ANG MGA MAHAL NA ARAW: Reflection for Palm Sunday of the Lord's Passion Year B - March 29, 2015 - YEAR OF THE POOR

Sinisimulan natin ngayon ang SEMANA SANTA o ang MGA MAHAL NA ARAW.   Bakit nga ba MAHAL at hindi BANAL ang tawag natin? Di ba Holy Week ang tawag natin sa ingles? Bagama't mas tama ang pagsasalin sa tagalog na "Banal", ay naangkop din naman, sa aking palagay, ang pagsasalin at paggamit natin sa salitang "Mahal". Kapag sinabi mong "mahal" maari mong ipakahulugang "something of great value" o "precious". Para sa ating mga Kristiyano ay MAHAL ang mga araw na itong darating... sapagkat sa mga araw na ito ay pagninilayan natin ang pagtubos sa atin ni Jesus sa pagkakaalipin sa kasalanan sa pamamagitan ng kanyang paghihirap, kamatayan at muling pagkabuhay! "Of great value" sapagkat tinubos tayo ni Jesus sa halagang hindi maaaring tumbasan ng salapi kundi sa pamamagitan ng kanyang katawan at dugo!  Ang "MAHAL" din ay nangangahulugang "close to our hearts o dear to us." Naaangkop din ang pakahulugang ito sapagkat ang mga araw na ito ay nagpapakita sa atin ng walang hangang pag-ibig ng Diyos na nag-alay ng kanyang bugtong na Anak upang tayo ay maligtas. Nakakalungkot sapagkat maraming tao ngayon ang ginagawang "cheap" o mumurahin ang mga araw na ito! Imbis na magbisita Iglesya ay beach resort ang binibisita. Imbis na magpunta ng Simbahan at magdasal ay natutulog ng buong araw . Imbis na magnilay at manalangin ay nanood ng sine. Kapag ganito ang ginagawa natin ang mahal ay ginagawa nating mumurahin! Sana ay maibalik natin ang tunay na pakahulugan ng mga araw na ito. Simula sa Lunes ang tawag natin sa mga araw na ito ay Lunes Santo, Marters Santo, Miyerkules Santo, Huwebes Santo at Biyernes Santo... dapat lang sapagkat "Banal" ang mga araw na ito. Banal sapagkat "mahal" ang pinuhunan ng Diyos... walang iba kundi ang kanyang bugtong na Anak. Ang mga pagbasa ngayon ay nag-aanyaya sa ating magnilay sa pagpapakasakit at pagkamatay ni Jesus. Kaya nga ang tawag din sa pagdiriwang ngayon ay "Passion Sunday" o Linggo ng Pagpapakasakit ng Panginoon. Sa mga araw an ito ay subukan nating maging seryoso sa ating buhay panalangin at paggawa ng mga sakripisyo. Makiisa tayo sa mga espirituwal na gawain ng ating parokya. Huwag nating sayangin ang pagkakataong ibinigay ng Simbahan upang palalimin ang ating buhay kristiyano. Baka matapos ang mga Mahal na Araw na hindi natin ito nabibigyan ng sapat na pagpapahalaga. Sayang! Tandaan natin ang sinabi ni San Pablo na "kung mamatay tayong kasama ni Kristo tayo rin ay makakasama niya sa kanyang muling pagkabuhay."

MAGANDANG BUHAY! : Reflection for the 5th Sunday of Lent Year B - March 22, 2015 - YEAR OF THE POOR

"Magandang buhay!"  Ito ang pagbating maririnig mo sa mga paaralan sa halip na magandang araw o magandang hapon.  Mas maganda nga naman talaga ang pagbating ito sapagkat ang buhay ang pinakamahalagang kaloob sa atin ng Diyos at kapag ito ay ating ibinabahagi sa iba para na ring ibinibigay natin ang Kanyang pagpapala sa mga taong ating nakakasalubong at nakakatagpo.  Tunay naman talagang "maganda ang buhay!"  At kapag nabubuhay tayo ng mabuti ang Diyos na nagkaloob sa atin nito ay ating niluluwalhati.  "The glory of God is man ( or woman) who is fully alive!" sabi ni San Ireneo.  Kaya dapat lang nating pahalagahan ito.  Yun lang nga huwag namang labis ang pagpapahalaga sapagkat ang lahat ng kalabisan ay masama.  Baka sa ating pag-iingat o pag-aalaga ay ikapahamak natin ito. Sabi nga ng isang text: "Babala sa mga friends ko na di kumakain ng taba, di nagpupuyat, di nagkakape, di umiinom ng alak, di naninigarilyo. Mabubuhay kang malungkot ! Patay na kaming lahat... buhay ka pa!" hehehe... Hindi ito panghihikayat upang tayo ay malulon sa bisyo. Kung sa bagay may mga tao naman kasi na sobra ang pag-iingat sa buhay. May mga iba na napakarami ang pagbabawal sa buhay, bawal ang pork, hipon, karne, itlog, etc.  Nag-eenjoy pa kaya sila sa buhay nila? Ang motto nga ng isang kaibigan kong maraming dinadalang sakit sa katawan ay: "If you eat you'll die. If you don't eat you'll die. You will die just the same... so why not eat and die!" May pagkapilosopo ang aking kaibigan ngunit kung iisiping mabuti ay may butil ng katotohanan ang nais niyang ipahiwatig. Hindi masama ang magmahal sa buhay at mag-alaga ng ating katawan. Ngunit ang labis na pagmamahal ay hindi na natatama. May babala si Jesus tungkol dito: "Ang taong labis na nagpapahalaga sa kanyang buhay ay siyang mawawalan nito..." Markahan ninyo ang salitang... LABIS! Ibig sabihin wala sa lugar, sobra, di na nakakatulong! "Ngunit ang napopoot sa kanyang buhay ay siyang magkakaroon nito hanggang sa buhay na walang hanggan." Hindi ibig sabihin na dapat nating kamuhian ang ating buhay. Ang pagkapoot na sinasabi dito ay ang "paglimot sa sarili upang magbigay buhay sa iba!" Hinalintulad ni Jesus ang kanyang sarili sa isang butil ng trigo na kinaikailangang mamatay upang magkamit ng bagong buhay. At iyon ay ginawa niya sa pag-aalay ng kanyang buhay sa krus upang tayo ay magkamit ng buhay na walang hanggan. Ang kuwaresma ay naayong panahon upang magpraktis tayo ng "self-dying". Hindi "suicide" o pagkitil ng sariling buhay ang pakahulugan nito. Ang "self-dying" ay may kaugnayan sa "self-denial" na nagtuturo sa ating katawan upang maging disiplinado at mapalakas ang ating "will power". Sa self-denial ay itinatanggi natin sa ating katawan ang maraming bagay na hindi naman talagang masama. Ito ay pagtanggi sa mga bagay na nagbibigay ng kasarapan sa ating buhay. Labis na pagkain, panood ng TV, shopping (para sa mga may pera), computer games, labis na pagtetext, etc... Patayin natin ang masasamang hilig upang mabuhay tayo na disiplinado at makatulong sa iba. Patayin ang labis na pagmamahal sa sarili upang makapaglingkod sa kapwa... Hindi lahat pala ng pagpatay ay masama... may pagpatay na buhay ang ibinibigay! MAGANDANG BUHAY SA INYONG LAHAT!  

HUMANAP KA NG PANGIT: Reflection for 4th Sunday of Lent Year B - March 15, 2015 - YEAR OF THE POOR

May isang pari na tinatawag na "Parekoy"  na kuwela at mahilig biruin ang kanyang mga parokyano lalong-lalo na ang mga nag-aaply ng kasal. Minsan may lumapit sa kanya at nagtanong,"Father, magkano po ang kasal sa inyong parokya?" Sinagot siya ng pari, "Aba, depende yan sa itsura ng mapapangasawa mo." At dinala ng babae sa kanya ang kanyang gwapong nobyo at sabi ng pari, "Iha, sampung libo ang kasal mo dahil sa may itsura ang nobyo mo!" Pagkatapos ay my nagtanong uli sa kanya, "Fadz (short for father), magkano ang kasal sa simbahan ninyo?" Sumagot uli ang pari, "Aba, depende yan sa itsura ng mapapangasawa mo!" At pilit na hinila ng babae ang kanyang nahihiyang nobyo. Tiningnan siya ng pari mula ulo hanggang paa at ang sabi, "Iha, libre na lang ang kasal mo!" At pabulong na sinabi ng pari sa babae, "Bakit naman siya ang napili mong pakasalan? Napakalayo ng anyo ninyo. 'Pag nakasal kayo, siya, parang nanalo sa lotto, ikaw naman, nasunugan bahay." At sinabi ng dalaga, "Father, minahal ko siya; hindi sa kanyang anyo kundi sa kanyang puso! I fell in love not with his face. I fell in love... with his heart!" Kung minsan nga naman ay totoo ang kasabihang "love is blind!" Iba kasi ang pamantayan ng mundo sa pagmamahal. Kaya nga katawa-tawa ang kanta dati ni Andrew E na "Humanap ka ng pangit, ibigin mong tunay!" Ngunit kung ating titingnan ay ito ang ginawa ng Diyos ng ibinigay Niya ang kanyang bugtong na Anak. Humanap Siya ng pangit at inibig Niyang tunay. Naging pangit tayo dahil sa ating mga kasalanan. Ngunit sa kabila nito tayo ay lubos niyang minahal.  Sa Sulat ni Apostol San Pablo sa mga taga_Efeso ay sinabi niya: "Napakasagana ang habag ng Diyos at napakadakila ng pg-ibig na iniukol niya sa atin..."   Sa Ebanghelyo ay inilahad ni San Juan kung paano ito pinatunayan ng Diyos: "Gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sanlibutan, kaya ibinigay niya ang kanyang bugtong na Anak, upang ang sumampalataya sa kaanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan."  Kaya nga't sa panahon ng Kuwaresma ay nararapat lang na maunawaan natin ang malaking pagmamahal ng Diyos sa atin at sana ay maging pamantayan din natin ito sa ating pagmamahal sa kapwa. Ang pag-ibig ng Diys ay walang itinatangi. Ang pagmamahal Niya ay walang kundisyon. Sana, tayo rin, pagkatapos nating maranasan ang pagmamahal at pagpapatawad ng Diyos ay magawa rin natin itong maipakita sa ating kapwa.  Ngayong panahon ng Kuwaresma sa Taon ng Mga Dukha (Year of the Poor) ay sikapin nating ipadama ang pagmamahal ng Diyos sa ating mga kapwang hikahos sa pamumuhay. Makisa tayo sa kanilang paghihirap bilang pakikiisa sa paghihirap na dinanas ni Kristo.  Matuto tayong umunawa, magpatawad at magmahal ng walang kundisyon o hinahanap na kapalit. Katulad ni Hesus, ibigin natin hindi lang ang mga kaibig-ibig. Hanapin natin ang mga "pangit at ibigin nating tunay!"

BUHAY NA TEMPLO : Reflection for the 3rd Sunday of Lent Year B - March 8, 2015 - YEAR OF THE POOR

Minsan ay may nagtanong sa akin kung puwedeng misahan ang kanilang patay sa bahay.  Sinabi ko na sa ating parokya, ang karaniwang patakaran ay hindi pinapayagan ang misa sa loob ng bahay. Sa halip na misa ay maari itong puntahan ng pari o diakono ay bigyan ng "Funeral Blessing."  Sapagkat noong minsang nagpunta ako sa isang bahay upang magmisa ay ito ang naratnan ko:  Una, napakarumi ng lugar.  Nang tinanong ko ang may patay kung bakit hindi nila nililinis ang kanilang bahay ay sumagot silang "masama daw  maglinis kapag may patay" sabi ng mga matatanda.  Mas pinaniniwalaan pa nila ang pamahiin kaysa kalinisan ng kanilang paligid.  Pangalawa, may bumibirit sa Videoke na para bagang nagbabalak sumali sa "The Voice of the Philippines". At pangatlo, ayaw huminto ng mga nagsusugal at nag-iinuman sa lamay. At sa aking palagay ay tama lang naman dahil hindi nabibigyang rispeto ang pagdiriwang ng Banal na Misa; ibig sabihin ay hindi rin nabibigyan ng tamang paggalang ang Diyos! Walang kaibahan ito sa kawalan ng paggalang ng mga Judio sa loob ng templo na siyang dahilan ng ikinagalit ni Jesus sa mga nangangalakal sa Templo.  Nagalit siya sapagkat hindi nabibigyan ng paggalang ang bahay ng Diyos. Sa katunayan ito ay nagiging lugar pa ng pandaraya at panlalamang sa kapwa. May karapatan siyang magalit sapagkat nilalapastangan ang templo na tahanan ng Diyos. Ngunit higit pa sa gusali ang templong kinakailangan nating igalang ay ang ating katawan. Ang sabi ni Jesus: “Gibain ninyo ang templong ito at muli kong itatayo sa loob ng tatlong araw.” Ang tinutukoy niya ay kanyang katawan. Tayo rin ay naging templo ng Diyos noong tayo ay bininyagan. Nanahan sa atin ang Espirit Santo at ginawa tayong kanyang tahanan. Dapat din nating igalang at alagaan ang ating katawan bilang templo ng Diyos. Paano natin isasagawa ito? Kapag bumili tayo ng gamit sa bahay tulad ng mga appliances ay lagi itong may kasamang "Manual". Mahalagang sundan ang manual sapagkat nanggaling ito sa kumpanyag gumawa ng gamit na ating binili. Gayundin tayo, nilikha tayo ng Diyos at nag-iwan Siya ng "manual" sa atin. Naririyan ang ating budhi na nagsasabi sa atin kung ano ang tama at mali; ngunit higit sa lahat ay naririyan din ang Kanyang "Sampung Utos" upang ipaalam sa atin ang dapat nating gawin upang maalagaan natin ang buhay na kaloob Niya sa atin. Ang pagsunod sa Kanyang mga utos ay pagpapakita natin ng paggalang at pagpapahalaga sa templong ito na nananahan sa atin at sa ating kapwa. Mataimtim ko bang sinusunod ang mga utos ng Diyos? O baka naman pinipili ko lang ang nais kong sundin? Ang panahon ng Kuwaresma ay laging nagpapaalala sa atin na suriin ang ating mga sarili at tingnan ang ating katapatan sa pagsunod kay Kristo. Alagaan natin ang "templo ng Diyos", pagnilayan natin at isabuhay ang Kanyang mga utos. Sa ganitong paraan tayo magiging banal at mga BUHAY N'YANG TEMPLO!