"Sa hirap ng buhay ngayon... pandak lang ang hindi tumataas!" Totoo nga naman. Mapa-kuryente, tubig, upa sa bahay, tuition fee sa eskwela, pamasahe sa sasakyan... halos lahat ata tumataas - pandak lang ang napag-iiwanan! Bakit nga ba maliit ang mga pandak?
Minsan, tinanong si Dagul: "Dagul... bakit ka pandak?" Sagot si Dagul: "Kasi, naulila ako ng maaga." Sagot sa kanya: "Teka... anung koneksyon nung pagiging ulila mo sa pagiging pandak mo?" Sagot ni Dagul: "Tanga ka ba? Ulila nga ako kaya WALANG NAGPALAKI SA AKIN!" Talagang kawawa ang mga taong pandak... karamihan sa kanila ay "walang nagpapalaki." Sa katunayan, mas lalo pa nga silang "pinapaliit" ng lipunan. Ito ang sitwasyon ni Zacheo sa Ebanghelyo: maliit na s'ya... minamaliit pa siya ng kanyang mga kababayan. Marahil dahil na rin sa kanyang trabaho na taga-kolekta ng buwis. Isang traidor sa kanilang bayan ang turing sa kanya sapagkat kinukuhaan n'ya ng pera ang kanyang mga kababayan upang ibigay lamang sa mga dayuhan (mga Romano) na sumakop sa kanila. Kasama na rin siguro ang maraming "kickbacks" sa kanyang mga nakolekta. Dahil dito sinadya ng mga taong hindi pasingitin si Zacheo sa kanilang hanay. Mas lalong naging pandak sapagkat walang nais tumanggap sa kanya... walang "nagpapalaki." Ngunit nagbago ang lahat ng matagpuan s'ya ni Hesus. Take note:
Si Hesus ang nakakita sa kanyang nasaa itaas ng puno. Laking tuwa ni Zacheo ng sabihin ni Hesus na tutuloy s'ya sa Kanyang bahay. At iyon na ang naging simula ng kanyang pagbabagong buhay. Ang dating pandak ay tumangkad! Naging mataas, siguro hindi sa pagtinging ng tao... ngunit sa
paningin ng Diyos. Tayo rin ay maypagkapandak kung atin lamang susuriin ang ating sarili.
Mabuti na lang ay may Diyos na laging handang tumanggap sa atin at palakihin tayo sa Kanyang paningin. Anuman ang ating mga nagawang pagkakamali at pagkukulang ay wag sana tayong masiraan ng loob...
may Diyos na nagmamahal sa atin at nakakaunawa sa ating kahinaan. Kaya't magsumikap tayo na umahon sa ating "pagkapandak".
Matangkad tayo sa mata ng Diyos dahil mahal Niya tayo! " Kaya nga ito ang nais ipahiwatig ng Diyos sa atin: Una, may pag-asa tayo bilang mga taong makasalanan na bumangon at magbagong-buhay. May Diyos na laging handang tumanggap sa atin sa ating "pagkapandak" dala ng ating mga kasalanan. Ikalawa, na dapat din nating pataasin ang mababang pagtingin ng iba sa kanilang sarili. Magagawa natin ito sa pagtanggap sa kanila at huwag silang pandirihan o isantabi. Tinutukoy ko ang mga taong nasa laylayan ng lipunan tulad ng mga bilanggo at naging biktima ng droga. Ngayong "Linggo ng Kamulatan para sa mga nasa Bilangguan" ay bigyan natin ng pag-asa ang mga taong ito na nais magbago at magtuwid ng kanilang nalihis na landas. Kung ang Diyos ay nakapagbibigay sa kanila ng ikalawang pagkakataon, paano pa kaya tayong mga taong nabiyayaan din ng kanyang habag? Huwag natin silang pandirihan o ituring na mga taong wala ng pagkakataong magbago. Hindi kasagutan ang paglipol sa kanila na parang "kanser" na dapat tanggalin sa lipunan. Ang mga taong ito ay minsan ng nagkamali at huwag na sanang dagdagan pa natin ang pagkakamaling nagawa nila. Sila rin ay mga anak ng Diyos, minahal at iniligtas Niya. Tanggapin natin silang muli at tulungang magbagong-buhay. Tandaan natin na walang taong "pandak" sa mata ng Diyos!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento