MARIA: TAGAPAGDALA NG DIYOS AT BIYAYA: Reflection for the Solemnity of Mother of God and New Year 2022 - January 1, 2022 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Isang mapayapa at puno ng pag-asang bagong taon sa inyong lahat! Ang pagpasok ng taong 2022 ay dapat magdulot sa atin ng pag-asa sa kabila ng maraming pahirap na ibinigay sa atin ng panahon ng pandemya.  Sa katunayan ay nagpapatuloy pa rin ang pahirap na dala nito dahil sa banta ngayon ng bagong covid19 variant na Omicron.  Noong nakaraang Disyembre 29 ay nakapagtala ng 889 na new confirmed cases an DOH.  Senyales ito na unti-unti na namang tumataas ang Covid infections sa ating bansa.  Ngunit sa kabila nito, maraming pa rin sa atin ang positibo sa pagharap sa bagong taon. Sa survey na ginawa ng SWS noong Dec. 12-16, 2021,  93% sa ating mga Pilipino ay sasalubungin ang taong 2022 na puno ng pag-asa!  Marami pa rin ang umaasa na malapit na matatapos rin ang kahirapang nararanasan natin ngayon. Ngunit hindi lang naman ang pandemyang ito ang ating pasanin.  Isama na rin natin dito ang maraming alalahanin sa buhay na nagdudulot sa atin ng walang kasiguruhan kung ano ba ang mangyayari  ngayong taong 2022.  Ngunit tulad nga ng nabasa ko ay walang naibibigay na mabuti ang labis na pag-aalala: "Worrying does not take away tomorrow's troubles, it takes away today's peace!"

Bagong taon... bagong buhay... bagong pag-asa!  Marami tayong dapat baguhin sa taong ito.  May nakasalubong akong kaibigan na may kasamang babaeng balingkinitan ang katawan.  Tuwang-tuwa siya ng makita ako at ibinida sa akin ang kanyang kasuotan.  "Pare, tingnan mo 'tong polong suot ko... bago yan! Itong pantalon ko... bago rin yan.  Itong sapatos ko, relo at kuwintas.... bago lahat 'yan!" Sabi ko sa kanya: "Ang galing naman pare! Talagang new year na new year ang dating mo ah! Bago lahat.... teka sino nga pala yang kasama mong seksi at magandang dilag?"  "Ay siya nga pare, nakalimutan kong ipakilala ang misis ko sa 'yo.... BAGO din yan!" hehehe...  

Ano ba ang bagong meron ka ngayong bagong taon?  Ang pagsusuot ng mga bagong damit at pagkakaroon ng mga bagong kasangkapan ay sumasagisag na nais nating tanggalin ang luma, na marahil ay puno ng kamalasan, at palitan natin ng bago, na magbibigay sa atin ng suwerte at kapalaran!    

Ano sa palagay mo? Susuwertehin ka ba sa taong ito?  Maaalis ba natin ang malas ngayong taong ito? Aminin natin na ang gusto nating lahat na mangyari sa taong ito ay alis malas... pasok buenas!  Kaya't kahit na bawal ay hindi pa rin mawawala ang pagpapaputok sa pagsalubong sa bagong taon. Naniniwala kasi tayo na na itinataboy ng ingay ng mga paputok ang masasamang espiritu na nagdadala ng kamalasan.  Ngunit sa ating mga nanampalataya ay ito ang dapat nating tandaan:  "Hindi po ingay ng paputok ang magpapalayas sa mga demonyo.  Ang magpapalayas sa mga demonyo ay: taimtim na pagdarasal, madalas na pakikiisa sa Sakramento ng Eukaristiya at Kumpisal, pag-iwas sa kasalanan maliit man o malaki at madalas na pagdalaw at pagdedebosyon sa Banal na Sakramento."    

Paano ba papasok sa atin ang buenas o suwerte?  Marami sa atin ang ginagawa ang lahat ng paraan para magpapasok ng suwerte. Nariyan na ang pagbuo ng 12 prutas na bilog. Sigurado akong meron kayo nyan sa inyong lamesa sa pagpalit ng taon. Pero dapat nating tandaan, "Hindi mga prutas ang mag-aakyat ng blessings sa buhay mo.  Ang makapagbibigay ng blessings sa buhay mo ay si Jesus lamang at wala ng iba!"  Nariyan na ang pagbili ng tikoy! Para daw mas malagkit ang kapit ng swerte! Nariyan na ang pagsusuot ng damit na kulay pula at siyempre ang polka-dots na sumisimbolo sa pera; mas maraming polka-dots, mas maraming pera ang makukuha.  

Masama bang sumunod sa mga pamahiing ito? Hindi naman siguro basta't hindi namin kalilimutan na ang kapalaran ng tao ay hindi nakasalalay sa anumang pamahiin kundi sa pagtanggal ng kanyang masasamang pag-uugali at matapat na pagsunod sa kalooban ng Diyos.  Katulad ng isang sisidlang may lamang maruming tubig, hindi natin ito maaring lagyan ng bago at malinis na tubig.  Nararapat munang tanggalin ang luma at marumi. Ano ba ng mga masasamang pag-ugali na maari kong tanggalin sa pagpasok ng taong ito?  Naririyan ang inggit sa kapwa, pagtatanim ng galit at sama ng loob, pagiging maramot, pagkakalat ng tsismis o pagiging "Marites",  panlalait sa kapwa, pagiging mayabang at pagiging sinungaling.  Marahil mayroon pa kayong maidaragdag... kayo na ang bahala sa nais ninyong tanggalin.  Dahil pagkatapos nito ay dapat naman nating punuin ng pagpapala ang ating buhay.

At dito ay ibinibigay sa atin ang Mahal na Birheng Maria upang ating maging huwaran. 

Kaya marahil ang unang araw ng taon ay laging nakatuon sa pagdiriwang kapistahan ni Maria bilang Ina ng Diyos.  Napuspos ng pagpapala ang Mahal na Birheng Maria sapagkat napili siya sa lahat ng mga babae upang maging Ina ng anak ng kataas-taasang Diyos.  Sa katunayan ay ipinapahayag natin ito sa ating panalangin; "Hail Mary, full of Grace, the Lord is with you!"  Bakit napuspos si Maria ng biyaya?  Sapagkat ang Panginoon ay sumasakanya!  Literally, ito ay totoong nangyari sa kanya sapagkat dinala si Jesus sa kanyang sinapupunan.  Ang tawag namin d'yan sa Griego ay THEOTOKOS, the bearer of God, tagapagdala ng Diyos! Sinasabi nito sa atin na dapat ay sikapin din nating "dalhin si Kristo" sa ating pagkatao.  Punuin natin ang ating buhay ng grasya ng Diyos katulad ni Maria kung nais nating pagpalain ng Panginoon ang ating buhay.  Tinanggap na natin ang biyayang ito noong tayo ay bininyagan.  Taglay natin si Kristo maging sa ating pangalan.  Ang kulang na lamang marahil ay isabuhay natin ito sa pamamagitan ng pagtupad sa kanyang kalooban.  Si Maria ay bukod na pinagpala dahil sa kanyang matapat na pagsunod sa kalooban ng Diyos.  

Malaking hamon ito sa atin sa pagpasok ng bagong taon sapagkat sa simula pa lang ay may problema na tayong kinahaharap.  Parang napakahirap isakatuparan ang kalooban ng Diyos sa ating sitwasyon ngayon na marami sa atin ang naghihikahos sa buhay gawa ng pandemyang ito.  Ngunti manalig tayo ng may pag-asa.  Tandaan natin na tayo ay nasa taon ng pagdiriwang ng ika-500 Anibersaryo ng Paghahatid ng Pananamplatayang Kristiyano sa ating bansa.  Pinapaalalahanan tayo na wala tayong dapat ipangamba sapagkat hindi tayo pinababayaan ng Diyos.  Maraming pagsubok na hinarap at patuloy na hiniharap ang ating Simbahan ngunit hanggang ngayon ay nananatili pa rin itong matatag at patuloy na gumaganap sa kanyang misyon.  Ang paalala sa atin ay "We are gifted to give!", na tayong lahat ay biniyayaan ng Diyos upang magbigay ng pag-asa sa ating kapwa!  

Nasa atin na ang "BIYAYA", walang iba kundi si Jesus, kinakailangan na lang natin itong ibahagi sa iba!  Sa pagpasok ng bagong taon nawa ay maging mas mabubuting tao tayo at mas tapat na mga Kristiyano.  Sa ganitong paraan lang natin makakamit ang tunay na kapayapaan at kaligayahan na hanggang ngayon ay patuloy pa rin nating inaasam.  Nawa ay pagharian tayo ng Kristo sa taong ito ng 2022.  

Isang Masagana, Mapagpala at Mapayapang Bagong Taon sa inyong lahat!

MARANGAL AT BANAL NA PAMILYA: Reflection for the Feast of the Holy Family Year C - December 26 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Lahat tayo ay tumanggap ng isang mahalagang regalo noong araw ng Pasko.  Siya ay ang "Emmanuel",  ang Diyos na nanirahan sa piling natin.  Niloob ng Diyos na isilang sa isang pamilya at ang pamilyang ito ay tinawag nating BANAL NA PAMILYA nina Jesus, Maria at Jose. 

May isang guro na nagtuturo sa mga bata ng tungkol sa kalagayan ng mga isinisilang ng bata sa mundo.  Sinabi ng guro na sa panahon ngayon ay mas marami ang ipinapanganak na kambal.  Nagtanong ang isang batang lalaki; "Bakit po titser?"  Agad siyang sinagot ng isang kapwa mag-aaral na babae: "Titser alam ko po ang sagot... Yun ay sapagkat natatakot ang mga batang ipanganak silang nag-iisa sa pamilya."  

Kung pagninilayan natin ang sagot ng batang babae ay mauunawaan natin ang katotohanang nangyayari ngayon sa kasalalukuyan tungkol sa pamilya, na ang Pilipinong pamilya ay dumaraan sa matinding krisis kaya't marahil ay natatakot ang mga batang isilang na mag-isa.  Una na d'yan ang masamang epektong dala ng pag-aproba sa RH bill, tulad ng contraception at abortion. Sa ngalan ng pagtataguyod ng kalusugan, o pagpaplano ng pamilya ay matalinong naitataguyod ang unti-unting pagsira sa kabanalan ng buhay at pamilya! Kalimitang binubunton ang sisi sa lumolobong populasyon, mga sakit na dulot ng hindi safe na sex, kahirapan ng buhay. Ngunit kung atin lamang susuriing malalim ay hindi ito ang ugat ng mga problema. Ito ay mga epekto lamang ng hindi paggalang sa "buhay" na kaloob ng Diyos sa atin.  Nariyan na rin ang pisikal at emosyonal na pang-aabuso sa mga miyembro ng pamilya.  At higit sa lahat napipinto na ang pagpapawalang bisa sa kasal ng mag-asawa sa pamamagitan ng DIVORCE. 

Tandaan natin na ang pamilya ay binubuo ng mga tao na kawangis ng Diyos. Ang paglapastangan sa karapatan at dignidad ng bawat tao ay paglapastangan sa karangalan at kabanalan ng pamilya!  Ang pamilyang Pilipno ay pamilyang MARANGAL AT BANAL.  Marangal sapagkat hindi salapi o kayamanan ang nagsasabi kung masaya ba ang isang pamilya o hindi.   Ang sabi nga ng isa nating kawikaan: "Aanhin mo ang isang mansiyon kung ang nakatira ay kuwago.  Mabuti pa ang kubo kung ang nakatira naman ay TAO." Marangal ang pamilyang Pilipino kung pinapairal ang rispeto at itinataguyod ang pamumuhay moral nito.  

Tatlong letrang "P" ang dapat na tandaan natin kung ano ba ang dapat na pahalagahan ng isang Pilipinong pamilya.  Ang pinakamababa na dapat ihuli ay ang PERA.  Mahalaga ang pera para sa ikabubuhay ng pamilya ngunit hindi ito ang pinakamahalaga.  Hindi garantiya ang kayamanan upang sabihing maaayos ang isang pamilya.  May mas mataas pa dito at ito naman ang PRESENSIYA.  Ang presensiya ng bawat miyembro ng pamilya sa isa't isa ay mahalaga.  Ang mga magulang ay dapat nakikita ng mga anak at ang mga anak naman ay dapat nararamdaman ang pagmamahal ng mga magulang.  Balewala ang PERA kung wala namang PRESENSIYA!  At ang pinakamahalaga sa lahat ay PANALANGIN.  "The family that prays together, stays together!"  Tanging ang pagbubuklod ng Diyos ang garantiya ng katatagan ng isang pamilya. Ito rin ang nagsasabi kung ang isang pamilya ay tunay na BANAL.  Ang pamilyang banal ay may takot sa Diyos at tapat na sumusunod sa kanyang mga utos at kalooban.  

Ang Banal na pamilya nina Jesus, Maria at Jose ay modelo sa atin upang pamarisan ang kanilang tapat na pagsunod sa kalooban ng Diyos.  Kahit na batid nilang si Jesus ay ang Anak ng Diyos ay matapat pa rin nilang tinupad ang isinasaad ng batas at dinala si Jesus sa templo upang iaalay.  Mapagkumbaba nilang sinunod ang plano ng Diyos at ginabayan ang batang Jesus sa kanyang paglaki.  

Ipanalangin natin na sana ay mapanatili ang karangalan at kabanalan ng bawat pamilya.   Ang Banal na Pamilya nina Jesus, Maria at Jose ay dapat laging magpaalala sa atin na sa kabila ng kahirapan sa buhay, sa kabila ng maraming pagsubok na hinaharap ang pamilyang Pilipino ay dapat manatili itong nakasentro sa Diyos. Hindi perpekto ang Banal na Pamilya ngunit dahil sa narooon si Jesus, ang Emmanuel... ang DIYOS NA SUMASAATIN, ay narating nito ang karangalan at kabanalan! Tanging ang pamilyang pinaghaharian ni Kristo at ng Kanyang pag-ibig  ang matatawag nating MARANGAL AT BANAL NA PAMILYA!

KAGALAKAN KAY KRISTO: Reflection for 3rd Sunday of Advent Year C - December 12, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Ang kulay ng Adbiyento ay lila o violet na makikita natin sa mga kandila ng Korona ng Adbiyento. Ngunit kapansin-pansin ang nag-iisang rosas o pink na kandila na ating sinindihan ngayong ikatlong Linggo ng Adbiyento.  Kaya nga maaaring tawaging "Pink Sunday" ang araw na ito!  Walang itong halong pamumulitika ngunit dapat lang na "pink" ang tawag sapagkat may may mahalagang simbolismo itong ipinahahayag.  Ang kulay na rosas ay simbolo ng pag-asa at kagalakan kaya nga ang araw na ito ay araw ng kasiyahan!

Ang tawag sa Linggong ito ay "Gaudete Sunday" na ibig sabihin ay "Rejoice!" o magsaya!  Ang kulay ng Kuwaresma ay violet rin ngunit iba ito sa kulay ng Adbiyento.  Totoong tulad ng Kuwaresma, ang kulay lila ng Adbiyento ay nangangahulugan ng pagbabalik-loob ngunit ang kandilang kulay rosas ay nagsasabi sa ating may kagalakang taglay ang panahong ito.  Masaya tayo sapagkat papalapit na ang paggunita sa pagsilang ng ating Panginoon.  Masaya tayo sapagkat  Siya ay darating muli tulad ng Kanyang ipinangako.  Ngunit paano bang maging masaya ang isang Kristiyano?  

Minsan, sa isang klase ng "homiletics" (kung saan ay pinag-aaralan naming mga pari kung paano magbigay ng homily o sermon sa misa) ay sinabi ng isang propesor. "Kapag kayo'y nagtuturo tungkol sa langit, hayaan ninyong magliwanag ang inyong mga mukha! Ipakita ninyong kayo ay masaya! Kung kayo naman ay nagtuturo tungkol sa impiyerno... ay sapat na ang pagmumukha ninyo ngayon! hehehe... 

Ano ba ang pagmumukha mo ngayon? Langit ba o impiyerno? May ilang nagsasabing ang relihiyon daw natin ay isang "malungkot na relihiyon." Kapag naging seryosong Kristiyano ka raw ay marami na ang bawal na dapat mong iwasan. Bawal na ang alak, babae, sugal at iba pang masasamang bisyo! Totoo nga naman! Kung seryoso ka sa pagiging Kristiyano mo ay dapat mong iwanan at iwasan ang mga ito. Pero hindi ibig sabihin na dapat kang maging malungkot! Ang sinasabing kasiyahan na dulot ng mga bisyo at makamundong bagay ay panandalian lamang.  Kaya nga't kung tunay na kaligayahan ang hanap mo ay hindi mo matatagpuan sa mga inaalok sa iyo ng mundo. Ang tunay na kaligayahan ay sa Diyos lamang matatagpuan. Kaya nga't ang panawagan sa ikatlong Linggo ng ating paghahanda sa Pasko ng Pagsilang ay: "Magalak kayong lagi sa Panginoon!" 

Ang kasiyahan ng Pasko ay wala sa magagarang dekorasyon, masarap na noche buena o maingay na pagdiriwang. Ang kasiyahan ng Pasko ay matatagpuan lamang kay Kristo! Kaya't wag kang mangamba kung labindalawang araw na lang ay wala pang laman ang iyong bulsa. 'Wag kang matakot kung wala ka pa ring regalong naihahanda. Ang sabi ni San Pablo sa ikalawang pagbasa: "Malapit nang dumating ang Panginoon. Huwag kayong mabalisa tungkol sa anumang bagay!" 

Ano ba dapat ang dahilan ng hindi natin pagkabalisa? Sinagot ito ni Propera Zofonias sa unang pagbasa: “Huwag kang matakot, Sion; huwag manghina ang iyong loob. Nasa piling mo ang Panginoong iyong Diyos..." At ano ang dapat nating gawin upang maipakitang ang Diyos nga ay nasa ating piling? Maipapapakita natin ito sa paggawa ng kabutihan at pamumuhay na makatarungan. Mamuhay tayo bilang mga tunay na Kristiyano. Pangatawanan natin ang pagtataglay ng pangalan ni Kristo. 

Praktikal ang mga salitang binitawan ni Juan Bautista ng siya ay tanungin ng mga taong lumapit sa kanya kung paano paraan ng pagbabalik-loob sa Diyos ang maari nilang gawin sa Ebanghelyo: “Huwag kayong sumingil nang higit sa dapat singilin... Huwag kayong manghihingi kaninuman sa pamamagitan ng pamimilit o ng pagpaparatang ng di totoo!" Dito nakasasalalay ang tunay na kasiyahan ng Pasko.  

May isang text akong natanggap. Isang babala at paalala: "Sa mga friends ko na hindi umiinom, nagyoyosi, nagbibisyo. Mabubuhay kang malungkot. Patay na kaming lahat... buhay ka pa! " Hindi naman ganoon kasaklap ang mabuhay ng mabuti. Ang masayang pamumuhay ay wala sa gawaing masasama.  Ang masayang pamumuhay ay pamumuhay kasama ni Kristo! Kaya nga ang panawagan sa atin: "Magalak kayong lagi sa Panginoon, inuulit ko, MAGALAK KAYO!" 

MAHIWAGANG PAGDATING: Reflection for 2nd Sunday of Advent Year C - December 5, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Ang Adbiyento na ang ibig sabihin ay "pagdating" ay nangangahulugan din ng "paghihintay." Hinihintay natin si Jesus darating sa ating piling.  Si Jesus ay dumating na noong "unang Pasko".  Si Jesus ay darating muli sa "wakas ng panahon" upang husgahan ang ating naging buhay.  Ngunit sa gitna ng unang pagdating at muling pagdating ni Jesus ay ang kanyang "mahiwagang pagdating" araw-araw na nangangailangan ng ating palagiang pagtanggap.  Pagtanggap sapagkat ang Adbiyento ay hindi lamang ang ating paghihintay kay Kristong darating. Ito rin ay ang paghihintay ng Diyos sa atin. Hinihintay ng Diyos ang ating pagbabalik-loob.  

May isang lumang kuwento na minsan daw ay nagpakita si Jesus sa isang mayaman at sinabing siya ay bibisita sa kanyang bahay bago magpasko. Inihanda niya ang kanyang bahay, ipinalinis sa mga katulong, nagpaluto ng masasarap na pagkain, nagbihis siya ng magarang damit.  Dumating ang araw na kanyang hinihintay.  Muling nagpakita si Jesus sa kanya at sinabing darating na siya kaya't maghanda na siya.  May kumatok sa pintuan.  Dali-dali niyang binuksan sa pag-aakalang si Jesus iyon.  Ngunit laking pagkadismaya niya ng makita ang isang pulubi na nanghihingi ng kaunting limos.  Pinagtabuyan niya ito.  Pagkatapos ng ilang oras ay muling may kumatok sa pintuan.  Muli niyang binuksan sa pag-aakalang si Jesus iyon.  Muli siyang nadismaya ng makita ang kanyang kapitbahay na nangungutang upang ipambili ng pagkain para sa kaanyang pamilya. Sinagawan niya ito at sinabing wala siyang pakialam kung mamatay sila sa gutom.  Muli siyang naghintay at sa katahimikan ng paligid ay may mga batang nangangaroling na tumapat sa kanyang bahay.  Nagalit siya at pinagtabuyan ang mga bata at tinakot pang isusumbong sila sa barangay dahil wala silang facemask at social distancing habang kumakanta.  Lumipas ang mga oras at hindi nagpakita si Jesus.  Nakatulog siya at sa panaginip ay muli siyang tinagpo ng Panginoon.  "Lord, nagtatampo ako sa 'yo dahil inindian mo ako!"  ang sabi ng mayaman.  Sumagot si Jesus: "Hindi kita inindian! Sa katunayan ay tatlong beses kong sinubukan na tagpuin ka ngunit ipinagtabuyan mo ako.  Tandaan mo, ang ginawa mo sa mga taong ito ay ginawa mo rin sa akin!"  

Mga kapatid, marahil ay maraming beses ng sinubukang dumating ni Jesus sa ating buhay ngunit kadalasan ay atin siyang hindi makita at maramdaman.  Marami tayong pagtangging ginawa at hindi siya tinanggap sa mga taong nangangailangan ng ating pagmamahal at pag-aaruga.  Marami tayong pagkukulang at kalabisan sa ating mga sarili na dapat nating ayusin.  Kaya nga ito ang panawagan ni Juan Bautista sa kanyang pangangaral: "Pagsisihan ninyo't talikdan ang inyong kasalanan..."  Ngunit anong uring pagsisisi ang nais niyang gawin natin?  Sa mga pananalita ni Propeta Isaias ito ay "tambakan ang bawat lambak.. tibagin ang bawat burol at bundok."  Ano ba ang ibig sabihin ng tambakan ang bawat lambak?  Sa ating buhay ay ito ang maraming pagkukulang na dapat nating punuin.  Maaaring ito ay pagkukulang natin sa Diyos tulad ng hindi natin pagdarasal o hindi pagbibigay halaga sa ating buhay espirituwal.  Maaring ito ay ang ating kakulangan sa ating pagmamahal sa ating pamilya at mga mahal sa buhay.  Maaring ito rin ay ang ating kakulangan sa ating pagpapahalaga sa ating sarili tulad ng pagkakalulon sa bisyo o kaya naman ay pagpapabaya sa ating kalusugan.  Ano naman ang pagtitibag ng bundok at burol ng ating buhay?  

Kung ang lambak ay ang ating mga kakulangan, ang bundok at burol naman ay ang ating mga kalabisan sa buhay.  Unang-una ito ay tumutukoy sa ating "kayabangan" na dapat nating supilin at tanggalin.  At isang tanda ng kayabangan ay ang "pagmumura".  Ang taong "palamura" ay taong mayabang sapagkat kapag minumura natin ang isang tao ay ipinapakita nating mas mataas tayo sa kanya at kayang-kaya natin siyang kutyain.  Kaya nga ang pagmumura ay wala dapat sa bokabularyo nating mga Kristiyano sapagkat ito ay hindi kinakikitaan ng kababang-loob bagkus ito ay nagpapakita ng pagmamataas sa sarili.  Nakakalungkot na may mga kristiyanong kinasanayan na ang mga maling pag-uugali at hindi na nakikita ang kamalian ng mga ito tulad ng pagmumura, pambabastos, pambababae, pananakit sa kapwa at pagpatay. Alam nilang mali ngunit pinapanigan pa nila.  Nakakalungkot sapagkat ibinababa nito ang antas ng ating pagkatao! 

Ngayong Taon ng "Missio Ad Gentes"  ay marami rin tayong dapat ayusin sa ating pagkatao at pakikitungo sa ating mga kapatid.  Mga lambak ng pagkukulang tulad ng ating pagpapabaya at hindi pagpapahalaga sa kanila.  Ang kawalan ng oras natin sa ating mga anak, ang hindi natin pagbibigay ng atensiyon at pagmamahal ay ilan lamang sa mga ito.  Gayundin ay hinahamon tayong magpakumbaba sa kanilang harapan.  Patagin ang burol ng kayabangan at itaas natin ang kanilang dignidad at pagpapahalaga sa sarili.  Marami pang kalabisan sa buhay na dapat nating tanggalin tulad ng mga masamang halimbawa na ating ipinapakita sa kanila.  Kaya nga ang panawagan ng tinig na sumisigaw sa ilang ay "Ihanda ninyo ang daraanan ng Panginoon... tuwirin ang daang liko-liko at patagain ang daang bako-bako."  Ibig lamang sabihin sa atin nito na ayusin natin ang ating buhay.  Ito ang pinakamagandang paghahandang magagawa natin para sa "mahiwagang pagdating" ni Jesus sa ating piling.  Bukas ba ang ating puso sa pagtanggap sa kanya?