Sinindihan na natin ang pangatlong kandila ng ating Korona ng Adbiyento. Kung inyong napansin kulay "pink" ang ating sinindihan at hindi ang "violet" Ang kulay lila o violet ay simbolo ng pagsisisi at pagbabalik-loob na siyang diwa ng adbiyento. Bakit pink ang ating sinindihan kung gayon? Ang Adbiyento ay nangangahuugan ng pagdating ng Panginoon sa ating piling. At dahil diyan tayo ay naghihintay. Ngunit ito ay paghihintay na hindi tulad ng isang taong bibitayin na nasa
death row. Nakakatakot na paghihintay! Hindi rin ito paghihintay na tulad ng isang taong tumaya sa lotto na walang kasiguruhan kung siya ba ay mananalo o hindi. Ang Adbiyento ay hindi nakakatakot at walang kasiguruhang paghihintay. Bagkus
ito ay masayang paghihintay sapagkat ang darating ay ang Panginoon at ang kanyang dala-dala ay kaligtasan! Kaya nga't may kasamang saya at galak ang ating paghihintay sa Panginoong darating at ito ang isinasagisag ng kulay pink na kandila sa ating Korona ng Adbiyento. Ang kaligtasang dala ng Panginoon ang siyang nagbibigay sa atin ng kasiyahan at kagalakan. Katulad ng mga unang Kristiyano, ang dinarasal natin ay "MARANATHA!" Halina Jesus sa aming piling! May galak nating kinasasabikan ang muling pagdating ng Panginoon. Ang kagalakang ito ay ang ipinahayag ni Propeta Isaias:
"Ang mga bulag ay makakikita, at makaririnig ang mga bingi... paghaharian sila ng kalgayahan. Lungkot at dalamhati ay mapapalitan ng tuwa at galak magpakailanman." Ito rin ang tandang ibinigay ni Jesus sa mga alagad ni Juan Bautista ng suguin sila upang itanong kung sya na nga ba ang hinihintay nilang Mesiyas. Ang pagdating ni Jesus ay nagbigay ng kagalakan sa mga taong nasa laylayan ng lipunan. Ngunit hindi lahat ay magsasaya sa kanyang pagdating sapagkat may mga taong mag-aalinlangan sa kanya katulad ng pag-aalinlangan nila kay Juan bilang propetang isinugo ng Diyos.
Ang mga taong ito ay ang mga hindi makatanggap sa tunay na kahulugan ng kanyang pagliligtas, tulad ng mga Hudyo na hindi matanggap si Jesus sapagkat isang "materyal na Mesiyas" ang kanilang inaasahan.
Tayo rin bilang mga Kristiyano ay maaring matulad sa kanila kapag ang ating pinahahalagahan ay ang ating "materyal na kaligtasan!" Makikita natin ito sa ating paghahanda sa pagdiriwang ng Pasko. Ano ba ang higit na mahalaga sa atin? Kalimitan ay nauuwi lamang sa panlabas ang ating paghahanda. Totoong masaya ang Paskong punong-puno ng dekorasyon, pagkain, alak, regalo at mga panlabas na pagpapakita ng ating kasiyahan. Ngunit wag sana nating kaligtaan na walang saysay ang lahat ng ito kung makakalimutan natin ang ating panloob na paghahanda. Kaya nga ang panawagan ng Adbiyento ay hind nagbabago...
magsisi ka sa iyong mga kasalanan! Ito ang paghahandang may ginagawa na tinutukoy sa sulat ni Santiago Apostol, isang
matiyagang paghahanda tulad ng isang magsasakang hinihintay ng buong tiyaga ang
"mahalagang bunga ng kanyang bukirin." Ang pangatlong kandila ang ating sinindihan ngayon. May isa pang sisindihan sa isang linggo. Ito ay magandang paalala sa atin na
nagbibigay pa ang Diyos ng pagkakataon upang suriin natin ang ating sarili kung hindi pa natin ito nagagawa. May panahon pang magbago. May pag-asa pang naghihintay sa atin upang magbalik-loob! At nararapat lang na magbigay ito sa ating ng
KAGALAKAN.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento