Isang malaking pagpapala para sa ating mga Pilipino na ang ating bansa ay muling hinirang na pagdarausan ng International Eucharistic Congress. Ito ang ika-51 pagtitipon ng mga obispo, pari, pinunong layko at kinatawan ng iba't ibang sektor ng Simbahan at lipunan mula sa iba't ibang panig ng mundo upang magbigay saksi sa tunay na presensiya ng Panginoong Jesus sa Banal na Eukaristiya. Huling ginanap ito sa Pilipinas noong taong Pebrero 3-7, 1937 sa Manila na siya ring kauna-unahang kongreso na ginanap sa Asia. At ngayon nga ito ay kasalukuyang ginaganap sa siyudad ng Cebu na magtatapos sa Enero 31, 2016. Napapanahon para sa ating mga Pilipino ang pagdiriwang na ito sapagkat marami sa ating mga Katoliko ang hindi na nakababatid sa tunay na kahulugan ng tunay na presensiya ng Panginoong Jesus sa Banal na Eukasristiya. Hindi lang ito nangangahulugan ng pag-aatanda ng krus sa tuwing ang jeep na ating sinasakyan ay daraan sa isang simbahan (na kung minsan nga ay mali pa ang ating pag-aantanda). Hindi lang ito nangangahulugan paglalakad ng nakaluhod mula sa bukana ng simbahan papuntang dambana. Lalo namang hindi lang ito pag-aabuloy sa tuwing tayo ay dumadalo ng Misa. Minsang tinanong ko ang isang batang Grade 3 na kandidato sa First Communion: "Ano ang kaibahan ng krusipiho na aking hawak-hawak sa Banal na Ostia na tatanggapin mo sa Komunyon?" Nagulat ako sa kanyang sagot sapagkat ang karaniwang bata ay magsasabing, "Father, ang Ostia ay nakakain, ang krusipiho ay hindi!" O kaya naman. "Ang Ostia ay bilog at puti, ang krusipiho ay hindi." Ngunit ang batang ito ay nagbigay ng kasagutang nagpapahayag ng isang malalim na pananampalataya: "Father, ang krusipiho ay kamukha ni Kristo pero hindi sa Kristo. Ang Banal na Ostia ay hindi kamukha ni Kristo ngunit ito ang TUNAY NA KRISTO!" Kamangha-mangha! Batid ng batang ito ang kahulugan ng Ostiang kanyang tatanggapin. Isang pagmumulat sa ating mga Katolikong Kristiyano sapagkat marami sa atin na ang akala ay simbolo lamang ni Kristo ang Banal na Ostia. Kaya nga marahil ay malimit na wala sa loob ang ating pagtanggap dito. Hindi pinaghandaan. Kulang sa paniniwala. May mga ilan na hindi naman nagsisimba sapagkat buong misa ay kausap ang katabi o busy sa pagtetext ang at makikita mong pipila at tatanggap ng Komunyon. May mga ilang
late ng dumating sa Misa, halos kalahati na ang inabutan at nagkokomunyon pa rin. May ilan namang nahahaluan pa ito ng pamahiin. May kilala akong sabungero na itinago ang Ostia at ipinatuka sa kanyang manok sa pag-aakalang lalakas at siguradong walang talo ito dahil nasa kanya si Kristo. Ayun, isinabong at ipinusta ang kanyang buong suweldo at... talo! Patay ang manok! Marahil ay talagang napapanahunan na para maintindihan natin ang kahulugan ng dakilang sakramentong ito. Unang katotohanan na dapat nating paniwalaan, si Jesus na tunay na Diyos ay nasa Banal na Eukaristiya kaya't nararapat lang bigyan natin siya ng nararapat na pagpaparangal, paggalang at pagsamba! At sa bawat pagtanggap nito ay dapat nagpapanibago ito sa atin tungo sa kabanalan. Ikalawa, sa tuwing tayo ay tumatanggap ng Banal na Komunyon ay hindi lamang ang presensiya ni Jesus sa Banal na Ostia ang ating tinatanggap sapagkat ang katawan ni Kristo ay hindi lang nalilimita dito. Sa Sulat ni San Pablo sa mga taga-Corinto ay sinabi niya na tayo ang bumubuo sa katawan ni Kristo! Siya ang ulo at tayo ang mga bahagi ng kanyang katawan. Kaya nga't kung kaya natin siyang tanggapin sa Banal sa Ostia ay dapat kaya rin natin siyang tanggapin sa ating kapwa. Ibig sabihin, handa kang tumanggap, umunawa, at magpatawad lalo na sa mga hindi mo kasundo o may kasamaan ka ng loob. Malaki ang hinihingi sa atin ng ating pananampalatayang Kristiyano.
"Ang pananampalatayang walang kasamang gawa ay pananampalatayang patay" sabi ni Santiago Apostol. Mahalagang bahagi ng ating pananampalataya ang konkretong pagsasabuhay nito. Nawa ay maipakita natin ito sa Banal na Eukasitiya. Tayo na bumubuo ng Katawan ni Kristo ay dapat magpakita ng pagmamahal at awa sa isa't isa.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento