KAYABANGAN AT KAPAKUMBABAAN: Reflection for 22nd Sunday in Ordinary Time Year C - August 28, 2016 - JUBILEE YEAR OF MERCY

Ano ba ang napapala ng pagiging mayabang?  Kung minsan may mga taong sadyang isinilang upang manghamak ng iba.  Masaya ang kanilang pakiramdam kapag nakalamang sila sa ibang tao.  Kapag may nanlalait sa kanila ang kanilang sagot ay: "Pak Ganern!"  Kasi nga ayaw na ayaw nilang malalamangan sila sa lahat ng bagay.  Isang turistang hapon ang umarkila ng taxi at nagpalibot sa Metro Manila. Dinala siya ng driver sa gawing Shaw Boulevard at idinaan sa Shangrila. "This building is big! How long did you build this buidling?" "More or less one year!" Sabi ng driver. "One year? Too slow! In Japan, 6 months... very, very fast!" Payabang na sagot ng hapon." Dumaan naman sila sa Mega Mall at sabat uli ng hapon: : "Ah... this building is very big! How long did you take to build it?" "5 months!" sabi ng tsuper. "5 months??? very slow! In Japan, only 3 months... very, very fast!" Payabang na sabi ng hapon. Medyo napikon na ang driver kaya idiniretso niya sa Pasay... sa Mall of Asia. "Wow! This building is very, very big! How long did you build it?" Payabang na sagot ng driver: "Only 2 months!" Sigaw ang hapon: "2 months??? Very slow... in Japan only 1 month... very, very fast!" Napahiya na naman ang Pilipino. Natapos din ang paglilibot at ng bayaran na ay sinabi ng driver. "Ok Mr. Japanese, pay me 10 thousand pesos!" Sagot ang hapon: "10 thousand? Very expensive!" Sagot ang driver: "Look sir... my taxi meter... made in Japan... very, very fast!" hehehe... nakaganti rin! Nakakaasar ang mga taong mayayabang! Ang sarap nilang yakapin... yakapin ng mahigpit hanggang sila ay mamatay! hehehe. Marahil, isang katangian na dapat nating matutunan bilang mga Kristiyano ay ang "kababaang-loob." Malinaw ang tagubilin ni Sirac: “Anak ko, maging mapagpakumbaba ka sa pagtupad ng tungkulin, at mamahalin ka ng mga malapit sa Diyos. Habang ikaw’y dumadakila, lalo ka namang magpakumbaba; sa gayo’y kalulugdan ka ng Panginoon. "  Sa ebanghelyo ay malinaw na sinabi ng Panginoon na ang "nagpapakataas ay ibababa at ang nagpapakababa ay itataas."  Ang kababaang-loob ang nagsasabi sa ating ang lahat ng ating kakayahan ay galing sa pagpapala ng Diyos kaya wala tayong maipagmamalaki. Hindi ito ganang atin kaya hindi dapat natin ipagkait sa ating kapwa. Ang kadakilaan sa mata ng mundo ay hindi kailanman tugma sa pagtingin ng isang Kristiyano. Hindi kung anung meron tayo ang siyang nagpapadakila sa atin. Ang tunay na kadakilaan ay nasusukat sa kababang-loob... sa paglilingkod.  Tanging ang mga taong mapagkumbaba ang maaring maging mapagbigay!  Ngayong Taon ng Awa, napakahalaga ang pagsasabuhay ng kababang-loob kung nais nating maibahagi ang habag ng Diyos sa ating awa, unawa at gawa!  Mahirap ng magbahagi ng habag ng Diyos kung pinangungunahan tayo ng pagmamataas at pagkamakasarili. Tanggalin muna ang kayabangan at pairalin ang kapakumbabaan!  Limutin ang ating sarili upang makita natin ang ating pagiging aba sa harapan ng iba at ang pangangailangang tumulong sa ating kapwang nangangailangan.  Hinihikayat tayong magpakita ng "corporal works of mercy" ngayong Taon ng Awa ngunit imposible itong maisakatuparan kung wala tayong pagpapakumbaba sa ating mga sarili.