Sa taong ito, nagkataong ang pagdiriwang ng Ash Wednesday ay tumapat sa Araw ng mga Puso, February 14, 2018. May isang kabataang nagtanong tuloy sa akin:
"Fadz, puwede bang sa Ash Wednesday ay hugis puso sa halip na krus ang ilagay mo sa aking noo? Valentines Day naman eh!" Ang sabi ko sa kanya: "Hindi mo ba alam para sa ating mga Kristiyano na ang simbolo ng pag-ibig ay krus at hindi puso?" Napatigil siya at nagtanong kung bakit. "Simple lang," ang sagot ko sa kanya. "Sapagkat ang puso TUMITIGL SA PAGTIBOK, samantalang ang nakapako sa krus PATULOY SA PAGMAMAHAL." At ang pagmamahal na ito ay walang pinipili o itinatangi. Ang nakapako sa krus ay patuloy sa pagmamahal lalong-lalo na sa mga taong hindi kaibig-ibig. Sa ating mga pagbasa ngayon ay may mga taong matatawag na "unlovable" sapagkat sila ay iniiwasan, hinihiwalay at pinandidirihan. Sila ang mga "ketongin". Bagamat ngayon ay may lunas na ang sakit na ketong, gayunpaman ay kinatatakutan pa rin ito ng ilan. Noong panahon ni Jesus ang ketong ay iniuugnay sa kasalanan. Kaya nga't ang isang may ketong na gumaling sa kanyang sakit ay dapat magpasuri sa mga saserdote. Paano hinarap ni Jesus ang "unlovable" na ito? Sa halip na umiwas ay hinayaan niyang magpahayag ang ketongin ng kanyang saloobin,
"Kung ibig po ninyo, mapapagaling n'yo ako!" At dahil sa kanyang pagnanais na gumaling ay ipinagkaloob ni Jesus ang kanayang kahilingan,
"Ibig ko, gumaling ka!" Sa ating kasalukuyang panahon, bilang mga tagasunod ni Jesus, ay tinatawagan din tayong magkaroon ng bukas-pusong pagtanggap sa taong "unlovable." Marahil wala tayong biyaya ng pagpapagaling ngunit tandaan natin na hindi lang naman "physical healing" ang maari nating ibigay. Higit sa "physical healing" ay may tinatawag tayong "spiritual healing" na kung minsan pa nga ay nagsisilbing daan ito upang makamit ng isang maysakit ang ganap na kagalingan. Ang sakit na "ketong" sa ating Ebanghelyo ay sumisimbolo hindi lamang sa pisikal na karamdaman. Ito rin ay tumutukoy sa katayuan ng mga taong hinihiwalay, iniiwasan, pinandidirihan. Ang Simbahan ay dapat magbukas ng pintuan para sila ay tanggapin. Ito ang nais ni Papa Francisco na gawin natin:
tangkilikin ang mga kapatid nating nahihiwalay dahil sa ating pagtataboy at malamig na pakikitungo sa kanila. Hindi sapat ang magpakita ng pagmamahal, dapat ay maging kaibig-ibig tayo sa kanila. "To let ourselves be loved!" Hindi ito madali sapagkat nangangahuugan ito na dapat nating labanan ang isang bagay na laging nagsisilbing sagabal upang maging "lovable" tayong mga tao... at iyan ay ang ating sarili. Pansinin ninyo na sa salitang "pride", ang nasa gitna ay ang letrang "I", pareho din sa salitang "sin." At ano ang "I" na ito kundi ang ating sarili, ang ating mapagmataas at mayabang na sarili. Mahirap unahin ang iba kapag ang sarili natin ang umiiral. Mahirap maging "lovable" sa iba kapag ang pagiging makasarili natin ang naghahari. Mas masahol pa ito sa sakit na ketong sapagkat hinihiwalay nito ang ating sarili sa ating kapwa at sa Diyos.
"Let go and let God!" Ito ang susi sa isang buhay na masaya. I-
let go natin ang ating pagiging makasarili at hayaan natin ang Diyos na gumalaw sa atin. Sa ganitong paraan mas madali nating mabubuksan ang ating puso at mapakikitaan ng pagmamahal ang mga UNLOVABLE.
2 komento:
Pinupuri ka namin Panginoong Hesukristo.
Nice reflection
Mag-post ng isang Komento