Ika-16 ng Agosto, taong 1815, eksaktong dalawandaang taon ng nakaraan ay isinilang si San Juan Bosco, ang itinuturing na
"ama at guro ng mga kabataan." Para sa ating mga nasasakupan ng parokya ni San Juan Bosco at sa lahat ng mga lugar na pinamamahalaan ng mga pari at madreng Salesyano, ang araw na ito ay isang malaking pagdiriwang. Sino ba sa atin ang makakaabot pa sa susunod na isandaang taon? Marahil ay wala na sa atin ang buhay pa maliban kung mayroon sa atin ang tinatawag na immortal. Kaya nga karapat-dapat lang na ipagdiwang ang araw na ito bilang parangal at pasasalamat sa ating patron at sa "Patron ng mga Kabataan". At kapag sinabi nating pagdiriwang ay hindi mawawala sa atin ang kainan! Lalo na
tayong mga Pilipino, ang pagkain ay bahagi na ng ating kultura. Halos
lahat ng pagdiriwang natin ay may kainan: binyag, kasal, blessing ng
bahay, fiesta at di mabilang na mga okasyon malaki man o maliit. Kahit
nga ang huling lamay ng patay ay hindi rin pinapatawad, dapat may
bonggang kainan! Kung ito ay mahalaga para sa atin nararapat lamang na
ito ay ating bigyan ng kaukulang pansin. Alam mo bang kakaibang
nangyayari kapag ikaw ay kumakain? Ang pagkain ay isang
"psychomotor activity"
kaya't marahil ay hindi natin lubos na pinag-iisipan kapag ating
ginagawa. Subo lang tayo ng subo. Lunok lang ng lunok. Kain lang ng
kain. Kaya tuloy, palaki tayo ng palaki, palapad ng palapad, pataba ng
pataba. May parang "magic" na nangyayari sa tuwing tayo'y kumakain.
Nagiging kabahagi natin ang ating kinakain. Pinapasok natin sa ating katawan ang isang bagay na patay at binibigyan natin ito ng buhay! Kaya nga kung nais mong maging malusog ang iyong pangangatawan ay dapat na masusustanyang pagkain ang kainin mo sapagkat
nagiging kabahagi ng ating katawan ang ating kinakain! Alam
marahil ni Hesus ang prinsipyong ito kaya't ginamit niya ang simpleng
halimbawa ng pagkain upang iparating ang kahalagahan ng pakikiisa sa
kanya.
“Ako ang pagkaing
nagbibigay-buhay na bumaba mula sa langit. Mabubuhay magpakailanman ang
sinumang kumain nito. At ang pagkaing ibibigay ko sa ikabubuhay ng
sanlibutan ay ang aking laman.”
Sa unang pagkarining ay parang kahibangan ang sinasabi ni Hesus. Sa
katunayan, marami ang hindi nakaintindi sa kanya. Maging sa panig ng
kanyang mga tagasunod ay may umalis at tumiwalag dahil sa bigat ng
kanyang mga pananalita. Para nga namang kanibalismo ang nais niyang
ituro sa kanila:
"Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay nananahan sa akin, at ako sa kanya."
Ngunit alam nating hindi ito ang kanyang pakahulugan. Mapalad tayo
sapagkat ngayon ay alam nating ang Sakramentto ng Eukaristiya ang
kanyang tinutukoy.
Tunay na katawan at dugo ni Hesus ang tinatanggap
natin sa Eukaristiya at hindi lang simbolismo. Kaya nga't kung
naniniwala tayo sa prinsipyong "nagiging kabahagi natin ang ating
kinakain" ay dapat maunawaan natin ang ibig sabihin ng pananahan ni
Hesus sa atin bilang Kristiyano. Sa tuwing tinatanggap ko si Hesus sa
Banal na Komunyon, naniniwala ba akong nagiging kabahagi ko Siya? Ako
ba'y nagiging mas mapagkumbaba, mas mapagpatawad, mas maalalahanin, mas
matulungin sa aking kapwa? Marahil ay "marami pa tayong kakaining bigas"
sa pagiging tunay na Kristiyano. Ngunit ang lahat ay nagsisimula sa
unang subo. Maniwala tayo na ang ating tinatanggap sa Banal na Komunyon
ay ang TUNAY NA KATAWAN ni KRISTO! Tanggapin natin siya at magkakamit
tayo ng "buhay na walang hanggan!" Hindi ibig sabihing mabubuhay tayo
magpakailanman. Ang buhay na walang hanggan ay ang "Buhay-Diyos" na
ating tinatanggap kapag nanatili tayo kay Jesus. Isang buhay na masaya,
mapayapa, walang inaalala sa kabila ng maraming kaguluhan at alalahanin
sa buhay. Kaya nga
sa pagtanggap natin sa katawan ni Jesus sa Banal na
Misa, hindi tayo "eat and die!" Sa halip "we EAT AND LIVE!" Kung mayroon mang naipamana si Don Bosco sa kanyang mga kabataan patungkol sa Sakramento ng Banal na Eukaristiya, ito ay walang iba kundi ang malimit na pagtanggap sa Banal na Komunyon. Para kay San Juan Bosco ang malimit na pagtanggap ng Komunyon ay "pakpak" na makapaghahatid sa atin sa langit. Sa araw na ito ng kanyang ika-200 taon ng kanyang kapanganakan ay gawin nating regalo sa kanya ang malimit na pagtanggap ng komunyon at ipangako nating magiging karapat-dapat sa ating malimit na pagtanggap sa katawan ni Kristo.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento