MAKAHULUGANG BAGONG TAON: Reflection for 1st Sunday of Advent Year A - November 20, 2016 - YEAR OF THE PARISH as Communion of Communities

Sinisimulan natin ngayon ang bagong panahon sa taon ng Simbahan sa pagdiriwang ng PANAHON NG ADBIYENTO.  Dahil bagong panahon, ito rin ang itinuturing na BAGONG TAON ng Simbahan. Marahil ay hindi kasing ingay ng nakagawian na nating pagdiriwang sa pagpapalit ng taon na punong-puno ng paputok, ngunit ito naman ay punong-puno ng aral na nagbibigay kahulugan sa ating pananampalataya.  Mas pinaigting pa ito ng pagdiriwang ngayong Taon ng Parokya bilang "Communion of Communities" na kasama sa siyam na taong paghahanda bago natin ipagdiwang ang ika-500 anibersaryo ng ating pananampalatayang katoliko.  Muli muna nating balikan ang ibig sabihin ng Adbiyento.  Ang ADBIYENTO ang siyang unang panahon ng bawat taong liturhiko.  Ito ay apat na linggong paghahanda sa pagsapit ng Araw ng pagsilang ng ating tagapagligatas na si Jesus.  Ito ay hango sa salitang latin na "adventus" na ang ibig sabihin'y kapwa "pagdating" at "inaasahan."  Ibig sabihin ito ay nangangahulugan ng paghihintay.  Naaakma ito sa ating panahon ngayon na ang kulturang umiiral ay pagmamadali.  Lahat ay nagmamadali, lahati minamadali. Insatant cofee, instant noodles, instant friendship, instant cuture!  Kaya nga't hindi nakapagtataka na kahit ang pagdiriwang ng Pasko ay minamadali.  September pa lang ay Pasko na!  May Christmas carols ng maririnig sa radio, may mga advance Christmas sale na sa mga malls, may Christmas decors na sa mga bahay at gusali.  Ang Simbahan ay nagpapaalala sa atin na huwag madaliin ang Pasko.  Mayroon pa tayong tinatawag na ADBIYENTO!  Para sa ating mga Kristiyano, ito ay ang ating paghihintay kay Kristo na punong-puno ng pag-asa. Tulad ito ng isang ina na hinihintay ang kanyang pagluwal ng kanyang sanggol, ng isang magsasaka sa araw ng pag-ani ng kanyang mga pananim, ng isang mangingisda na magkakaroon ng isang masaganang huli.  Ngunit ito ay paghihintay na mayroong ginagawa at hindi nagpapabaya. Sa mga salitang iniwan ni San Pablo sa mga taga Roma "Layuan na natin ang lahat ng gawang masama at italaga ang sarili sa paggawa ng mabuti... Mamuhay tayo ng marangal at huwag gugulin ang panahon sa paglalasing at magulong pagsasaya, sa pagpapakasawa sa pita ng laman at kahalayan, sa alitan at inggitan."  Ang nais lang sabihin ni San Pablo sa atin ay isapuso natin ang isang makahulugang paghahanda!  Sa pagpasok ng bagong taong ito ng ating inang Simbahan, nawa ay maipasok din natin sa ating puso at diwa ang isang makahulugang paghahanda sa pagdating ni Jesus sa ating buhay!  ISANG MAKAHULUGANG BAGONG TAON SA INYONG LAHAT!

HARI NG AWA AT HABAG: Reflection for the Solemnity of Christ the King Year C - November 20, 2016

Ngayon ay tinatapos natin ang huling linggo sa kalendaryo ng ating Simbahan sa pagdiriwang ng dakilang kapistahan ni Kristong Hari ng sanlibutan.  Ngayon din ang pagtatapos ng Yubileyo ng Taon ng Awa at para sa ating bansa, ang Taon ng Banal na Eukaristiya at Pamilya. May pagtatapos na nagdadala ng kalungkutan.  Ngunit may pagtatapos din na nagdadala ng kasiyahan at pananabik! Hindi ba't ganito ang ating nararamdaman kapag nakatapos tayo ng pag-aaral?  Nalulungkot tayo sapagkat iiwan natin ang ating masasayang karanasan kasama ang ating mga kamag-aral at kaibigan.  Ngunit masaya at nananabk din tayo sapagkat may bagong karanasan na naghihintay sa atin. Masaya tayo sapagkat may bagong pagkakataong maaari nating harapin at maging daan sa ating pagbabago.  Ganito rin dapat ang ating pakiramdam sa pagharap natin kay Jesus na ating hari. Hindi natin  kinatatakutan bagkus kinapapanabikan natin ang kanyang muling pagbabalik sapagkat naniniwala tayong Siya ay Hari ng AWA at HABAG.  Ito ang ating pinagnilayan sa buong taon na ito ng Yubileyo ng Awa.  Siya ang haring nagpakita ng habag sa atin sa pamamagitan ng kanyang AWA, UNAWA at GAWA!  Ang paghahari ni Jesus ay napakalki upang magkasya sa buong sanlibutan, ngunit lubha ding napakaliit upang magkasya sa ating puso.  Kaya nga ang paghahari ng Diyos ay hindi lang sumasakop sa kasalukuyang buhay na ito.  Ito rin ay nagpapatuloy sa kabila sapagkat ang paghahari Niya ay nasa bawat isa sa atin.  Ito ang nakita ni Jesus sa puso ng magnanakaw na nakapako sa kanyang tabi.  "Jesus, alalahanin mo ako kapag naghahari ka na!"  Naroon pa rin ang butil ng kabutihan sa taong iyon.  Sa kabila ng panlabas na kasamaan ay nakita ni Jesus ang paghahari Niya sa kanyang puso!  Ito rin ang dahilan kung bakit ang Simbahan ay hindi sumasanga-ayon sa death penalty, summary execution, extra-judicial killing sapagkat naniniwala siya na ang bawat tao ay maaring pagharian ng Diyos at mabago niya ang kanyang buhay.  Ang tugon ni Jesus sa saraling iyon ang nagpapatunay dito: "Sinasabi ko sa yo, ngayon di'y isasama kita sa Paraiso."  Hayaan natin pagharian tayo ng Diyos upang maibahagi rin natin ang kanyang habag.  Marahil matatapos na ang Taon ng Awa ngunit hindi nito tinatapos ang pagbabahagi natin ng kanyang habag.  Patuloy tayong maging tulay ng kanyang awa, unawa at mabubuting gawa sa ating kapwa.  Halina Jesus, MAGHARI KA SA AMIN!

UNDAS: PAG-ALALA AT PAALALA - Reflection for 32nd Sunday in Ordinary Time Year C - November 6, 2016 - JUBILEE YEAR OF MECY

Ang buwan ng Nobyembre ay buwan na inilaan natin upang ipagdasal at alalahanin ang ating mga mahal sa buhay na pumanaw.  Sinimulan natin ito sa pagdiriwang ng UNDAS,  na ang ibig sabihin ay "paggalang sa mga patay", at bumisita ang marami sa atin sa sementeryo, nag-alay ng bulaklak at panalangin at may mga ilan naman ang nagtirik na lang ng kandila sa tapat ng kanilang mga bahay. Ngunit ang UNDAS ay hindi lamang pag-alala sa mga patay. Ito rin ay "paala-ala" sa mga buhay.  Kaya nga may pakahulugan din ang UNDAS na "silang UNang natoDAS!"  Sila na nauna na sa atin ay nag-iiwan sa atin ng mahalagang paalala: na totoong may buhay sa kabila at tayong lahat pupunta doon.  Nauna laang silang "natodas!"  May kuwento na may magkaibigan na adik na adik sa paglalaro ng basketball.  Para sa kanila mas gugustuhin pa nilang maglaan ng oras sa basketball kaysa sa kanilang mga gf. Minsan ay may pinagkasunduan ang dalawa na kung sino man ang unang maunang mamatay sa kanila  ay ibalita kung may basketball din ba sa kabilang buhay.  Naunang namatay si Juan at ng gabi rin pagkatapo niyang mailibing ay may narinig si Pedrong tinig sa kahimbingan ng kanyang tulog. "Peeeedroooooo!  May goodnews at badnews ako sa 'yo!"  Nanginig sa takot si Pedro sapagkat alam niyang tinig ni Juan ang kanyang narinig.  "Ang goodnews..." sabi ni Juan, "may basketball sa kabilang buhay!"  Sumagot si Pedro na halatang takot na takot, "Ano naman ang badnews?"  Sagot ni Juan: "May laro tayo bukas, kasama ka sa line-up!" ehehehe...  Kung ikaw kaya yun, hindi ka ba matatakot?  Siguro wala namang basketball sa kabilang buhay pero nakasisiguro tayong mayroong "kabilang buhay!"  Ito ang binanggit sa unang pagbasa sa Aklat ng mga Maccabeo: "Ako’y maligayang mamamatay sa kamay ninyo sapagkat alam kong ako’y muling bubuhayin ng Diyos."  Sa Ebanghelyo naman ay pinatahimik ni Jesus ang mga Saduseo na nagsasabing walang pagkabuhay ng mga patay sa paglilinaw na iba ang ang katayuan ng mga tao sa "buhay sa kabila".  Kaya nga't para sa ating mga Kristiyano, ang buwan ng Nobyembre ay hindi lang pagdarasal para sa mga patay kundi bagkus ito rin ay paalala sa ating mga buhay na may "buhay a kabila."  Kaya nga't walang masama kung ating pag-iisipan at pagninilayan ang araw ng ating kamatayan.  Ang sabi ni Steven Covey sa kanyang aklat na 7 Habits for Highly Effective People" ay "always BEGIN with the END in mind".  At ano ba ang katapusan nating mga kristiyano? Hindi kamatayan bagkus ang makapiling ang Diyos sa kabilang buhay!  Ang kamatayan ay pintuan na dapat pasukan ng lahat upang makarating sa kabilang buhay.  Ngunit ang "makapiling ng Diyos" ay laan lamang sa mga taong naging tapat sa pagtupad ng kanyang kalooban noong sila ay nabubuhay pa dito sa lupang ibabaw.  Hindi lahat ng namatay ay nakakarating dito.  Kaya nga't ang paalala sa atin ay habang may buhay pa tayo ay sikapin nating mabuhay ng mabuti.  Gamitin natin ang ang oras, kakayahan at kayamanan (time, talents, treasures) upang mabuhay ng tama at makatulong sa ating kapwang nangangailangan.  Pag-isipan natin ang huling hantungan, ang makapiling ang Diyos, at hindi tayo magkakamali.  Magkaroon tayo ng "foresight" at hindi "poorsight" sa ating buhay Kristiyano.  Ang UNDAS ay pagkakataon upang gamitin natin ang ating talino sa pagpili ng tama at mabuti.  Matuto tayo sa mga "unang natodas" sa atin. Tandaan natin na ito ay PAG-ALALA at PAALA-ALA... pag-alala sa mga patay at paalala sa ating mga buhay!