Ang buwan ng Nobyembre ay buwan na inilaan natin upang ipagdasal at alalahanin ang ating mga mahal sa buhay na pumanaw. Sinimulan natin ito sa pagdiriwang ng UNDAS, na ang ibig sabihin ay "paggalang sa mga patay", at bumisita ang marami sa atin sa sementeryo, nag-alay ng bulaklak at panalangin at may mga ilan naman ang nagtirik na lang ng kandila sa tapat ng kanilang mga bahay. Ngunit ang UNDAS ay hindi lamang pag-alala sa mga patay. Ito rin ay "paala-ala" sa mga buhay. Kaya nga may pakahulugan din ang UNDAS na "silang UNang natoDAS!" Sila na nauna na sa atin ay nag-iiwan sa atin ng mahalagang paalala: na totoong may buhay sa kabila at tayong lahat pupunta doon. Nauna laang silang "natodas!"
May kuwento na may magkaibigan na adik na adik sa paglalaro ng basketball. Para sa kanila mas gugustuhin pa nilang maglaan ng oras sa basketball kaysa sa kanilang mga gf. Minsan ay may pinagkasunduan ang dalawa na kung sino man ang unang maunang mamatay sa kanila ay ibalita kung may basketball din ba sa kabilang buhay. Naunang namatay si Juan at ng gabi rin pagkatapo niyang mailibing ay may narinig si Pedrong tinig sa kahimbingan ng kanyang tulog. "Peeeedroooooo! May goodnews at badnews ako sa 'yo!" Nanginig sa takot si Pedro sapagkat alam niyang tinig ni Juan ang kanyang narinig. "Ang goodnews..." sabi ni Juan, "may basketball sa kabilang buhay!" Sumagot si Pedro na halatang takot na takot, "Ano naman ang badnews?" Sagot ni Juan: "May laro tayo bukas, kasama ka sa line-up!" ehehehe... Kung ikaw kaya yun, hindi ka ba matatakot? Siguro wala namang basketball sa kabilang buhay pero nakasisiguro tayong mayroong "kabilang buhay!" Ito ang binanggit sa unang pagbasa sa Aklat ng mga Maccabeo:
"Ako’y maligayang mamamatay sa
kamay ninyo sapagkat alam kong
ako’y muling bubuhayin ng Diyos." Sa Ebanghelyo naman ay pinatahimik ni Jesus ang mga Saduseo na nagsasabing walang pagkabuhay ng mga patay sa paglilinaw na iba ang ang katayuan ng mga tao sa "buhay sa kabila". Kaya nga't para sa ating mga Kristiyano, ang buwan ng Nobyembre ay hindi lang pagdarasal para sa mga patay kundi bagkus ito rin ay paalala sa ating mga buhay na may "buhay a kabila." Kaya nga't walang masama kung ating pag-iisipan at pagninilayan ang araw ng ating kamatayan. Ang sabi ni Steven Covey sa kanyang aklat na 7 Habits for Highly Effective People" ay
"always BEGIN with the END in mind". At ano ba ang katapusan nating mga kristiyano?
Hindi kamatayan bagkus ang makapiling ang Diyos sa kabilang buhay! Ang kamatayan ay pintuan na dapat pasukan ng lahat upang makarating sa kabilang buhay. Ngunit ang "makapiling ng Diyos" ay laan lamang sa mga taong naging tapat sa pagtupad ng kanyang kalooban noong sila ay nabubuhay pa dito sa lupang ibabaw. Hindi lahat ng namatay ay nakakarating dito. Kaya nga't ang paalala sa atin ay habang may buhay pa tayo ay sikapin nating mabuhay ng mabuti. Gamitin natin ang ang oras, kakayahan at kayamanan (time, talents, treasures) upang mabuhay ng tama at makatulong sa ating kapwang nangangailangan. Pag-isipan natin ang huling hantungan, ang makapiling ang Diyos, at hindi tayo magkakamali. Magkaroon tayo ng "foresight" at hindi "poorsight" sa ating buhay Kristiyano. Ang UNDAS ay pagkakataon upang gamitin natin ang ating talino sa pagpili ng tama at mabuti. Matuto tayo sa mga "unang natodas" sa atin. Tandaan natin na ito ay PAG-ALALA at PAALA-ALA... pag-alala sa mga patay at paalala sa ating mga buhay!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento