Nagkaroon ng survey nitong nakaraang mga taon tungkol sa phenomenon ng mga isinisilang na "kambal". Nagtataka sila kasi kung bakit marami ang ipinapanganak na kambal. "Bakit kaya?" ang kanilang tanong. Maraming theorya nang lumabas ngunit kakaiba ang isang sagot na ibinigay:
"Dahil takot ang batang isilang na mag-isa sa mundo!" Marahil ay hindi siyentipiko ang kasagutan ngunit kung pag-iisipan ay may katwiran at malalim na kahulugan... sa dami ng problemang bumabagabag sa bawat pamilya ngayon ay parang
nakakatakot nang isilang sa mundo na mag-isa! Tingnan na lamang natin kung anung uring mundo mayroon tayo. Mahirap mang tanggapin ang katotohanan ngunit tama ang sinabi ng ating namayapang butihing Santo Papa Juan Pablo II na laganap na sa ang ating mundo ang
"kultura ng kamatayan". Huwag na tayong magpatumpik-tumpik pa. Mainit pa rin ngayon at sa palagay ko ay hindi pa rin mamanatay ang usapin ng RH Bill na sa huling balita ay pinirmahan na ng pangulo at ngayon ay isa ng ganap na batas. Nakakalungkot sapagkat marami ang pumirma at sumang-ayon sa pagpasok ng "kultura ng kamatayan" sa ating bansa. Ngayong legal na ang paggamit ng contraceptive medicines, maraming sanggol ang hindi na makasisilay ng liwanag ng mundong ito. Mapalad kang nagbabasa nito at humihinga ka pa. May mga batang bago pa lamang isisilang ay pagakakaitan na ng buhay. Nakakatakot ang kahihinbatnan ng pagsasabatas nito. Para itong isang "Trojan Horse" na parang isang malaking regalo na ang kapalit pala ay kaahamakan sa hinaharap. Tingnan ninyo ang takbo ng pag-iisip ng ilang sa nagsabatas nito, "divorce" naman daw ang kanilang issusunod na tatalakayin. Siguro sa susunod ay "abortion" naman o "Euthanasia" naman ang isasabatas. At higit na nakakatakot ay ag paglaganap ng "sexual promiscuity" lalo na sa mga kabataan. Ang pagtuturo ng sex education ay hindi sapat upang hindi ito lumaganap sapagkat bale wala ang kaalaman kung ang kultura naman o gawi ng pamumuhay ay walang paggalang sa buhay ng tao. Talagang nakakatakot ng ipanganak sa mundong ito. Idagdag pa natin ang maraming disfunctional families, kahirapan ng pamumuhay, pagsasamantala sa karapatan ng mga bata, at marami pang ibang sulirin na direktang tinatamaan ang buhay-pamilya. Inuulit ko... nakakatakot talaga na isilang sa mundo ngayon! Kaya nga't natataon na tinatapos natin ang taong ito sa pagdiriwang ng Kapistahan ng Banal na Pamilya nina Jesus, Maria at Jose.
Pinapaalala sa atin kung "ano dapat maging" ang isang pamilya. Ginawang banal ng Diyos ang bawat pamilya noong siya ay magkatawang tao... at pinabanal pa niya ito nang pinili niyang mabuhay sa loob ng isang pamilya. Hindi sapagkat "holy family" ay perpekto na! Kahit ang Banal na Pamilya ay nakaranas ng sakit at pagkukulang. Sa ebanghelyo ngayon ay makikita natin ang pagkawala ng batang Jesus sa templo. Tatlong araw na "humiwalay" si Jesus sa kanyang mga magulang. Siguradong nagdulot ito ng takot at pangamba sa kanila. At ng matagpuan nila si Jesus sa templo na kausap ang mga guro ay sila pa ang napagsabihan! Kaya nga't makikita natin na bilang tao, may taglay ding kakulangan ang Banal na Pamilya. Ngunit ang isang katangian ng banal na pamilya ay ang marunong itong magmahal sa kabila ng maraming pagkukulang ng bawat isa. Ito ang maaari nating mapulot sa Banal na Mag-anak. Sila ay Banal sapagkat sila ay nagmamahalan sa kabila ng kanilang pagkukulang. Minamahal ko rin ba ang pamilyang kinabibilangan ko? Ano ang magagawa ko pa upang maitaguyod ang aking sariling pamilya? Paano ko mapupunuan ang pagkukulang ng bawat isa sa amin? Tularan natin ang Banal na Pamilya nina Jesus, Maria at Jose! Hingin din natin ang pamamgitan ng Banal na Pamilya upang mapanatili ang mga pinahahalagahan (moral values) ng ating pamilyang Pilipino; na sa kabila ng pagpasok ng "kultura ng kamatayan" ay mapanatili pa rin ang karangalan at kabanalan ng tao. Sapagkat ang PAMILYANG BANAL AY PAMILYANG MARANGAL!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento