Alam ng Diyos ang ating kiliti! Kung minsan kikilitiin N'ya tayo sa paraang di natin inaasahan. Ang mga pagninilay dito ay pinamagatan kong "kiliti ng Diyos". Nakakatuwa... nakakatawag pansin... nakapagpapabago ng pag-iisip. Ganyan naman talaga ang kapangyarihan ng Kanyang salita... tatamaan ka! Kung minsan masakit ngunit madaling tanggapin sapagkat may halo namang... kiliti.
Sabado, Oktubre 3, 2009
KATIGASAN NG ULO: Reflection for 27th Sunday in Ordinary Time Year B - October 4, 2009
Maraming nangyari nitong nakaraang linggo na marahil na dapat nating balikan at pagnilayan. May kasabihang "experience is the best teacher" pero ako ay hindi sang-ayon dito. Siguro mas tamang sabihin na "reflected experience is the best teacher!" Sapagkat marami sa atin ang "matigas ang ulo" na patuloy pa rin sa masasamang gawa kahit batid nating hindi na ito makabubuti sa atin o sa ating kapwa. Batid natin ang pinsalang dulot ng bagyong Ondoy. Maraming kabuhayan ang nasalanta. Maraming buhay ang nasawi. At hanggang ngayon, marami ang naghihirap at naghihikahos. Totoong maraming tubig ulan itong ibinuhos. Ngunit kung titingnan mo ang mga daan pagkatapos humupa ng tubig baha ay makikita mo ang mga nagkalat na basura sa kalsada at nakabara sa mga estero. Matigas kasi ang ulo ng marami sa atin. Ginagawa nating basurahan ang lansangan. Wala tayong pakundangan sa paglapastangan sa kapaligiran. Sa kahuli-hulihan tayo rin ang umaani ng ating itinanim! Hindi na tayo natuto! Katigasan ng ulo... Ito rin ang sinabing dahilan ni Hesus sa mga Pariseo kung bakit pinayagan ni Moises ang batas ng diborsiyo. Upang bigyang diin ang di mapaghihiwalay na pagsasama ng mag-asawa ay sinabi n'yang: "Ang pinagsama ng Diyos ay huwag paghiwalayin ng tao.” Ngunit bakit ngayon ay marami pa rin ang nagsusulong ng diborsiyo? Bakit marami pa ring mag-asawa na pagkatapos ikasal ay paghihiwalay agad ang kasagutan kapag hindi na sila masaya sa kanilang pagsasamahan? Ang sagot: katigasan ng ulo! Kaya siguro ginawang halimbawa ni Hesus ang isang maliit na bata upang ipabatid sa ating mga tao na nasa kapayakan ng pag-iisip at hindi katigasan nakasalalay ang ating pagiging mabubuting anak ng Diyos. Ang bata ay natuturuan pa. Ang matanda ay mahirap na! Parang isang baluktot na puno na puwede pang ituwid habang bata pa ito. Sana ay maging mulat tayo sa maraming pangyayari sa ating buhay at sa mga aral nito. Huwag sanang maging matigas ang ating ulo. Matuto tayo sa ating pagkakamali.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento