SA KANYANG MGA KAMAY : Reflection for 12th Sunday in Ordinary Time Year A - June 25, 2017 - YEAR OF THE PARISH AS COMMUNIION OF COMMUNITIES

May isang lalaking nagkumpisal sa pari: "Padre, patawarin mo po ako... ako'y nagkasala!"  Sumagot naman ang pari: "Anung kasalanan mo iho?  Huwag kang matakot sabihin. Papatawarin ka ng Diyos.  Nag-aalangang sabi ng lalaki: "Father, isa po akong serial killer.  Marami na po akong napatay at pakiramdam ko ay masusundan pa ito!"  "At bakit ka naman pumapatay? Anung dahilan at nagagawa mo ito?"  Kinakabahang tanong ng pari.  "Padre...!" Pasigaw na sagot ng lalaki, "Sapagkat silang lahat ay naniniwala sa Diyos! Ikaw ba padre... NANINIWALA KA BA SA DIYOS???!!!  Nanginginig na sumagot ang pari, "Naku iho... wag kang maniniwala sa sinasabi ng iba!  Syempre HINDEEEE!"   Tunay ngang madaling maging Kristiyano ngunit mahirap magpakakristiyano!  Madaling magpahayag na "Kristiyano ako!" ngunit mukhang naiiba na ang usapan kapag hinihingi na ang ating buhay bilang kapalit nito.  Maliwanag ang binitiwang salita ni Jesus sa Ebanghelyo ngayon: "Huwag ninyong katakutan ang pumapatay ng katawan ngunit hindi nakapapatay ng kaluluwa."  Naaalala ko tuloy ang mga ilang Kristiyanong bihag pa ng mga Maute terrorist sa Marawi.  Marahil may iba sa kanilang sinubukan na ang katatagan ng kanilang pananampalataya.  Marso 20, 2000 noong mabihag ng mga Abu Sayyaf ang isang paring Claretian na ang pangalan ay Fr. Rhoel Gallardo kasama ang ilang guro ng kanilang paaralan.  "Ang Diyos ay naririto! Huwag tayong matakot!" ang lagi niyang paalala sa kanyang mga kasama sabi ng pinalayang prinsipal.  Natagpuan siya pagkatapos ng 43 araw ng pagkakabihag kasama ang ilang lalaki na patay na. May tatlo siyang tama ng baril sa ulo at katawan at tinanggal ang mga kuko sa kanyang paa, tanda ng pagpapahirap na dinanas niya sa bandidong grupo.  Ilang ulit palang pinapili siya kung handa niya bang itatwa ang kanyang buhay kapalit ng kanyang kalayaan ngunit naging matatag siya sa harap ng pagsubok ng ito.  Pinili niya si Kristo ng buong tapang!  Marahil ang mamatay para sa pananampalataya ay pagtawag lamang para sa iilan, ngunit ang isabuhay ang pananampalatay ng buong tapang ay pagtawag para sa lahat!  Ito ang mukha ng pagiging bagong martir sa kasalukuyang panahon: ang manindigan sa ating paniniwala bilang mga Kristiyano kahit na ito ay nangangahulugan ng hindi pagtanggap ng makamundong paniniwala at pagtuligsa ng mga taong nabubulagan sa katotohanan.  Huwag tayong matakot sapagkat kapanig natin ang Diyos sa tuwing ating ipinapahayag ang totoo ng buong tapang!  Kung tayo ay kapanalig Niya, wala tayong dapat ipangamba.  Sa kasalukuyang panahon ngayon na paboritong laitin at lapastanganin ang ating Simbahan at ang mga namumuno nito ay huwag tayong masisiraan ng loob.  Sa huli ay mananaig din ang katotohanan at mabubunyag ang kamalian ng mga sumisira sa imahe ng Simbahang itinatag ni Kristo.  Sa mga sandaling nakasalalay ang ating karangalan at maging ating kabuhayan ay huwag nating panigan ang kasinungalingan.  Wag tayong matakot sapagkat hindi tayo pababayaan ng Diyos kung paanong inaalagaan niya ang mga ibon sa himpapawid at hindi hinahayaang mapahamak ang mga ito.  Kilalanin natin si Jesus sa harap ng mga tao upang tayo rin ay kilalanin niya sa ating pagharap sa Diyos Ama.  Manindigan tayo para kay Kristo!  Huwag matakot! Nasa kamay Niya tayo!

SAKRIPISYO NG SUPERHERO: Reflection for the Solemnity of Corpus Christi Year A - June 18, 2017 - YEAR OF THE PARISH AS COMMUNION OF COMMUNITIES

Ano nga ba ang katangian ng isang Superhero?   Sa isang  commercial add sa tv ng isang sikat na fast food chain na pinamagatang "Superhero",  ay ipinakita ng pangunahing tauhan, ang tatay ng bata na labis na iniidolo ang kanyang ama at binansagan niyang superhero, na ang isang natatanging katangian ay ang kakayahan niyang magsakripisyo!  Hindi lakas, bilis, galing mag-isip ang nagbibigay ng pagka-superhero sa kanya kundi ang kanyang pagtitiis, paghihirap, pagpapakapagod upang maitaguyod ang kapakanan ng kanyang anak.  Kung ito ay totoo sa isang superhero ay mas lalo itong totoo sa ating pinaka-superhero bilang mga Kristiyano.  Ang kakayahang magsakripisyo ang nagbigay daan sa atin upang makamit natin ang ating kaligtasan.  Ang sakripisyong ginawa ng Anak ng Diyos na nag-alay ng kanyang buhay sa krus ay sakripisyong nangyari at nagpapatuloy sa tuwing ipinagdiriwang natin ang Banal na Misa.  Sa katunayan ang Banal na Misa ay tinatawag ding Holy Sacrifice.  Mas mauunawan natin ito kung ikukumpara ang sakripisyo sa panahon ng Lumang Tipan at ng Bagong Tipan.  Sa Lumang Tipan ang ginagamit na sakripisyo ay ang mga susunuging handog tulad ng kordero o batang tupa.  Sa Bagong Tipan, sa pamamagitan ng pag-aalay ng buhay ni Jesus ay naihandog na ang natatanging sakripisyo.  Siya ang "Kordero ng Diyos" na nag-aalis ng mga kasalanan ng sanlibutan!  Ang sakripisyong ginawa ni Jesus sa krus ay katulad din ng sakripisyo ng Lumang Tipan, isang madugong pag-aalay ng sarili.  Nais ni Jesus na ipagpatuloy natin ang paggunita sa sakripisyong ito ngunit sa paraan na hindi madugo.  Sa huling hapunan ay isinagawa ito ni Jesus, ang pag-aalay ng kanyang sarili sa isang paraan na hindi madugo!  "Ito ang aking katawan" at pianghati-hati niya ang tinapay at ibinahagi sa mga alagad. "Ito ang aking dugo, ang dugo ng walang hanggang tipan"  at gayun din ang kanyang ginawa, ibinigay ang kalis sa kanyang mga alagad.  At ito ay nagpapatuloy sa tuwing tayo ay nagdiriwang ng Santa Misa.  Muli nating isinasabuhay sa kasalukuyan ang sakripisyong minsan ng ginawa ni Jesus sa krus ngunit hindi sa madugong paraan.  Ang Banal na Eukaristiya (pasasalamat) ay naging "selfless sacrifice" na ipanararanas sa atin at nagiging daluayan ng biyaya ng ating kaligtasan!  Nais ni Jesus na tayo rin ay maging Eukaristiya sa isa't isa at magpakita ng hindi makasariling pag-aalay ng sarii o "selfless sacrifice".  At ngayong Father's Day ay isang magandang paala-ala sa atin ang pagsasakripisyong ibinibigay sa atin ng ating mga magulang lalo na ng ating ama.  Hindi ko makalilimutan ang kuwento ng isang amang nag-viral minsan sa facebook.  Nakunan siya ng litrato sa Jolibee kasama ang kanyang dalawang maliit na anak na babae at masaya silang pinapanood silang kumakain.  Kapansin pansing hindi kumakain ang tatay, iyon  pala ay sapagkat sapat lang ang kanyang pera para sa dalawa upang ibili sila ng simpleng chicken joy!  At ng usisain ang buhay ng taong ito ay napag-alamang siya pala ay paralisado pagkatapos ma-stroke at iniwan ng kanyang asawa dahil sa hirap ng pag-aalaga sa kanya.  Mag-isa niyang itinaguyod ang kanyang mga anak kahit na siya ay hirap sa pagsasalita at paggalaw bukod sa kawalan niya ng hanap-buhay.  Ngunit hindi niya hinayaang maging hadlang ang kanyang kapansanan upang tuparin ang kanyang tungkulin sa kanyang mga anak.  Isang larawan at magandang halimbawa ng selless sacrifice!  Nawa ang bawat isa rin sa atin ay magpakita nito sa ating kapwa.  Mga magulang ipakita at ipadama ang inyong pagmamahal sa mga anak sa mabuting pagpapalaki sa kanila. Maglaan ng oras at panahon para sa inyong mga anak. Magsakripisyo para sa kanila.  Ang mga mga anak naman ay dapat magsakripisyo para sa kanilang mga magulang sa pamamagitan ng pag-aaral ng mabuti at pag-aalaga sa kanila sa kanilang katandaan.  Ang selfless sarifice ay dapat maging self-less giving!  Mangyayari lamang ito kung tayo ay paghaharian ng pag-ibig ni Kristo sa ating pag-isip, pananalita at pagkilos.  Maging mga buhay tayong sakripisyo ng Banal na Eukaristiya!

SIMBOLISMO NG BANAL NA ESPIRITU: Reflection for the Solemnity of Pentecosts Year A - June 4, 2017 - YEAR OF THE PARISH AS COMMUNION OF COMMUNITIES

Ngayon ay ang dakilang kapistahan ng Banal na Espiritu.  Paano nga ba natin mailalarawan ang ikatlong Persona ng Banal na Santatlo?  Madaling bigyan ng paglalarawan ang Diyos Ama at ang Diyos Anak, ngunit hindi ata ganito kadali kapag ang pinag-uusapan na natin ay ang Banal na Espiritu.  Di tulad ni Jesus na Anak ng Diyos na nagkatawang tao o kaya naman ay ang Diyos Ama na Manlilikha, ang ating pagkilala sa Banal na Espiritu ay walang kapayakan at kasiguruhan sapagkat ang mayroon lamang tayo ay ang mga simbolong matatagpuan natin sa Banal na Kasulatan. Nariyan na ang simbolo ng hangin tulad ng ating narinig sa unang pagbasa, ang dilang apoy na nanahan sa ulo ng mga apostol noong araw ng Pentekostes, ang tila kalapati o ibon na lumabas mula sa langit ng mabinyagan si Jesus sa ilog ng Jordan. Ang hangin o hininga ay simbolo ng buhay. Ang apoy ay simbolo naman ng init at ningas ng pagmamahal.  Ang ibon o kalapati naman ay ang tagapaghatid ng kapayapaan.  Kaya nga ang simbolo ay dapat nagpapakita ng katotohanang ipinapahayag nito sapagkat kung hindi ay magmimistulang "peke" o katawa-tawa ang ipapahayag nito.  Halimbawa ay ang mga fake news na naglipana sa social media.  Mayroong isang blog posting na humihingi ng panalangin sa  para sa ating mga sundalong lumalaban sa Marawi, ngunit ang larawan namang kasama nito ay mga sundalo ng "Honduras".  Hindi ba katawa-tawa ito? Lalo na't ang paliwanag ay isa raw itong "symbolism."  Hindi maaring maging symbolism ang ganung maling paglalarawan sapagkat mali ang katotohanang ipinapakita nito.  Isang napapanahong simbolismo ng Banal na Espiritu ay ang kalapati na simbolo ng kapayapaan.  Sa mga kaganapang nangyayari ngayon sa ating bansa ay marahil ito ang pinakamimithi nating inaasam, ang mapanumbalik ang kaayusan at mapanatili ang kapayapaan!  Ang kagaganap lamang na kaguluhan sa Resorts World , ang patuloy na digmaan sa Marawi, ang halos araw-araw na mga karahasang nangyayari sa ating lipunan at banta ng terorismo ay mga halimbawa lamang na nagpapakita nang malaking pangangailangan natin ng biyaya ng tunay na kapayapaan.  Hindi ito katulad ng kapayapaan inaalok ng mundo na pansamantala lamang na pinipigil ang kaguluhan at karahasan.  Ito ay ang kapayapaang nagmumula mismo kay Kristo tulad ng kapayapaan ibinigay niya sa mga alagad na humilom sa kanilang pusong puno ng takot at pangamba.  "Sumainyo ang kapayapaan!"  ang bati ni Jesus sa mga alagad noong siya ay magpakita sa kanila.  Pagkatapos ay hiningahan sila at sinabing "tanggapin ninyo ang Espiritu Santo!"  Ang Espiriung bigay sa atin ni Jesus ay nagdadala ng kapayapaan sa ating puso.  Ito rin ang nagbibigay daan sa pagkakaisa katulad ng nangyari sa unang pagbasa na pinag-isa ng Espiritu Santo ang pagkakaintindi ng mga tao sa pangangaral ni Pedro bagamat sila ay nagmula sa iba't ibang lupain. Ito rin ang Espritung nag-uugnay sa atin bilang isang katawan ni Kristo bagama't iba't iba ang kanyang mga biyayang kaloob sa atin.  Wag tayong matakot tumawag sa Banal na Espritu upang pagbuklurin niya ang ating pagkakanya-kanya na naghihiwalay sa atin sa isa't isa.  Hingin natin ang biyayang maging instrumento ng kanyang kapayapaan at pagmamahal upang humilom sa ating sarili, sa ating pamilya, sa ating komunidad na kinabibilangan at sa ating bayang sinisira ng karahasan, galit at pagkamuhi sa kapwa.  Hayaan nating ang simbolong dala ng Banal na Espiritu na kapayapaan at pagkakaisa ay talagang mabigyang buhay at maibahagi natin sa iba.  "Halina Banal na Espritu, pag-isahin mo kami sa pagmamahal!"