PROPHETS OF GOODNEWS: Reflection for 14th Sunday n Ordinary Time Year B - July 8, 2018 - YEAR OF THE CLERGY & CONSECRATED PERSONS

Kapag may nagsabing "May goodnews at badnews ako sa 'yo!", ano karaniwan mong pinauuna?  Kung ako ang tatanungin ay nais kong marinig muna ang "goodnews" ng sa gayon, kahit papaano, ay matanggap ko ng mahinahon ang "badnews".  Isa pa ay ayaw kong pangunahan ako ng "bad vibes" kapag may ibinabalita sa akin.  May kuwento na may magkaibigan na adik na adik sa paglalaro ng basketball.  Para sa kanila mas gugustuhin pa nilang maglaan ng oras sa basketball kaysa sa kanilang mga gf. Minsan ay may pinagkasunduan ang dalawa na kung sino man ang unang maunang mamatay sa kanila  ay ibalita kung may basketball din ba sa kabilang buhay.  Naunang namatay si Juan at ng gabi rin pagkatapos niyang mailibing ay may narinig si Pedrong tinig sa kahimbingan ng kanyang tulog. "Peeeedroooooo!  May goodnews at badnews ako sa 'yo!"  Nanginig sa takot si Pedro sapagkat alam niyang tinig ni Juan ang kanyang narinig.  "Ano ang goodnews?" tanong ni Pedro. "Ang goodnews..." sabi ni Juan, "may basketball sa kabilang buhay!"  Sumagot si Pedro na halatang takot na takot, "Ano naman ang badnews?"  Sagot ni Juan: "May laro tayo bukas, kasama ka sa first five!" hehehe...    Ayaw na ayaw nating makarinig ng "badnews."  Sino nga ba naman ang may gusto nito?  Kaya nga sa Misa ang pinahahayag ay ang "Mabuting Balita" o "Ebanghelyo" ng Panginoon at hindi ang masamang balita.   Sa ating buhay mas katanggap-tanggap ang magagandang balita balita kaysa masasamang balita. Kaya nga't kung araw-araw na lang ay patayan ang naririnig mo sa teleradyo o telebisyon ay para bagang ayaw mo ng manood! Ang mga propeta sa Bibliya ay tagapagdala ng mensahe ng Diyos sa mga tao.  Marami sa kanila ay hindi tinanggap ng kanilang mga kababayan sapagkat ang kanilang dala-dalang mensahe ay lagi nilang itinuturing na "badnews" para sa kanila.  Ito ang pagtawag na tinaggap ni Propeta Ezekiel sa unang pagbasa.  "Tao, susuguin kita sa Israel, sa bansang suwail. Pagkat mula sa kanilang ninuno naghihimagsik na sila sa akin hanggang ngayon.  Matigas ang kanilang ulo at walang pitagan!"  Ngunit gayon pa man ay patuloy pa rin ang mga propeta sa pagtupad ng kanilang misyon. Ito rin ang paniniwala ni Jesus bago pa siya mangaral sa kanyang mga kababayan: "Ang propeta'y iginagalang ng lahat, liban lamang sa kanyang mga kababayan, mga kamag-anak at kasambahay."  At narinig nga natin na hindi siya kinilala ng kanyang mga kababayan.  Magpahanggang ngayon ay patuloy pa rin ang mga propeta sa kanilang tungkulin na ipahayag ang kalooban ng Diyos.  Ang Simbahan ay may taglay na tungkuling magpahayag ng katotohanan sapagkat taglay nito ang pagiging isang propeta.  Sa katunayan ang bawat isa sa atin ay tinanggap ang misyon ng pagiging propeta noong tayo ay bininyagan. Pagkatapos nating mabuhusan ng tubig sa ating ulo ay isinunod ang pagpapahid ng langis o "krisma".  Nangangahulugan ito ng pagtanggap natin ng misyon na maging pari, hari at propeta katulad ng ating Paninoong Jesukristo.  Ibig sabihin, tayong lahat ay dapat na maging tagapagpahayag ng katotohanan ayon sa turo ni Jesus.  Hindi lang ito gawain ng mga obispo, pari , mga relihiyoso o relihiyosa.  Ito ay tungkuling kaakibat ng ating pagiging Kristiyano na dapat nating gampanan.  Sa ating kasalukuyang panahon ay naangkop ang pagsasabuhay ng ating pagiging "propeta."  Maraming isyung lumalabas ngayon na nangangailangan ng ating paninindigan bilang Kristiyano.  Sa katunayan ay nagmimistulang kontrabida na nga ang Simbahan sa lipunan dahil sa mga pagsalungat nito sa maraming isyung moral.  Halimbawa, naririyan ang patuloy na pagsalungat ng Simbahan sa Diborsiyo na pilit na isinusulong ng ating mga mambabatas.  Naririyan din ang pagtutol ng Simbahan sa same sex marrriage.  Hindi pa rin tumitigil ang Simbahan sa pagtutol sa maraming "extra-judicial killings" at paglabag sa mga karapatang pantao o human rights.  Ang mga ito ay nangangailangan ng katapangan at katapatan ng pagiging isang PROPETA.  Marahil ay hindi popular ang paninindigan ng ating pananampalataya ngunit hindi ito batayan upang sabihing mali ang ating daang tinatahak.  Tandaan natin na ang mga propeta, at kasama na rin si Jesus, ay nakaranas ng pag-alipusta at hindi pagtanggap mula sa kanyang mga kababayan.  Huminto ba sila sa pagsasabi ng katotohanan?  Hindi.  Patuloy silang sumalungat sapagkat ang kanilang ipinapahayag ay ang kalooban ng Diyos!  Tayo rin bilang mga Kristiyano ay dapat hindi huminto sa pagsalungat kung ito ang hinihingi ng ating pananampalataya.  May isang kasabihan na nagsasabing "only a dead fish go with the flow!"  Ibig sabihin, buhay ang ating pagiging Kristiyano at pagiging Simbahan kung marunong tayong manindigan sa katotohanan at sa turo ni Kristo.  Sa katunayan, ang ating pagiging propeta ay hindi naman talaga tagapagdala ng "bad news".  Bad news sa mga taong mali at baluktot ang paniniwala.  Ngunit sa mga taong bukas ang pag-iisip, ang ating ipinapahayag ay GOOD NEWS!  Hindi dapat tayo maging badnews para sa iba.  Ang Kristiyano ay dapat laging "GOODNEWS!"  Tandaan mo na ikaw, tulad ni Kristo, ay isang PROPETA.

DIYOS NA BUHAY AT NG BUHAY: Reflection for 13th Sunday in Ordinary Time Year B - July 1, 2018 - YEAR OF THE CLERGY AND CONSECRATED PERSONS

Sa kasalukuyang panahon ngayon na kung saan ay laganap ang krimen ay wala na atang pinipili ang masasamang loob.  Kahit nga kaming mga pari ay nalalagay na rin sa panganib kaya nga't lubos ang aming pag-iingat!  Sa kabila nito ay patuloy pa rin kaming mga pari sa pagtupad sa aming tungkulin at dapat naming gampanan ito ng buong katapangan.  May nagkumpisal sa isang pari: "Padre, patawarin mo po ako sapagkat ako'y nagkasala," sabi ng isang lalaking kahina-hinala ang itsura. "Anung nagawa mong kasalanan anak?" tanong ng pari. "Padre, ako po ay nakapatay ng tao. Marami na po akong napatay." Sagot ng lalaki. "Bakit mo nagagawa ito anak?" muling tanong ng pari. "Kasi Father, galit po ako sa mga taong naniniwala sa Diyos. Lahat po sila ay naniniwala sa Diyos. Ikaw, Father... naniniwala ka rin ba sa Diyos?" Pasigaw na tanong ng kriminal. "Naku iho... hindi... minsan lang, pero trip-trip lang yun!" nangangatog na sagot ng pari. hehehe... Wala naman talagang gustong mamatay. Ang normal na kalagayan ng tao ay ang maghangad na mabuhay! Kahit ang Diyos mismo ay ninanais na tayo ay mabuhay. "Pagkat ang tao’y hindi nilikha ng Diyos para mamatay, kundi para maging larawan niyang buhay." Kung gayon ay bakit tayo nakakaranas ng kamatayan? Ang kamatayan ay nanggaling sa kasamaan, sa kasalanan. Ito rin ang binigyang diin sa aklat ng Karunungan: "Ngunit dahil sa pakana ng diyablo, nakapasok ang kamatayan at ito ang kahihinatnan ng mga napailalim sa kanya."  Huwag nating isisi sa Diyos kung bakit tayo nagkasala at pumasok ang parusang kamatayan sa mundo.  GOD IS NOT STUPID!  Tayong mga tao ay pinagkalooban niya ng talino at kalayaan upang piliin ang mabuti sa masama.  Kailanman ay igagalang ng Diyos ang ating kalayaang magdesisyon sa buhay.  Hindi siya nagkulang sa pagpapaalala na "huwag kakainin ang prutas ng puno na nasa gitna ng hardin."  Ngunit dahil na rin sa pagnanais ng taong maging matalino at makapangyarihan "tulad ng Diyos", ay nilabag niya ang Kanyang utos.  Dahil dito ay pumasok ang parusang paghihirap at kamatayan na daranasain nating Kanyang mga nilalang.  Ngunit hindi naman tayo lubos na pinabayaan ng Diyos. Agad-agad ay ibinigay Niya ang pangakong kaligtasan sa pamamagitan ng pagsusugo ng Kanyang Anak na si Jesus.  Bagamat tinubos tayo ng Kanyang bugtong na Anak na ating Panginoong Jesus ay hindi niya tinanggal ang kamatayan. Sa halip siya ay nagbigay sa atin ng pag-asa sa harap ng kamatayan! Pag-asa ang ibinigay niya kay Jairo ng ang anak nito ay mamatay. Pag-asa ang ibinigay niya sa babaing dinudugo na kaya niyang pagalingin ang kanyang karamdaman. At ang pag-asang ito ay ipinapakita natin sa pamamgitan ng isang malalim na pananampalataya. Para sa mga taong may pananampalataya ay hindi dapat katakutan ang kamatayan. Tayo ay may pananampaltaya kung tayo ay naniniwala at nagtitiwala na may magagawa si Hesus sa ating buhay. Kaya nga ang paniniwala, pagtitiwala at pagsunod kay Hesus ay pagpapakita ng ating pag-asa sa Kanya. At papaano ko ipinapakita ang pagsunod sa kanya? Una ay ang pag-iwas sa kasalanan na dala ng ating masasamang hilig at pag-uugali at pangalawa ay ang paggawa ng kabutihan sa ating kapwa lalong-lalo na sa mga nangangailangan at kapus-palad. Ang ganap na pananampalataya ang magbibigay ng kahulugan sa ating buhay. Ito ang magbibigay ng kasagutan sa maraming katanungan bumabagabag sa ating isipan. Ito ang magbibigay ng lakas ng loob upang maharap natin ang katotohanan ng kamatayan. Sa tuwing tayo ay nagdiriwang ng ating kaaarawan ay pinasasalamatan natin ang Diyos na nagbigay sa atin ng buhay. Ngunit 'wag nating kalimutang ang bawat pagdiriwang ng kaarawan ay paglapit sa ating kamatayan.  Huwag tayong matakot sapagkat ang kamatayang ito ang nagbibigay sa atin ng pag-asang balang araw ay makakamit natin ang tunay na buhay na inilaan ng Diyos para sa atin. Ang ating Diyos ay Diyos na buhay at Diyos ng buhay.  Mabuhay ang Diyos ng buhay!

ANG KABAITAN NG DIYOS SA ATING PANGALAN: Reflection for the Solemnity of the Birth of John the Baptist Year B - June 24, 2018: YEAR OF THE CLERGY AND CONSECRATED PERSONS

Siyam na taon akong naglingkod sa Parokya ni San Juan Bosco sa Tondo at isa sa mga kinagigiliwan kong gawain ay ang pagbibinyag sa mga bata.  Isa sa mga nakakatuwang bahagi ng binyag ay ang pagsasabi ng pangalan ng batang bibinyagan. Doon ka kasi makakarinig ng iba-t ibang uri ng pangalan.  Karaniwan ay kinukuha ng mga magulang ang pangalan ng kanilang mga anak sa kanilang mga iniidolong artista o mga manlalaro.  Minsan naman ay kakaiba ang mga pangalan na tila "out of this world." Minsan daw ay may nagpabinyag ng kanyang anak at ang gusto niyang ipangalan ay "Toyota".  Ang dahilan ay sapagkat ang pangalan ng panganay ay Ford, at ang kasunod naman nito ay Mercedez kaya itong bunso dapat daw ay Toyota.  Ang sabi ng pari:  "Sige Toyota ang kanyang pangalan, anung gusto n'yong ibuhos natin sa ulo niya? Unleaded ba o diesel?"  Ngunit sana ay nag-iingat din tayo sa pagbibigay ng pangalan. Nauuso kasi ngayon ang pagdudugtong ng pangalan tulad ng Kath-niel, Ja-dine, Al-dub.  Kung minsan naman ay pinagsamang pangalan ng tatay at nanay.  Halimbawa: Jomar, kasi ang tatay ay Jose at nanay naman ay Maria. Ok lang naman kung ganito ngunit minsan kasi ay may nagpabinyag na ang pangalan ng bata ay hango sa pinagdugtong na pangalan ng mga magulang na ang pangalan ng tatay ay Conrado,  at ang nanay naman ay Dominga. Ang kinalabasang pangalan ng bata: CONDOM!  Hehehe. Alam mo ba ang kahulugan ng pangalan mo?  Sabi nila ay may kahulugan daw ang ating mga pangalan. Sa katunayan may isang pari kami, na pumanaw na, na binibigyan ng kahulugan ang aming pangalan ayon sa pagkakasunod-sunod ng mga letra nito. Hindi ko alam kung ito ay totoo kasi masyado ng worldy o secular ang mga pangalan ngayon. Dati-rati ay kinukuha pa sa kalendaryo ang pangalang ibinibigay sa bata ayon sa kapistahan o santong ipinagdiriwang sa araw ng kanyang kapanganakan. Kung ang pangalan mo ay may pagkaluma ang dating tulad ng "Candelario" malamang ay ipinanganak ka ng February 2.  O kaya naman ay  "Immaculada" kung ipinanganak ka ng December 8.  Sa Bibliya ay iba ang ibig sabihin ng pangalan.  Laging kakambal nito ay ang misyon na iniaatang sa isang tao. Halimbawa ay "Abraham" na ang ibig sabihin ay ama ng maraming lahi. "Pedro" na ang ibig sabihin ay bato. At "Juan" na ang ibig sabihin ay "God is gracious!"...mabait ang Diyos! Ito ang ipinangalan nina Zacarias at Elizabeth sa kanilang anak sapagkat nagpakita ng kabaitan ang Diyos sa kanila nang biniyayaan sila ng anak sa kabila ng kanilang katandaan.  Mabait ang Diyos sapagkat naging tapat Siya sa Kanyang pangakong kaligtasan sa tao.  Sa katunayan, sa sobrang kabaitan ng Diyos ay ibinigay Niya sa atin ang Kanyang bugtong na Anak upang tayo maligtas!  Kung ang Diyos ay nagpakita ng kabaitan sa atin...dapat tayo rin sa Kanya. Maging "mabait" tayo sa Diyos. Mabait sa pagtupad sa Kanyang mga utos. Huwag tayong magsawa sa Kanyang kabaitan sapagkat kailanman, sa kabila ng ating pakasuwail na anak, ang Diyos ay patuloy pa ring mabait sa atin. Maging mabait din tayo sa iba. Bilang mga Kristiyano ay dapat na nasasalamin sa atin ang kabaitan ng Diyos. Maging mapagkumbaba, mapang-unawa at mapagpatawad sa maraming kakulangan ng ating kapwa sapagkat tayo rin naman ay may pagkukulang sa ating sarili. Maging mabait din tayo sa ating sarili. Maging mapagpasensiya tayo sa ating pagkakamali at kayang patawarin ang ating sarili sa ating masamang nakaraan. Si Juan Bautista ay nakalaan para maging dakila. Hindi lamang sapagkat siya ay hinirang na tagapaghanda ng daraan ng Panginoon ngunit sapagkat siya ay naging tapat sa kahulugan ng kanyang pangalan. Tayo rin, kung isasabuhay lamang natin ang kahulugan ng pangalang "Kristiyano" na ating taglay ay magiging dakila rin tayo sa harapan ng ating Diyos.

ANG KABUTIHAN NG DIYOS ATING AMA: Reflection for 11th Sunday in Ordinary Time Year B - June 17, 2018 - YEAR OF THE CLERGY AND CONSECRATED PERSONS

Isang kuwento para sa pagdiriwang ng Father's Day: Isang binata ang takot na lumapit sa kanyang tatay: "Itay, puede po ba akong sumama sa party ng mga kaibigan ko mamyang gabi?" Laking pagkagulat niya ng sumagot ang kanyang istriktong tatay: "O sige... malaki ka na. Bahala ka! Basta tandaan mo, may kasunduan tayo... pag ikaw ay masyadong nagpagabi at dumating ka ng pasado alas dose ay makikita mong patay na ang ilaw sa labas ng bahay. Nakakandado na ang pinto. Sa madaling salita... sa labas ka na matutulog!" "Opo itay!" tuwang-tuwang sagot ng anak. Sapagkat first time niyang pinayagan, nagpakalibang ng husto ang binata sa party at di niya namalayan ang paglipas ng oras. "Naku! Patay! Alas dose pasado na!" Dali-dali siyang umuwi at totoo nga patay na ang ilaw sa labas, nakakandado na ang pinto. Ibig sabihin, sa labas na siya matutulog. Nanlulumo siyang naupo sa tabi pinto.  Pagkalipas ng ilang minuto ay biglang bumukas ito at nakita niya ang kanyang tatay. "Itay, hindi po ba may kasunduan tayo na pag nahuli ako ay sa labas na ako matutulog? Bakit lumabas pa po kayo?" Sagot ng tatay: "Anak, alam mong ako ay isang amang may isang salita. May kasunduan nga tayo at paninindigan ko yon pero, wala sa ating kasunduan na puede kitang samahan dito sa labas ng magdamag. Anak... mag-beer muna tayo!" Sabay labas ng bote ng San Miguel Beer Pale Pilsen!   Kakaiba nga naman ang tatay sa ating kuwento. Madisiplina ngunit may puso... May prinsipyo ngunit maunawain... Makatarungan ngunit may awa!  Kung may ganitong mga klaseng magulang ay masasabi rin nating ganito rin ang Diyos o mas higit pa sapagkat natatangi ang Kanyang katangian.  Sa ating Ebanghelyo ngayon ay ipinapakita rin sa atin ni Jesus ang kabutihan ng Diyos.  Si Jesus ay magaling  na guro.  Kakaiba siya sa mga guro ng kanyang panahon.  Kaya nyang kausapin ang mga taong dalubhasa sa batas at ang mga taong walang pinag-aralan.  Simple ang kanyang istilo.  Kahit na sino ay makakaintindi. Gumagamit siya ng mga kuwento sa kanyang pagtututo upang maunawaan siya ng mga tao.  Gumagamit siya ng talinhga na hango sa mga kaganapan ng buhay na tinatawag nating mga "talinhaga" o "parables".  Ang parables ya galing sa salitang griego (parabolein) na ang ibig sabihin ay "itapon".  Kapag si Jessus ay nagkukwento ay itinatapon niya sa mga tao ang mensahe upang sagutin nila ang kanilang mga katanungan sa buhay!  Sa Ebanghelyo ngayong Linggo ay gumamit siya ng dalawang talinhaga upang ipaliwanag ang Kaharian ng Diyos:  ang binhing inihasik sa lupa at ang butil ng mustasa.  Mahirap bigyan ng pakahulugan ang "kaharian ng Diyos" sapagkat hindi ito kabahagi ng ating kultura.  Marahil ay mayroon tayong mga "tribu" o "balangay" noong panahon ng ating mga ninuno ngunit wala tayong malalaking kaharian.  Ngunit sa kanyang mga nakikinig ay malinaw ang nais "ibato" ni Jesus: na sila ay dapat pagharian ng Diyos tulad ng isang binhi o butil ng mustasa na maaring sa simula ay maliit, halos walang saysay, walang halaga, ngunit sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos ay lumalago, lumalaki at namumunga ng kabutihan para sa iba!   Nabubuhay tayo sa isang "magulong mundo."  Mundong sinasalanta ng maraming kalamidad, nasasadlak sa labis na kahirapan at binabalot ng karahasan tulad ng maraming pagpatay!  Ngayon kahit mga pari na alagad ng Diyos ay hindi sinasanto. Paano pa kaya ang karaniwang mamamayan?  Dahil diyan ay nagdudulot sa atin ang mga ito ng labis na takot at pangamba.  Paano natin maipapalaganap ang paghahari ng Diyos sa ganitong kalagayan?  Bilang mga Kristiyano ay hindi N'ya tayo inaasahang gumawa ng malalaking bagay!  Maliliit na kabutihan ay sapat na upang maipalaganap natin ang Kaharian ng Diyos. "A cup of goodness" lang ang hinihingi Niya sa atin.  Sapagkat ang kasamaan ay lalaganap kung ang mabubuting tao ay tatahimik na lamang, magkikibit balikat at tutunganga!  Tandaan natin na nakakahawa ang kabutihan.  May kasabihan nga sa ingles na: "Good people bring out the good in people".  Kaya nga dapat lang na ibahagi natin ang kabutihan sa iba.  Kunmbaga sa wika ng makabagong panahon #sharegoodness!  Mautak tayo sa maraming bagay, lalong lalo na kapag pera at negosyo ang pinag-usapan.  Magpuhunan tayo sa paggawwa ng kabutihan.  "Goodness is the only investment that never fails!"  Kapag ang bawat isa sa atin ay gagawa lamang ng isang kabutihan kada araw ay unti-unting magliliwanag ang ating madilim na mundo.  Sa halip na sisihin mo ang ibang tao, ang gobyerno, at kahit na ang Diyos sa paglaganap ng maraming kahirapan at kasaman ay tanungin mo ang iyong sarili kung may nagawa ka na bang kabutihan sa iba.  Gumawa ka ng kabutihan at lalaganap ang kabutihan ng Diyos at ang Kanyang paghahari. Tandaan natin na ang Diyos ay lubos na mabuti:  GOOD IS GOOD ALL THE TIME!  At tayo ay "all the time" Niya ring inaasahan na magpapalaganap ng kabutihan!r

TULAY NG PAGKAKASALA: Reflection for the 10th Sunday in Ordinary Time Year B - June 10, 2018 - YEAR OF THE CLERGY & CONSECRATED PRESONS

Nakakalungkot na nabubuhay tayo sa panahon ngayon na lumalaganap ang kultura ng kamatayan.  May mga taong hindi na nakikita ang masama at sinasang-ayunan pa nga ang paggawa nito.  May mga taong pinapalakpakan pa ang pagmumura, may isang artista at idolo ng mga kabataan na pinuna ang kanyang pakikipaglive-in sa kasintahan ang nagsabing "Hey... it's 2018!"  May isang pinuno ng bansa na ok lang ang manghalik ng babaeng may asawa sa harap ng maraming tao bilang "gimik" o "entertainment".  May mga taong manhid na sa pagkakahulog sa "tulay ng kasalanan." "May isang liblib na barrio na ang pangalan ay "Barrio Sirang Tulay  sapagkat bago mo marating ang lugar na ito ay dadaan ka sa isang tulay na sira at tila pabagsak na.  Ang 'Barrio Sirang Tulay' ay kilala sa mga taong ang kasalanan ay "adultery".  Ang matandang paring naassign doon ay gumawa ng kasunduan sa mga tao na kapag ikukumpisal nila ang ganitong kasalanan ay sabihin na lamang na sila ay nalaglag sa tulay at alam na n'ya yon. Ginawa niya ito sapagkat sawang-sawa na siya sa pakikinig sa kanilang kasalanan.  Sa kasamaang palad ay napalitan ang pari at agad sumabak sa pagpapakumpisal ang pumalit. Tulad ng inaasahan ang kanyang narinig ay: "Padre, patawarin mo po ako at ako ay nalaglag sa tulay!"  Hindi makapaniwala ang pari na marami ang nalalaglag sa tulay. Hanggang sa asawa ng baranggay captain ang nagkumpisal at nagsabing siya rin daw ay nalaglag sa tulay.  Agad-agad siyang sumugod sa baranggay hall na kung saan ay nagmemeeting ang konseho. "Kapitan, wala ka bang magagawa sa tulay natin? And daming nalalaglag! Nagtawanan ang lahat pati ang kapitan. Galit na sinabi ng pari: "Hoy kapitan, wag kang tumawa... ang asawa mo... nalaglag na rin sa tulay!" hehehe...  Hind bat nakakalungkot na maraming tao ang tila baga manhid na sa pagkakahulog sa "tulay ng kasalanan?"  Ang salitang kasalanan ay hango sa salitang Griego na "hamartia".  Ang literal na pagkakasalin nito sa ingles ay "missing the mark".  Ibig sabihin hindi tinamaan ang "target."  Sa Filipino... SALA! MALI!  At kung ating titingnan ay ito ang salitang ugat ng salitang kaSALAnan.  Akmang-akma ang kahulugan sapagkat sa tuwing taoy ay gumagawa ng kasalanan at nagmimintis tayo. Hindi natin tinatamaan ang target na Diyos para sa atin, walang iba kundi ang KABANALAN!  At narinig natin sa Unang Pagbasa, sa lat ng Genesis, kung paanong sinuway ng tao ang utos ng Diyos at dahil d'yan ay naputol ang kanyang ugnayan sa Kanya.  Ang pagkakasalang ito ay nagdala ng PAGKAPAHIYA sa kanila.  Namulat sila na sila ay hubad at nagtago sila sa Diyso.  Hindi ba't ganun din tayo sa tuwing tayo'y nakagagawa ng kasalanan  Nahihiya tayo sa Diyos, sa ating kapwa at sa ating sarili?  Ang masaklap dito ay naging dahilan din ito ng pagtuturuan.  Nang tanungin sila ng Diyos kung bakit nila nagawang kainin ang pinagbabawal na prutas ay nagturuan sila!  Itinuro ni Adan si Eba, si Eba naman ay tinuro ang ahas!  Ang bunga ng pagkakasala ay hindi pag-amin sa nagawang pagkakamali.  Hindi ba't pag gumagawa tayo ng masama, malimit ay sa iba natin isinisisi ito?  Ang mga magulang ko kasi strikto! Ang mga titser ko kasi tamad magturo!  Ang mga kaibigan ko kasi bad influence!  Never nating inako ang pagkakamali. Tandaan natin na ang Diyos nakababatid ng lahat.  Siya ay Diyos na makatarungan at pinaparusahan Niya ang mga nagkakasala sa kanya tulad ng ginawa Niya sa ahas at kay Adan at Eba.  Tayo rin ay nakatatanggap ng parusa kapag sinusuway natin ang kanyang mga utos.  Kaya nga ang pagsunod sa kalooban ng Diyos ay nagpapabilang sa atin sa Kanyang pamilya.  Ang Diyos ay makatarungan ngunit Siya rin ay maawain at mahabagin. Nang magkasala ang tao ay agad na ipinangako Niya ang Manliligtas - Si Jesus!  Ipinakita Niya sa atin ang Kanyang pagnanais na hindi tayo mawalay sa Kanya.  Sa Ebanghelyo ay tahasang sinabi ni Jesus na ang kanyang mga magulang at mga kapatid ay ang handang sumunod sa kalooban ng Diyos!  Wag nating isiping minaliit ni Jesus ang kanyang inang si Maria.  Bagkus ay itinama pa nga niya ang pag-intindi kung bakit dakila ang Mahal na Birhyen.  Siya ang nagpakita ng mataas na pagsunod sa kalooban ng Diyos, noong tinanggap niya ang panyaya ng anghel na maging ina ng Anak ng Kataas-taasan!  Mga kapatid, isapuso natin ang tapat na pagsunod sa kalooban ng Diyos.  Iwasan natin ang gawaing masama at isabuhay natin ang ibig sabihin ng pagiging "Kapamilya ng Diyos."

TANDA NG PAGKAKAISA (Revised & Reposted) : Reflection for the Solemnity of Corpus Christi Year B - June 3, 2018 - YEAR OF THE CLERGY AND CONSECRATED PERSONS

Nabubuhay tayo sa panahon ng mga tanda!  Mas madaling makilala ang isang bagay kapag ginagamitan nito.  Kapag nakakita ka ng malaking bubuyog na kulay pula at may sumbrero ay alam mo agad na ito ay Jolibee!  Kapag nakakita ka naman ng lalaking clown o malaking letter M ay alam mo agad na ito ay Mcdo!  Alam nyo bang ang letter M ng McDonald ang isa sa pinakasikat na simbolo sa buong mundo.? Naririyan din ang Nike sign at ang Olympic Rings na kilalang kilala ng marami.  Sa ating mga Kristiyano may isang tanda ng dapat ay alam na alam natin.  Bukod sa tanda ng Krus ay dapat pamilyar na sa atin ang maliit, manipis, bilog at kulay puting tinapay na ating tinatanggap sa Misa - ang Banal na Katawan ni Kristo!  Ang Banal na Eukaristiya ang simbolo ng pagkakaisa nating mga Kristiyano! Kaya nga ang tawag din natin sa Banal na Sakramentong ito ay"Sacrament of Holy Communion". Ang ibig sabihin ng communion ay  pagkakaisa: COMMON na, UNION pa!  Ano ang nagbubuklod sa atin sa Sakramentong ito? Walang iba kundi ang TIPAN na ginawa ng Diyos sa atin sa pamamagitan ng pag-aalay ng Kanyang katawan at dugo! Sa Lumang Tipan ang tipanang ito ay isinagawa sa pagwiwisik ng dugo ng susunuging handog sa dambana. Ang mga tao naman ay sabay-sabay na nagpapahayag ng kanilang pagsang-ayon at pagsunod sa utos ni Yahweh! Sa Bagong Tipan ay may pag-aalay pa ring nangyayari. Ngunit hindi na dugo ng hayop kundi ang dugo mismo ng "Kordero ng Diyos" ang iniaalay sa dambana. Sa pag-aalay ni Jesus ng Kanyang sarili sa krus ay ginawa niya ang natatangi at sukdulang pakikipagtipan ng Diyos sa tao! Kaya nga't ang bawat pagdalo sa Banal na Misa ay pagpapanibago ng pakikipagtipan na ito. Hindi lang tayo nagsisimba para magdasal o humingi ng ating mga pangangailangan sa Diyos. Ang Diyos mismo ang nag-aalok ng Kanyang sarili upang ating maging pagkain at kaligtasan ng ating kaluluwa. Kaya nga nga't hindi sapat ang magdasal na lamang sa loob ng bahay kapag araw ng Linggo. Hindi rin katanggap-tanggap ang ipagpaliban at pagsisimba sapagkat ito ay pagtanggi sa alok ng Diyos na makibahagi tayo sa Kanyang buhay! Katulad ng mga Judio sa Lumang Tipan, sa tuwing tayo ay nakikibahagi sa tipanang ito ay inihahayag naman natin ang ating buong pusong pagsunod sa kalooban ng Diyos. Ang Diyos ang nag-aalok ng buhay, tayo naman ay malugod na tumatanggap! Ito ang bumubuo ng COMMUNION sa pagdiriwang ng Banal na Misa. At sapagkat nagiging kaisa tayo ni Jesus sa pagtanggap natin sa Kanya sa Komunyon, inaasahan tayo na maging katulad ni Jesus sa ating pag-iisip, pananalita at gawa! Ngunit may higit pang inaasahan sa atin bilang mga miyembro ng Katawan ni Kristo, na sana tayo rin ay maging instrumento ng pagkakaisa sa mga taong nakapaligid sa atin. Tayo ay maaring maging daan ng pagkakaisa at kapayapaan sa pamamagitan ng pagpapatawad, pakikipagkasundo, pang-unawa na maari nating ibahagi sa ating kapwa.  Sa kasalukuyang panahong ito na kitang-kita at damang-dama natin ang pagkakahiwalay, hidwaaan at alitan, lalo na sa ating lipunang sinisra ng maruming politika ay hingin natin ang pagkakaisang nagmumula kay Kristo. Tanging si Jesus ang makapagbibigay sa ating ng tunay na pagkakaisa! Ang kanyang Kabanal-banalang Katawan at Dugo ang nagbubuklod sa atin bilang iisang katawan. Siya ang SAKRAMENTO NG PAGKAKAISA!  Sa pagtanggap sa Banal na Komunyon ay sumasagot tayo ng AMEN.  Ang pagsasabi nito ay hindi lang pagtanggap kay Jesus sa anyong tinapay.  Pinapahayag din natin ang ating pagtanggap sa ating kapwa sapagkat tayo rin ang bumubuo sa Katawan ni Kristo.  Tanggapin natin ang bawat isa ng may kagalakan.  Tayo ang nagkakaisang Katawan ni Kristo!

DIYOS NA 3 IN 1 (Revised & Reposted) : Reflection for the Solemnity of the Most Holy Trinity Year B - May 27, 2018 - YEAR OF THE CLERGY AND CONSECRATED PERSONS

Kapistahan ngayon ng Banal na Santatlo... ang sinasamba nating ISANG DIYOS SA TATLONG PERSONA.  Ito ay isang misteryo na kailanman ay hindi natin maiintindihan.  Kahit ang pinakamainam na paliwanag ng mga dalubhasa sa Banal na Kasulatan ay kapos sa katotohanan sapagkat walang sinumang makatatarok sa katotohanan ng Diyos!  May ilang nagpupumilit na intindihin Siya ngunit masisiraan lang tayo ng bait kung ipagdidikdikan natin ang ating maliit na utak sa napakalawak na kadakilaan Niya!  Gayunpaman, hindi kumplikado ang katotohanan ng Diyos at ayaw na ring maging kumplikado sa atin.  Nais ng Diyos na maging payak at simple upang maabot niya kahit ang isang taong walang pinag-aralan.  Simple lang naman ang Diyos.  Kasimple ng kapeng iniinom natin araw-araw.  Ang Diyos ay simple tulad ng kapeng 3 in 1.  Isa akong certified cofee lover! Grabe! Hindi ako makakatulog sa gabi pag hindi ako uminom ng kape.  Sabi nga ng commercial sa T.V. "Sarap ng gabi... sarap ng kape! Why not? Try n'yo!" Marami na rin akong kapeng natikman... mula sa brewed o barakong kape ng batanggas hanggang sa fraps o fancy cofee ng starbucks.  Natikman ko pa nga ang exotic na "kape alamid". Special daw ang kapeng ito na ang beans ay galing sa "shit ng Alamid" hehehe! Talagang mapapa... (sorry for the word) SHIT ka pag nainom mo ito! Php 200 plus ba naman sa isang maliit na expresso cofee! Isang lunukan lang at naglaho na ang Php 200 mo! hehehe... Kaya nga't nasabi ko sa aking sarili na dun na lang ako sa aking 3 in 1 na kape!  Tubig lang na mainit ang kelangan mo... enjoy ka na!  Kung minsan ay ginagawa nating kumplikado ang buhay tulad ng kape e simple lang naman ang buhay! Parang pakikitungo natin sa Diyos.  Pilit nating inuunawa siya gamit ang ating maliit na pag-iisip. Parang tubig ng dagat na pilit nating pinagkakasya sa maliit na butas sa buhanginan. Pinagpipilitan nating unawain ang kanyang misteryo ng ating limitadong kaalaman upang maunawaan lamang na ang Diyos pala ay ginagamitan hindi ng utak kundi ng ating puso. Tunay nga naman na ang mga taong marunong lang magmahal ang lubos na nakakaunawa sa Diyos! Kapag marunong kang magpakita ng pagmamahal sa isang taong nangangailan ng tulong, kapag kaya mong magpatawad sa mga taong nakagawa sa iyo ng masama, kapag kaya mong mahalin ang iba sa kabila ng kanilang di kaibig-ibig na pag-uuagali... matuwa ka! Unti-unti ay nauunawan mo na ang misteryo ng Diyos. Ang pagkilala sa Kanya ay higit pa sa pagkakaalam sa kanyang "Bio-data". Ang pagkilala sa Diyos ay ang pagkakaroon ng personal na karanasan sa Kanya. Kailan mo ba tunay na naranasan ang Diyos sa iyong kapwa? Kailan mo ipinaranas ang kanyang pagmamahal sa iba? Maraming "diyos" na ipinakikilala ang mundo ngunit ako... kuntento na sa aking Diyos na 3 in 1, ang Diyos Ama na nagbigay sa akin ng Kanyang Anak at patuloy na gumagabay sa akin sa pamamagitan ng Espiritu Santo. Di ko man S'ya lubos na maintindihan (bakit 3 in 1?) alam ko namang mahal N'ya ako at nais Niyang mahalin ko rin Siya. Sa susunod na ako ay uminom uli ng kape, dapat ay lagi kong maalala ang aking Diyos na 3 in 1. Tatlong persona na IISANG PAGKADIYOS na nagmahal sa akin ng lubos. Sarap ng gabi... sarap ng kape. Sarap ng buhay... sarap makasama ang Diyos. Bakit hindi? Try n'yo!

BANAL NA KULASISI : Reflection for the Solemnity of Pentecost Year B - May 20, 2018 - YEAR OF THE CLERGY AND CONSECRATED PERSONS

Kapistahan ngayon ng Pentekostes.  Ang Pentekostes ay galing sa salitang Griego na ang ibig sabihin ay ika-limampung araw, sapagkat ito ang ika-limampung araw pagkatapos ng muling pagkabuhay ng Panginoong Jesukristo.  Ito ang araw na pinili ng Panginoon upang ipadala sa atin ang Banal na Espiritu.  Marahil hindi ganoon kadaling maunawaan ang kanyang pananatili sa ating piling sapagkat una ay wala tayong malinaw na paglalarawan sa kanya sapagkat siya ay isang "Espiritu." Di katulad ni Jesus na Anak ng Diyos na nagkatawang tao o kaya naman ay ang Diyos Ama na Manlilikha, ang ating pagkilala sa Banal na Espiritu ay walang kapayakan at kasiguruhan sapagkat ang mayroon lamang tayo ay ang mga simbolong matatagpuan natin sa Banal na Kasulatan. Nariyan na ang simbolo ng hangin tulad ng ating narinig sa unang pagbasa, ang dilang apoy na nanahan sa ulo ng mga apostol noong araw ng Pentekostes, ang tila kalapati o ibon na lumabas mula sa langit ng mabinyagan si Jesus sa ilog ng Jordan. Ang hangin o hininga ay simbolo ng buhay. Ang apoy ay simbolo naman ng init at ningas ng pagmamahal. Ang ibon ano kaya? Ano ang ipinahihiwatiog nito? Isang paring misyonero na galing Ireland na nakapag-aral ng kaunting tagalog ang naupo sa kumpisalan. Sapagkat kapos ang kanyang bokabularyong nalalaman sa Tagalog ay nagdala siya ng maliit na Tagalog-English Dictionary saka-sakali mang meron siyang salitang hundi maintindihan. Maayos namang naidaos ang unang oras ng kumpisal. Naintindihan niya ang mga kasalanan at nakapagbigay pa siya ng payo. Bigla na lamang may nagkumpisal ng ganito: "Father, patawarin po ninyo ako; ako'y nagkasala. Nagnakaw po ako... yung biyenan ko minura ko... At Father, mayroon po akong ipagtatapat: mayroon po akong "kulasisi" (kabit o babaeng kinakasma ha hindi asawa). Biglang napaisip ang pari, "What is "kulasisi?" Binuksan niya ang kanyang pocket dictionary at tiningnan: "Kulasisi: noun, a little bird, good for pet." Sabi ng pari: "Magaling, magaling... ilan ang kulasisi mo?" Sagot naman ng nagulat na lalaki: "E...e.. dalawa po padre!" "Kung ganon, ibigay mo sa akin ang isa ha? Ako na ang mag-aalaga! " Ang hirap nga naman pag di malinaw ang pag-intindi mo sa isang salita. Ang resulta: hindi pagkakaintindihan, maling pagkaunawa, pagkakagulo, pagkakawatak-watak! At batid din naman natin na ang "kulasisi" ay dahilan ng pagkasira ng pamilya at relasyon.  Ang biyayang dulot ng Espiritu Santo ay pagkakaisa. Ito ang narinig natin sa unang pagbasa: "At silang lahat ay napuspos ng Espiritu Santo at nagsalita ng iba’t ibang wika, ayon sa ipinagkaloob sa kanila ng Espiritu." Bagamat iba't ibang wika ang ipinagkaloob sa kanila ay naiintindihan sila ng mga nakarinig sa kanila. Bakit nagkaganoon? Ang sabi ni San Pablo sa ikalawang pagbasa: "Iba’t iba ang kaloob, ngunit iisa lamang ang Espiritung nagkakaloob ng mga ito."  Ibig sabihin, ang Espiritu Santo ang nag-uugnay at dahilan ng pagkakaisa. Nakakalungkot tingnan ang mga Kristiyanong nagbabangayan at nagsisiraan sa isa't isa. Ang mas nakakalungkot ay may mga taong gumagamit pa ng Salita ng Diyos upang tuligsain ang kanyang kapwa. Ang dapat na epekto ng biyayang kaloob ng Espiritu ay kapayapaan at hindi kaguluhan.  Ang hatid ng Banal na Espiritu ay KATOTOHANAN at hindi kalituhan!  At ito ang napapanahong pangangailangan ng ating mundo, ang mabuhay sa katotohanan at hindi kasinungalingan.  Ang ating mahal na Cardinal ay nagpapaalala sa atin na maging mapanuri at mapagmatyag sapagkat nakararanas tayo ngayon ng "krisis ng katotohanan" dahil sa mga nagdaang pangyayari sa ating lipunan.  Kung babasahin natin ang mga kasalukuyang pangyayari gamit ang mata ng pananampalataya ay sasang-ayon tayo na talagang may krisis tayo sa katotohanan.  Kailangan natin ang tulong ng Banal na Espiritu!  Ito ang pambungad na bati ni Jesus pagkatapos ng kanyang muling pagkabuhay.  "Pagkatapos, sila’y hiningahan niya at sinabi, “Tanggapin ninyo ang Espiritu Santo." Tingnan natin ang ating buhay. May kapayapaan ba sa loob ng aking pamilya? May kapayapaan ba sa aking sarili? May kapayapaan ba sa aking lipunan?  Kung hindi pa natin ito nararanasan ay marahil hindi pa natin hinahayaang maghari ang Espiritu sa ating buhay. Ang Espiritu Santo ay hindi "kulasisi". Ang "kulasisi" ay sumisira, nagwawatak-watak, naghihiwalay sa ugnayan ng pamilya. Ang Espiritu ay nag-uugnay, nagtitipon, nagbubuklod... ang dulot Niya ay kapayapaan at pagkakaisa.  At higit sa lahat ang biyayang handog ng Espiritu Santo ay KABANALAN.  Bagama't ang Simbahan ay binubuo ng mga taong makasalanan, ang Espiritu Santo naman ang nagpapanatili ng Kanyag kabanalan.  Ang kabanalan ang nais ng Diyos para sa ating lahat at ito ang katibayan na pinaghaharian Niya tayong Kanyang mga anak.  Hingin natin ang biyaya ng Banal na Espiritu upang mapuspos tayo ng pagkakaisa, katotohanan at kabanalan.

LANGIT ANG ATING TUNAY NA TAHANAN: Reflection for The Solemnity of the Ascension

Nagdarasal ka ba pagkagising sa umaga?  Marahil nararapat lang! Dapat lang na tayo ay magpasalamat sa Diyos sa pagkakaloob uli sa atin ng pagkakataong mabuhay.  Kanina pagkagising natin ay sigurado akong may ilan sa ating hindi na nakadilat at tumigil na sa paghinga. Pero ikaw.... buhay ka pa! Kaya kanina pagkadilat ng aking mata ay agad sinabi kong:  "Thank you Lord! Salamat sa pagbibigay sa akin ng limampu't isang taon na buhay! "  Ngunit naisip ko rin na isang taon na naman ang nalagas sa akin at naglalapit na naman sa aking kamatayan!  Ito naman talaga ang katotohanan na mahirap tanggapin:  na ang bawat pagdiriwang ng ating BIRTHDAY ay naglalapit sa ating DEATH DAY. Dapat nating tanggapin na lahat tayo ay mamamatay!  Naalala ko noong ako ay bata pa at nakikinig sa homiliya ng isang pari.  Tinanong niya kami kung paano ba kami makapupunta sa langit.  Siyempre, ang sagot namin ay maging mabait at gumawa ng kabutihan sa iba, magsimba at sumunod sa mga utos ng Diyos.  Ngunit sinigawan kami ng matandang pari at sinabing "Mali!!! Dapat muna kayong mamatay!"  Oo nga naman, paano ka makapupunta sa langit kung hindi ka mamamatay?  Ang pagpunta sa langit ay nangangahulugan ng paglipat sa kabilang buhay.  Ngunit hindi natural sa atin na pag-isipan ang "buhay sa kabila."  Ilan sa inyo ang gustong pumunta sa langit?  Marahil lahat tayo ay magtataas ng kamay.  Ngunit kapag sinabi kong NGAYON NA... magtataas ka pa rin ba ng kamay?  Ang gusto natin ay umakyat sa langit dahil ito naman talaga ang ating hantungan! Ang sabi sa lumang katesismo ay "Nabubuhay ang tao upang mahalin ang Diyos dito sa lupa at makapiling Siya sa langit!" LANGIT ANG ATING HANTUNGAN AT ITO ANG ATING INAASAHAN! Kaya nga tayo nagpapakahirap na magpakabuti. Bakit ka pa magdarasal? Bakit ka pa magsisimba? Bakit ka pa susunod sa mga utos ng Diyos? Bakit ka pa magpapakahirap sa gumawa ng mabuti sa kapwa? Bakit ka pa magpapakabuti bilang isang kristiyano kung wala ka nanmang inaasahang langit? Langit ang ating gantimpalang inaasahan at ito ang ipinangako sa atin ni Jesus. Pagkatapos ng kanyang buhay dito sa lupa Siya ay umakyat sa langit upang ipaghanda tayo ng matitirhan. Kung siya ang ulo at tayo ang katawan ay nararapat lamang na makapiling natin Siya sa kalangitan. Ang kapistahan ng Pag-akyat ni Jesus sa langit ay dapat magbigay sa ating lahat ng pag-asa! 'Wag tayong magsawa sa paggawa ng mabuti. 'Wag nating kainggitan ang mga taong gumagawa ng masama at nagpapakasasa sa buhay na ito. Ang kaligayahang dulot ng mundong ito ay pandalian lamang. Ang kaligayahang naghihintay sa kalangitan ay magpakailanman. Lagi nating pakatatandaan: May langit na ating hantungan at inaasahan. Ito ang ating TUNAY NA TAHANAN!

KUWENTO NG PANANATILI: Reflection for 5th Sunday of Easter Year B - April 29, 2018 - YEAR OF THE CLERGY AND CONSECRATED PERSONS

Sa darating na Mayo 1, 2018 ay ipagdiriwang namin ang TATLONG SINGKUWENTANG MAY KUWENTO.  Ito ang ika-50 taong anibersaryo na sunod sunod na ipagdiriwang ng aming Youth Center (1968-2018),  Parish Church (1969-2019)  at TVET o Technical Vocational Educational Training Center (1971-2021).  Pagkatapos ng limampung taon ay maraming kuwento ng hirap, tagumpay, pagkabigo at pag-asa ang aming naipon at siyang naging dahilan kung anung mayroon kami ngayon dito sa kanlurang bahagi ng Tundo.  Ang kasalukuyang saganang bunga ng misyon na sinimulan ng ilang dayuhang Salesyanong Pari ay maitutukoy natin sa malalim na pagkaugat ng kanilang gawain sa Diyos.  Sa katunayan, ang Don Bosco Youth Center ay sinimulan sa simpleng katesismo o pagtuturo ng pananampalataya na may kasamang kasiyahan sa pamamagitan ng palaruan.  Ang sikreto ng tagumpay ay nakasalalay sa "pananatili" ng gawain ni Don Bosco sa Diyos!  Kaya nga't akmang-akma ang imaheng ginamit ng Panginoon sa Ebanghelyo ngayon... ang puno ng ubas.  Sa Lumang Tipan, ang ubasan ay laging ipinatutukoy sa bayang pinili ng Diyos, ang Israel, na ang kasaysayan ay tungkol sa katapatan ng Diyos sa kanyang Tipan sa kabila ng maraming pagtalikod at pagtataksil ng tao.  Sila ang ubasan na kung minsan ay hindi nagbibigay ng bunga sa kabila ng masusing pag-aalaga ng Diyos sa kanila.  Sa Bagong Tipan ay inako mismo ni Jesus ang pagiging puno ng ubas upang ipakita ang kahalagahan ng ating pakikipag-ugnayan sa Kanya. "Ako ang puno ng ubas, kayo ang mga sanga. Ang nananatili sa akin, at ako sa kanya, ang siyang namumunga nang sagana..."  Tayong mga "sanga" ay naiugnay kay Jesus sa pamamagitan ng ating Binyag na kung saan tayo ay naging kabahagi ng Katawan ni Kristo. Tayo ay nananatili sa Kanya sa pamamagaitan ng ating buhay panalangin at pagtanggap ng mga Sakramento.  At namumunga ang ating buhay Kristiyano sa pamamagitan ng pag-ibig sa kapwa na naipapakita sa gawa!  Kung minsan ay nangangailangan ito ng pagpuputol ng ilang sanga o "trimming" upang lalo pang dumami ang bunga.  Sa ating buhay, ito ang maramng pagsubok na ipinadadala ng Diyos sa atin na kapag ating napagtagumpayan ay nagbibigay sa atin ng biyaya at maraming pagpapala.  Ito rin ang naging kuwento ng Don Bosco Youth Center sa nakalipas na limampung taon.  Maraming pagsubok mula sa usaping materyal at pinansiyal hanggang sa personal na suliranin na dulot ng hindi pagkakaunawaan o ng hindi magandang halimbawa ng mga namumuno.  Ngunit ang lahat ng ito ay "paglilinis" o "pagpuputol" sa mga mga sanga na dapat pagdaanan upang mas maalalim pa natin ang ating pananatili sa Panginoon.  Tunay nga ang salitang binitawan Niya:  "Ang nananatili sa akin, at ako sa kanya, ang siyang namumunga nang sagana; sapagkat wala kayong magagawa kung kayo ay hiwalay sa akin."  Kaya nga't mahalaga para sa atin na manatili sa pagtupad ng kalooban ng Diyos kung nais nating makatanggap pa ng maraming pagpapala.  Hindi ang straktura ng mga gusali o pasilidad ang magbibigay tingkad sa ikalimapung taon ng pagdiriwang na ito kundi ang katapatan at sigasig nating manartili kay Jesukristo!  Sapagkat kung wala Siya ay wala naman tayong magagawa. "Without Christ we are nothing!"  Maligayang pagdirawang sa pagsisimula ng TATLONG SINGKUWENTANG MAY KUWENTO!