Hindi lingid sa ating kaalaman ang kaguluhang nangyayari ngayon sa Marawi at isama na rin natin ang buong Mindanao na ngayon ay nasa ilalim ng Batas Militar o Martial Law. Marami sa ating mga kapatid doon ay nakararanas ngayon ng pagkatakot at pangamba at sa katunayan ay marami na nga ang lumikas sa kanilang mga tahanan upang maiwasang madamay sa digmaang nagaganap sa panig ng mga puwersa ng ating pamahalaan at ng mga teroristang Maute. Bagamat humigit kumulang na limang porsiyento lamang ang mga Kristiyano sa Marawi, atin pa ring ipinagdarasal ang mga tao roon sapagkat kapag may ganitong digmaan ang lubos na naapektuhan ay ang mga bata at mga matatanda Kristiyano man o Muslim. Ipagdasal natin na sana sa madaling panahon ay manumbalik ang kapayapaan at kaayusan sa kanilang lugar. Lahat naman tayo, anuman ang ating relihiyong kinabibilangan ay naghahangad ng buhay na maunlad at mapayapa. Ngunit bakit parang mailap ang kapayapaan sa atin?
May kuwento na minsan daw ay nagpanggap na propeta ng kapayapaan ang demonyo. Pumasok siya sa isang sinagoga at nagsalita sa mga tao at inalok sa kanila ang "kalapati ng kapayapaan." Sinabi niyang ang sinumang makahuhuli sa ibon ay makararanas ng tunay na kapayapaan sa kanyang buong buhay! Pinakawalan niya ang ibon at nagkagulo ang mga nasa sinagoga. May mga nagkainitan, nagbangayan, nagsuntukan hanggang sila-sila na ang nag-away-away sa loob ng sinagoga para lamang mahuli ang mailap na ibon ng kapayapaan. Hanggang nakalabas ang ibon sa sinagoga. Ang mga tao naman ay nagbuo ng kanilang mga hukbo upang hulihin ang ibon. Nagkaroon ng digmaan ang pamilya laban sa pamilya, angkan laban sa angkan. Lumaki na nga ang kaguluhan sa lungsod at nauwi na nga ang digmaan ng mga bayan. Lahat naglalaban sa ngalan ng kapayapaan. Ngunit hindi nila alam na ang tunay na "ibon ng kapayapaan" ay hindi matatagpuan sa kaguluhan at karahansan. Sapagkat ang tunay na kapayapaan ay naghahari sa katahimikan ng puso ng bawat tao! Kaya nga si Jesus, pagkatapos niyang muling nabuhay at nagpakita sa mga alagad, ang kanyang bati ay "kapayapaan!" Batid ni Jesus na
ang tunay na kapayapaan ay mararanasan lamang ng taong pinaghaharian ng Diyos kaya ngat bago ang kanyang pag-akyat sa kaluwalhatian ng langit ay ipinangako niya ang Banal na Espiritu at sinabing siya ay sasakanila hanggang sa wakas ng panahon. Ipinangako rin niya na ipaghahanda sila ng matitirhan sa langit na kung saan ay mararanasan nila ang tunay na kapayapaan at kaligayahan. Ngunit habang wala pa sila rito ang isang misyon muna ang kanyang iniutos sa kanila: "Humayo kayo at gawin ninyong mga alagad ko ang lahat ng bansa. Binyagan... at turuang sumunod sa mga pinag-uutos ko." Kaya ngat tayong mga Kristiyano, habang pinaghahandaan ang pagpunta sa ating dapat na hantungan sa piling ng Ama sa kalangitan, ay dapat magsabuhay at ipalaganap ang pagsunod sa mga utos ni Kristo.
Ang kanyang pag-akyat sa langit ay hindi lamang paala-ala na tayo ay may "hantungan sa kabila" kundi ito rin ay pagpapaala-ala sa atin ng ating misyon bilang mga tagasunod ni Kristo na ibahagi ang Kanyang Mabuting Balita. Ibahagi natin ang pagmamahal ng Diyos kung nais nating makamit ang kapayapaang nagmumula kay Kristo.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento