Isa ka ba sa mga pumunta sa sementeryo noong Araw ng mga Patay? Kung hindi ka pumunta ay 'wag kang mag-alala. May natanggap akong isang text noong November 1: "Tinatamad ka bang dalawin ang iyong "loved ones" sa sementeryo? Text DALAW (space) NAME (space), ADDRESS, send to 2366. Sila mismo ang dadalaw sa 'yo! Text na!" Kung hindi ka man pumunta sa sementeryo sana naman ay naipagdasal mo sila! Mahirap ng sila pa ang dadalaw sa iyo! hehehe... Katulad ng inaasahan, dagsa na naman ang tao sa sementeryo. Bakit nga ba November 1 ang nakagawian nating pagdalaw sa sementeryo gayung ang November 1 ay ARAW NG MGA SANTO? Bakit ito ang araw na "UNDAS" kung tawagin? Di ba't ang araw ng mga kaluluwa ay November 2? Hindi ko mahanapan ng siyentpiko o historikal na paliwanag ngunit kung titingnan natin ang "psyche" ng mga Plilipino ay marahil mauunawaan natin ito. Tayong mga Pilipino ay may pagka-switik! Sigurista kung tawagin. Kung makakaisa, mang-iisa! Ayaw nating naargabyado. Gusto natin, laging nakalalamang... nakasisiguro. Kaya siguro mas pinili natin ang November 1 sa paggunita sa ating mga yumao ay sapagkat nais natin na ang ating mga pumanaw na mahal sa buhay ay maluwalhati na sa kabilang buhay! Nais natin na ligtas sila, masayang nagtatamasa ng gantimpala ng Panginoon, kasama na sa kalipunan ng mga Banal o mga Santo. Hindi naman masama ang maniguro. Sa katunayan ay ito ang mensahe ng Ebanghelyo ngayon. Ang mga babaeng matalino ay naniniguro na hindi mawawalan ng langis ang kanilang mga ilawan at hindi naman sila nabigo sa kanilang pagiging segurista. Kung naniniguro tayo sa ating mga kapatid na pumanaw sana ay naniniguro rin tayo sa ating bunay dito sa lupa. Sana tayong lahat din ay "WISE!" Ang buwan ng Nobyembre ay hindi lang para alalahanin ang ating mga mahal sa buhay na pumanaw na ngunit ito rin ay pagkakataong ibinibigay ng Simbahan upang pag-isipan natin ang ating sariling kamatayan. Wag tayong matakot na pag-isipan ito sapagkat ang katotohanan naman ay lahat tayo ay mamamatay. May nauuna lang sa atin ngunit siguradong susunod din tayo. Ang mahalaga ay lagi tayong handa anumang oras na tawagin tayo ng Diyos. Maging "wise" tayo sa ating buhay-kristiyano. Iwasan ang masama, gawin ang mabuti habang may oras pang ibinibigay sa atin ang Panginoon. Hindi dapat laging nasa huli ang pagsisisi. Mag-ipon tayo ng sobrang "langis" ng mabubuting gawa at tatamuhin natin ang biyayang pumasok sa "kasalan" ng Kaharian ng Diyos.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento