Ngayong Taon ng Pananampalataya, inaanyayahan tayo na huwag lamang palalimin ang ating pananampalataya kundi isabuhay din natin ito.
Minsan ay naanyayahan ako sa burol ng anak ng isang kaibigan. Isa siyang Born Again Christian. Paglapit niya pa lang sa akin ay agad agad na sinabi niyang, "Father, I know that my daughter is saved! Ligtas na siya sapagkat sumampalataya siya kay Kristo!" Napansin kong nagtaasan ng kilay ang mga naroroon at ang iba ay nagbulong-bulungan. Napag-alaman kong ang namatay ay nagpatiwakal dahil hindi na niya nakayanan ang kanyang buhay na naging pariwara. Iniwan siya ng kanyang boyfriend na nakabuntis sa kanya. Bago 'yon ay nalulon siya sa maraming bisyo at sa droga at maraming kinasamang lalaki. Hndi niya naipagpatuloy ang kanyang kolehiyo sa kadahilanang nabuntis siya ng kanyang boyfriend na paglipas ng ilang araw ay iniwan naman siya. At ito ang naging mitsa upang kitilin niya ang kanyang sariling buhay. Sa kabila nito patuloy na sumasagi sa aking isip ang sinasabi ng kanyang ina na "My daughter is saved because she accepted Christ as her personal Savior!" Kasabay nito ay ang mga mukha rin ng mga manang na nagbubulong-bulungan na ngayon ay batid ko na ang nilalaman ng kanilang pinag-uusapan. Bagamat hindi tayo nararapat na maghusga sa isang tao, lalong-lalo na kung ang pinag-uusapan ay ang kanyang kaligtasan, ay mapapaisip naman tayo ng dalawang ulit kung pag-uusapan ay ang pagiging tapat na pamumuhay ng iang kristiyano. Ang pananampalatayang ating tinanggap sa Binyag ay nangangailangan ng pagpapatunay o pagibibigay saksi kung tunay ba tayong mga tagasunod ni Kristo. Ang pananampalataya pagkatapos angkinin ay dapat isinasabuhay. Ang tawag natin dito ay PRAKTIKAL NA PANANAMPALATAYA. Kailan natin masasabing praktikal ang isang pananampalataya? Alam natin ang kahulugan nito: paniniwala... pagtitiwala. Pero kalimitan ay nakakaligtaan natin ang ikatlong katangian ng praktikal na pananampalataya at ito ay ang...
pagsunod! Kaya nga't madalas ay nakakakita tayo ng mga "doble-karang Kristiyano", magaling sa salita ngunit kulang naman sa gawa, saulado ang kapitulo at bersikulo ng Bibliya ngunit hindi naman isinasabuhay ito. Ano ba ang nais ng Diyos sa atin? Simple lang,
ang isabuhay mo ang pinaniniwalaan mo! Maging tulad tayo ng aliping
laging handang naghihintay sa pagdating ng Panginoon. Hindi patulog-tulog, tamad, walang ginagawa, nagsasamantala sa kapwa. Ipakita natin ang
isang pananampalatayang buhay! Pananampalatayang hindi lamang laman ng mga isinaulong panalangin o kaalaman sa katesismo, ngunit isang pananampalatayang nakikita
sa ating pagsaksi bilang mga tagasunod ni Kristo. Huwang lang nating ipangaral ang pag-ibig, pagpapatawad, pagtulong sa mahihirap... isagawa natin ito. Tandaan natin na
sa ating pinagkalooban nito ay mas higit ang inaasahan sa atin ng Panginoon. Buhay ba ang pananampalataya mo?
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento