LANGIT NA ATING TAHANAN: Reflection for the Solemnity of the Ascension Year C - May 29, 2022 - EASTER SEASON

Paano ba tayo makakapunta sa langit?  Ito ang tanong ng isang matandang pari sa mga bata sa isang Children's Mass.  Siyempre, pabibong sumagot ang isang bata: "Father, dapat tayong umiwas sa kasalanan!"  Ang sagot ng pari: "Maliiii!"  Nagtaas naman ng kamay ang isang bata. "Father, dapat tayong gumawa ng mabuti!"  Pasigaw na sagot muli ng matandang pari: "Maliiiiiii!"  "Eh. paano po ba?" Sabi ng isang naguguluhang bata.  Malumanay na sagot ng pari: "Iho.... dapat muna tayong mamatay!"  

Tunay nga naman, ang sarap pag-usapan ng langit ngunit kapag binanggit na natin ang kamatayan ay natatahimik agad tayo.  Ilan sa inyo ang gustong pumunta ng langit? Taas ang kamay!  Siguro marami ang magtataas ng kamay.  Eh yung may gustong ngayon na?  Sigurado akong magbabaan kayo ng kamay!  

Totoo bang may langit?  Saan ba ito matatagpuan?  Bata pa lang ako ay ito na ang katanungang gumugulo sa isip ko.  Ngayong ako'y malaki na at may sapat ng pag-iisip hindi pa rin nagbago ang tanong na ito.  Sa tuwing masasaksihan natin ang mga trahedya sa ating paligid tulad ng walang saysay na pagpatay sa Texas ay napapaisip tayo kung mayroon ba talagang Diyos at kung mayroon nga ay bakit Niya hinayaang mamatay ang labingwalong bata at dalawang guro.  Siguro kung walang Diyos ay wala rin sigurong langit! 

Isang pari ang inis na inis kapag nagmimisa sapagkat laging may matanda sa kanyang harapan na tinutulugan ang kanyang sermon. Minsan ay naisip niyang bawian ang matanda at turuan iton ng leksiyon. Habang siya ay nagsesermon at naghihilik naman ang matanda ay pabulong niyang sinabi sa mga tao: "Yung nais umakyat sa langit... tumayo ng tahimik." At tahimik namang nagtayuan ang mga tao maliban kay lola na himbing na himbing sa pagkakatulog. Pinaupo niyang muli ang mga tao at napakalakas na sumigaw: "Ang gustong pumunta nang impiyerno... TAYO!!!" Nagulantang ang matandang natutulog at biglang tumayo at laking hiya niya ng mapansing lahat ay nakaupo. Ang pari naman ay tuwang-tuwa dahil sa wakas ay nakabawi na siya. Ngunit nagsalita ang matanda at ang sabi: "Padre, pasensiya na po kayo at hindi ko ata na naintindihan ang huli ninyong sinabi, pero nagtataka ako kung bakit dalawa tayong nakatayo, sabay tingin sa pari! hehehe... Sino nga ba sa atina ang gustong mapunta sa impiyerno? Marahil ay walang taong matino ang pag-iisip na tatayo. Ang gusto natin ay umakyat sa langit dahil ito naman talaga ang ating hantungan! Ang sabi sa lumang katesismo ay "Nabubuhay ang tao upang mahalin ang Diyos dito sa lupa at makapiling Siya sa langit!" 

LANGIT ANG ATING HANTUNGAN AT ITO ANG ATING INAASAHAN!  Kaya nga tayo nagpapakahirap na magpakabuti.  Bakit ka pa magdarasal? Bakit ka pa magsisimba? Bakit ka pa susunod sa mga utos ng Diyos? Bakit ka pa magpapakahirap na gumawa ng mabuti sa kapwa? Bakit ka pa magpapakabuti bilang isang kristiyano kung wala ka nanmang inaasahang langit?  

Langit ang ating gantimpalang inaasahan at ito ang ipinangako sa atin ni Jesus.  Pagkatapos ng kanyang buhay dito sa lupa Siya ay umakyat sa langit upang ipaghanda tayo ng matitirhan. Ito ang inilahad sa unang pagbasa: "Pagkasabi nito, siya'y iniakyat sa langit samantalang nakatingin sila sa kanya; at natakpan siya ng ulap."  At sa ebanghelyo naman ay narinig natin: "Pagdating sa Betania, itinaas niya ang kanyang mga kamay at pinagpala sila. Samantalang iginagawad niya ito, siya nama'y lumalayo paakyat sa langit."  

Kung siya  ang ulo at tayo ang katawan ay nararapat lamang na makapiling natin Siya sa kalangitan. Ang kapistahan ng Pag-akyat ni Jesus sa langit ay dapat magbigay sa ating lahat ng pag-asa! Langit ang ating patutunguhan kaya't dapat nating palakasin ang pag-asa at pagnanasang makarating sa langit.  Lagi nating isaisip na tsyo ay hindi lang mamamayan ng mundong ito ngunit tayo rin ay mamamayan ng kalangitan.  Sa pamamagitan ng Binyag ay tinanggap natin ang pagiging anak ng Diyos at dahil diyan ay nagkaroon tayo ng karapatang manahin ang kalangitan.  Sa paamagitan ng Kumpil ay tinanggap natin ang kaganapan ng biyaya ng Banal na Espiritu na nagsasabing ang ating katawan ay hindi lang ginawa para sa mundong ito.  Ito ay pinaging banal ng Diyos upang muli niyang makapiling sa kalangitan.

Huwag tayong magsawa sa paggawa ng mabuti. 'Wag nating kainggitan ang mga taong gumagawa ng masama at nagpapakasasa sa buhay na ito.  Ang kaligayahang dulot ng mundong ito ay panandalian lamang. Ang kaligayahang naghihintay sa kalangitan ay magpakailanman.  Magbigay saksi tayo sa pamamagitan ng radikal na pagmamahal.  Isa lang naman kasi ang daan patungong langit.  At dito sa mundo ang daang ito ay tinatawag na pag-ibig.  Sa araw-araw nating pamumuhay ay gawin na nating langit ang buhay natin dito sa lupa.  "Heaven on earth is a choice you must make, not a place you must find."  Ang sabi nga isang sikat na manunulat na si C.S. Lewis, siya ang sumulat ng Chronicles of Narnia, "If we find ourselves with a desire that nothing in this world can satisfy, the most probable explanation is taht we were made for another world."  At ano ang mundong tinutukoy niya?  Ang kalangitan.  

Kaya nga sa susunod na may magsabing: "Ang gustong pumunta sa langit... tumayo!" 'Wag kang magdalawang isip na tumayo sapagkat langit ang ating hantungan at ito dapat ang ating TAHANAN.

KAGANAPANG HANDOG NG KAPAYAPAAN: Reflection for 6th Sunday of Easter Year C - May 22, 2022 - EASTER SEASON / YEAR OF MISSIO AD GENTES

Sa panahon ngayon na laganap ang karahasan tulad ng terorismo, pagpatay sa ngalan ng idolohiya at paniniwala,  pagpaslang na hindi makatarungan tulad ng nagpapatuloy na mga "extra-judicial killings",  paglaspatangan sa mga karapatang pantao at pagyurak sa dignidad nito, ay maitatanong natin ang mga katanungang: Saan nga ba matatagpuan ang tunay na kapayapaan? Paano ba natin ito makukuha? Posible ba natin itong makamit ang kapayapaan sa ating sarili o ang tinatawag "inner peace?"     

Mayroong isang kuwento na minsan ay nag-anyong propeta ang diyablo at nagtungo sa isang sinagoga na kung saan ay maraming tao ang nagtitipon.  Kasalukuyan silang nananalangin na magkaroon sana ng kapayapaan sa kanilang lugar sapagkat patuloy pa rin dito ang karahasan.  Tumayo ang diyablong nag-anyong propeta sa kanilang harapan at nagtanong kung nais ba nila ng kapayapaan.  Sumagot ang mga tao na nais nila kaya't naglabas siya ng isang kalapati at sinabing ito raw ang magdadala ng kapayapaan sa kanila, na ang sinumang makahuli nito ay makakaranas ng "tunay na kapayapaan" sa kanyang sarili.  At pinakawalan niya ang kalapati.  Nagpalipad-lipad ito.  Pilit na hinuli ng isa, ngunit ng mahahawakan na niya ay sinunggaban naman siya ng isa.  Nagkagulo sa loob ng sinagoga, may nagsipaan, nagsuntukan, nagkasakitan.  Hanggang sa makalabas ang kalapati.  Nagkanya-kanyang grupo naman ang mga tao upang hulihin ang "tagapagdala ng kapayapaan."  Nagtayo sila ng kani-kanilang "private army" hanggang umabot na ang gulo sa labanan ng mga pamilya at angkan. Hanggang ngayon ay pilit pa rin nilang hinuhuli ang mailap na  "kalapati ng kapayapaan"  upang sa bandang huli ay maunawaan na nilinlang lang sila ng diyablo sapagkat ang tunay na kapayapaan ay sa Diyos lamang nagmumula at dapat bumukal sa kani-kanilang sarili.  

KAPAYAPAAN ang biyaya ng muling pagkabuhay ni Kristo!  Bago niya lisanin ang kanyang mga alagad ay ito ang ibinilin Niya sa kanila: "Kapayapaan ang iniiwan ko sa inyo.  Ang aking kapayapaan ang ibinibigay ko sa inyo; hindi ito katulad ng ibinibigay ng sanlibutan."  Sa mundo, ang kapayapaan ay kapag walang gulo, walang ingay, walang alitan. Kaya nga't kahit ang dahas ay maaring gamitin para lamang mapanatili ito.  At kung mayroon mang lugar na may tinatawag na perfect peace ay wala na sigurong papantay pa sa sementeryo na knng saan lahat ay nahihimlay sa kapayapaan.  Kaya nga't nasabi minsan ni Martin Luther King na "True peace is not merely the absence of war, it is the presence of justice, equity and non-violent social order." 

Ngunit para sa ating mga Kristiyano, ang kapayapaan ay higit pa sa kawalan ng ingay o gulo.  Ang tunay na kapayapaan ay regalo na maari lamang magmula sa Diyos.  Ito ang handog ng muling nabuhay na si Jesus:  "... my peace I give to you." (John 14:27)  Ang kapayapaang handog ni Hesus ay ang muling nagbuo sa mga takot at duwag na mga alagad upang lumabas sa kanilang lungga at ipahayag ang katotohanan ng kanyang muling pagkabuhay.  Kaya nga ang kapayapaan ay  "kaganapan ng buhay" na kung saan ay nakararanas ang isang tao ng kapanatagan sa kanyang sarili at nagbibigay sa kanya ng lakas ng loob upang ipahayag ang katotohanan ng buong tapang at lakas.

Nangangahulugan ito ng maayos na pakikitungo sa apat na aspeto ng ating buhay.  Sa mga Hudyo ang salitang SHALOM, na ang ibig sabihin ay "kapayapaan"  ay nangangahulugan ng mabuting relasyon sa Diyos, sa kapwa, sa ating sarili, at sa kalikasan o kapaligiran.  Ganito rin ang kaganapan ng kapayapaan na dulot ng Muling Pagkabuhay ni Jesus. 

Una ay ang manatili sa pag-ibig ng Diyos.  Ang sabi ni Jesus sa ating Ebanghelyo:  “Ang umiibig sa akin ay tutupad ng aking salita; iibigin siya ng aking Ama, at kami’y sasakanya at mananahan sa kanya."  Ibig sabihin, mananatili ang Diyos sa atin kung mananatili tayo sa kanya sa pamamagitan ng masusing pagtupad sa kanyang mga pinag-uutos.  At ano ba ang ipinag-uutos niya sa atin? 

Ito naman ang pangalawa, ang ibigin ang ating kapwa tulad ng pag-ibig Niya sa atin.  Ang pag-ibig ni Jesus ay pag-ibig na walang pinipili.  Ibig sabihin, mahalin natin hindi lang ang kaibig-ibig sa atin ngunit maging ang taong may sama tayo ng loob o hindi natin mapatawad.  Ang tawag sa uri ng pag-ibig na ito ay radikal na pagmamahal.  Ito ay pagmamahal na handang tumanggap sa lahat kahit na sa mga pagkakataong mabigat ang ating kalooban at puno ang ating puso ng galit at sama ng loob.  Ito ay ang pagmamahal na handang umunawa at magpatawad.  

Pangatlo ay ang tamang pagmamahal sa sarili na may paggalang sa kanyang pagkatao.  Ingatan natin ang buhay na kaloob sa atin ng Diyos.  Ito ay regalo galing sa kanya kaya't pahalagahan natin.  Huwag tayong gagawa ng anumang bagay na makakasira sa ating katawan tulag ng pagkakalulon sa mga bisyo at mga gawaing bumababoy sa dignidad ng ating pagkatao.  Matuto rin tayong magpatawad sa ating mga sarili lalo na sa ating mga kakulangan at karupukan bilang tao.

At pang-apat ay ang pag-iingat at pag-aalaga sa kalikasan na tulad ng buhay ay ipinagkatiwala lamang ng Diyos sa atin.  Ito marahil madali nating makaligtaan.  Masyado kasi tayong "entitled" sa mga ibinibigay sa atin ng Diyos tulad mga biyaya ng kalikasan kaya't binabale wala natin ito.  Kung pakikinggan natin ay maririnig natin ang pag-angal ng kalikasan sa maraming pagsasamantala at pagsira ng tao sa mga ito.  Ngayong araw na ito ay sinisimulan natin ang pagdiriwang ng Laudato Si Week na kung saan ay muli tayong papaalalahanan ng kahalagan ng ating kalikasan at ng mundo na itinuturing nating ating nag-iisang tahanan o "common home".   Ito ay nakasabay sa Synodal Process na pinagdaraanan ngayon ng Simbahan kaya't nangangahulugan ito ng sama-samang pakikinig at paglalakbay upang makamit natin ang mundong masagana at mapayapa.  Pahalagahan, alagaan, at pagyamanin natin ang kayamanang ipanagkaloob sa atin ng Diyos!   

Natapos na ang eleksiyon.  May mga naiproklama ng kandidato.  Ipagdasal natin na sana ay makamit natin ang kaganapan ng buhay na dulot ng tunay na kapayapaan sa mga taong naihalal sa pamumuno sa gobyerno.  Na sana sila rin ay maging mga taong MAKA-DIYOS na nanatili sa kanyang pag-ibig sa pamamagitan ng pagsunod sa Kanyang utos.  Na sana sila rin ay maging MAKATAO may pagmamahal sa iba at paggalang sa sarili.  At huli sa lahat, na sila ay MAKAKALIKASAN na marungong magpahalaga, mag-alaga, at magpayaman sa mga biyaya ng nilikhang ipinagkatiwala ng Diyos sa atin. Magtiwala tayo na pasasaan ba't makakamit din natin ang kaganapan ng buhay ng tunay na kapayapaang handog ni Kristo! Mangyayari ito kung buo nating ipagkakatiwala ang ating buhay sa kanya at hindi sa sanlibutang huwad na kapayapaan ang ibinibigay.  Kaya nga siya ang ating huling baraha. Hindi man natin naiboto ang mga tamang kandidato na mamumuno ay buo pa rin ang ating loob na makakamit natin ang kaganapan ng buhay bilang isang bayan.  "I am a Filipino and my country's hope is Jesus!"

KATARUNGAN AT RADIKAL NA PAGMAMAHAL: Reflection for 5th Sunday of Easter Year C - May 15, 2022 - EASTER SEASON

Natapos na ang halalan 2022.  May mga nagbunyi.  May mga nagluksa.  May mga masaya. May mga nadismaya.  May mga nanghinayang. May mga "wala lang!" at tila walang pakialam.  Sa mga nagkabuhol-buhol ang damdamin at tila nalugmok ng pagkabigo ang kanilang dating masiglang puso ito ang paalala sa inyo: "Payagan ang sariling lumuha. Pero 'pag handa nang pahiran ang luha, pagpagin ang sarili.  Tibayan ang puso.... dahil may trabaho pa tayo!"

May mga ilan na hindi pa rin kuntento at humihingi ng pagpapaliwanag sa mga ilang aberyang nangyari.  Pero sabi ko nga sa isang post ko sa FB: "Hindi man nanalo ang mga binoto ko, masaya pa rin ako dahi sa puso tama ang ginawa ko!"  Kaya nga anuman ang kalalabasan ng halalang ito, matutulog akong masaya at mapayapa dahil sinasabi ng konsiyensiya ko na ginawa ko ang tama!  Sana kayo rin! Makakatulog kayo ng mahimbing dahil alam ninyo na ang ibinoto ninyo ay tama at sila ang magiging daan sa tunay na PAGBABAGO.  

Dalawa lang naman kasi ang maaring patunguhan ng pagbabago: pagbabago tungo sa kabutihan at pagbabago tungo sa kasamaan.  Ano na ba ang nangyari sa ating bayan pagkatapos ng maraming pagbabagong ipinangako sa atin?  Bakit nga ba mahirap isakatuparan ang pagbabagong ito? May kuwento na minsan daw ay bumisita si San Pedro sa lupa upang tingnan ang sitwasyon ng mga tao.  Napadpad siya sa Pilipinas na kung saan ang mga tao ay abala sa pagdaraos ng Halalan Mayo 9.  Nakita ni San Pedro ang maraming posters at tarpulin ng mga kandidato at nakaagaw pansin sa kanya ang acronym na PDP. NUP, NPC, Lakas CMD, PFP.   Kaya't tinanong niya ang isang matandang naglalakad sa kalsada kung ano ba ang ibig sabihin ng mga letrang ito.  Sumagot naman ang matanda ng ganito: "Ahhh, katulad din po iyan ng KBL, NP, LP at PDP." Lalong naguluhan si San Pedro kaya't naghanap uli siya ng matatanungan.  Isang binatilyong taga Tundo ang kanyang napagtanungan.  Sagot ng binata:  'Yan po ay katulad din ng OXO, Sigue-Sigue Sputnik, Batang City Jail at Batang Walang Galang na hanggang ngayon ay hindi matapos ang bangayan at away!"  At bumalik si San Pedro sa langit na "politically educated."   

Mahirap mangyari ang pagbabago kung panay pagbabangayan, paninira, panlalamang, pandaraya ang nangyayari sa ating halalan.  Totoo nga naman, ang mga partido ay wala ng pinag-kaiba sa mga nagtutunggaling fraternities o gangsters.   Kaya nga't napakahalaga na ang pagbabago ay magmumula sa katarungan at pagmamahal.  Kapag may katarungan ay walang paninira, walang pamimilit at walang pandaraya.  

Ngunit hindi sapat ang katarungan lamang.  Bilang mga Kristiyano ay dapat din tayong kumilos ng may radikal na pagmamahal.  Ang radikal na pagmamahal ang sukatan ng ating pagkaka-Kristiyano.  Ang radikal na pagmamahal ay may malasakit, may pagggalang, may pagpapakumbaba sa kabila ng galit na nadarama ng ating mga puso.  Hindi tayo magkakamali kung sa lahat ng ating ginagawa ay ginagamitan natin ng pag-ibig na nagmumula sa Diyos.  "Love and do what you want" ang sabi nga ni San Agustin.  Kapag may pagmamahal ay may paggalang, pagpapatawad at pagsasakripisyo para sa iba kahit na iba ang kanilang paniniwala.  Kaya nga marahil ay ito rin ang habilin niya sa kanyang mga alagad: "Mag-ibigan kayo! Kung paanong inibig ko kayo, gayon din naman, mag-ibigan kayo. Kung kayoÊy mag-ibigan, makikilala ng lahat na kayo'y mga alagad ko."

Ang biyayang dulot ng Muling Pagkabuhay ni Kristo ay pagbabago tulad ng Kanyang sinabi sa Aklat ng Pahayag:  "Ngayon, binabago ko ang lahat ng bagay!"  (Pahayag 21:5)  Isang bagong mundo ang inaalok sa atin na kung saan ay pinaghaharian ito ng pagmamahal at katarungan. Hindi ba't ito ang inaasam-asam natin?  Mundong mapayapa, maunlad, maayos at tahimik.  Nais nating baguhin ang lipunang ginagalawan natin ngayon upang matutunan lamang na ang ang pagbabago pala ay dapat magmula muna sa ating mga sarili.  

Sabi nga ng isang post sa Facebook:  "I am a Filipino and real change begins with me.... not the President you are a fan of!"  Ibig sabihin hindi ang ating iniidolo ibinoto ang magsisimula ng pagbabago sa ating lipunan.  Marami kasi sa atin ay nabubuhay sa idol complex.  Gusto natin ang lider na na nagpapatupad ng disiplina pero ayaw naman nating madisiplina!  Tingnan mo ang sarili mo baka ikaw ang tipong nagkakalat ng basura kahit saan, tumatawid kahit saan, lumalabag sa mga batas trapiko, dumudura o umiihi kung saan-saan,  naninigarilyo sa mga lugar na bawal, nanunuhol sa mga pulis... haaay... gusto ng disipina pero wala namang disiplina na sarili.  Kahit anung galing pa ang ilagay mo sa puwesto ng pamumuno... walang pagbabagong mangyayari.  Ang sabi nga ni Hen. Luna: "Mga kapatid, mayroon tayong mas malaking kaaway kaysa mga Amerikano. Ang ating mga sarili!"  

Kaya nga ang pagbabago ay dapat magsimula muna sa ating lahat ng sa gayon ay maging tama ang pagpili natin ng mga kandidato.  Hayaan nating pagharian tayo ng katarungan at radikal na pagmamahal sa ating pakikitungo sa iba.  Ito ang maka-Kristiyanong sagot natin sa mundong magulo at marahas.  Nanganak ang alaga kong pusa.  Natuwa ako sa kuting nung makita ko syang nakapikit pa at nakalabas ang ulo sa kanyang munting cat-house.  Tila baga sinasabi niyang: "One day I will open my eyes and see the beauty of God's creation!"  Totoo naman talaga, ang mundong ibingay ng Diyos sa atin ay maganda at mabuti. Tayo lang talaga ang nagpapasama dito!  Maganda ang ating bansang Pilipinas.  Tayo lang ang nagpapangit nito.  Ibalik natin ang kagandahan at kabutihan ng mundo sa harap ng maraming kasamaaan sa ating paligid.    

Sa mga taong dama pa rin ang panghihinayang dahil tila baga hindi natupad ang inaasam-asam na abot kamay na sanang pagbabago ay panghawakan natin ang sabi ng isang kandidato:  "Walang nasayang. Hindi tayo nabigo. Masasayang lang ang ating pinagsikapan kung titigil tayo at babalik sa dating kalakaran.  Gaya ng sabi ko: ang namulat, hindi na muling mapipikit."