Alam ng Diyos ang ating kiliti! Kung minsan kikilitiin N'ya tayo sa paraang di natin inaasahan. Ang mga pagninilay dito ay pinamagatan kong "kiliti ng Diyos". Nakakatuwa... nakakatawag pansin... nakapagpapabago ng pag-iisip. Ganyan naman talaga ang kapangyarihan ng Kanyang salita... tatamaan ka! Kung minsan masakit ngunit madaling tanggapin sapagkat may halo namang... kiliti.
Linggo, Oktubre 30, 2011
BANAL NA ASO, SANTONG KABAYO: Reflection for 31st Sunday in Ordinary Time Year A - October 30, 2011
"Banal na aso, santong kabayo!" ang turing natin sa mga taong panlabas lamang ang pagpapakita ng pananampalataya. Minsan ay may isang lalaking deboto ng Nazareno na ang pangalan ay Mando (a.k.a."Mandurugas" hehe). Mahilig siyang magsimba kapag Biyernes at palagi syang sumasama sa prusisyon ng Poong Nazareno na nakapaa. May kakaibang gawain itong si Mando. Ang trabaho nya ay magsnatch sa Quiapo. Minsan siya ay nang-snatch ng cellphone at humarurot ng takbo. Dahil hinabol ng pulis ay naisipan niyang magtago sa simbahan. Nagtago siya sa tabi ng Santo Entiero at hingal na hingal na bumulong. "Panginoon, mabuti na lang at hindi ako naabutan ng mga pulis! Salamat Po Panginoon!" Laking gulat niya ng biglang sumagot ang nakahigang estatwa ni Jesus: "Mapalad ka Mando, MAPALAD KA!" Nagulumihanan si Mando at nagtanong: "Panginoon, hindi ko maintindihan... paano ako naging mapalad!" At sumagot muli si Jesus: "Mapalad ka Mando at nakahiga ako dito sa loob, kung hindi... sinapak na kita!" Marahil isang kuwento lamang ngunit kapupulutan natin ng mahalagang aral: Hndi natutuwa ang Panginoon sa mga taong ang pagsasabuhay ng pananampalataya ay hanggang salita lamang at wala sa gawa! Ito ang pagkakamali ng mga Pariseo, mas higit nilang pinahalagahan ang kanilang posisyon bilang mga guro at tagapagpaliwanang ng Kautusan kaysa pagsasabuhay nito. Kaya nga't ang payo ni Jesus ay "sundin ninyo ang kanilang iniuutos nguit huwang tularan ang kanilang gawa!" Bakit? Sapagkat hindi nila isinabubuhay ang kanilang itinuturo. Kung minsan ay may Pariseo rin sa bawat isa sa atin. Gaano ba tayo kaseryoso sa ating pagiging Kristiyano? Isinasabuhay ba natin ang mga aral na ating tinanggap kay Kristo? Baka naman tayo rin ay walang pinagkaiba sa mga Kristiyanong "banal na aso at santong kabayo?" Simba ng simba, dasal ng dasal ngunit ang puso naman ay malayo sa Diyos. Hingin natin sa Panginonn ang biyaya ng pagpapakumbaba na aminin ang ating kakulangan sa tapat na pagsasabuhay ng ating pananampalataya. Baka naman may dapat pa tayong baguhin sa ating mga sarili upang mabawasan ang pagpapaimbabaw sa ating buhay Kristiyano? Tandaan natin na tayo ay Kristiyano sa salita at gawa!
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento