Alam ng Diyos ang ating kiliti! Kung minsan kikilitiin N'ya tayo sa paraang di natin inaasahan. Ang mga pagninilay dito ay pinamagatan kong "kiliti ng Diyos". Nakakatuwa... nakakatawag pansin... nakapagpapabago ng pag-iisip. Ganyan naman talaga ang kapangyarihan ng Kanyang salita... tatamaan ka! Kung minsan masakit ngunit madaling tanggapin sapagkat may halo namang... kiliti.
Sabado, Mayo 2, 2009
Reflection: 4th Sunday of Easter Year B - May 3, 2009 - BOKASYON... BUKAS YON!
Ang ika-apat na Linggo ng Muling Pagkabuhay ay laging inilalaan ng Simbahan upang ipagdasal ang pagpapalaganap sa bokasyon ng pagpapari at pagiging relihiyoso (madre at lay brother). Ang ebanghelyo ay parating tungkol sa Mabuting Pastol upang paalalahanan tayo ng pangangailangan ng Simbahan ng mabubuting pastol na naayon sa halimbawa ni Jesus.Siya ang Mabuting Pastol na talagang may malasakit para sa kanyang mga tupa na kahit na sariling buhay ay handa niyang ialay para sa kapakanan nila. Ngunit, ang pagiging mabuting pastol ng Panginoon ay ibinahagi niya sa kanyang mga alagad. Mayroon tayong tinatawag na mga "nakababatang mabuting pastol". Ito ang mga hinirang ng Panginoon na mangalaga sa kanyang mga "tupa" sa kabila ng kanilang kakulangan at kahinaan. Sila rin ay ating pinararangalan, pinasasalamatan at ipanagdarasal natin sa araw na ito. Mahirap ipalaganap ang paanyaya sa pagiging "nakababatang mabuting pastol" kung hindi muna natin naiintindihan ang ibig sabihin ng "bokasyon". Ano ba ang ibig sabihin ng bokasyon? Sagot sa aking ng isang bata: "Father ang pinto pag hindi nakasara... bukas yon!" hehehe... Marahil ay nagpapatawa siya ngunit tama ang kanyang sagot. Ang isang pintong bukas ay naghihintay... nag-aanyaya! Ang bokasyon ay ang paghihintay ng Diyos sa kanyang paanyaya sa atin. May pagtawag Siya na dapat nating sagutin. Ang unang pagtawag ng Diyos ay ang tayo ay mabuhay bilang tao (human vocation). Sinasagot natin ito kung nabubuhay tayo ng mabuti at kapag pinagyayaman natin ang buhay na kaloob sa atin ng Diyos. Ang ikalawang pagtawag ay ang ating pagiging Kristiyano (Christian vocation). Sinasagot natin ito kapag tayo ay nabubuhay na katulad ni Kristo (Christ-like). Ang resulta ay ang pinakamataas na pagtawag ng Diyos sa atin... ang pagiging banal (Call to Holiness!). Isinasagawa natin ang mga ito sa iba't ibang estado ng ating buhay bilang may asawa, single o walang asawa, at bilang pari o relihiyoso. Lahat ay daan tungo sa kabanalan. Kapag tinawag ka ng Diyos sa pagpapari o pagmamadre ay huwag kang mag-dalawang isip sapagkat "Masagana ang ani, ngunit kakaunti ang mag-aani. " Ipagdasal natin na sana ay magpadala ang Panginoon ng maraming magtratrabaho sa bukid. Ang pagiging nakababatang mabuting pastol ay pagtawag din sa ating lahat sapagkat marami sa atin ay mga "tupa" ring pinapastulan... ang magulang sa kanilang mga anak, ang mga anak sa kanilang nakababatang kapatid, ang mga pinuno sa kanilang nasasakupan, ang kabataang lider sa kanyang kapwa kabataan,at marami pang iba. Ipagdasal natin na sana ay maulad tayo sa Mabuting Pastol na laging may malasakit sa kanyang kawan. Sana ang ating bokasyon (pagtawag) ay isang taos-pusong "bukas-yun!"(pagtanggap)...
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento