulit. Manghang-mangha tayo kapag naipagkakaloob sa atin ang ating kahilingan ngunit ayaw naman nating kilalanin ang Diyos na pinagmumulan ng lahat ng biyaya.  Para tayong mga Hudyo na manghang-mangha sa kapangyarihan ni Jesus na nagpanauli ng pandinig ng isang bingi ngunit hindi naman nakilala kung sino Siya. Nakita nila ang ritwal na pagpasok ng daliri ni Jesus sa tainga at ang paglura at paghipo sa dila ng bingi ngunit hindi naman naintindihan ang ipinahihiwatig nito. Kaya nga ang sigaw ni Jesus ay "Effata!" Ibig sabihin ay "Mabuksan!" Hindi lamang ito para sa taong bingi ngunit ito rin ay para sa mga Hudyong nakapaligid sa Kanya. Nais ni Jesus na buksan ang kanilang mga pag-iisip at makitang Siya ang katuparan ng sinasabi ng mga propeta sa Lumang Tipan katulad ng panandang ibinigay ni Propeta Isaias sa pagdating ng Mesias, "Ang mga bulag ay makakikita, at makaririnig ang mga bingi; katulad ng usa, ang pilay lulundag, aawit sa galak ang mga pipi." Nakilala ba Siya ng mga tao bilang Mesiyas? Hindi! Ipinagkalat lamang nila ang nangyari ngunit hindi ang kanyang pagdating sa kanilang piling bilang Panginoon. Mag-ingat din tayo sa ating pagiging Kristiyano. Baka katulad rin tayo ng mga Hudyong ang pagkilala kay Jesus ay panlabas lamang at nananatili pa ring mga pipi at bingi sa pagtanggap sa Kanya bilang ating Tagapagligtas. Mas masaklap ang lagay ng taong nakakarinig ngunit bingi naman sa panawagan ni Jesus na manindigan sa katotohanan at mamuhay na banal. Kasing saklap din ang lagay ng mga taong nakapagsasalita ngunit iba ang kanilang isinasagawa sa kanilang ipinahahayag! Mamuhay tayong tapat bilang mga Krisitiyano. Buksan natin ang ating puso at isipan sa mga aral ni Jesus na makikita sa Bibliya at ipinapaliwanag naman sa atin sa mga turo ng Simbahan. Isabuhay nating ang tunay na "Effata!"  Ngayong Taon ng mga Dukha o Year of the Poor ay hilingin din natin sa Panginoon na buksan ang tainga ng ating puso upang makita ang pangangailangan ng ating mga kapatid na mga mahihirap. Huwag tayong magbingi-bingihan sa kanilang pagdaing.  Hindi naman kinakailangang malaki ang ating pagtulong na gagawin.  Sabi nga ng Pondo ng Pinoy: "Anumang maliit, basta't malimit ay patungong langit!"  Gawin nating malimit ang pagtulong at paggawa ng kabutihan.  Hilingin din natin ang biyayang maging bukas ang tainga ng ating puso sa "daing ng ating inang kalikasan".  Sa buwang ito ay pinagdiriwang din natin ang Panahon ng Paglikha o Season of Creation.  Laganap ang pagsasamantala sa ating Inang Kalikasan sapagkat marami ang nagbibingi-bingihan at nagwawalang bahala na patuloy na nasasaktan ang ating mundo at maaring masira ito kung hindi natin pakikinggan ang panawagang alagaan natin ang mga nilikha ng Diyos.  Ang ating panalangin tulad din ng panalangin ni Jesus... EFFATA!