ANG PUSO NG MABUTING PASTOL: Reflection for 4th Sunday of Easter Year B - April 25, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Ang ika-apat ng Linggo ng Muling Pagkabuhay ng Panginoon ay parating itinatalaga bilang Linggo ng Mabuting Pastol o Good Shepherd Sunday.  Ito rin ay World Day of Prayer for Vocations, na kung saan ay ipinagdarasal natin ang paglago ng bilang ng mga nagnanais na maglingkod sa Diyos bilang pari o relihiyoso.  Ipinagdarasal din natin ang ating mga pastol,  ang mga paring kasalukuyang naglilingkod sa Bayan ng Diyos, na maging mabubuting pastol ayon sa puso ni Jesus, ang ating Mabuting Pastol na matapat, may malasakit at mapag-aruga sa kanyang kawan.

May isang kuwento na hango sa tunay na buhay ng isang paring Inglatero na nagpamalas ng kakaibang kabayanihan.  Kasama siya sa mahigit na 1,500 kataong namatay sa barkong Titanic na lumubog noong taong April 15, 1912.  Isinalaysay ng ilang mga nakaligtas sa trahedyang ito na may dalawang pagkakataong nailigtas na dapat ng pari ang kanyang sarili ngunit mas pinili niya ang samahan ang mga taong naiwan sa barko at bigyan sila ng lakas ng loob sa pamamagitan ng pagdarasal at pagbibigay ng  sakramento ng kumpisal.  Ang sabi ni Fr. Thomas Byles: "Be calm, my good people", and then he went about the steerage giving absolution and blessings..." 

Ipinakita ng paring ito ang katangian ng isang mabuting pastol.  Ang mabuting pastol ay may malasakit sa kanyang mga tupa.  Ang wika ni Jesus sa ating ebanghelyo ngayong Linggo: "Ako ang mabuting pastol. Iniaalay ng mabuting pastol ang kanyang buhay para sa mga tupa...  Ako ang mabuting pastol. Kung paanong nakikilala ako ng Ama at siya'y nakikilala ko, gayon din naman, nakikilala ko ang aking mga tupa at ako nama'y nakikilala nila. At iniaalay ko ang aking buhay para sa mga tupa."  Hindi pinababayaan ng mabuting pastol na mapahamak ang kanyang mga tupa. Kahit buhay niya ay handa niyang iaalay para sa kanila at lagi siyang handang maglingkod sa kanila.  Dito ay mauunawaan natin na ang titulong "mabuting pastol" ay unang iniaangkop natin sa ating Panginoong Jesus.  Hindi tayo pinabayaan ng Diyos.  Isinugo niya ang kanyan bugtong na anak at ang anak na ito ay nag-alay ng kanyang buhay upang tayo ay maligtas. Ipinakita niya ang kanyang kadakilaan sa pamamagitan ng mapagkumbabang paglilingkod. 

Ito rin ang pagtawag ng Diyos sa bawat isa sa atin.  Lahat tayo ay may "bokasyon" o pagtawag na tinanggap mula sa Diyos.  Ang bokasyon ay maihahambing sa isang pintuan o bintanang bukas na nag-aanyayang pasukin.  Ibig sabihin, ang pagtawag ng Diyos sa atin ay nangangahulugan ng ating pagtanggap sa kanyang paanyaya, paayayang makibahagi sa kanyang buhay.  Ginagampanan natin ang pagtawag na ito ayon sa partikular na estado ng ating buhay bilang single, may asawa o kaya naman ay bilang pari o relihiyoso.  Ito ay isang buhay-paglilingkod na kung saan inilalaan natin ang ating sarili upang pagsilbihan ang ating mga kapatid na nangangailangan.  

Ngayong panahon ng pademya ay nagsisilbing ilaw ng pag-asa ang paglaganap nitong tinatawag nating "community pantry".  Nabibigyan nito ng pagkakataon ang marami sa atin na makatulong sa ating kapwa ayon sa ating kakayahan at kakayanan.  Masyado nang pinahihirapan ng pandemyang ito ang buhay ng marami sa atin.  Ang mas masaklap dito ay sinisira nito ang pag-asa ng marami nating kapatid at pinahihina ang ating pananampalataya sa Diyos.  Ngunit sa pamamagitan ng pagbibigay ay kinakalaban natin ang pagiging makasarili at ang kasakiman nating taglay.  Nagpapakita rin ito ng malasakit sa ating kapwang naghihikahos sa buhay at pagiging sensitibo sa kanilang kalagayan kaya nga't bawal ang kumuha ng sobra o marami at baka maubusan ang mga mas nangangailangan pa sa iyo.  

Ang Panginoong Jesus ay patuloy na kumakatok sa ating puso.  Patutuluyin mo ba siya? Ang pintuan natin ay mabubuksan lamang mula sa loob.  Kung ayaw natin ay talagang hindi makatutuloy ang Diyos sa ating buhay.  May nabasa akong isang magandang quote:  "The eyes are the window of the soul.  The heart is the door.  Open your heart to let love in and out!"  Tayong lahat ay tinatawag ng Diyos na magmahal.  Kalingain natin ang ating mg kapwang higit na nangangailangan.  Huwag tayong matakot sapagkat walang taong nagiging mahirap sa pagbibigay.  Ang puso ng mabuting pastol ay mapagkumbabang paglilingkod.  Itahimik natin ang ating sarili at ating tanungin kung binubuksan ba natin ang ating puso sa pagtulong sa ating kapwa. Bago matulog sa gabi ay kumuha ka ng isang papel at isulat mo ang mga nagawa mong paglilingkod sa kapwa mong nangangailangan.  May maisusulat ka kaya?  

KITATATAKUTAN: Reflection for 3rd Sunday of Easter Year B - April 18, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Mayroon ka bang lubos na kinatatakutan?  Noong bata pa ako ay takot na takot ako sa multo!  At sino ba sa atin ang hindi?  Kahit matanda na nga tayo kung minsan ay tinatayuan pa tayo ng balahibo kapag ito ang pinag-uusapan.  At kahit na nga ako ay isang pari na, kung minsan ay pinapangunahan pa rin ako ng takot kapag may lalapit sa akin at magpapabless ng bahay at ang dahilan ay dahil may nagpaparamdam daw sa kanila!  Siyempre hindi ko ipanapakitang takot ako ngunit ang lagi kong dinarasal sa aking sarili ay "Lord, huwag sana silang magpakita o magparamdam kapag nagwisik na ako ng tubig dahil mauuna pa akong tumakbo sa kanila!"  

Marahil ay karaniwan naman sa atin ang magkaroon ng takot sa mga multo.  Sa katunayan, kahit nga ang mga alagad ay nakaramdam din ng pagkatakot sa inaaakala nilang multo nang si Jesus, hindi lang nagparamdam pero nagpakita pa sa kanila. Normal lang na matakot ang mga alagad. Baka nga naman multo ang kanilang nakikita. Saksi silang lahat sa pagkamatay ni Jesus. Kitang-kita nila ang kanyang paghihirap sa krus! Sila ba ay namamalikmata lamang o isang multo ang nasa harapan nila? Ngunit nais ni Jesus na itama ang kanilang maling haka-haka. Ipinakita niya ang kanyang katawan at mga kamay at nagpakuha pa siya ng makakain sapagkat ang multo ay wala namang katawan kaya't imposibleng kumain. Nais Niyang maniwala sila na Siya ay muling nabuhay!  Pinanatag ni Jesus ang kanilang takot at nagugulimihanang puso.  Ipanuawa niya sa kanila na dapat matupad ang plano ng Diyos para sa kanya.  

May mga "multo" rin tayong kinatatakutan sa ating buhay.  Ang mga multong ito ay patuloy na nagpaparamdam sa atin at nagbibigay sa atin ng takot upang hindi tayo makapamuhay na masaya at mapayapa. Ang tawag ko d'yan sa ay ang "fear of the present" at "ghosts of the pasts".  Isang halimbawa marahil ng fear of the present na ating kinahaharap ngayon ay ang hirap na patuloy na idinidulot sa atin ng pandemyang ito.  Kintatakutan natin ang mamatay lalong-lalo na ang mamatay na mag-isa na hindi natin kasama ang ating mga mahal sa buhay!  Nakakatakot ang ganitong tagpo at hari nawa ay huwag nating maranasan ito.  May isa pang dapat nating katakutan sa kasalukuyan.  Ang sabi ng isang nabasa kong post sa facebook:  "When I was a child, I was afraid of ghost.  As I grew up, I realized that people are more scary."  At ano ba ang nakakatakot sa tao?  Marami... ngunit sa aking palagay ay mas nakakatakot ang kanyang GREED o kasakiman!  Nakakatakot sapagkat nagdadala ito sa panlalamang at pagyurak sa dignidad ng tao.  Mas masahol pa ito kaysa sa anumang virus sapagkat pinapatay nito ang angking kabutihan ng isang tao.  

Ngunit mayroon din tayong kinatatakutan sa nakaraan.  Kung minsan ay may mga pangyayari sa atin sa nakaraan na hanggang ngayon ay hinahayaan nating multuhin tayo sa kasalukuyan.  Ang ating ghost of the past ay maaring ang masasamang T.E.R.M. sa ating buhay (Things, Experiences, Relationships at Memories).  Kung minsan ay may mga sugat na kung tutuusin ay magaling na naman ngunit ang peklat ay nagbibigay pa rin ng kirot sapagkat hindi natin tanggap na naghilom na ito.  Sabi nila "forgive and forget".  Hindi totoo yun!  Kailanman ay hindi tayo maaaring makalimot sapagkat mayroon tayong pag-iisip na laging bumabalik-balkik sa mga masasakit na ala-ala ng nakaraan.  Marahil mas tamang sabihing "Forgive then remember... with healed memories!  Wala nang sugat! Magaling na!  Ang peklat ay kabahagi na ng nakaraan.  Wag nating hayaang multuhin pa rin tayo nito.  Dapat ay matuto tayong mag "let go and let God!"  

Hayaan nating ang Diyos na magtrabaho sa atin.  Lagi nating sundin ang kalooban ng Diyos at ang lahat ay maaayon sa Kanyang kalooban. May mga sandali sa ating buhay na kailangan talaga nating dumaan sa paghihirap at pagdurusa.  Ito ang nilinaw ni Jesus sa kanyang mga alagad, na ang "Anak ng Diyos ay dapat magbata ng hirap, mamatay, ngunit pagkatapos ng tatlong araw ay muling mabubuhay!"  Sa ating buhay, kinakailangan din nating maramdaman ang "pagkamatay" kung nais nating madama ang biyaya ng "Muling Pagkabuhay!"   Ang pagbati ni Jesus ay sapat na upang panatagin ang ating mga takot at pangamba.  "Peace be with you!"  Ang kapayapaang hatid ni Kristo ang magbibigay sa atin ng lakas ng loob at pag-asa upang mapagtagumpayan ang mga "ghosts of the past" sa ating buhay.  

Hayaan nating hilumin nito ang takot sa ating mga puso.  Ang kapayapaan ni Kristo ay nangangahulugan ng pakikipagkasundo sa Diyos, sa ating kapwa, sa ating sarili at sa mga pangyayari sa ating buhay.  Sumainyo ang kapayapaan ni Kristo!  Nais Niya ring ituwid ang kanilang maling pag-aakala tungkol sa Mesiyas, na ang lahat ng nangyari ay naaayon sa plano ng Diyos maging ang kanyang paghihirap at kamatayan. 

Kung minsan, ang hirap tanggapin ng Kanyang plano lalo na't kung iba sa ating nais. Kapag hindi nasunod ang gusto natin para tayong batang nagmamaktol, nagtatampo at nagagalit! Sabi ng isang katagang nakita ko sa retreat house: "RELAX... GOD IS IN-CHARGE!" Tama nga naman, kung naniniwala tayo na buhay si Hesus ay wala dapat tayong katakutan! Siya ang dapat na magdikta sa ating buhay at hindi ang multo ng ating lumang sarili o ang takot na dala ng kasalukuyan.  Ang Kanyang muling pagkabuhay ay pagpaparamdam ng Kanyang pagmamahal sa atin! 

LIVE IN PEACE NOT REST IN PEACE: Reflection for the 2nd Sunday of Easter - Feast of Christ, King of Divine Mercy - April 11, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Sa kabila ng pagroroll-out ng bakuna at halos dalawang linggong ECQ ay patuloy pa rin ang pagtaas ng mga nagkakaroon ng Covid19.  Sa pinakalatest na update kahapon, April 10, ay nakapagtala ng 853, 209 na kabuuang bilang ng mga tinamaan ng virus na ito at 14,744 na bilang naman ng mga namatay.  Kaya nga marahil ay hindi pa rin gaaanong magbabago ang lagay ng ating quarantinne.  Nakapanlulumo ngunit dapat nating aminin na dumarami na ang namamatay at ilan sa kanila ay mga kakilala natin at naging bahagi ng ating buhay.  Kapag may namamatay ay lagi nating sinasabing: "May you rest in peace."  Bakit nga ba sa kamatayan lang tayo nakapagpapahinga?  "Why do we only rest in peace?  Why not LIVE IN PEACE?" 

Kung ating pagninilayan ang kahulugan ng Muling Pagkabuhay ni Jesus ay makikita natin ang biyayang nais niyang ipagkaloob sa atin.  Ano ba ang biyayang dala ng kanyang muling pagkabuhay? Nang magpakita si Jesus sa mga alagad ay ito ang kanyang pambungad na bati: "Sumainyo ang kapayapaan!"  Hindi lang isa ngunit tatlong ulit niyang sinabi ito.  Sa Bibliya ang pag-uulit ay naghahayag ng kahalagahan.  Kapayapaan ang hatid ng muling pagkabuhay ni Jesus.  Ito ang pumawi sa kaguluhan ng isip at pag-aalinlangan ng mga alagad.   Ito ang sumakop sa kamatayang dulot ng kasalanan.  Ito ang nagbigay daan sa liwanag na dala ng kadiliman ng kasalana.  Ang muling pagkabuhay ni Kristo ay nagbibigay sa atin ng pag-asa at kapayapaan.  Ngunit paano ba natin maibibigay ang kapayapaan?  

Kung minsan,  may pagbibigay ng kapayapaan na hindi tama!  Paano ba natin nakakamit ito?  Posible nga bang maranasan ang kapayapaan?  Sabi nila ang kapayapaan daw ay mararanasan mo lang kapag patay ka na.  Kaya nga R.I.P. ang inilalagay sa puntod ng mga yumao... Rest in Peace!  Patay na siya... payapa na siya!  Sa katunayan ay parang ibong napakailap nito kaya siguro hanggang ngayon ay naghahanap pa rin tayo ng kapayapaan.  Sa ating bansa ay isa ito sa nais nating makamtan lalo na sa mga kapatid natin na nasa bundok at nakikibaka sa marahas na pamamaraan.  Naririyan pa rin ang problema sa usaping pangkapayapaan ng pamahalaan laban sa mga NPA na hanggang ngayon ay wala pa ring maliwanag na katugunan. Nakakabahala ang pagpasa sa anti-terror bill na kung saan ay may mga probisyon na nabibigyang katwiran ang RED TAGGING na ginagawa sa mga nais maghayag ng kanilang saloobin na laban sa pamahalaan.  At mas lalo sigurong nakakabahala ang "All Out War" o "kill, kill, kill" sa mga taong itinuturing na salot ng lipunan para lamang makamit ang kapayapaan at kaayusan sa ating lipunan.  Kung gayon ay paano ba natin ito makakamit?  

Ang Muling Pagkabuhay ni Jesus ay may nais ipahayag sa atin kung papaano natin ito makakamit at maibabahagi sa iba.  Ang kapayapaang hatid ni Kristo sa mga alagad ay kapayapaang naghahatid ng awa at habag.  Sa halip na sumbatan ni Jesus ang mga alagad sa kahinaan ng kanilang pananampalataya ay pagpapatawad ang kanyang hatid sa kanila.  Ang mga katagang "Sumainyo ang kapayapaan" ay nagpapakita ng pagmamahal at pagpapatawad ni Jesus sa kanilang kahinaan at kakulangan ng pananampalataya.  Kahit kay Tomas na may katigasan ang puso at dumating pa sa paninindigang "to see is to believe", ay hindi nagalit si Jesus.  Bagkus ay pinaalalahanan Niya si Tomas na "Huwag ka nang mag-alinlangan, maniwala ka na... Naniniwala ka na ba sapagkat nakita mo ako? Mapapalad ang mga naniniwala kahit hindi nila ako nakita!"  

Ngayong ikalawanng Linggo ng Muing Pagkabuhay ang ang kapistahan ng "Divine Mercy".   Sariwa pa rin sa atin ang tema ng pagdalaw ng Santo Papa Francisco: Mercy and Compassion, o Awa at Malasakit.  Maibabahagi natin ang kapayapaang kaloob ni Kristo kung una sa lahat ay naranasan natin ang awa at malasakit ng Diyos.  Siya ang bukal ng awa at habag at ito ang Kanyang alok sa atin upang mapuno ang ating puso ng Kanyang pagmamahal.  Pangalawa, pagkatapos nating maranasan ito ay dapat na makapagpakita tayo ng AWA at MALASAKIT sa ating kapwa.  Kapag kaya nating akuin ang paghihirap ng iba, lalong-lalo na ng mga mahihirap at magdala ito sa pagpapadama ng awa, ay doon lamang magkakaroon ng kapayapaan sa ating mga puso.  

Naniniwala ako na ang kapayapaan ay dapat muna na nasa atin bago natin maibigay sa iba kaya dapat tayo ang unang nagpapakita ng awa at malasakit sa ating mga sarili.  Mahal mo ba ang buhay mo? Inaalagaan mo ba ang katawan mo?  Baka naman inaabuso mo ito at mas masaklap binababoy mo ang iyong sarili?  Nagiging tulay ba tayo ng awa ng Diyos sa iba?  Anong pagmamalasakit na ba ang aking ginawa sa mga taong naghihirap?  Marami tayong katangungang dapat sagutin kung nais nating maghari ang kapayapaan sa ating puso... sa ating mundo.  

Nawa sa ating pang-araw-araw na buhay ay lagi tayong maging tagapagdala ng kapayapaan.  Gawin nating pansariling panalangin ang panalangin ni San Franciso ng Asisi... "Lord, make me a channel of your peace!"  Ang kapayapaang nasa ating sarili at naibabahagi natin sa iba ang biyaya ng Muling Pagkabuhay ni Kristo!  

GOOD NEWS NG MULING PAGKABUHAY: Reflection for Easter Sunday Year B - April 4, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Isa ka na rin ba sa mga nabiktima ng FAKE NEWS?  Kung ikaw ay nagbababad sa Facebook at nakagawian mo ng magbasa ng balita gamit ang internet, malamang ay isa ka rin sa mga nagayuma na ng mga maling balita na ang intensiyon ay manlinlang at maisulong ang mga maling propaganda.  Isa sa halimbawa ng fakenews ay ito: "Ayon sa survey, isa sa tatlong katao ay pangit..."  Papayag ka bang totoo ang survey na ito.  Tingnan mo ang nasa kanan mo at kaliwa mo. O di ba mas pangit sa yo ang mga yan? Kung hindi dapat ka ng kabahan! hehehe...  

Isang fakenews din ay ang sabihing talo ng kadiliman ang liwanag.  Kailanman ay hindi magagapi ng kadiliman ang liwanag!  Hindi magagapi ng masama ang mabuti.  Hindi mapapasailalim ng kamatayan ang buhay!  Ang Muling pagkabuhay ni Kristo ang liwanag na sumakop sa kadiliman ng kasalanan!  Hindi nagtapos sa kamatayan ang buhay ni Jesus... S'ya ay Muling Nabuhay! 

Hindi inaasahan ng mga alagad ang mangyayari pagkatapos ng kanyang kamatayan. Ang akala nila, siya ay patay na. Tapos na ang lahat. Naglaho na ang kanilang pag-asa. Kaya nga't ang hinila nila ay ninakaw ang kanyang katawan ng di nila ito matagpuan sa libingan. Ngunit naguluhan ang kanilang pag-iiisip na makitang iniwang nakaayos ang mga kayong lino na kanyang kasuotan. Hindi ito gawain ng magnanakaw. Nasaan na si Jesus? Si Jesus ay wala na sa libingan. Si Jesus ay wala na sa kadiliman ng kamatayan. Ang libingang walang laman ay nagpapaalala sa atin na Siya ay buhay! Si Jesus ay muling nabuhay upang hanguin din tayo sa dilim ng kamatayan ng ating mga kasalanan. 

Sa mata ng mga hindi naniniwala ay isang malaking fakenews na si Jesus ay muling nabuhay.  Hindi tinatanggap ang patotoo ng "libingang walang laman."  Sa halip na paniwalaan ay pinuno nila ng kasinungalingan ang kanilang puso dahil hindi nila matanggap ang katotohanan. Ito ang nangyayari ngayon sa ating lipunan.  Hindi pa rin matanggap ng ilan sa atin, lalo na ang mga naatasang gumawa ng mga batas at panuntunan sa pandemyang ito, na ESSENTIAL ang ating pakikipag-ugnayan sa Diyos.  Hindi nila ang makita ang katotohanan na mahalaga ang pagdarasal lalo na ang pagsisimba.  Ano ba ang dapat nating ituring na essential?  May nakakatuwang nangyari nitong mga nakaraang araw na nag-viral at trending sa social media.  Ito ang usapin tungkol sa LUGAW na pinagtatalunan kung ito ba ay essential o hindi.  Siyempre ay alam naman natin ang sagot.  Essential ito bilang pagkain.  Para sa mga mahihirap at lalo na sa mga maysakit, ang lugaw ay napaka-essential na pagkain!

Para sa akin ay ganito rin ang ating pakikipag-ugnayan, kapareho rin ito ng lugaw na essential.  Hindi dapat maging dahilan ang mga quarantine na ito, ECQ man o GCQ, upang sabihing hindi essential ang pagdarasal lalo na ang pagsisimba.  Kung naniniwala tayo na may kaluluwa tayong dapat alagaan at iligtas ay dapat lang nating ituring na essential ang ating pakikipag-ugnayan sa Diyos!  Kaya nga sinususugan ko ang sabi ng isang post sa Facebook na nakita ko:  "Let us take L-U-G-A-W this Holy Week and onwards:  Listen to the Lord. Understand one another. God's ways are not man's ways. Accomodate especially the last, lost and least. Worship God in words and works."  Mahalaga ang ating pakikipag-ugnayan sa Diyos at mahalaga din ang kaligtasan ng ating kaluluwa.  Ito ay hindi fake news!  Huwag maging bingi, bulag at manhid sa katotohanang ito.

Magalak ka! Niligtas ka na ng Diyos! Tinubos ka na ng kanyang kamatayan at pagkabuhay na mag-uli... magpupumilit ka pa rin ba sa masasama mong hilig at pag-uugali? Magtitiis ka pa rin ba sa kadiliman? Ang pagsariwa sa ating binyag ay isang mahalagang bahagi ng pagdiriwang ngayon. Ang tubig ng binyag ay dapat magpaalala sa atin ng ating pagtawid sa dagat ng pagkakasala kung paanong ang mga Israelita ay tumawid sa dagat ng pagkakaalipin. Ang pagtatakwil sa demonyo at sa kanyang masasamang gawa at ang ating pagpapahayag ng pananampalataya sa Diyos ay nagpapakita ng ating pagnanais na tumawid mula sa kadiliman patungo sa liwanag. 

Tapos na ang gabi. Simula na ng liwanag. 'Wag tayong matakot. Si Kristo ay muling nabuhay upang ipakitang "mga anak tayo ng kaliwanagan." Ito ang tunay na GOOD NEWS at hindi FAKE NEWS.  Magpakatotoo tayo sa ating pananampalataya bilang mga Kristiyano.  Iwaksi ang mali at gawin ang tama. Isabuhay natin ang ating mga pangako sa binyag.  Kung magiging totoo tayo sa ating mga sarili ay madali na lang magpahayag ng katotohanan sa iba.  Hindi tayo manlilinlang ng kapwa.  Hindi natin lalamangan sila.  Hindi natin ipapahamak ang isa't isa.  Maging mga buhay tayong tagapagdala ng Mabuting Balita ni Kristo.  Let us be bearers of GOOD NEWS not FAKE NEWS!  

LIWANAG SA KADILIMAN: Reflection for EASTER VIGIL - Year B - April 3, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

Araw ngayon ng kaliwanagan... napawi na ang dilim ng kamatayan! Ngayon ang Dakilang Kapistahan ng Muling Pagkabuhay ng Panginoon. Magalak tayo at magsaya! Kailan ba nanalo ang dilim sa liwanag?  Posible ba? Pakinggan ninyo ang kuwentong ito:

May dalawang magkaibigan, si haring liwanag at si haring dilim. Lungkot na lungkot si dilim sa kanyang kaharian kaya isang araw ay tinext nya si liwanag: "Hi!" Sagot si liwanag: "Hu u?" Sagot ni dilim: "4get me na alredy? I'm fren... darky!" at me sumunod pang text, "me lonely hir. wanna visit me?" Sagot ni liwanag:" "sure! Ktatkits!" At bumisita si haring liwanag kay haring dilim. Ngunit pagdating sa kaharian ni haring dilim ay wala syang makita. "Wer u na? D2 na me!" Sagot si dilim: "Her me na sa harap mo noh?... can't u c me?"  Sa totoo lang walang makikitang dilim si liwanag sapagkat nabalot na ng kanyang kaliwanagan ang kadiliman. Ganito rin ang Muling Pagkabuhay ni Hesus. 

Ang Muling pagkabuhay ni Kristo ang liwanag na sumakop sa kadiliman ng kasalanan!  Ito ang ipinahayag natin sa unang yugto ng ating pagdiriwang: ang Pagpaparangal sa Ilaw.  Mula sa kadiliman ay sinindihan natin ang kandila Paskuwa at pagkatapos ay ang ating mga kandila.  Sinasabi nitong hindi kailanman nagapi ng dilim ang liwanag!  Hindi nagtapos sa kamatayan ang buhay ni Jesus.  S'ya ay Muling Nabuhay! Hindi inaasahan ng mga alagad ang mangyayari pagkatapos ng kanyang kamatayan. Ang akala nila, siya ay patay na. Tapos na ang lahat. Naglaho na ang kanilang pag-asa. Kaya nga't ang hinila nila ay ninakaw ang kanyang katawan ng di nila ito matagpuan sa libingan. Ngunit naguluhan ang kanilang pag-iiisip na makitang iniwang nakaayos ang mga kayong lino na kanyang kasuotan. Hindi ito gawain ng magnanakaw. Nasaan na si Jesus? Si Jesus ay wala na sa libingan. Si Jesus ay wala na sa kadiliman ng kamatayan. Ang libingang walang laman ay nagpapaalala sa atin na Siya ay buhay! Si Jesus ay muling nabuhay upang hanguin din tayo sa dilim ng kamatayan ng ating mga kasalanan. Magalak ka! Niligtas ka na ng Diyos! Tinubos ka na ng kanyang kamatayan at pagkabuhay na mag-uli.   

May kuwento ng isang bata na gumawa ng isang laruang bangka.  Mahal na mahal niya ito ngunit dahil isa itong bangka ay nilaro niya ito sa isang kanal.  Inanod ng agos ng tubig ang bangka at nalayo sa mata ng bata hanggang sa ito ay umabot sa isang ilog.  Sinundan ito ng bata ngunit hindi na makita.  Kinabukasan ay muli niyang binalikan ang tabing ilog at laking gulat niya ng makita niya ang kanyang bangka sa kamay ng isang lalaki na nagbebenta ng sari-saring kalakal.  Pinilit niya itong kunin ngunit ayaw ibigay ng lalaki.  Napulot nya raw ito at ito ay kanya na. Kung nais niya itong makuha ay dapat tubusin niya ito at bilhin sa kanya. Labis na nalungkot ang bata. Umuwi siya at sinimulan niyang mag-ipon at nang makarami na sya ng naipon ay muli niyang binalikan ang lalaki, binili niya ang bangka at tuwang-tuwa itong niyakap sa kanyan dibdib. "Akin ka na muli! Ginawa kita, minahal, nalayo ka ngunit tinubos kitang muli! Hindi ka na muling mawawalay sa aking piling!"  Mga kapatid, tayo ang bangka at ang Diyos ang nagmay-ari sa atin.  

Ginawa niya tayo at tinubos mula sa pagkakaalipin sa kamatayan sa pamamagitan ng kanyang pagkamatay at muling pagkabuhay.  Hindi pa rin ba natin nauunawaan ang malaking pag-ibig sa ng Diyos sa atin?  Kaya nga ito ang ipinahayag sa atin sa ikalawang yugto ng ating pagdiriwang:  Ang Pagpapahayag ng Salita ng Diyos.  Ito ay pagpapaala-ala sa atin ng kadakilaan ng pag-ibig ng Diyos mula ng likhain niya tayo.  Ito ay kuwento ng pag-ibig, pag-asa, awa at kapangyarihan na ipinamalas ng Diyos sa atin.  Lumayo tayo sa Kanya ngunit tayo ay kanyang tinubos!  Kaya ano ang tugon sa Kanyang dakilang pagmamahal sa atin?  

Ito naman ang ipinahayag ng ikatlong yugto ng ating pagdiriwang.  Ang pagsariwa sa ating binyag ay isang mahalagang bahagi ng ating pagdiriwang ngayon. Ang tubig ng binyag ay dapat magpaalala sa atin ng ating pagtawid sa dagat ng pagkakasala kung paanong ang mga Israelita ay tumawid sa dagat ng pagkakaalipin. Ang pagtatakwil sa sa demonyo at sa kanyang masasamang gawa at ang ating pagpapahayag ng pananampalataya sa Diyos ay nagpapakita ng ating pagnanais na tumawid mula sa kadiliman patungo sa liwanag.

Tapos na ang gabi. Simula na ng liwanag. 'Wag tayong matakot. Si Kristo ay muling nabuhay upang ipakitang mga anak tayo ng kaliwanagan.  Ang mundo ngayon ay kasalukuyang binabalot ng kadiliman na tinatawag nating "kultura ng kamatayan" - ang unti-unting pagkawala ng pagkilala ng tao sa Diyos.  Pinalala pa ito ng masamang kalagayang dulot ng pandemya.  Nabawasan na ang nagsisimba.  May mga ilan ng nakasanayan ang hindi pagdarasal.  Tila baga tinatalo ng dilim ang liwanag. Ngunit walang dapat ipangamba tayong mga "anak ng kaliwanagan."  Tayo ang magsisilbing liwanag sa kadiliman.  Kinakailangan lamang nating magliwanag, maging tapat kay Kristo at sa ating paninindigan bilang mga Kristiyano.  Ang kamalian ay hindi kailanman magagapi ng katotohanan.  Ang kasamaan ay hindi magtatagumpay sa kabutihan.  Ang kadiliman ay hindi mangingibabaw sa kaliwanagan.  Si Kristo ang liwananag ng sambayanan na tatanglaw sa mundong binulag na ng kadiliman.  Si Jesukristo'y muling nabuhay... SIYA'Y ATING KALIWANAGAN!  

THE GOOD IN GOOD FRIDAY: Reflection for GOOD FRIDAY - April 2, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

May isang pari kami sa aming kongregasyon na pumanaw na, sumalangit nawa ang kanyang kaluluwa, na may kakaibang sagot kapag binabati mo siya sa umaga.  "Good morning Father!" minsang binati ko siya at ang sagot niya sa akin ay "It was!"  Parang gusto niyang sabihin sa akin na... "Maganda sana kanina, kaya lang dumating ka!"

May bumati sa akin:  "Good morning Father!"  pabiro ko siyang sinagot ng "And what is GOOD in the morning?" sabay pasimangot na tingin.  At sinagot nya ako ng nakangiti "E di ikaw Father, ikaw ang GOOD!"  At sinagot ko na man siya ng.. "E di...WOW!"  hehehe...

What is GOOD nga ba in GOOD FRIDAY?  Lalo na sa mga araw na ito na kung saan ay nakakulong pa rin ang marami sa atin sa apat na sulok ng ating tahanan dahil sa COVID-19 na ito.  Ano nga ba ang GOOD kung marami sa atin ang kinakapos na sa supply ng pagkain dahil sa pag-extend ng Enhanced Quarantine?  Ano nga ba ang GOOD kung patuloy pa rin ang pagtaas ng bilang ng mga namamatay at nahahawaan ng virus na ito?  Ano nga ba ang GOOD kung hindi pa rin tayo makabalik sa normal nating pamumuhay?

Bakit nga ba "good" at hindi "holy" ang tawag natin dito?  Ang ibang mga araw ng Holy Week ay tinatawag nating "Holy Monday, Holy Tuesday, Holy Wednesday, Holy Thursday... oppps! Wag kang magkakamali, ang susunod ay... GOOD FRIDAY! Ano ba ang mabuti sa araw na ito at pinalitan natin ng "good" ang "holy?"  Tatlong dahilan ang sumagi sa aking pagninilay sa kahalagahan ng araw na ito para sa ating lahat sa kasalukuyang panahong ito.

Ang una ay "Good" sapagkat sa araw na ito ay ipinahahayag sa atin ang WALANG KAPANTAY NA KABUTIHAN ng Diyos, ang Diyos na nag-alay ng kanyang buhay upang tayo ay maligtas. "God is good all the time... and all the time God is good!"  Kahit na sa mga sandaling lugmok tayo sa kahirapan, baon tayo sa problema, at humaharap sa maraming pagsubok SA BUHAY, ang Diyos ay nanatili pa ring MABUTI sa atin!  Kahit na patuloy pa rin ang paghihirap natin at ng marami pa rin nating mga kababayan ang nagtitiis sa pasakit na dala ng COVID19 ay nananatili pa rin siyang mabuti,  Hindi niya tayo iniiwan.  Hindi niya tayo pinababayaan! Sapat lang na tingnan natin si Jesus sa krus at mauunawaan natin ang ibig sabihin ng paghihirap, na kung ang Diyos mismo ay dumanas ng paghihirap ay ako pa kaya na isang walang kuwentang alagad ang aangal sa mga ito?  Kung ang Diyos mismo, sa pamamagitan ng kanyang bugtong na anak, ay niyakap at binuhat ang krus ng paghihirap ay sino ako para tanggihan ito?  Kaya nga ang panalangin natin ay bigyan niya tayo ng lakas at katatagan ng pananampalataya upang kasama niya ay matahak natin ang DAAN NG KRUS na ito.

Ikalawa, "Good" sapagkat sa araw na ito ay nanaig ang KABUTIHAN sa kasamaan! Sa mata ng tao ay kabiguan ang nangyari kay Jesus ngunit hindi sa Diyos. Ang kanyang kamatayan ay isang tagumpay! Tagumpay sapagkat ang kanyang dugo ang pinantubos niya sa ating mga kasalanan. Tao ang nagkasala ngunit Diyos ang nagbayad-puri. May KABUTIHAN pa bang papantay dito?  Manalig din tayo na mananaig din ang kabutihan sa mga kasamaaang dala ng virus na ito.  Pasasaan ba't malalagpasan natin ang mga pasakit na dala nito sa ating buhay.  Hindi katapusan ang Biyernes Santo para sa atin. May naghihintay na LINGGO NG PAGKABUHAY na siyang ating inaasam.  May liwanag na dala ng bukang liwayway pagkatapos ng mahabang kadiliman ng gabi.  Kailanman ay hindi magagapi ng dilim ang liwanag!  Kailanman ay hindi magagapi ng kasamaan ang kabutihan!

At huli sa lahat, "Good" sapagkat tayo ay nais niyang MAGPAKABUTI T at gumawa ng MABUTI sa ating kapwa. Magkakaroon lamang ng saysay ang kanyang kamatayan kung maipakikita natin sa kanya na kaya nating tularan ang kanyang KABUTIHAN. Maging mapagpatawad tayo, maunawain, maalalahanin at mapagkawanggawa sa ating kapwa. Kung paano Siyang nag-alay ng sarili para sa atin dapat tayo rin ay handang mag-alay ng ating sarili sa iba.  Ang krus ng paghihirap ng ating Panginoong Jesus ay nagiging magaang para sa atin kung ito ay binubuhat natin ng may pagmamahal.  Isang bata ang binubuhat sa likod ang kanyang kapatid na may polyo na halos doble ang laki sa kanya ang tinanong kung hindi ba siya nabibigatan sa kanyang ginagawa.  Ang sagot niya ay: "No! He's not heavy... he's my brother!"  Kung ituturing lang nating kapatid ang bawat isa, kung mabubuhay lang sana tayo sa pagmamahal, kung hahayaan lamang natin si Jesus na punuin ng pag-ibig ang ating mga puso ay magiging mabuti tayo at mapapabuti natin ang ating kapwa.

Kaya mga kapatid, ang hamon sa atin ng Panginoon ay ipakita nating tunay ngang "GOOD" ang araw na ito.  Ipahayag natin ang kanyang kabutihan lalo na sa mga kapatid nating nahihirapan sa mga sandaling ito.  Iparamdam natin na sa kabila ng kanilang mahirap na kalagayan ay hindi sila nakakalimutan ng Diyos.  Tayo ang maaring maging tagapag-paalala ng Kanyang pagmamahal. Huwang tayong mangiming tumulong sa ating kapwa lalong-lalo na sa pangangailangang materyal. Tumulong tayo sa abot ng ating makakayanan.  Tunay ngang lubos na mabuti ang araw na ito.  Ang Kanyang kamatayan ang nagpabuti sa ating mundong nababalot ng kasamaan kayat magtiwala tayo sa Kanyang kabutihan.  God is good today and will always be good all the time! 

EUKARISTIYA AT PAGPAPARI: Reflection for Holy Thursday - April 1, 2021 - YEAR OF MISSIO AD GENTES

May isang nanay na pilit na ginigising ang kanyang anak: "Hoy damuho ka! Gumising ka na at mahuhuli ka na sa misa!" Pamaktol na sumagot ang anak, "Inay, bigyan mo ako ng dalawang magandang dahilan para bumangon ako." Sumagot naman ang nanay, "Iho, ang una ay kuwarenta anyos ka na at di ka na kailangan pang sabihang bumangon. Pangalawa, ikaw ang paring magmimisa! Damuho ka! Tayo na!!!" 

Tama nga naman si ina sapagkat WALANG MISA KUNG WALANG PARI at WALA RING PARI KUNG WALANG MISA!  Ngayong Huwebes Santo ay may dalawang pagdiriwang: Ang Pagtatatag ng Pagpapari at ang Pagkakatatag ng Sakramento ng Banal na Eukaristiya. Dalawang sakramentong kailanman ay hindi mapaghihiwalay. "Ang Panginoong Hesus, noong gabing siya’y ipagkanulo ay dumampot ng tinapay, nagpasalamat, at pinaghati-hati ito, at sinabi, “Ito ang aking katawan na inihahandog para sa inyo. Gawin ninyo ito sa pag-alala sa akin.”  Sa Banal na paghahaing pinangunahan ng ating Panginoong Jesus ay ibinigay niya sa atin ang dalawang malaking tanda ng pag-ibig ng Diyos sa tao.  Ang pagpapari ay ang simbolo ng pagtitiwala sa atin na bagama't hindi tayo karapat-dapat pinili niya tayo at hinirang upang makibahagi sa kanyang misyon ng pagliingkod. Ang Eukaristiya ay ang simbolo naman ng kayang katapatan at pagmamahal na humantong sa pag-aalay ng kanyang buhay para sa ating kaligtasan.

Sa araw na ito, ipakita natin ang ating pagmamahal sa ating mga pari. Ipagdasal natin sila na manatiling tapat at masigasig sa pagsasabuhay ng kanilang bokasyon. Manatili nawa silang maging mabuting kasangkapan upang ang pagmamahal ng Diyos ay maihatid sa mga tao. Sa araw ring ito ay maramdaman nawa natin ang lubos na pagmamahal sa atin ng Diyos sa tuwing ipinagdiriwnag natin ang Santa Misa. Ang kanyang katawan at dugo ay kanyang inialay upang magkamit tayo ng bagong buhay. Kaya nga't bawat paglapit sa komunyon ay dapat magbigay sa atin ng pag-asa na kaya nating tumulad kay Kristo. Magmahal kung pa'no Siya nagmahal. Magpatawad kung paano Siya nagpatawad. Maglingkod kung paano Siya naglingkod. 

Kaya nga ang tawag din dito ay MaundyThursday,  ang salitang "Maundy" ay isang Anglo-French na salita na hango sa salitang Latin na "mandatum" na ang ibig sabihin ay "utos na dapat gawin".   Sa konteksto ng "Huling Hapunan" ay ibinigay ni Jesus ang "bagong utos" sa kanyang mga alagad: "Isang bagong utos ang ibinibigay ko sa inyo: mag-ibigan kayo!" (Jn. 13:34)  Sa isang taong malapit ng yumao sa mundong ito, mahalaga sa kanya ang pagbibigay ng huling habilin.  Ito ay hindi lamang pangkaraniwang utos na dapat gawin, kundi ito ay naglalaman ng kanyang puso at pagkatao.  Mawala man siya sa mundong ibabaw ay mananatili pa rin siyang buhay sa puso ng mga taong tumugon sa kanyang habilin.

Ang "mandatum" ni Jesus na mag-ibigan kayo ay tatak ng isang Kristiyanong may katapatan kay Kristo.  Kaya nga't ang Banal na Eukaristiya ay Sakramento ng Pag-ibig.  Dito ay ibinabahagi ni Jesus ang Kanyang pagmamahal at dito rin ay ibinabahagi natin sa iba ang pagmamahal na ating tinanggap sa pagiging iisang Katawan ni Kristo.  Isabuhay natin ang Dakilang Pag-ibig na ito!

Pagkatapos ng misang ito ng Huling Hapunan ng Panginoon ay tahimik tayong babalik sa ating mga gawain.  Dati-rati ay maingay ang pagtatapos ng Misa sapagkat ang bawat isa ay kanya-kanya ng punta sa kanilang "Bisita Iglesya".  Masaya ang paligid.  Maraming naglalakad lalo na ang mga kabataan,  Sama-sama natin sinusuyod ang iba't ibang Simbahan.  Ngayon, mananatili muna tayo sa apat na sulok ng ating mga tahanan dahil sa mahigpit na pagpapatupad ng "Enhanced Quarantine" upang malupig natin ang COVID19.  Tandaan natin na may Simbahan din na maaring bisitahin din kahit sa loob ng ating tahanan.  Para kay San Pablo, ang bawat isa sa atin ay TEMPLO NG DIYOS.  Sa puso natin ay nanahan  ang Panginoong Jesus.  Punuin natin ito ng pagmamahal at paapawin natin sa mga kasama natin sa bahay na kapwa rin mga "Templo ng Panginoon".  Bisitahin natin sila at ibahagi natin ang pagmamahal na nagmumula kay Kristo!