Sa araw na ito ay ipinagdiriwang natin ang kapistahan ni St. John Maria Vianney. Siya ang kinikilalang patron ng mga pari kaya;t sa araw na ito ay atin ding inaalala at pinaparangalan ang mga pari lalong-lalo na ang mga naglilingkod sa ating mga parokya. Ang pagpapari ay isang bokasyon o pagtawag ng Diyos na nangangahulugan ng buong pusong pag-aalay ng sarili sa Diyos. Sa mundong ating ginagalawan ngayon ay napakahirap magtalaga ng buong sarili sa Diyos. Ang lumiliit na bilang ng mga kabataang nais magpari o magmadre ay isang pagpapatunay nito. Ang pagkalulon ng mundo sa komersyalismo at materyalismo na kung saan ay mas nabibigyang halaga ang mga bagay na panadalian at lumilipas ay nagbubusod sa tao sa kasakiman at pagiging makasarili.
Isang matandang negosyanteng intsik ang naghihingalo sa kanyang kama. Napapalibutan siya ng kanyang mga kasambahay na lubha naman ang pagkalungkot. Umuungol na tinawag niya ang mga nasa paligid: "Asawa ko, nand'yan ka ba? " Sagot si misis: "Oo mahal, nandito ako." "Ang panganay ko nand'yan ba?" Sagot si kuya: "Opo dad, nandito ako..." Tawag uli siya: "Ang bunso kong babae nan'dyan din ba?" Sagot si ate: "Yes dad, me here!" Biglang napasaigaw ang matanda: "Mga lintek kayo! Nandito kayong lahat... sino ngayon ang tumatao sa tindahan?" hehehe... Tingnan mo nga naman, mamamatay na lang e negosyo pa rin ang iniisip! Taliwas sa mga narinig natin sa mga pagbasa ngayon. Sa unang pagbasa sinabi ng mangangaral: "Walang kabuluhan, walang halaga ang lahat ng bagay!" Hindi niya sinasabing huwag na tayong mabuhay! Kailangan nating magtrabaho para mabuhay. Kailangan nating mag-ipon ng kayamanan para sa ating seguridad. Ngunit ang ipinapaalala sa atin ay mag-ingat sa labis na paghahangad nito at dahil diyan ay hindi na natin alam ang dapat nating pahalagahan. Mag-ingat sa kasakiman! Sa ating Ebanghelyo ngayon ay sinasabihan tayo sa sasapitin ng taong nagtitipon ng kayamanan para sa sarili, ngunit dukha naman sa paningin ng Diyos! Muli ay ibinabalik tayo ni Jesus na suriin ang ating sarili at tingnan kung ano ba ang pinahahalagahan natin sa ating buhay. Marahil ay ipinanganak tayong may kaya. Marahil nagsikap tayo upang umunlad ang buhay natin. Pasalamatan natin ang Diyos! Ngunit hindi natatapos doon. Tingnan din natin
kung papaano natin magagamit ang mga ito sa tamang paraan upang mapaunlad ang ating kabuhayan at makatulong din sa mga taong nangangailangan. Tayo ay tagapag-alaga lamang ng mga bagay na bigay sa atin ng Diyos. Sa sandali ng ating kamatayan ay magsusulit tayo sa mga bagay na ipinagkatiwala niya sa atin. Nakakatakot na matawag niya rin tayong "Hangal!" sapagkat naging sakim tayo! Ngayong Taon ng Pananampalataya pagsumikapan nating palalimin ang pagtitiwala sa mga bagay na hindi kumukupas. Sa halip ay pahalagahan natin ang magdadala sa atin sa walang hanggang kaligayahan. Ituon natin ang ating pagitiwala sa Diyos na Siyang simula at katapusan ng na ating buhay. Siya lamang ang makakasupil sa kasakiman ng buhay!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento